Η διαχρονική αξία μιας οσκαρικής ταινίας

Δεκάδες περιοδικά και sites με επίκεντρο τα επιχειρηματικά δρώμενα και τους αριθμούς της αγοράς έχουν αναλύσει με στοιχεία, γραφήματα και εκτιμήσεις ακριβείας τη σημασία που μεταφράζεται σε εμπορικότητα πίσω από μια υποψήφια για Όσκαρ ταινία. Όταν δε η ταινία κερδίζει τελικά ένα ή περισσότερα αγαλματάκια, η εμπορικότητα παίρνει φωτιά.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Business Insider, οι πέντε τελευταίες ταινίες που κέρδισαν το αγαλματάκι του Best Picture είχαν -κατά μέσο όρο κόστος- παραγωγής που δεν ξεπερνούσαν τα 17 εκατομμύρια δολάρια, ενώ τα έσοδά τους στο box-office ήταν πάνω από 80. Κάπου εδώ εισβάλλει η διαχρονική αξία μιας οσκαρικής ταινίας. Το αυθόρμητο και δεδομένο boost που δίνουν τα Όσκαρ στην ταινία που τα κουβαλάει.

Παρένθεση. Το Birdman, ο ορισμός της οσκαρικής ταινίας, κάνει πρεμιέρα στα κανάλια Novacinema την Κυριακή 11 Οκτωβρίου. Μην ξεχνάς ότι υπάρχει πάντα και η δυνατότητα εγγραφής με τον αποκωδικοποιητή NovaBox+.

Επειδή οι αριθμοί για όλους εμάς που δεν είχαμε μερίδιο στο Birdman ή σε κάποια πρότερη οσκαρική ταινία δεν είναι και το τέλειο ορεκτικό για τη διασκέδασή μας, αυτό που θέλουμε να τονίσουμε εδώ είναι το ψυχολογικό αβαντάζ που αποκτά μια ταινία άπαξ βραβευτεί.

Είτε γίνεται ασυναίσθητα είτε με την καθολική μας συναίνεση, μια οσκαρική ταινία έχει το δικό της, ειδικό βάρος στη συνείδησή μας. Και ο πιο ασφαλής τρόπος να το διαπιστώσεις είναι οι περιπτώσεις των βραβευμένων ταινιών που δεν έχεις δει.

Η εξαιρετική ταινία του Ινιαρίτου, που παίρνει το μέσα μας και το στύβει με περισσή τέχνη και χωρίς δυσάρεστο φορτίο στην οθόνη, κέρδισε τέσσερα Όσκαρ, ενώ ήταν υποψήφια για άλλα πέντε. Αν θυμάσαι, το Birdman και το Grand Budapest Hotel είχαν τις περισσότερες υποψηφιότητες για χρυσά αγαλματάκια από οποιαδήποτε άλλη ταινία στα φετινά Όσκαρ (εννέα υποψηφιότητες έκαστη).

Η διαφορά τους είναι ότι η ταινία του Ινιαρίτου κέρδισε το πιο μεγάλο, το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Ένα άλλο κόλπο που βοηθάει να αντιληφθείς την αθόρυβη δουλειά που κάνει μια οσκαρική ταινία στο μυαλό μας είναι το να ρίξεις μια ματιά στο παρελθόν. Αυτό το κόλπο έχει ένα φανταστικό αποτέλεσμα και μια φυσική πρόκληση. Το φανταστικό αποτέλεσμα είναι να φρεσκάρεις τη μνήμη και τις γνώσεις σου.

Να θυμηθείς τα ιστορικά πλάνα που χώρεσαν Μάρλον Μπράντο και Αλ Πατσίνο στον πρώτο Νονό του Κόπολα που πήρε το Όσκαρ το ’73. Την περίφημη Καζαμπλάνκα με τον θρύλο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ το ’43. Τη Σιωπή των Αμνών και το γυαλισμένο μάτι του Άντονι Χόπκινς το ’91, τον Ελαφοκυνηγό του ’78 που σάρωσε στα Όσκαρ κερδίζοντας συνολικά πέντε, το Δώδεκα Χρόνια Σκλάβος που μας σύστησε την υπέροχη Λουπίτα, τη Φωλιά του Κούκου με τον Τζακ Νίκολσον ενδεχομένως στην ερμηνεία της ζωής του.

Να θυμηθείς φιλμ που έχεις λατρέψει και λογικό είναι να σου διαφεύγει ότι κέρδισαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Από την άλλη, η φυσική πρόκληση είναι η αυτονόητη. Να σημειώσεις, να βάλεις σε σειρά και να προγραμματίσεις να δεις όλες τις οσκαρικές ταινίες που αμέλησες να δεις. Να καλύψεις τα κενά, να είσαι με έναν τρόπο συγχρονισμένος με την οσκαρική ιστορία. Αν με ρωτάς, αυτό είναι το αγαπημένο μου κομμάτι. Σε ένα παλιό τετράδιο υπάρχει η λίστα με όλες τις οσκαρικές ταινίες που δεν έχω δει. Και όχι, δεν με αγχώνει καθόλου, ίσα-ίσα.

Την πρώτη φορά που είδα το Birdman, πλησίασα συνωμοτικά το Δημητρόπουλο και τον ενημέρωσα ότι μπορώ να βλέπω δέκα τέτοιες ταινίες τη μέρα χωρίς να ζητήσω ούτε κόκα κόλα. Ο Θοδωρής που με ξέρει, κατανοεί το μέγεθος της υπερβολής της δήλωσής μου. Αλλά ήταν αληθινή.

Όλα όσα πραγματεύεται, άλλοτε αλληγορικά, άλλοτε τέρμα κυνικά αλλά πάντα στο πλαίσιο μιας ταινίας που δεν ξεκουράζεται ποτέ, μιας ταινίας που δεν έχει cut ούτε χρόνο για να ανοιγοκλείσεις τα μάτια, με αγγίζουν. Φαντάζομαι να τα ζω, φαντάζομαι ότι είμαι ένας ξεπεσμένος ηθοποιός στη δύση της καριέρας του (καταπληκτικός Μάικλ Κίτον παρεμπιπτόντως), χρόνια μακριά από σπουδαίους ρόλους πια, να περιμένω άλλη μια μεγάλη Στιγμή, χωρίς να μου εγγυάται κανείς ότι θα έρθει.

Πιστεύω πως, ναι, ο Ινιαρίτου έκλεισε περιπαικτικά το μάτι στο Χόλιγουντ με το Birdman και πως η Ακαδημία έλαβε το μήνυμα και χάρισε ένα από τα πιο δίκαια Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας των οκτώ και βάλε δεκαετιών του θεσμού. Κατά τ’ άλλα πιστεύω πως δεν θα ‘πρεπε να υπάρχει άνθρωπος σε όλο το σύμπαν που να μην αφεθεί σε αυτήν την πιο τολμηρά μη υπερηρωική, υπερηρωική ταινία που είδαμε ποτέ.

Τα κανάλια Novacinema κάνουν το αίτημά μου πανεύκολο. Το Birdman κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 11 Οκτωβρίου στις 22.00 στο Novacinema 1, αλλά ακόμη και για όσους δεν θα βρίσκονται στον καναπέ τους εκείνη τη στιγμή, ο αποκωδικοποιητής NovaBox+ δίνει τη δυνατότητα εγγραφής για να την απολαύσουν κυριολεκτικά όποτε θέλουν.

Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας ή αλλιώς Birdman. Η επόμενη, καλύτερη ευκαιρία να αντιληφθείς την οσκαρική αύρα μιας ταινίας από την άνεση του σπιτιού και μάλιστα την ώρα και τη μέρα που σε βολεύει περισσότερο. Γιατί σαφώς η αξία ενός οσκαρικού φιλμ είναι διαχρονική και προσθέτει πόντους στην υστεροφημία του, αλλά και το κυνήγι της άνεσης είναι εξίσου διαχρονικό.

Όταν μπορείς να έχεις και τα δύο, είναι καλύτερα. Είναι σαν να παίρνεις ένα Όσκαρ σπίτι. Στο σαλόνι απέναντι από την οθόνη. Μεγαλεία.