Η Λάρισα αγαπά αυτά που βγάζει η γη της

Ο πιο απαιτητικός κριτής ενός προϊόντος δεν είναι απλά ένας καταναλωτής. Είναι ένας καταναλωτής που ξέρει αυτό το προϊόν ενδεχομένως όσο και ο παραγωγός του. Βλέπεις, στη Λάρισα, κάθε νοικοκυρά που δοκίμαζε ένα κομμάτι χαλβά, κάθε γιαγιά που γευόταν μία σπανακοτυρόπιτα, κάθε μικροπαραγωγός που εξέταζε εξονυχιστικά ένα σακούλι με ρεβύθια, μπορούσε καλύτερα από τον καθέναν να εκτιμήσει κάτι που παράγεται / φυτρώνει / γαλουχείται δίπλα του.

Η συγκεκριμένη εκδήλωση “Γεύσεις του τόπου μας”, μία εκδήλωση, που υποστηρίζει η ΙΚΕΑ, εταιρεία του Ομίλου FOURLIS, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο κατάστημα IKEA Θεσσαλία και το ONEMAN ήταν εκεί. Όχι μόνο για να μιλήσει με το Δημήτρη Σκαρμούτσο αλλά και για να ζήσει από κοντά την επίδραση που μπορούν να έχουν τα Ελληνικά προϊόντα στον κόσμο που τα αγαπά και τα στηρίζει αλλά πολλές φορές δεν έχει τον τρόπο να τα μάθει.

 

Και είναι αυτός ακριβώς ο κόσμος που είδα και γνώρισα στη Λάρισα, που είναι περήφανος για ό,τι βγάζει η ελληνική γη. Ο κόσμος που θα βρεθεί το ερχόμενο Σάββατο 04/10 στο κατάστημα IKEA Θεσσαλονίκη στην τελευταία εκδήλωση “Γεύσεις του τόπου μας”. Ο κόσμος που θέλει να στηρίξει τους ντόπιους παραγωγούς. Αλλά και που όπως είπα παραπάνω κρίνει πολύ αυστηρά τον κάθε έναν παραγωγό που προσέφερε τα προϊόντα του στην εκδήλωση.

 

Ήταν απολαυστικό να κάθομαι απλά δίπλα στους πάγκους και να παρακολουθώ τις συζητήσεις. “Δεν έχεις βάλει αρκετό κρεμμύδι στην πίτα”. “Δεν το γεύομαι το μανιτάρι στο λουκούμι”. “Εγώ απλώνω καλύτερο τραχανά”. Στην Αθήνα οι καταναλωτές θα έλεγαν “είναι απλά τέλειο”, “δεν έχω φάει ποτέ κάτι καλύτερο”. Στην επαρχία όμως υπάρχει μέτρο σύγκρισης, υπάρχει ενασχόληση με τη γη και τα προϊόντα της, υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται. Με πρώτους από όλους τους παραγωγούς. Τους οποίους έβλεπα να ανοίγουν κουβέντα με κάθε έναν από τους επισκέπτες της εκδήλωσης και να συζητάνε. Για την παραγωγή τους, για την αγορά, ακόμα και για συνταγές στις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα.

Για τις συνταγές βέβαια ήταν εκεί ο ειδικός. Οπότε και εγώ, οι νοικοκυρές και οι παραγωγοί σηκώσαμε τα χέρια ψηλά και αφήσαμε εκείνον να μιλήσει για την μαγειρική. Βασικά τον αφήσαμε να μαγειρέψει.

Από τις 11 το πρωί του Σαββάτου και μέχρι αργά το απόγευμα, ο Δημήτρης Σκαρμούτσος έμπαινε κάθε μισή ώρα πίσω από την κουζίνα που είχαν στήσει οι άνθρωποι του καταστήματος IKEA Θεσσαλία και μαγείρευε. Για τον κόσμο που βρισκόταν εκεί και περικύκλωνε την κουζίνα όχι μόνο για να παρακολουθήσει τη διαδικασία αλλά και για να δοκιμάσει όσα εκείνος ετοίμαζε.

 

Το playground για τον Σκαρμούτσο ήταν ενδεδειγμένο.

 

Μία καλοστημένη κουζίνα, κόσμος πεινασμένος και πάγκοι γεμάτοι τοπικά προϊόντα για να διαλέξει εκείνα που θα χρησιμοποιούσε στα πιάτα του. Με τη φαντασία του να συνδυάζει τα μανιταροπροϊόντα με τα λαχανικά, τον τραχανά με άλλα αγνά υλικά του τόπου, ακόμα και τον χαλβά Φαρσάλων σε φρεσκοψημένο ποπ κορν.

Με τον Σκαρμούτσο να δείχνει να το διασκεδάζει περισσότερο από όλους. Έβγαζε φωτογραφίες με τον κόσμο ο οποίος τον κύκλωνε κάθε φορά που έβγαινε από την κουζίνα για να του μιλήσει και να φωτογραφηθεί μαζί του.

 

Έτρεχε από πάγκο σε πάγκο πριν από κάθε συνταγή να μαζέψει καλούδια για να μαγειρέψει.

 

Έβρισκε στο κοινό μικρούς και μεγάλους βοηθούς για να μπουν κι εκείνοι πίσω από την κουζίνα και να μαγειρέψουν μαζί του. Στο πρόγραμμα ήταν να μαγειρέψω και εγώ μαζί με τον Σκαρμούτσο. Και πράγματι μπήκα όχι μία αλλά δύο φορές πίσω από την κουζίνα. Τη μία για να μαγειρέψουμε παρέα με τον Γαβριήλ Νικολαίδη (τον άνθρωπο που έχει φίλτρο awesomeness στο Instagram του).

 

Και τη δεύτερη μόνος μου με τον Σκαρμούτσο. Στο ένα μάτι φτιάχνονταν ζυμαρικά με λιαστές ντομάτες, σκόρδο ικανό να κοιμήσει ένα λόχο και ένα υπέροχο ντόπιο τυρί.

 

Και στο άλλο μάτι φτιάχναμε ποπ κορν. Για το οποίο έκαναν αργότερα ουρά τα μικρά παιδιά. Όσο ετοιμαζόταν το φαγητό, βγάζαμε φωτογραφίες. Σαν παιδιά κι εμείς.

 

Ο Σκαρμούτσος ήταν σίγουρα η μεγάλη ατραξιόν της ημέρας. Με αυτόν ήθελαν όλοι να βγουν φωτογραφία, γι’ αυτόν είχαν έρθει οι περισσότεροι. Αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ημέρας ήταν οι παραγωγοί. Εκείνοι που είχαν έρθει από νωρίς το πρωί και έβαζαν τα προϊόντα τους στα ράφια για να τα δείξουν και να τα προσφέρουν αργότερα στον κόσμο.

Κάθε παραγωγός είχε προϊόντα που προσέφερε στον κόσμο που περνούσε και φυσικά τα προϊόντα που είχε προς πώληση. Κι ακόμα κι αν δεν ήταν εξαιρετικά πολύς ο κόσμος που αγόραζε προϊόντα, έβλεπες στα πρόσωπα κάθε ενός παραγωγού ξεχωριστά, την ικανοποίηση για τον κόσμο που μάθαινε και ενθουσιαζόταν με εκείνα. Την ικανοποίηση που ο κόσμος μάθαινε τα δικά τους προϊόντα και τα δοκίμαζε είτε μέσα από τις δικές του δημιουργίες είτε μέσα από τη μαγειρική του Σκαρμούτσου.

 

Στον πάγκο της “Τσελιγκοπούλας” γινόταν χαμός από την πρώτη στιγμή. Με τον κόσμο να δοκιμάζει μπισκοτόγλυκο και κρέμα.

Προσωπικό αγαπημένο το ρυζόγαλο, μερικά από τα οποίοα ταξίδεψαν το βράδυ μαζί μου στην Αθήνα. Τα μπισκοτόγλυκα φαγώθηκαν στο δρόμο.

 

Ακριβώς δίπλα η ουρά ήταν εξίσου μεγάλη με τα τεράστια ταψιά χαλβά Φαρσάλων παρασκευής “Ρόμπου” να προκαλούν τον κόσμο να έρθει να τσιμπήσει ένα κομμάτι. Καλοψημένος και πάρα πολύ γευστικός. Τόσο που σε έκανε να θες να πάρεις ένα κιλό για το σπίτι.

 

Στην απέναντι μεριά, στον πάγκο του Pielab με τις αυθεντικές θεσσαλικές γεύσεις, μαζεύτηκε απότομα ο κόσμος σε μια στιγμή. Πλησίασα να δω τι συμβαίνει για να αντικρύσω δύο πολύ μεγάλες πίτες, μία σπανακοτυρόπιτα και μια κιμαδόπιτα, να γίνονται κομμάτια για να μοιραστούν στον κόσμο.

 

Αν και όποιος ήξερε, κοιτούσε και πιο πίσω από τις πίτες, στα σακουλάκια με τα νηστίσιμα σαμπλέ.

 

Χάζεψα αρκετή ώρα στο “γιαμ”. Αυτό το υπέροχο εργαστήριο γεύσεων στα βαζάκια του οποίου θα βρεις από ορεκτικά και τουρσιά μέχρι γλυκά του κουταλιού και πάρα πολύ ωραίες μαρμελάδες.

 

Ο Σκαρμούτσος μού είπε τα καλύτερα για το γιαμ κι έτσι αποφάσισα να μυηθώ κι εγώ στις χειροποίητες δημιουργίες τους.

 

Στις περισσότερες από τις συνταγές που μαγείρεψε ο Σκαρμούτσος εκείνη τη μέρα, κυρίαρχο συστατικό ήταν τα ζυμαρικά.

 

Έτσι τα παραδοσιακά ζυμαρικά Θεονία είχαν την τιμητική του. Από χυλοπίτες και μακαρόνια μέχρι τραχανά ξινό.

 

Τα περισσότερα κορίτσια ήταν μαζεμένα γύρω από έναν πάγκο που είχε την επιγραφή “Ροζμαρίνο”.

 

Ένα εργαστήρι επεξεργασίας βοτάνων με χειροποίητα, παραδοσιακά, φυσικά και φυτικά προϊόντα. Το Βαλσαμέλαιο είχε την τιμητική του.

 

Αγαπημένος πάγκος και εκείνος του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών Γόννων “ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΕΣ”.

 

Με γλυκά του κουταλιού σε πολύ ωραίες συσκευασίες και φοβερά αρτοπαρασκευάσματα. Δικοί μου άνθρωποι γιατί ήταν οι πρώτοι στο χώρο της έκθεσης το πρωί για να στήσουν τα προϊόντα τους.

 

Αυτά που τιμούσαν πολλοί ήταν τα “Μανιταροπροϊόντα” Γρεβενών. Στα οποία υπήρχε μια πολύ μεγάλη ποικιλία από ζυμαρικά με μανιτάρι μέχρι βαζάκια με τα μανιτάρια σε λάδι. Μέχρι και λουκούμι με μανιτάρι προσέφεραν στον κόσμο που περνούσε από τον πάγκο.

 

Στη “Μελισσούλα” μπορούσες να γευτείς το μέλι τους αλλά εκείνα που αγόραζε ακόμα περισσότερο κι από το ίδιο το μέλι ο κόσμος ήταν τα διάφορα προϊόντα με μέλι.

 

Από σαπούνια και άλατα μπάνιου με μέλι μέχρι ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σου.

 

Από τον πάγκο με τα τυροκομικά “Διβάνη” έκανα πολύ συχνά τη βόλτα μου. Πότε για το κασέρι, πότε για τη γραβιέρα και πότε για ένα μαγικό γίδινο τυρί που είχε. Βασικά αν μπορούσα να μεταμφιέζομαι και να πηγαίνω κάθε 5 λεπτά να τσιμπάω λίγο τυρί, θα το έκανα.

 

Το σκόρδο σε όλες του τις μορφές. Πώς σου ακούγεται αυτό;

 

Στον πάγκο του CAMPUS με τα γνήσια προϊόντα μεσογειακής διατροφής, οι νοικοκυρές ήταν ενθουσιασμένες.

 

Άφησα τον τιτάνα με τα όσπρια “Αγρότης ΕΠΕ” για το τέλος. Ο πιο κουλ τύπος, χαμογελαστός, ευδιάθετος και έτοιμος να συνεισφέρει στη συζήτηση για τα όσπρια. Το καλαμπόκι που είδες πιο πάνω παρέα με το χέρι του Σκαρμούτσου, ήταν αυτό που έγινε ποπ κορν για χάρη μικρών και μεγάλων.

 

Αφήνοντας πίσω μου τη Λάρισα, πέρα από τα γλυκά και όλα τα προϊόντα που είχα πάρει μαζί μου, πήρα κυρίως εικόνες από ανθρώπους που αγαπούν την παράδοση και την παραγωγή του κάθε τόπου και ψάχνουν διαρκώς τρόπους να την αναδείξουν και να την στηρίξουν. Η εκδήλωση “Γεύσεις του τόπου μας”, που υποστηρίζει η ΙΚΕΑ, εταιρεία του Ομίλου FOURLIS, πραγματοποιήθηκε για να αναδειχθούν οι ελληνικές γεύσεις, οι γεύσεις του κάθε τόπου.

 

Το ίδιο που θα γίνει και αυτό το Σάββατο 4 Οκτωβρίου στο κατάστημα ΙΚΕΑ Θεσσαλονίκη πάλι με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο να μαγειρεύει για εκείνους που θα παραβρεθούν.

Το ONEMAN αυτή τη φορά δεν θα είναι εκεί. Μπορείς όμως να είσαι εσύ.

Να πούμε ότι με αφορμή τη συγκεκριμένη εκδήλωση, η ΙΚΕΑ πραγματοποίησε παράλληλη δράση και θα διαθέσει το ισόποσο του 5% των εσόδων του καταστήματος ΙΚΕΑ Θεσσαλία, της ημέρας αυτής, για την υποστήριξη δημοτικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών της ευρύτερης περιοχής με τη μορφή επίπλων και απαραίτητων ειδών.