Η Αντιγόνη Κουλουκάκου δεν μπορεί τα ‘δράματα’

“Κάθε πρωί ξυπνάω, ανοίγω τα μάτια και λέω πάμε να κατακτήσουμε τη μέρα μας”.

Στη ζωή μου έχω γνωρίσει ελάχιστους ανθρώπους φύσει αισιόδοξους και πάρα πολλούς εν δυνάμει. Η διαφορά των μεν με τους δε είναι ότι οι δεύτεροι για να είναι σε θέση να δουν το ποτήρι μισογεμάτο θα πρέπει πρώτα να του έχουν αφήσει δύο τελευταίες γουλιές στον πάτο. Τω όντι, κλέβουν λίγο. Ωστόσο, μιας και το αποτέλεσμα της πράξης τους είναι υπέρ της παρέας, είθισται να κάνω τα στραβά μάτια. Στην περίπτωση της Αντιγόνης και παρότι η θέα γύρω μας μπορούσε να λάβει τιμές ιδανικού άλλοθι, δεν χρειάστηκε να προσποιηθώ καθόλου. Το αντίθετο θα έλεγα. 

 

Το ραντεβού μας ήταν προγραμματισμένο για τις 10 το πρωί στο Εν Πλω στη Βουλιαγμένη. Το μέρος το πρότεινε εκείνη και εγώ αμέσως συμφώνησα -ποιος δεν θέλει να ξεκινάει τη μέρα και τη δουλειά του με φόντο θάλασσα; Το ακαδημαϊκό τέταρτο που δεν γνωρίζω ποιος το επικαλέστηκε πρώτος για να του σφίξω με θέρμη το χέρι, το αξιοποίησα στο όλον του. Λίγο πριν κατέβω από το αυτοκίνητο του Θοδωρή Μάρκου, για να τη συναντήσω, έριξα μια ματιά στο κινητό μου για την ώρα. Η οθόνη του μου “γκρίνιαξε” ότι είμαστε επτά λεπτά μετά τις δέκα και με ενημέρωσε ως σωστή γραμματέας ότι έχω μία ειδοποίηση από το Facebook.

Ο χρήστης Antigone Gitana σας έστειλε αίτημα φιλίας.

Gitana; Η Αντιγόνη, μου έλυσε την απορία.

“Ο Andriano Celentano (σ.σ.: γνωστός showman και τραγουδιστής στην Ιταλία) είναι ο professional Godfather μου. Τον συνάντησα το 2002 όταν ακόμα ήμουν μοντέλο και η εταιρεία μου μου έδινε πολλά χρήματα για να εμφανιστώ στο videoclip του για το τραγούδι Per Sempre.

 

“Το έκανα με βαριά καρδιά. Εκείνος επέμενε πολύ να είμαι η πρωταγωνίστρια -ήμουν η μούσα του. Υποδυόμουν μία τσιγγάνα και εκείνος είχε σπεύσει τότε να μου εξηγήσει το διαχωρισμό: ‘Δεν θα δεχθείς ποτέ να σε πούνε Zingara’. Γιατί αυτή είναι μία υποτιμητική λέξη. Είναι κάτι σαν το δικό μας ‘αθίγκανος’. Είναι αυτός που ζητιανεύει, που είναι στα φανάρια. Οι Los Gitanas από την άλλη, είναι ένας λαός με μεγάλη ιστορία και βαθιές ρίζες από Ινδία, Ρώμη, Ισπανία. Κατά τον Andriano, είχαν μερικές από τις πιο ωραίες γυναίκες του κόσμου με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το σκούρο χρώμα στο δέρμα και την καλλιτεχνική φύση στις φλέβες τους. Ο Andriano υποστήριζε ότι είμαι καλλιτέχνις και δεν το ξέρω και εγώ σκεφτόμουν ‘τι μου λέει τώρα αυτός’. Εγώ είχα στο μυαλό μου να πάω στο Παρίσι, να κάνω Vogue. Τι καλλιτέχνις μου λέει αυτός;”

 

Η θάλασσα βρισκόταν σε τέτοια απόσταση αναπνοής από το τραπέζι που σχεδόν ένιωθα το αλάτι να σφίγγει το δέρμα μου. Δεν ξέρω για τις Gitane (φαντάζομαι ότι αυτός είναι ο πληθυντικός) πάντως ένα από τα πρώτα πράγματα που προσέχεις στην Αντιγόνη είναι πράγματι, το μελαμψό δέρμα της. Για να μάθω και τα υπόλοιπα, θα πρέπει να πατήσω το rec. Πριν το κάνω, θέλω να σου κάνω τις απαραίτητες συστάσεις με το κορίτσι που άφησε την Ελλάδα για την Ιταλία -και καλά έκανε.

Onemanpedia, per favore

Η Αντιγόνη Κουλουκάκου κατάγεται από τη Μάνη (στην οποία και η ίδια αποδίδει το μελαχρινό της φυζίκ). Σε ηλικία 18 ετών, βρέθηκε στην Πάρμα της Ιταλίας ώστε να σπουδάσει Νομική και στα 23 της, απογοητευμένη από ένα χωρισμό, αποφασίζει να τα παρατήσει όλα και να σπουδάσει υποκριτική.

[Παρέμβαση Αντιγόνης] “Ήμουν ερωτευμένη. Ετοιμαζόμασταν να πάμε ταξίδι στο Μπαλί και εκείνος με χώρισε. Τριγυρνούσα απογοητευμένη στα Haute Couture της Ρώμης όταν είδα μία ανακοίνωση για σεμινάρια υποκριτικής. Ήταν για τρεις μήνες. Από αυτήν τη σχολή βγήκα μετά από τρία χρόνια”.

Έκτοτε, περιοδεύει ανά την Ευρώπη υποδυόμενη κόντρα -και μη- ρόλους  ενθουσιάζοντας το κοινό τόσο με το εκθαμβωτικό παρουσιαστικό της όσο και με το αξιέπαινο ταλέντο της. Αυτήν την περίοδο, βρίσκεται στον Πολυχώρο Βρυσάκι στο Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Ένκε Φεζολάρι. Η ίδια, υποδύεται επιτυχημένα την Αγκούστιας, την φιλάσθενη, μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα που ξεχωρίζει από τις αδερφές της χάρη στην περιουσία και όχι την ομορφιά της.

Το χρονόμετρο στην οθόνη δείχνει ότι όλα όσα πρόκειται να ειπωθούν από εδώ και πέρα, καταγράφονται.

Όταν ήρθα στην παράσταση στο Βρυσάκι, δεν ξέρω αν με εξέπληξε περισσότερο το γεγονός ότι υποδυόσουν μία γυναίκα άσχημη και “κακοαγαπημένη” όπως Αγκούστιας ή ότι κατάφερες να με πείσεις πως αυτός ο ρόλος ήταν ιδανικός για σένα.

“Το ξέρω ότι όλοι όταν με βλέπουν μπορεί να λένε “Ωραία, ψηλή, αδύνατη, κάνει λίγο Ιταλίδα”. Το έχω αυτό. Λογικό είναι. Όταν ζεις από τα 18 σου στην Ιταλία και είσαι 30+ εννοείται ότι έχεις αφομοιώσει στοιχεία του τόπου που μένεις. Ήταν δώρο αυτός ο ρόλος από τον Ένκε (Φεζολάρι). Ήρθα στα όριά μου. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε αυτό το επάγγελμα είναι ο λεγόμενος “κόντρα ρόλος”. Δεν θέλω να κάνω τον εαυτό μου. Δεν θέλω να κάνω την Αντιγόνη”.

 

Στο εξωτερικό έχεις υποδυθεί αντίστοιχους ρόλους-κόντρα στην “Αντιγόνη”;

“Στο εξωτερικό, σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά όταν είσαι ξένη. Στην Ιταλία αν είσαι ωραία, κάνεις την ωραία, αν δεν είσαι, κάνεις απλά την πουτάνα”.

 

Με κοίταζε τόσο επίμονα που έπρεπε κάτι να πω. Το μόνο που κατόρθωσα να αρθρώσω ήταν ένα: Υποθέτω (;)

“Δεν είναι παράλογο λοιπόν, που μας επιλέγουν ως ξένες να υποδυθούμε τις καθαρίστριες ή τις πουτάνες. Στην Ελλάδα πώς θα αξιοποιούσαμε μία Αλβανίδα ηθοποιό, μία Ουκρανίδα ηθοποιό στο θέατρο; Τι θα τη βάζαμε να παίξει”;

 

Έτσι αντιμετώπισαν -ή αντιμετωπίζουν- και εσένα στην Ιταλία;

“Όχι εμένα συγκεκριμένα. Έτσι αντιμετωπίζουν κάθε ξένη ηθοποιό που είναι ξένη σε μία χώρα. Είναι εύκολο λόγο προφοράς να κάνεις επαγγέλματα που μπορεί να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι έχεις ένα διαφορετικό accent. Για παράδειγμα ο πρώτος μου ρόλος στην πρώτη μου τηλεοπτική σειρά στη RAI, ήταν μία αεροσυνοδός. Αντίστοιχα, στην πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία, του Andres Arce Maldonado έκανα μία πουτάνα. Και μιλούσα και ελληνικά και ιταλικά”.

[Παύση δική μου και δική της]

“Η Πενέλοπε Κρουζ στο Χόλιγουντ, στους Πειρατές της Καραϊβικής, έκανε μία ισπανόφωνη”.

 

Ήσουν εξ’αρχής συνειδητοποιημένη ως προς αυτό; Ότι δηλαδή η γκάμα των ρόλων του εξωτερικού δεν είναι και τόσο μεγάλη;

“Εγώ πήγα στο εξωτερικό για να σπουδάσω Νομική. Προέκυψε το μόντελινγκ, η υποκριτική. Πιστεύω πλέον λόγω ηλικίας και λόγω εμπειριών, ότι καταλήγουμε σε αυτό που μας είναι γραπτό. Δεν πήγα στο εξωτερικό για να γίνω ηθοποιός ή να βρω δουλειά ως ηθοποιός. Απλώς, βρέθηκα εκεί”.

Να υποθέσω τότε ότι οι φορές που σκέφτηκες να τα παρατήσεις δεν θα είναι και λίγες;

“Να το κάνεις γιατί είναι αλήθεια. Άπειρες φορές έχω σκεφτεί να το κάνω. Ωστόσο, η πειθαρχία που αποκόμησα -κυρίως- από το μόντελινγκ με κράτησε στη θέση μου. Το μόντελινγκ είναι μεγάλο σχολείο. Η εμπειρία που παίρνεις από τα casting είναι τεράστια”.

 

Τώρα που ανέφερες το μόντελινγκ, πρέπει να παραδεχτώ ότι εδώ και ώρα κρατιέμαι να μη σου ζητήσω να μου σχολιάσεις το εξής: Τις γυναίκες μας κατηγορούν ότι ζηλεύουμε η μία την άλλη. Ως ένα κορίτσι που πέρασε από το μόντελινγκ, τι έχεις να πεις επ’αυτού;

“Αγαπώ πολύ τις γυναίκες και ουδέποτε τις ζήλεψα. Ίσα ίσα. Με θυμάμαι στα casting να πλησιάζω τις πραγματικά όμορφες και να τους εύχομαι καλή επιτυχία. Δεν έχω τέτοιες ανασφάλειες”.

 

Έχεις την ανασφάλεια του “ο χρόνος περνάει” και πρέπει να κάνω γάμο και παιδιά; Έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις νοικοκυρά;

“Ου βέβαια, δεν με βλέπεις;

[Γελάνε, φιλιούνται, αγκαλιάζονται]

Άμα δεν το νιώσω οργανικά, δεν θα το κάνω και ποτέ. Δεν ήμουν ποτέ ανασφαλής. Δεν μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να τα παρατήσω. Ίσα ίσα που ευχαριστώ όλους αυτούς που μου έχουν δυσκολέψει την προσωπική ζωή γιατί δεν θα είχα φτάσει ως εδώ”.

Πέρα από την έλλειψη ανασφάλειας, μπορείς να μου δώσεις άλλα πέντε στοιχεία του χαρακτήρα σου;

“-Σίγουρα είμαι πολύ πειθαρχημένη. Ίσως και λόγω μπαλέτου.

 

-Πλέον, έχω πολλή υπομονή”.

Θοδωρής Μάρκου επεμβαίνει: Δηλαδή παλιά ήσουν ανυπόμονη;

“Παλιά ήμουν παρορμητική. Ένιωθα μονίμως έτοιμη. Ώσπου έφαγα τα μούτρα μου και κατάλαβα ότι δεν τελικά, δεν ήμουν”.

 

[Ο Μάρκου κάνει πίσω, η Αντιγόνη συνεχίζει]

“-Δεν θέλω να ακουστεί άσχημο, αλλά πώς λέγεται αυτό που πιστεύεις ότι όλα μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να δουλέψεις σκληρά; Αυτό που πιστεύεις ότι όλα είναι προσιτά αρκεί να δουλέψεις πολύ; Ε, αυτό.

– Είμαι χαμηλών τόνων.

– Είμαι εργασιομανής”.

Υπάρχει μία φήμη για τους εργασιομανείς, ότι δεν μπορούν να σταθούν σε σχέση με ανθρώπους που δεν έχουν υψηλές βλέψεις επαγγελματικές. Επιβεβαιώνεις;

“Έχω υπάρξει με κάποιον που είχε φοβερή οικονομική άνεση και δούλευε δύο ώρες την ημέρα και αν. Γενικά, δεν μπορώ τους ανθρώπους που δεν είναι δραστήριοι. Όταν έχεις εξασφαλίσει τα προς το ζην, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις. Εγώ για παράδειγμα, στην Ιταλία κάνω πάρα πολλά φιλανθρωπικά. Πριν λίγο καιρό συμμετείχα σε μία ενέργεια με παιδάκια με σύνδρομο Down. Τους κάναμε μαθήματα. Μη φανταστείς κάτι δύσκολο. Εγώ τους έκανα παντομίμα”.

Πού πήγε λοιπόν το “ευαίσθητη” από την προηγούμενη ερώτηση; 

“Έχεις δίκιο. Αν τα έπιανα αυτά, θα έπρεπε να σου  βαλω και το φιλόζωη. Λατρεύω τις γάτες. Εδώ στην Ελλάδα μετά λύπης μου παρατηρώ ότι δεν τους δίνουμε καθόλου προσοχή. Τις πετάμε, τις χτυπάμε”.

 

Ενώ στην Ιταλία τα πράγματα είναι διαφορετικά; Στο λέω γιατί υπάρχει αυτό το una Faccιa una razza που μας “κατατρέχει” τόσους αιώνες.

“Καμία σχέση δεν έχουν Ελλάδα-Ιταλία σε νοοτροπία. Τουλάχιστον Ελλάδα με τη Βόρεια Ιταλία. Εκτός από τα τελευταία της υποκριτικής που ζω στη Ρώμη, τα έχω ζήσει βόρεια Ιταλία. Έμενα στην Πάρμα ένα χωριό αρκετά ελιτίστικης, σνομπίστικης λογικής και μία από τις πιο πλούσιες πόλεις -οι τοπ αθλητές του ποδοσφαίρου σκέψου, ζούσαν εκεί. Είχε μόλις 200000 κατοίκους. Μετά από δύο χρόνια -πνίγηκα- και πήρα μεταγραφή για  Μιλάνο. Εξισου βόρεια. Το Μιλάνο είναι μία εντελώς βιομηχανική πόλις. Είναι multi culti”.

Πλάκα, πλάκα και η Ισπανία θα σου πήγαινε σαν χώρα.

“Μιλάω ισπανικά και έχω κάνει και μικρού μήκους ταινίες εκεί. Δεν έχει προκύψει κάτι πιο σοβαρό, αλλά το κυνηγάω”.

Αλήθεια, στο εξωτερικό υπάρχουν κλίκες; Δεν θα πω το “όπως εδώ”, μην με κοιτάς περίεργα.

[Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα]

“Υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που έχουν μάθει να δουλεύουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Γνωρίζει ο ένας τα χνώτα του άλλου και “πάνε στα σίγουρα” που λέμε. Υπάρχουν ωστόσο φάσεις που κάτι δεν τους κάνει και κοιτάνε προς κάτι καινούριο. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου θεωρία”.

Έτσι όπως το τοποθετείς υποθέτω ότι δεν έχεις φάει και πολλές “πόρτες” λόγω κλίκας.

“Στο εξωτερικό, εγώ παίρνω τις δουλειές γιατί είμαι το ξενόφερτο. Είναι σαν να έχεις μία Ιταλίδα ηθοποιό στην Ελλάδα. Ε, μία Ελληνίδα ηθοποιός στην Ιταλία που την λένε και Αντιγόνη, δεν περνάει απαρατήρητη”.

Έχεις κερδίσει ρόλο επειδή σε λένε Αντιγόνη;

“Όταν ήμουν μικρή, δεν συμπαθούσα και πολύ τους γονείς μου που μου έδωσαν το όνομα της γιαγιάς μου, Αντιγόνη. Ωστόσο την πρώτη μου θεατρική δουλειά στην Ιταλία την έκλεισα επειδή λεγόμουν Αντιγόνη”.

;;;

“Ο σκηνοθέτης μόλις έμαθε το όνομά μου είπε ότι δεν θα μπορούσε να μην δουλέψει με κάποια που την λένε Αντιγόνη. Αυτά είναι τα τυχερά”.

Κάνεις τον Ευρυπίδη υπερήφανο πιστέυω.

[Γελάνε και ξαναγελάνε και ξαναγελάνε και ο σερβιτόρος που φέρνει την παραγγελία τις επαναφέρει στην τάξη]

Στον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις;

“Yoga, πολεμικές τέχνες, βόλτες στη θάλασσα”.

Από σειρές;

“Λατρεύω το Suits”.

Αχ, αυτός ο Harvey Specter.

“Ναι, όντως αν και εγώ είμαι πιο πολύ του Hoakin Feniks. Τον παντρευόμουν αύριο”.

Είναι που δεν σε ενδιαφέρει ο γάμος.

“Δεν είμαι ανασφαλής εξαιτίας του. Άλλο αυτό”.

[Για πρώτη φορά στην κουβέντα εντοπίζω τα λακάκια της. Μα πού είναι αυτός ο Θοδωρής τέλος πάντων να τα απαθανατίσει;]

Λίγο πριν πατήσω το στοπ, της εκμυστηρεύομαι ότι όση ώρα μιλάμε πιστεύω όλο και περισσότερο ότι θα της πήγαινε ιδανικά ο ρόλος της Φρίντα και εκείνη, χαίρεται τόσο που τα μάγουλά της, παίρνουν το χρώμα του φουστανιού της. Τη ρωτάω ποιο ρόλο θα ήθελε οπωσδήποτε να ερμηνεύσει στο μέλλον.

“Θα ήθελα έναν βιογραφικό. Τη ζωή της Ειρήνης Παππά”.

Το δάχτυλό μου βρίσκεται στη θέση του στοπ. Το έχει μόλις αγγίξει. Η Αντιγόνη απομακρύνεται μαζί με το Θοδωρή για τη φωτογράφιση και εγώ κάθομαι σχεδόν ακίνητη χαζεύοντας τη θάλασσα. Στο μυαλό μου στριφογυρίζει και σκάει όπως το κύμα στη θάλασσα η ατάκα που μου έδωσε η Αντιγόνη λίγο πριν σηκωθεί από το τραπέζι. “Θέλω να μου δώσεις μία πρόταση, λέξη, απόφθεγμα που σε θα μπορούσε να περιγράψει” της είπα. Εκείνη τίναξε τα μαλλιά, φόρεσε τα γυαλιά της και μου αποκρίθηκε: “La vita e bella siempre, φυσικά”.

 

Υ.Γ.: Τους αισιόδοξους ανθρώπους μην τους βγάλεις ποτέ από τη ζωή σου.

Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου

Πληροφορίες Παράστασης

Το Σπίτι της Μπερνάρτνα Άλμπα παίζεται στον Πολυχώρο Βρυσάκι σήμερα και αύριο στις 21.30 (τελευταίες παραστάσεις)

Παίζουν:  Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Σκαφτούρα, Αντιγόνη Κουλουκάκου,Ελεονώρα Αντωνιάδου, Δανάη Παπουτσή, Αγάπη Παπαθανασιάδου, Βέφη Ρέδη, Φρύνη Θετάκη, Ξανθή Κρανίδη

Συντελεστές: Μαρία Σκαφτούρα (Μετάφραση), Ένκε Φεζολλάρι (Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια, φωτισμοί), Ναταλί Μηνιώτη (Δραματολογική Επεξεργασία), Χριστίνα Κωστέα (Κοστούμια και Επιμέλεια Σκηνικού Χώρου), Στεφανία Βλάχου(Βοηθός Σκηνοθέτη), Κική Παπαδοπούλου (Φωτογραφίες), Τάσος Καστανιάς (Κομμώσεις), MakeuplabbyYannisMarketakis  (Επιμέλεια μακιγιάζ)