Η Μεγάλη Βίβλος του Stephen King: Η αρχή και τα ’70s

Είναι ο Βασιλιάς του Τρόμου, ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς του κόσμου, με τα βιβλία του να έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 50 γλώσσες και να έχουν πουλήσει δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πολυγραφότατος, ο Stephen King είναι από τα μεγάλα κεφάλαια της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας και η προσωποποίηση της φαντασίας.

Εμείς, στη Μεγάλη Βίβλο του, μπορεί να κάναμε το πρώτο βήμα από τη δεκαετία του ’80 αλλά η ιστορία του συγγραφέα δεν ξεκινά από εκεί. Αρχίζει χρόνια νωρίτερα, κι εκεί θα ταξιδέψουμε σήμερα. Στην παιδική του ηλικία, στην εφηβεία του, στα πρώτα έργα του και στη δεκαετία του ’70, εκεί που θα ξεκινήσει η μεγάλη του καριέρα.

Ας πάμε από την αρχή λοιπόν, Πιστέ Αναγνώστη.

Η αρχή

Ο Stephen Edwin King γεννιέται στις 21 Σεπτεμβρίου του 1947, ημέρα Κυριακή, στο Portland της πολιτείας Maine, το μικρότερο από τα 2 αγόρια της οικογένειας King. Μητέρα του η Nellie Ruth Pillsbury και πατέρας του ο Donald Edwin King, ένας ναυτικός που άλλαξε το επίθετο του από Spansky σε Pollock και τέλος σε King, εντελώς αναποφάσιστος. Ο γάμος τους έχει γίνει 8 χρόνια πριν, το 1939.

Ο πατέρας του είναι ένας επίδοξος συγγραφέας και στέλνει ιστορίες του σε pulp περιοδικά της εποχής, αλλά καμία δεν εκδίδεται ποτέ και καμία δεν επιβιώνει μέχρι σήμερα.

2 χρόνια αργότερα, ο Donald King λέει στην οικογένεια του πως πάει για ένα πακέτο τσιγάρα και δεν ξαναγυρίζει ποτέ. Ναι, αυτά συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. «Όταν σε ρωτάει ο κόσμος γιατί έφυγε», λέει η μητέρα του, «πες πως είναι στο Ναυτικό και πως βρίσκεται στη θάλασσα», για να συμπληρώσει πως «κι αυτό μπορεί να μην είναι ψέμα».

Από τότε η μητέρα του μεγαλώνει μόνη τα 2 παιδιά της, τον Stephen και τον David. Μαζί μετακινούνται από πολιτεία σε πολιτεία, ψάχνοντας ευκαιρίες εργασίας για τη Nellie, μέχρι που στα 11 του χρόνια επιστρέφουν στο Durham του Maine. Εκεί, η Ruth King πείθεται από τις αδερφές της να αναλάβει τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών τους, με τους υπόλοιπους συγγενείς να στηρίζουν οικονομικά τη 45χρονη τότε μητέρα και τα 2 αδέρφια.

Σαν παιδί, ο Stephen γίνεται μάρτυρας του θανάτου ενός φίλου του, που πεθαίνει χτυπημένος από τρένο, όμως ο ίδιος δε θυμάται το γεγονός. Η οικογένεια του του λέει πως επέστρεψε στο σπίτι, λίγο μετά από όταν έφυγε για να παίξει με το φίλο του, χωρίς να μπορεί να μιλήσει και σε μεγάλο σοκ. Αργότερα οι δικοί του μαθαίνουν για το θάνατο του μικρού παιδιού και φυσικά συνδέουν τα γεγονότα μεταξύ τους. Αρκετοί θα πουν, στα χρόνια από το ξεκίνημα της καριέρας του, πως πιθανά αυτό το συμβάν να ενέπνευσε ψυχολογικά κάποια από τα πιο σκοτεινά έργα του συγγραφέα.

Άλλοι πάλι συνδέουν τις αρκετές φοβίες και τους συχνούς εφιάλτες που βλέπει στην παιδική του ηλικία ο Stephen με πολλά από τα στοιχεία των μυθιστορημάτων του. Μάλλον έχουν δίκιο.

Ο νεαρός King πηγαίνει στο δημοτικό σχολείο του Durham και στη συνέχεια στο γυμνάσιο του Lisbon Falls. Αναπτύσσει από μικρός ένα ενδιαφέρον για τον τρόμο, διαβάζοντας κόμικς όπως το ‘Tales from the Crypt‘ που αγαπά ιδιαίτερα και θα τιμήσει, χρόνια αργότερα, στο σενάριο του ‘Creepshow‘.

 

Εδώ ξεκινά και το φλερτ του με τη συγγραφή. Ανακαλύπτει, ψάχνοντας μαζί με τον αδερφό του σε μια σοφίτα, ένα από τα βιβλία του πατέρα του. Τα διηγήματα του H. P. Lovecraft που διαβάζει μέσα σε αυτό παίζουν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του να ακολουθήσει το δρόμο που όλοι ξέρουμε. «I knew that I’d found home when I read that book», θα πει πολλές δεκαετίες μετά.

Ξεκινά να γράφει όσο βρίσκεται ακόμη στο σχολείο και στέλνει τις ιστορίες του σε περιοδικά. Δίνει άρθρα του στην ‘Dave’s Rag’, μια εφημερίδα που εκδίδει ο αδερφός του χρησιμοποιώντας έναν πολυγράφο. Αργότερα, πουλά στους φίλους του ιστορίες βασισμένες σε ταινίες που βλέπει, μόνο που αυτή του η προσπάθεια δε θα έχει αίσιο τέλος: Οι δάσκαλοι του τον ανακαλύπτουν και τον αναγκάζουν να επιστρέψει τα χρήματα. Επιχειρηματικό μυαλό ο Stephen, βλέπετε.

Το 1965 όμως είναι η χρονιά που η πρώτη από τις ιστορίες του, ένα διήγημα για έναν επιστήμονα που εκτρέφει τεράστια σκουλίκια, θα βρει το δρόμο της προς το κοινό πέρα από τις αυτοεκδοτικές προσπάθειες των προηγουμένων χρόνων, αφού το fanzine ‘Comics Review’ εκδίδει σε 4 συνέχειες το ‘I Was a Teenage Grave Robber’. Ο King δεν έχει συμπληρώσει ακόμη τα 18 του χρόνια.
Ο Stephen αποφοιτά από το Lisbon Falls High το 1966, αφού στο μεταξύ 2 από τα διηγήματα του, τα ‘Codename: Mousetrap’ και ‘The 43rd Dream’, τυπώνονται στο ‘The Drum’, το περιοδικάκι του σχολείου του. Την ίδια χρονιά μπαίνει στο University of Maine για να σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία.

Εκεί διατηρεί μια εβδομαδιαία στήλη με τίτλο ‘Steve King’s Garbage Truck’ στην εφημερίδα του πανεπιστημίου ‘The Maine Campus’ και είναι ενεργός πολιτικά, υποστηρίζοντας το αντιπολεμικό κίνημα την εποχής του πολέμου στο Βιετνάμ. Δεν είναι ο πιο ήρεμος φοιτητής: Πειραματίζεται με ναρκωτικά και, ένα μήνα πριν την αποφοίτηση του, συλλαμβάνεται για κλοπή προειδοποιητικών κόνων στο δρόμο, αφού πίνει για ώρες σε μπαρ της περιοχής. Για κλοπή κόνων στο δρόμο, επαναλαμβάνω.

Ο συγγραφέας συμμετέχει σε ένα workshop δημιουργικής γραφής του καθηγητή Burton Hatlen, έναν από τους συνιδρυτές του National Poetry Foundation. Ο Hatlen λειτουργεί σαν μέντορας στον νεαρό King και τον βοηθά να αναπτύξει το προσωπικό του στυλ γραφής. Οι 2 τους αναπτύσσουν μια φιλία που θα κρατήσει μέχρι το τέλος της ζωής του Hatlen, το 2008, ενώ συχνά ο King στέλνει τα ανέκδοτα ακόμη έργα του στον καθηγητή για να ακούσει την κριτική του. Στο workshop ο Stephen θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί μια από τις συναδέλφους του, τη μετέπειτα σύζυγο του, Tabitha Spruce.

Πρώτη δουλειά του King που πουλιέται είναι το διήγημα ‘The Glass Floor’, που εκδίδεται στο περιοδικό ‘Startling Mystery Stories’, το φθινόπωρο του 1967. Το 1969 γράφει ένα ποίημα, το ‘The Dark Man’, που εκδίδεται στο ‘Ubris’, την περιοδική έκδοση του πανεπιστημίου του. Στο ποίημα εμφανίζεται η πρώτη εκδοχή του ήρωα που θα τον ακολουθεί σε μεγάλος μέρος της καριέρας του, του Randall Flagg. Μπορείτε να διαβάσετε το ποίημα εδώ.

1970

Αυτή είναι η χρονιά που γράφεται η μεγαλύτερη σε έκταση από τις ανέκδοτες μέχρι σήμερα δουλειές του King. Το ‘Sword in the Darkness’ έχει έκταση περίπου 150,000 λέξεις και με την ολοκλήρωση του τον Απρίλιο, ο King βιώνει την απόρριψη του βιβλίου του από 12 διαφορετικούς εκδότες. Αυτή είναι μια τεράστια απογοήτευση για τον King, που θα τον κάνει να αμφιβάλλει για την ικανότητα του σαν συγγραφέα και θα τον ρίξει σε μια χρόνια μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο King λέει στα χρόνια που μεσολαβούν πως δε θεωρεί το ‘Sword in the Darkness’ άξιο έκδοσης και πως σκοπεύει να μην το κάνει ποτέ διαθέσιμο για το κοινό. Η υπόθεση του περιλαμβάνει ένα χαρακτήρα που αντιμετωπίζει την αυτοκτονία της αδερφής του όσο εκείνη ήταν έγκυος και το θάνατο της μητέρας του από όγκο στον εγκέφαλο, αλλά και έναν ακτιβιστή δικηγόρο που προκαλεί ταραχές μετά την ομιλία του σε ένα γυμνάσιο. Χαρούμενα πράγματα δηλαδή.

Ο Stephen King αποφοιτά από το University of Maine και αποκτά το δικαίωμα να διδάξει σε γυμνάσιο. Χωρίς όμως να μπορεί να βρει άμεσα δουλειά και με την Tabitha έγκυο στο πρώτο τους παιδί, ο ίδιος δουλεύει σαν υπάλληλος σε βιομηχανικά πλυντήρια και ξεκινά να πουλάει ιστορίες του σε αντρικά περιοδικά, όπως το διήγημα ‘Graveyard Shift’ του περιοδικού ‘Cavalier‘. Ένα ακόμη από τα διηγήματα του συγγραφέα από εκείνη τη χρονιά, το ‘Shade’, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Την 1η Ιουνίου έρχεται στον κόσμο η Naomi King, το πρώτο παιδί του Stephen και της Tabitha.

1971

Το ’71 ξεκινά με τον γάμο του Stephen King με την Tabitha. Το ζευγάρι παντρεύεται στις 7 Ιανουαρίου, με τη μικρή Naomi να είναι ήδη 6 μηνών.

Το φθινόπωρο ο King βρίσκει την πολυπόθητη θέση καθηγητή στην Hampden Academy, το δημόσιο γυμνάσιο του μικρού Hampden στο Maine. Εκεί διδάσκει αγγλικά, ενώ συνεχίζει να δουλεύει εντατικά τα έργα του. Αυτή είναι μια δύσκολη εποχή για τον συγγραφέα, που προσπαθεί να βρει τα πατήματα του και να ζήσει την οικογένεια του και ταυτόχρονα η περίοδος που θα αναπτύξει τον εθισμό του στο ποτό που θα τον βασανίσει για χρόνια.

1972

Στις 4 Ιουνίου γεννιέται το δεύτερο παιδί του συγγραφέα. Ο Joseph Hillstrom King θα ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του και θα γράψει μυθιστορήματα και κόμικς τρόμου με το ψευδώνυμο Joe Hill. Η οικογένεια μεγαλώνει και ο King δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο για την επιτυχία, ενώ η συνεχιζόμενες απορρίψεις που δέχεται από τους εκδοτικούς τον απογοητεύουν και τον καταθλίβουν.

Όσο συνεχίζει να πίνει, ο θυμός του πολλές φορές εκδηλώνεται προς τους δικούς του ανθρώπους, προς τα παιδιά του. «I wanted to grab them and hit them», παραδέχεται. «Even though I didn’t do it, I felt guilty because of my brutal impulses. I wasn’t prepared for the realities of fatherhood». Το συναίσθημα αυτό είναι κάτι που θα διοχετεύσει αργότερα και σε ένα από τα διασημότερα βιβλία του.

 

Συνεχίζει όμως να δίνει ιστορίες του στο ‘Cavalier’ και μπορείτε να ακούσετε μια από αυτές, με τίτλο ‘Suffer the Little Children’ στο παραπάνω βίντεο. Μια άλλη, το ‘The Fifth Quarter’, τυπώνεται με το ψευδώνυμο John Swithen.

 

1973

Την άνοιξη του 1973 ο εκδοτικός Doubleday & Co. δέχεται ένα μυθιστόρημα του King προς έκδοση. Το μυθιστόρημα αυτό είναι η ‘Carrie’, που θα αλλάξει ολόκληρη τη ζωή του. Το τηλεγράφημα που δέχεται από τον εκδότη του Bill Thompson, μιας και ο ίδιος έχει κόψει το τηλέφωνο του σπιτιού για να μειώσει τα έξοδα, λέει: “Bingo. Carrie Officially A Doubleday Book. $2,500 Against Royalties. Call For Glorious Details. Congratulations. Love The Future Lies Ahead – Bill.”

Με τις $2,500 ο King αγοράζει ένα νέο αυτοκίνητο, αλλά σχεδόν ένα μήνα αργότερα, στις 13 Μαΐου, Ημέρα της Μητέρας, ο εκδοτικός New American Library αγοράζει τα δικαιώματα πώλησης των paperbacks του βιβλίου για $400,000. Σύμφωνα με το συμβόλαιο που ήδη υπάρχει με τη Doubleday, τα κέρδη ανήκουν από μισά σε συγγραφέα και εκδοτικό, πράγμα που επιτρέπει στον King να παραιτηθεί από τη δουλειά του σαν καθηγητής και να αφοσιωθεί στη συγγραφή.

Στο τέλος του καλοκαιριού ο συγγραφέας μετακομίζει, μαζί με τη γυναίκα και τα 2 μικρά του παιδιά, στο νότιο Maine, εξαιτίας της εξασθενημένης υγείας της μητέρας του. Σε ένα μικρό δωμάτιο του γκαράζ, μέσα στο νοικιασμένο σπίτι δίπλα στη λίμνη Sebago που η οικογένεια διαμένει για τον χειμώνα του 1974, o King γράφει αυτή την περίοδο ένα ακόμη μυθιστόρημα, με αρχικό τίτλο ‘Second Coming’. Αυτό στη συνέχεια θα γίνει ‘Jerusalem’s Lot’ και τελικά το ‘Salem’s Lot’.

Στο τέλος της χρονιάς, ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά του ’74, η Nellie Ruth Pillsbury King, μητέρα του Stephen, θα πεθάνει από καρκίνο στα 59 της χρόνια. Λίγο πριν το θάνατο της θα ακούσει από τα χείλη της αδερφής της Emrine το πρώτο μυθιστόρημα του γιου της.

Ο King έχει σοβαρό πρόβλημα με το αλκοόλ αυτή την εποχή. Είναι μεθυσμένος την ώρα που εκφωνεί τον επικήδειο λόγο της.

1974

Στις 5 Απριλίου το πρώτο βιβλίο του Stephen King κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία. Η ‘Carrie‘ (‘Κάρυ‘, 1992, Εκδόσεις Επιλογή) τυπώνεται σε 30,000 αντίτυπα και θα πουλήσει σε hardback μόνο 13,000, είναι όμως τα paperbacks που βγαίνουν στα βιβλιοπωλεία σχεδόν 1 χρόνο αργότερα, εκείνα που κάνουν το μυθιστόρημα τεράστια επιτυχία και ξεπερνούν το 1,000,000 αντίτυπα σε πωλήσεις μέσα σε 12 μήνες.

Ο King δεν πιστεύει σε αυτό το βιβλίο. Ξεκινά να γράφει την ‘Carrie’, μα απογοητευμένος από τις πρώτες σελίδες που παράγει, πετάει το βιβλίο στα σκουπίδια. Εκεί το βρίσκει η γυναίκα του Tabitha, το σώζει και τον προτρέπει να το τελειώσει.

Είναι με τη βοηθεία της Tabitha που ο Stephen προσπαθεί να γράψει για τη γυναικεία ψυχολογία, αυτό δηλαδή που τον βγάζει από νερά του και τον κάνει αρχικά να τσαλακώσει και να πετάξει τις σελίδες του, ενώ τον ενοχλεί και η αργή εξέλιξη της ιστορίας, όπως την έχει στο μυαλό του. «I couldn’t see wasting two weeks, maybe even a month, creating a novella I didn’t like and wouldn’t be able to sell», λέει ο ίδιος. Φυσικά, το βιβλίο θα αφιερωθεί στην ίδια: “This is for Tabby, who got me into it – and then bailed me out of it.”

 

Η ‘Carrie’ είναι μια γνωστή πλέον ιστορία στους περισσότερους από όσους διαβάζετε αυτό το κείμενο. Στο (τότε) μέλλον του 1979, η Κάρι είναι ένα κορίτσι που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο γυμνάσιο και δέχεται bullying από τους συμμαθητές της. Η Κάρι όμως δεν είναι ένα παιδί όπως τα άλλα και οι παράξενες δυνάμεις της θα τη βοηθήσουν να πάρει εκδίκηση από όλους όσους τη βασανίζουν.

Από εδώ ξεκινά και η συνήθεια του King να προσθέτει παρενθέσεις με τους εσωτερικούς μονολόγους των χαρακτήρων του, ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των έργων του.

Την ίδια χρονιά ο συγγραφέας προσπαθεί να γράψει το ‘The House on Value Street’, ένα ακόμη από τα ημιτελή και ανέκδοτα έργα των πρώτων χρόνων του. Θέμα του μια δραματοποιημένη εκδοχή της διάσημης απαγωγής της Patty Hearst από τον Symbionese Liberation Army, μια ακροαριστερή επαναστατική οργάνωση της Αμερικής (αν δεν ξέρετε την υπόθεση, έχει αρκετό ενδιαφέρον, ρίξτε μια ματιά). Ο King προσπαθεί να γράψει το θέμα του από διαφορετικές γωνίες και παράγει πολλαπλά drafts αλλά τελικά παρατά το πρότζεκτ μιας και δεν μπορεί να το ολοκληρώσει ικανοποιητικά για τον ίδιο.

Το φθινόπωρο η οικογένεια μετακομίζει στο Boulder του Colorado, εκεί που μένουν για λιγότερο από χρόνο. Το σημείο επιλέγει τυχαία ο Stephen King για να αλλάξει περιβάλλον, μετά τη συγγραφή των ‘Carrie’ και ‘Salem’s Lot’. Στα τέλη του Οκτωβρίου του ’74 ο King με την Tabitha μένουν στο Stanley Hotel του Colorado για μια μέρα και είναι οι μοναδικοί επισκέπτες του ξενοδοχείου εκείνη τη νύχτα.

Δειπνούν μόνοι τους στην τεράστια τραπεζαρία, με τα γύρω τους τραπέζια να έχουν πάνω τους αναποδογυρισμένες τις καρέκλες τους και με τους ήχους ορχηστρικής μουσικής να αντηχούν στους άδειους διαδρόμους το κτιρίου. Τους προσφέρεται μόνο μια επιλογή για φαγητό, το τελευταίο γεύμα που υπάρχει στην κουζίνα. Μετά το δείπνο, ο King αποφασίζει να κάνει μια βόλτα στο ξενοδοχείο. Καταλήγει στο μπαρ, όπου του σερβίρει ένας μπάρμαν με το όνομα Grady, πριν γυρίσει στο δωμάτιο του, εκεί που η Tabitha έχει ήδη αποκοιμηθεί.

Το δωμάτιο του είναι το Δωμάτιο 217, που λέγεται πως είναι στοιχειωμένο. Το ‘The Shining’ έχει ήδη γραφτεί στο μυαλό του συγγραφέα.

1975

Το καλοκαίρι οι King επιστρέφουν στο Maine και αγοράζουν ένα σπίτι στην περιοχή των λιμνών στα δυτικά της πολιτείας. Εκεί ο Stephen ολοκληρώνει το ‘The Stand’, ένα από τα σημαντικότερα έργα του.

 

Την ίδια εποχή το περιοδικό ‘The Maine Review’ τυπώνει την ιστορία του King ‘The Revenge of Lard Ass Hogan’, ιστορία που μετέπειτα θα αποτελέσει κομμάτι της νουβέλας ‘The Body’, που όλοι ξέρουμε σαν το κινηματογραφικό ‘Stand by Me’ του ’86. Όσοι έχετε δει την ταινία μάλλον καταλαβαίνετε ποια σκηνή αντιστοιχεί σε αυτή την ιστορία (κι αν δεν την έχετε δει, τρεχάτε), αλλά μπορείτε να ακούσετε τον ίδιο τον King να διαβάζει το ‘The Revenge of Lard Ass Hogan’ στο παραπάνω βίντεο.

Τον Οκτώβριο κάνει ντεμπούτο το ‘‘Salem’s Lot‘ (‘Σάλεμς Λοτ‘, 1993, Εκδόσεις Λιβάνης), με αρχικό τιράζ τα 20,000 αντίτυπα, ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του ίδιου του συγγραφέα σε ολόκληρη την καριέρα του. Είναι το πρώτο από τα βιβλία του King που πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένας συγγραφέας με writer’s block, σχήμα στο οποίο ο ίδιος θα επιστρέφει ξανά και ξανά στα επόμενα χρόνια. Αυτή τη φορά τα δικαιώματα των paperbacks θα πωληθούν για $550,000.

Ο Ben Mears επιστρέφει στο Jerusalem’s Lot του Maine μετά από χρόνια, για να γράψει ένα βιβλίο για την παιδική του ηλικία, μιας και έζησε στην πόλη από τα 9 μέχρι τα 13 του. Εκεί, καθώς παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν, ανακαλύπτει πως οι κάτοικοι της πόλεις μετατρέπονται σε βαμπίρ. Ο King λέει στον πρόλογο του βιβλίου: “Turn off the television – in fact, why don’t you turn off all the lights except for the one over your favourite chair? – and we’ll talk about vampires here in the dim. I think I can make you believe in them.”

Η έμπνευση του συγγραφέα προέρχεται από τη διδασκαλία του κλασικού ‘Dracula’ στο μάθημα Επιστημονικής Φαντασίας και Φανταστικού που έχει αναλάβει στη Hampden Academy. Τι θα συνέβαινε άραγε αν ο Δράκουλας κατέφτανε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αμερικής; Ο αρχικός τίτλος ‘Second Coming’ δηλώνει ακριβώς αυτό, αλλά η Tabitha King παροτρύνει τον Stephen να τον αλλάξει, γιατί ακούγεται κάπως σαν μια “κακή σεξουαλική ιστορία”. Χμ, ναι, το βλέπω.

Ο King επίσης χρησιμοποιεί εδώ έναν από τους εφιάλτες της παιδικής του ηλικίας για να γράψει μια από τις κεντρικές σκηνές του βιβλίου. Το βιβλίο αφιερώνεται στην κόρη του Naomi, “For Naomi Rachel King… promises to keep.”

1976

Παρότι δεν υπάρχει κανένα νέο βιβλίο για τον King αυτή τη χρονιά, το 1976 μένει στην ιστορία της πορείας του συγγραφέα σαν η στιγμή που το πρώτο από τα έργα του αλλάζει μέσο και μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Η ‘Carrie‘ του Brian De Palma φέρνει την εμβληματική ηρωίδα του Stephen King στους κινηματογράφους και γίνεται μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Ο De Palma διαβάζει το βιβλίο το 1975, μετά από προτροπή ενός κοινού του φίλου με τον King. Του αρέσει πολύ και τηλεφωνεί στον ατζέντη του για να τον βάλει να ψάξει ποιος είχε τα δικαιώματα του. Μιας και κανείς δεν έχει αγοράσει ακόμη την ‘Carrie’ αλλά αρκετά στούντιο το σκέφτονται, ο De Palma τηλεφωνεί σε ανθρώπους που ξέρει και τους λέει πως το μυθιστόρημα είναι εξαιρετικό και ο ίδιος ενδιαφέρεται πολύ να το γυρίσει.

 

Για αρκετούς μήνες δε συμβαίνει τίποτα, αλλά στη συνέχεια η United Artists αποφασίζει να μπει στο χορό. Το σενάριο γράφει ο Lawrence D. Cohen και ο King, που είναι μόλις 26 χρονών εκείνη την εποχή, λαμβάνει $2,500 για τα δικαιώματα του έργου του και αισθάνεται τυχερός που αυτό συνέβη με το πρώτο του βιβλίο.

Η ταινία ξεκινά με το, μικρό για ταινία τρόμου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, μπάτζετ του $1,6 εκατομμυρίων δολαρίων, που στη συνέχεια θα ανεβεί στα $1,8, με αποτέλεσμα μερικές από τις σκηνές του σεναρίου να μη γυρίζονται τελικά, εξαιτίας του κόστους.

 

Παρότι ο De Palma για την Κάρι έχει στο νου του άλλη ηθοποιό, η Sissy Spacek είναι τόσο αποφασισμένη να κάνει δικό της το ρόλο που παρατά μια τηλεοπτική διαφήμιση που έχει υπογράψει να γυρίσει, γεμίζει τα μαλλιά της με βαζελίνη και φτάνει στην οντισιόν της άπλυτη και μέσα σε ένα ναυτικό φόρεμα που της έχει φτιάξει η μητέρα της πίσω στο σχολείο, με σκισμένο στρίφωμα.

Φυσικά ο ρόλος είναι δικός της (αφού Hollywood) και φέρνει για την Κάρι της μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Υποψηφιότητα κερδίζει και η Piper Laurie, που παίζει τη μητέρα της Κάρι, για Supporting Actress, ενώ και το υπόλοιπο καστ είναι φοβερό: Nancy Allen, John Travolta, Amy Irving, William Katt. Η ταινία, που θεωρείται ένα κλασικό έργο του κινηματογράφου τρόμου, πηγαίνει αρκετά καλά και στο box office, σημειώνοντας τελικά μια καλλιτεχνική, όσο και εμπορική, επιτυχία.

1977

Το βιβλίο που όλοι συμφωνούν πως εκτοξεύει την καριέρα του King δεν είναι άλλο από το ‘The Shining‘ (‘Η Λάμψη‘, 1992, Εκδόσεις Λιβάνη).

Ο Jack Torrance αναλαμβάνει να φροντίζει το ξενοδοχείο Overlook Hotel κατά τη διάρκεια του χειμώνα που μένει κλειστό και παίρνει μαζί του την οικογένεια του, τη γυναίκα του Wendy και το γιο του Danny, ένα 5χρονο αγοράκι που έχει τη Λάμψη, ψυχικές ικανότητες που του επιτρέπουν να βλέπει το παρελθόν του δυσοίωνου ξενοδοχείου. Λίγο μετά την άφιξη τους στο Overlook Hotel, υπερφυσικές δυνάμεις επηρεάζουν τον Jack και η οικογένεια του βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Ο αλκοολισμός του συγγραφέα και οι βίαιες σκέψεις του για την οικογένεια του παίζουν τεράστιο ρόλο στο να γραφεί αυτό το μυθιστόρημα, που έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από έργα όπως το ‘The Veldt‘ του Ray Bradbury, το ‘The Haunting of Hill House‘ της Shirley Jackson και τα ‘The Masque of the Red Death‘ και ‘The Fall of the House of Usher‘ του Edgar Allan Poe.

Η αρχική έκδοση του βιβλίου είχε 25,000 αντίτυπα και ο εκδότης του King προσπαθεί προηγουμένως να τον πείσει να μην εκδώσει το βιβλίο γιατί ο κόσμος, μετά και από τα 2 προηγούμενα έργα του, θα τον σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο σαν συγγραφέα τρόμου, κάτι που ο ίδιος ο Stephen θεώρησε κοπλιμέντο.

Από εκείνη την εποχή και η συνέντευξη του King στο ‘Cinefantastique‘.

 

Τον Φεβρουάριο η οικογένεια King μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Ο Owen Philip King είναι ο νεότερος γιος του Stephen και της Tabitha και το δεύτερο παιδί του ζευγαριού που θα ακολουθήσει το δρόμο της συγγραφής.

Στο ‘Penthouse’ εμφανίζεται ένα από τα δημοφιλέστερα διηγήματα αυτής της δεκαετίας για τον King. To ‘Children of the Corn’ τυπώνεται στο τεύχος Μαρτίου και επισημαίνει τη θέση του συγγραφέα στον mainstream περιοδικό τύπο, αφού έχει δώσει και θα συνεχίσει να δίνει έργα του σε εκδόσεις όπως το ‘Cosmopolitan‘ και το ‘Gallery‘.

Το φθινόπωρο του ’77 γεννιέται το alter-ego του συγγραφέα, ο Richard Bachman. Δημιουργημένος από την ανάγκη του King να μπορεί να εκδώσει περισσότερα από 1 βιβλίο τη χρονιά, μιας και η λογική των εκδοτικών είναι πως το κοινό θα κορεστεί από την υπερπληθώρα αναγνωσμάτων των αγαπημένων του συγγραφέων, ο Bachman κάνει το ντεμπούτο του με το ‘Rage‘ (‘Οργή‘, 1998, Εκδόσεις Κέδρος).

Το ψευδώνυμο είναι και μια προσπάθεια του King να καταλάβει τη μέχρι τότε καριέρα του και να απαντήσει στο ερώτημα του αν η επιτυχία του είναι αποτέλεσμα του ταλέντου ή της τύχης του. Γι’ αυτό το λόγο το μυθιστόρημα εκδίδεται με όσο λιγότερη διαφήμιση γίνεται.

Αρχικά για ψευδώνυμο ο King επιλέγει το όνομα του παππού του, Gus Pillsbury, αλλά τελικά κατασταλάζει στο Richard Bachman, με το μικρό όνομα να είναι φόρος τιμής στο ψευδώνυμο Richard Stark του συγγραφέα Donald E. Westlake (ο Bachman/King θα χρησιμοποιήσει και το Stark σε χαρακτήρα ενός από τα βιβλία του) και το επώνυμο να προέρχεται από την Καναδική μπάντα Bachman–Turner Overdrive που ακούει αυτή την εποχή.

Το ‘Rage’ είναι το πρώτο βιβλίο του King που δεν κάνει την εμφάνιση του το υπερφυσικό και αφορά την επίθεση ενός εφήβου στο σχολείο του, τη δολοφονία του καθηγητή του και την ομηρία των συμμαθητών του και συσχετίζεται με επιθέσεις σε σχολεία στη διάρκεια των δεκαετιών του ’80 και του ’90. Τελευταία από αυτές ο Michael Carneal, που το Δεκέμβριο του 1997 σκοτώνει 3 και τραυματίζει άλλους 5 συμμαθητές του κατά τη διάρκεια της πρωινής προσευχής στο West Paducah του Kentucky.

Ο Carneal έχει ένα αντίτυπο του βιβλίου στο σχολικό ντουλαπάκι του και ο King ζητά από τον εκδοτικό να βγάλει εκτός κυκλοφορίας το ‘Rage’, πράγμα που γίνεται αμέσως δεκτό. Για το μυθιστόρημα των 75,000 αντιτύπων σε paperback στην πρώτη έκδοση, στην εισαγωγή του ‘Blaze’, το 2007, ο King γράφει “Now out of print, and a good thing.”

Η οικογένεια αποφασίζει να μετακομίσει για 1 χρόνο στην Αγγλία, μιας και ο συγγραφέας θέλει να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα τοποθετείται στη Βρετανική εξοχή. Το εγχείρημα όμως αποτυγχάνει και το ‘Wimsey’, το βιβλίο του King με ήρωα τον ερασιτέχνη ντετέκτιβ Lord Peter Wimsey που δημιούργησε η Dorothy L. Sayers πίσω στο 1890, όπως και η διαμονή των King στην Αγγλία, δεν ολοκληρώνονται ποτέ. Περισσότερα για το ‘Wimsey’ μπορείτε να μάθετε εδώ.

Πριν κλείσει το 1977, η 5μελής πλέον οικογένεια γυρνά στο Center Lovell του Maine, όπου και αγοράζει μια νέα κατοικία.

1978

To ’78 ξεκινά με την κυκλοφορία της πρώτης συλλογής διηγημάτων του συγγραφέα. Το ‘Night Shift‘ (‘Νυχτερινή Βάρδια‘, 1992, Εκδόσεις Λιβάνης) περιέχει 20 διηγήματα, 5 από τα οποία ανέκδοτα μέχρι αυτή τη στιγμή.

Τα υπόλοιπα διηγήματα έχουν εκδοθεί μέσα σε μια περίοδο 10 χρόνων, από το 1968 μέχρι και το 1977, στα περιοδικά με τα οποία συνεργάζεται ο συγγραφέας, και κυρίως το ‘Cavalier’. Ανάμεσα τους και αρκετές από τις πιο γνωστές ιστορίες του King έως και σήμερα, από το ‘Jerusalem’s Lot’ και το ‘Children of the Corn’, μέχρι το ‘Night Surf’ και το ‘Graveyard Shift’. Από τα διηγήματα του ‘Night Shift’ θα προκύψουν 6 κινηματογραφικές μεταφορές και άλλες 3 ταινίες για την τηλεόραση.

Η πρώτη έκδοση της συλλογής είναι αρκετά συντηρητική σε αριθμούς, με μόλις 12,000 αντίτυπα.

Ο King μαζί με την οικογένεια του μετακομίζει και πάλι, αυτή τη φορά στο Orrington του Maine, μιας και ο συγγραφέας ξεκινά από το φθινόπωρο να διδάσκει και πάλι δημιουργική γραφή στο University of Maine. Ο εθισμός του στο αλκοόλ δεν έχει υποχωρήσει και οι φίλοι του λένε πως πίνει 3-4 μπύρες μέχρι εκείνοι να πιουν 1, ενώ πίνει και την ώρα που υπογράφει τα βιβλία των αναγνωστών του.

 

Τον Σεπτέμβριο βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία της Αμερικής το ‘The Stand‘ (‘Το Κοράκι‘, 1996, Εκδόσεις Λιβάνης), με την 1η έκδοση να μετρά 70,000 αντίτυπα. Κι αυτό το βιβλίο αφιερώνεται στην Tabitha King, “For Tabby: This dark chest of wonders.”

Ένας ιός απελευθερώνεται κατά λάθος και εξοντώνει το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο κόσμος καταρρέει. Από τις στάχτες του παλιού κόσμου αναγεννάται ο νέος, εκεί που όλοι πρέπει να διαλέξουν πλευρά κι εκεί που οι χειρότεροι εφιάλτες του κακού ενσαρκώνονται σε έναν άντρα με φονικό χαμόγελο και ανείπωτες δυνάμεις: τον Randall Flagg, τον σκοτεινό άντρα.

Σκοπός του είναι να γράψει ένα μυθιστόρημα επικής φαντασίας όπως το ‘Lord of the Rings’, κάτι που έχει στο μυαλό του εδώ και πολλά χρόνια. Θέλει όμως το σκηνικό της ιστορίας του να βρίσκεται στην Αμερική του σήμερα. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο Boulder του Colorado βλέπει στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για χημικά και βιολογικά όπλα και όλα κολάνε μεταξύ τους. Αντί για χόμπιτ, ήρωας του King είναι ένας Τεξανός, ο Stu Redman, αντί για Σκοτεινό Άρχοντα ο κακός ονομάζεται Randall Flagg και αντί για Mordor υπάρχει πρόχειρο το Λας Βέγκας.

Το βιβλίο θεωρείται από τα σπουδαιότερα έργα του. Στην ψηφοφορία των αναγνωστών του Rolling Stone το 2014, το ‘The Stand’ βρίσκεται στην κορυφή των πιο αγαπημένων βιβλίων του συγγραφέα. Αποτελεί την πρώτη επίσημη εμφάνιση του Randall Flagg, του μάλλον μεγαλύτερου από τους κακούς του και ο King λέει πως θεωρεί το μυθιστόρημα το τελευταίο της πρώτης φάσης της καριέρας του, αφού τα έργα που το ακολούθησαν είναι «different books than what went before».

Ο King επιστρέφει στο βιβλίο 12 χρόνια αργότερα και το επανεκδίδει με τον τίτλο ‘The Stand: The Complete & Uncut Edition’, όπου επαναφέρει αρκετό από το αρχικό κείμενο που έχει κοπεί για λόγους συντομίας, προσθέτει και διορθώνει κομμάτια του, άλλαζει τη χρονιά της ιστορίας από το 1980 στο 1990 και εκσυγχρονίζει κάποιες από τις pop culture αναφορές της ιστορίας.

Λίγο αργότερα, μέσα από το σημαντικό περιοδικό του χώρου της speculative λογοτεχνίας ‘The Magazine of Fantasy and Science Fiction‘, που έχει εκδώσει μεταξύ άλλων και τα ‘Flowers for Algernon‘ του Daniel Keyes και ‘Starship Troopers‘ του Robert A. Heinlein, κάνει την πρώτη του εμφάνιση το μετέπειτα έπος του King, ‘The Dark Tower’.

Σε 5 κομμάτια, που τυπώνονται στο περιοδικό από τον Οκτώβριο του 1978 μέχρι και τον Νοέμβριο του 1981, το ‘The Gunslinger‘ ξεκινά την ιστορία του ‘Μαύρου Πύργου’. Ο King αρχίζει να γράφει το μυθιστόρημα το 1970, σε μια δεσμίδα πράσινων χαρτιών που βρίσκει στη βιβλιοθήκη, με την έμπνευση του να προέρχεται από το ποίημα ‘Childe Roland to the Dark Tower Came’ του Robert Browning και παιδεύεται για αρκετά χρόνια να το ολοκληρώσει.

Για την ιστορία του Ρόλαντ και του Άντρα με τα Μαύρα δε θα πούμε τίποτα παραπάνω εδώ, μιας και η 7λογία του ‘Μαύρου Πύργου’ αξίζει το δικό της κείμενο και θα το έχει.

1979

Η άνοιξη θα βρει τους Kings πίσω στο Center Lovell του Maine, στο σπίτι που αγοράστηκε το ’77. Εκεί το πρόβλημα του Stephen με το ποτό τον οδηγεί σε ένα νέο φόβο: Αφού τα έργα του έχουν γραφτεί κάτω από την επήρεια του αλκοόλ, ανησυχεί πως θα του είναι αδύνατο να γράψει χωρίς να πίνει. Τα ξέφρενα πάρτι του Χόλιγουντ, η κοκαΐνη και τα υπόλοιπα ναρκωτικά έχουν γίνει πια κι αυτά μέρος της ζωής του.

Τον Ιούλιο έρχεται το 2ο μυθιστόρημα του Richard Bachman. Το ‘The Long Walk‘ (‘Η μακριά πορεία‘, 1997, Εκδόσεις Κέδρος) είναι, όπως λέει ο ίδιος ο King, το πρώτο μυθιστόρημα που γράφει ποτέ, 8 χρόνια πριν την έκδοση της ‘Carrie’, σαν πρωτοετής στο University of Maine.

Σε ένα εναλλακτικό δυστοπικό παρόν, το μυθιστόρημα παρακολουθεί 100 εφήβους, τους συμμετέχοντες ενός εξοντωτικού αγώνα περπατήματος, που διοργανώνει κάθε χρονιά μια απολυταρχική εκδοχή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Όποιος σπάσει τους κανόνες, παίρνει 1 παρατήρηση. Όποιος παραβεί τις 3 παρατηρήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τις τρομερές επιπτώσεις.

Το βιβλίο θεωρείται από αρκετούς ως το καλύτερο που εκδίδει ο King ως Richard Bachman και είναι ένα από τα 2 πιο διαβασμένα του συγγραφικού του alter ego (το άλλο είναι το ‘Thinner’ του 1984).

Ένα μήνα αργότερα φτάνει η σειρά του ‘The Dead Zone‘ (‘Νεκρή Ζώνη‘, 2001, Εκδόσεις Bell), που κλείνει την πρώτη εκδοτική δεκαετία του Stephen King, με 50,000 αντίτυπα στην 1η έκδοση, τον μεγαλύτερο αριθμό μέχρι τώρα σε hardback του συγγραφέα.

Ο Johnny είναι ένας καθηγητής γυμνασίου, όταν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα τον βάζει σε κώμα για 4,5 χρόνια. Ξυπνώντας, ανακαλύπτει πως έχει πάθει νευρολογική ζημιά, αλλά και πως μπορεί να μάθει το μέλλον και τη μοίρα όσων ανθρώπων και αντικειμένων αγγίζει. Όλοι αντιμετωπίζουν το χάρισμα του σα δώρο, όμως εκείνος νιώθει καταραμένος.

Για το βιβλίο του ο King θα πει μερικά χρόνια αργότερα: «The best I’ve done so far is ‘The Dead Zone’ because it’s a real novel. It’s very complex. There’s an actual story. Most of my fictions are simply situations that are allowed to develop themselves. That one has a nice layered texture, a thematic structure that underlies it, and it works on most levels».

Λέγεται πως το ασυνήθιστο μυθιστόρημα εμπνέεται από το μέντιουμ Peter Hurkos, που έχει χτυπήσει το κεφάλι του σε μια πτώση από σκάλα και υποστηρίζει πως μπορεί να μάθει πράγματα για τους ανθρώπους αγγίζοντας αντικείμενα που βρίσκονται στην ιδιοκτησία τους. Το βιβλίο είναι και το πρώτο που διαδραματίζεται στο Castle Rock, μια από τις τοποθεσίες που επανεμφανίζονται συχνότερα στα έργα του King, ενώ ο συγγραφέας κλείνει το μάτι στον αναγνώστη ρίχνοντας μια αναφορά στο πρώτο του βιβλίο, την ‘Carrie’.

 

Τον Νοέμβριο ο King θα δει για πρώτη φορά μια από τις δουλειές του στην τηλεόραση. Το CBS παίζει σε 2 επεισόδια των 2 ωρών το καθένα τη μίνι σειρά ‘‘Salem’s Lot‘, μεταφορά του βιβλίου του ’75.

Με τον Tobe Hooper των ‘The Texas Chain Saw Massacre’ και ‘Poltergeist’ στη σκηνοθεσία και τους James Mason και David Soul στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η σειρά τυγχάνει θετικής αποδοχής.

 

Ο αρχικός στόχος ήταν η δημιουργία μιας κινηματογραφικής εκδοχής του έργου, αλλά μιας και κανένα σενάριο από όσα γράφονται δεν κρίνονται ικανοποιητικά για τη μεγάλη οθόνη από Warner Bros., το πρότζεκτ πέρασε στα χέρια του τηλεοπτικού branch της εταιρίας παραγωγής.

Το τελικό σενάριο, παρότι σε γενικές γραμμές μένει πιστό στο πρωτότυπο υλικό του King, χτίζει την ιστορία του χωρίς να μένει καρφωμένο στις σελίδες του βιβλίου, αφού χαρακτήρες αλλάζουν, σβήνονται εντελώς ή συνδυάζονται μεταξύ τους, ενώ πολλές από τις πιο βίαιες σκηνές παραλείπονται, προς χάριν της primetime τηλεόρασης. Παρόλα αυτά όμως, ο συγγραφέας μένει ικανοποιημένος από τον τρόπο που μεταφέρεται το βιβλίο του και το δημοφιλές μέσο της τηλεόρασης μπαίνει με τη σειρά του στο παλμαρέ του Βασιλιά του Τρόμου.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ STEPHEN KING

Tα ’80s, Μέρος Ι

Tα ’80s, Μέρος ΙΙ