Η μαγική φωνή του Vin Diesel

Είναι εύκολο να βρεις κάτι για να κράξεις τον Vin Diesel. Για την εμφάνιση π.χ. τραμπούκου, την έλλειψη υποκριτικού ταλέντου ή την υπερβολική ‘αυτοπεποίθηση’ που μοιάζει να έχει. Αν, όμως, κάνεις τον κόπο να ασχοληθείς μαζί του θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα.

Ο αστικός μύθος θέλει τον Vin, στα ξεκινήματα του, να ήταν απλά ένας άμυαλος μπράβος σε γνωστό Νεοϋορκέζικο club με όνειρο να γίνει action hero. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με ένα ευαίσθητο πιτσιρικά που μεγάλωσε ‘περικυκλωμένος’ από την τέχνη σε ένα καλλιτεχνικό συγκρότημα κατοικιών στο Greenwich Village, από μητέρα ψυχολόγο και θετό πατέρα καθηγητή υποκριτικής.

Μαζί φυσικά με τον δίδυμο αδελφό του Paul, με τον οποίον όπως βλέπετε δεν έχει καμία σχέση.

Εκείνη την εποχή ήταν ακόμη ο Mark Sinclair Vincent (σ.σ. Diesel είναι το παρατσούκλι που του έδωσαν εξαιτίας της αστείρευτης ενέργειας του). Ένα παιδί που του άρεσε να χορεύει στους δρόμους και ο οποίος, μετά το σχολείο, πήγαινε κατευθείαν στο θέατρο.

Στην πορεία έγινε μέλος του θιάσου του πατέρα του, έπαιξε σε off Broadway παραστάσεις και βρέθηκε να σπουδάζει δημιουργική γραφή στο κολέγιο. Μάλιστα το 1994 έγραψε, σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε και ήταν παραγωγός στο Multi-Facial, μια ταινία σχετικά με ένα ηθοποιό που αγωνίζεται να πετύχει (δεν μπορεί να βρει δουλειά γιατί κάποιοι τον θεωρούν πολύ λευκό και άλλοι πολύ μαύρο), η οποία προβλήθηκε στις Κάνες.

Και, καπάκι, έκανε ακριβώς το ίδιο με το Strays, στο οποίο έπαιξε ένα αρχηγό συμμορίας. Μια ταινία που προβλήθηκε στο Sundance, πουλήθηκε στο MTV και έκανε τον Steven Spielberg να τον σταμπάρει και να του δώσει τον πρώτο σημαντικό ρόλο της καριέρας του, στο Saving Private Ryan.

Μάλιστα ένα χρόνο μετά ο Vin μας έδωσε και το πρώτο δείγμα του μεγαλύτερου ταλέντου του, δηλαδή της φωνής του, υποδυόμενος ένα γίγαντα στο Iron Giant.

To ίδιο δηλαδή που έκανε και φέτος ως το ομιλών δέντρο Groot στο Guardians of Galaxy. Έναν ρόλο που θύμισε σε πολλούς για το τι είναι ικανός να κάνει.

Βλέπεις από το 2000-2001 και μετά, όταν το Χόλιγουντ τον ‘γράπωσε’ για τα καλά ως Riddick στο Pitch Black και ως Dominic Toretto στο Fast and Furious, ο Vin ξέχασε πως είναι ηθοποιός. Το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι.

Πάντα με την εξαίρεση του εξαιρετικού Find me Guilty για το οποίο εμφανίσθηκε (τύπου Stallone στο Copland) αγνώριστος, με μαλλιά και παραπανίσια κιλά.

Με άλλα λόγια ο Vin πούλησε την ψυχή καλλιτέχνη που είχε στον διάολο. Αν και στην πορεία αποδείχθηκε ότι είναι και πανέξυπνος επιχειρηματίας.

Ενδεικτικό παράδειγμα ότι για να κάνει cameo στο Fast and Furious Tokyo Drift έπεισε το στούντιο να του δώσει τα δικαιώματα στον χαρακτήρα του Riddick. Ενώ από την αρχή της καριέρας του επέβαλε να είναι και παραγωγός στις ταινίες του, προκειμένου να εξασφαλίζει ποσοστό από τα κέρδη.

Επίσης φρόντισε, την ίδια ώρα που η πλειοψηφία του ‘σοβαρού’ Χόλιγουντ να τον κράζει ως βάρβαρο, να χτίσει ένα πελώριο όνομα στα social media, φτάνοντας αυτή τη στιγμή να έχει στο fb 85 εκατομμύρια φίλους. Κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να πουλήσει οτιδήποτε θέλει χωρίς να ανακατευτεί κανένας άλλος.

Προσωπικά ο Diesel ήταν ανέκαθεν μεγάλη συμπάθειά μου. Τον θεωρούσα ένα ακόμη άνθρωπο (όπως τον Stallone) που η εμφάνισή του σε κάνει να πιστεύεις αυτόματα ότι είναι αγροίκος, αγράμματος και ηλίθιος.

Επίσης προσεύχομαι κάποια στιγμή να χορτάσει να βγάζει εύκολα λεφτά με το Fast and Furious και να αρχίσει να μιλάει (επίσης να γράφει και να σκηνοθετεί) και πάλι για τα πράγματα που πραγματικά τον νοιάζουν.