Η Μεγάλη Βίβλος του Stephen King: Τα ’80s

The King of Horror. Αυτός είναι ο τίτλος του Stephen King. Ο διάσημος συγγραφέας, που σε λίγο καιρό θα γιορτάσει τα 69α γενέθλια του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, έχει πουλήσει περισσότερα από 300,000,000 βιβλία σε όλον τον κόσμο και συνεχίζει ακάθεκτος να γράφει νέα βιβλία και να κατακτά νέους οπαδούς.

Η δεκαετία του ’80 υπήρξε η πιο καθοριστή για τον ίδιο. Μπορεί να έβαλε τα λιθαράκια της μετέπειτα πορείας του στα ’70s και να στρογγυλοκάθησε στο θρόνο του στα ’90s, η ενδιάμεση δεκαετία όμως είδε 12 από τα βιβλία του να βρίσκονται στις 10άδες με τα ευπώλητα κάθε χρονιάς, τα έργα του να μεταφέρονται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, και τον ίδιο να κατακτά την ποπ κουλτούρα. Εμείς θα μιλήσουμε για κάθε χρονιά ξεχωριστά, σε ένα οδοιπορικό στη ζωή και το έργο του Βασιλιά του Τρόμου.

Πάμε να δούμε τα ’80s του Stephen King, Πιστέ Αναγνώστη.

1980

Το άνοιγμα της δεκαετίας του ’80 βρίσκει τον Stephen King και την οικογένεια του σε νέο σπίτι, στο Bangor του Maine. Η κατοικία του 1858 είναι ιδανική για τον συγγραφέα, που ζει μόνιμα από τότε στο μικρό Bangor (αν και από το 1997 περνάει τους χειμώνες του στη Sarasota της Florida, γιατί πόσο να αντέξει ο άνθρωπος τον χειμώνα της πιο βορειοανατολικής πολιτείας της Αμερικής), μέρος που έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο.

Είναι όσα ακριβώς περιμένει κανείς από το σπίτι του King: Μαύρος σιδερένιος φράκτης με gargoyles και αράχνες, μπροστά από ένα επιβλητικό σπίτι που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από b-movie της εποχής. Φυσικά, σε όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1980, είναι χιλιάδες οι φανς που συγκεντρώνονται μπροστά στην πύλη του σπιτιού, που κόστισε στον συγγραφέα $135,000, για να φωτογραφηθούν.

Τον Μάιο του 1980 βγαίνει στα σινεμά ένα από τα διασημότερα adaptations έργου του συγγραφέα. Το ‘The Shining‘ του Stanley Kubrick, που σήμερα αντιμετωπίζεται σαν μια από τις πιο iconic ταινίες των ’80s αλλά και του κινηματογραφικού είδους του τρόμου γενικότερα, δε βρήκε από την αρχή την ίδια αποδοχή. Μεικτές κριτικές, αργό ξεκίνημα στο box office (αν και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού πηγαίνει όλο και καλύτερα), 2 υποψηφιότητες στα Χρυσά Βατόμουρα για Χειρότερη Ταινία και Χειρότερη Γυναικεία Ερμηνεία στη Shelley Duvall. Σίγουρα όμως, παρόλο που όλα τα παραπάνω έχουν σβηστεί από τη συλλογική μνήμη, αυτό που μένει είναι το μίσος του ίδιου του Stephen King για την ταινία.

Οι 2 εκδοχές της ιστορίας διαφέρουν ξεκάθαρα σε αρκετά τους σημεία και ο King δε δίστασε ποτέ, μέχρι και σήμερα, να εκφράσει τα συναισθήματα του για τη μεταφορά του Kubrick. Τη θεωρεί ανεπαρκή, σημειώνει πως σε μερικά από τα σημαντικά θέματα του βιβλίου, όπως η σημασία του αλκοολισμού, δεν δίνεται ιδιαίτερη σημασία, μιλά για το πως το υπερφυσικό έχει διαφορετική βαρύτητα στο έργο του από ό,τι στην ταινία. Για το συγγραφέα, και το casting του Jack Nicholson ήταν λανθασμένο, μιας και προτιμά κάποιον, πως να το πω, λιγότερο ψυχάκια. Έτσι η σταδιακά όλο και μεγαλύτερη τρέλα του Jack Torrance θα γινόταν περισσότερο πιστευτή.

Σε μια συνέντευξη του συγγραφέα πριν λίγο καιρό στο Deadline είπε: «I think ‘The Shining’ is a beautiful film and it looks terrific and as I’ve said before, it’s like a big, beautiful Cadillac with no engine inside it. In that sense, when it opened, a lot of the reviews weren’t very favorable and I was one of those reviewers. I kept my mouth shut at the time, but I didn’t care for it much.» Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για το κατά πόσο έχει δίκιο ο King, ρίξτε μια ματιά στα κείμενα του Guardian και του Salon.

Αμέσως μετά το τέλος του καλοκαιριού, κυκλοφορεί το πιο φρέσκο βιβλίο του, το ‘Firestarter‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Ένας άντρας και μια γυναίκα γίνονται αντικείμενο ενός μυστικού κυβερνητικού πειράματος, σχεδιασμένου να αναπτύξει ασυνήθιστες ψυχικές δυνάμεις. Αργότερα ξεφεύγουν, παντρεύονται και φέρνουν στον κόσμο μια κόρη. Σύντομα η Charlie θα δώσει δείγματα της τρομερής δύναμης που κρύβει μέσα της και μάταια οι γονείς της θα προσπαθήσουν να τη βοηθήσουν να την τιθασεύσει, όσο η κυβέρνηση θέλει πίσω τη μικρή και τις δυνάμεις της.

Το μυθιστόρημα είναι το πρώτο του King με 6ψήφιο αριθμό αντιτύπων στην πρώτη έκδοση, 100,000. Ο συγγραφέας αρχίζει να παίζει στη “μεγάλη κατηγορία” της βιομηχανίας και αφιερώνει το ‘Firestarter’ στην Shirley Jackson (που αν δεν την ξέρετε ψάξτε τη, είναι φανταστική) γράφοντας “In Memory of Shirley Jackson, who never needed to raise her voice.”

1981

Επόμενο βιβλίο που εμφανίζεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων είναι ένα ακόμη με το ψευδώνυμο Richard Bachman, που ο King χρησιμοποιεί για 8 χρόνια και 5 βιβλία (συν άλλα 2 μετά την αποκάλυψη του). Το ‘Roadwork‘ (‘Έργα Οδοποιίας‘, 1997, Εκδόσεις Κέδρος) είναι ένα από τα λιγότερο διαβασμένα βιβλία του συγγραφέα-φάντασμα, που μάλιστα για κάποια χρόνια δεν υπήρχε στα βιβλιοπωλεία (ξαναεκδόθηκε μόλις φέτος).

Σε ένα από εκείνα τα βιβλία του King που δεν έχουν κάποια σύνδεση με το υπερφυσικό, ένας άντρας θρηνεί για το θάνατο του γιου του και τη διάλυση του γάμου του και σπρώχνεται στην τρέλα, όταν μαθαίνει πως το σπίτι και ο χώρος εργασίας του θα κατεδαφιστούν για να φτιαχτεί μια προέκταση του διαπολιτειακού αυτοκινητόδρομου. Σκοτεινό, όπως πάντα, δίνει μια εικόνα στην Αμερική του μέσου της προηγούμενης δεκαετίας.

Το πρώτο non-fiction βιβλίο του Stephen King είναι το επόμενο του ’81. Το ‘Danse Macabre‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά) ασχολείται με τον κόσμο του τρόμου στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και τα κόμικς, αλλά και με τις μοντέρνες κοινωνικές φοβίες και άγχη που αντικατοπτρίζονται στο είδος. Είναι το καλύτερο κείμενο για κάποιον που θέλει να μάθει για τις επιρροές του συγγραφέα, ενώ περιέχει και μερικά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Το βιβλίο κέρδισε και 2 σημαντικά βραβεία, το Hugo Award για Best Related Work και το Locus Award για Best Non-Fiction Book.

Σημαντικότερη όμως κυκλοφορία της χρονιάς για τον King είναι ο ‘Cujo‘ (‘Κούτζο‘, 2005, Εκδόσεις Bell), που ανέβασε 50% το τιράζ της πρώτης έκδοσης από το προηγούμενο ‘Firestarter’, στις 150,000.

Στο κλειστοφοβικό και συγκινητικό ‘Cujo’, ο δημιουργός παίζει αυτή τη φορά με μια ιστορία που μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα και δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα λυσσασμένο σκυλί. Σε ένα δυνατό μυθιστόρημα που χτυπάει κατευθείαν στο στομάχι, ο King παραδίδει την πρώτη του ιστορία (επίσημα πρώτη, μιας και ο Bachman δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη σαν ψευδώνυμο) όπου ο τρόμος δεν πηγάζει από το υπερφυσικό. Για κάποιους επιτυγχάνει και για άλλους αποτυγχάνει και το debate των μεν με τους δε θα κρατήσει σε ολόκληρη την μετέπειτα πορεία του και για άλλα παρόμοια βιβλία.

Η εποχή που ο Stephen King γράφει το ‘Cujo’ είναι μια εποχή που ο ίδιος δε θυμάται καθόλου, όπως θα αποκαλύψει αρκετά χρόνια αργότερα. Αιτία για αυτό, ο βαρύς εθισμός του στο αλκοόλ και σε διάφορα ναρκωτικά. Λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου, η οικογένεια και οι φίλοι του οργανώνουν ένα intervention, πετώντας μπροστά του δείγματα του εθισμού του: κουτάκια μπύρας, μαριχουάνα, κοκαΐνη, Ζάναξ, Βάλιουμ και άλλα χάπια. Ο King τότε αναζητά βοήθεια, αλλά του πήρε αρκετά χρόνια για να ξεφύγει από όλους του τους εθισμούς. Το πρώτο βιβλίο που θα γράψει καθαρός θα είναι το ‘Needful Things’ του 1991. Περισσότερα για τον εθισμό του συγγραφέα μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το άρθρο της Daily Mail.

Την ίδια χρονιά η σύζυγος του, Tabitha King, εκδίδει το πρώτο από τα 8 μυθιστορήματα της, το ‘Small World‘. Η Tabitha δε θα σημειώσει ποτέ την επιτυχία του Stephen, άλλωστε είχε μεγάλα παπούτσια να γεμίσει, αλλά τα βιβλία της θα κερδίσουν αρκετά καλές κριτικές (και όχι ιδιαίτερες πωλήσεις).

 

Για τον ίδιο τον King η χρονιά θα φέρει και το πρώτο του cameo στον κινηματογράφο, στο ‘Knightriders‘ του George A. Romero, μαζί με τον Ed Harris και δίπλα στη γυναίκα του Tabitha που παίζει και στην ταινία τον ίδιο ρόλο.

Προς το τέλος του 1981 κάνει την εμφάνιση της για πρώτη φορά μια από τις εμβληματικές τοποθεσίες ολόκληρης της βιβλιογραφίας του. Το θρυλικό Derry, στο οποίο τοποθετούνται πολλά και αναφέρονται ακόμη περισσότερα από τα έργα του συγγραφέα, κάνει το ντεμπούτο του στο διήγημα ‘The Bird and the Album’ στο περιοδικό A Fantasy Reader, που στη συνέχεια αποτέλεσε κομμάτι του ‘It’. Σήμερα υπάρχουν και ειδικά tours για όσους θέλουν να ζήσουν την (spooky) εμπειρία του Derry.

1982

Στο παραπάνω βίντεο ο Stephen King διαβάζει, μπροστά σε κοινό στο Πανεπιστήμιο του Dayton τον Μάρτιο του ’82, από το διήγημα του ‘The Reach’, που με τον αρχικό του τίτλο ‘Do the Dead Sing?’ βρέθηκε υποψήφιο στα World Fantasy Awards. Απαντάει ερωτήσεις, κάνει αστειάκια, καπνίζει το τσιγαράκι του, γενικά περνάει καλά.

Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που ξεκινά με βιβλίο του Richard Bachman, αυτή τη φορά το δυστοπικό ‘The Running Man‘ (‘Ο Δρομέας‘, 1997, Εκδόσεις Κέδρος). Βρισκόμαστε στο 2025, η παγκόσμια οικονομία καταρρέει και η βία αυξάνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, κάτι σαν σήμερα δηλαδή. Ο Μπεν συμμετέχει σε ένα τηλεπαιχνίδι όπου τους συμμετέχοντες, που επιτρέπεται να πάνε οπουδήποτε στον κόσμο θέλουν, καταδιώκουν οι Κυνηγοί, σκοπός των οποίων είναι να τους σκοτώσουν. Ο King έγραψε ολόκληρο το βιβλίο μέσα σε 1 μόνο εβδομάδα.

 

Τον Μάιο κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το ‘Creepshow‘, ταινία που σκηνοθέτησε ο George A. Romero και έγραψε ο Stephen King. Φόρος τιμής στα κόμικς τρόμου της δεκαετίας του ’50, με μαύρο χιούμορ, αυτή η ταινία ανθολογίας αποτελείται από 5 ιστορίες, 2 που προέρχονται από διηγήματα του συγγραφέα και 3 που γράφτηκαν αποκλειστικά για αυτή.

Ο Leslie Nielsen περνάει από το έργο, αλλά και ο ίδιος ο Stephen που πρωταγωνιστεί σε 1 από τις ιστορίες, ενώ το φιλμ ξεκινά και ολοκληρώνεται με τον μικρό Billy, που τιμωρείται από τον πατέρα του επειδή διάβαζε κόμικς τρόμου, τον οποίο παίζει ο μεγάλος γιος του King, Joe Hill. Θεωρείται μια καλτ ταινία του είδους και από τις άνω του μετρίου μεταφορές του, παρότι έχει αρκετά από τα προβλήματα των ταινιών ανθολογίας. Λίγο μετά κυκλοφορεί κι ένα κόμικς βασισμένο στο ‘Creepshow’, που μπορείτε να ξεφυλίσσετε εδώ σε pdf.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ‘Creepshow’, ο πολυγραφότατος συγγραφέας ξεκινά αλλά δεν ολοκληρώνει ποτέ το ‘The Cannibals’. Το βιβλίο αφορά μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα σε ένα διαμέρισμα και, εντάξει, καταλαβαίνετε που το πάει. Ο King μετά από 425 σελίδες το παρατά, αλλά αυτό θα γίνει η μαγιά για το ‘Under the Dome’ (κι εκεί είναι παγιδευμένοι, το πιάσατε;) που θα εκδοθεί πολλά χρόνια αργότερα. Για την ιστορική σημασία του έργου, μπορείτε να διαβάσετε τις 60 περίπου πρώτες σελίδες του ‘The Cannibals’ στο stephenking.com.

Σημαντικότερο όμως γεγονός (και βιβλίο) της χρονιάς είναι το ‘The Dark Tower: The Gunslinger‘ (‘Ο Μαύρος Πύργος Ι: Ο Τελευταίος Πιστολέρο‘, 2003, Εκδόσεις Bell). Παρότι θα μιλήσουμε εδώ στο PopCode ξεχωριστά για ολόκληρο τον Μαύρο Πύργο κάποια στιγμή σύντομα, αξίζει να πω πως αυτό είναι το magnum opus του συγγραφέα. Η πρώτη εκδοχή, αυτή του ’82, είναι ουσιαστικά 5 διηγήματα ενωμένα μαζί και σήμερα είναι ένα από τα πιο δυσεύρετα βιβλία του King, αφού η αρχική του εκτύπωση έχει μόλις 10,000 αντίτυπα (θυμηθείτε τις 100 και 150 χιλιάδες για τις οποίες μιλήσαμε πιο πίσω).

Έμπνευση του King είναι το ποίημα ‘Childe Roland to the Dark Tower Came’ (1855) του Robert Browning που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ήρωας του ο Roland Deschain, που εδώ και χρόνια κυνηγά τον θανάσιμο εχθρό του, τον Man in Black. Αυτό είναι ένα από τα βιβλία που ο συγγραφέας αργεί πολλά χρόνια να ολοκληρώσει και το 2003 κυκλοφόρησε μια νέα, αναθεωρημένη έκδοση, με διορθώσεις του King ώστε να ακολουθεί το feeling των υπόλοιπων βιβλίων του Μαύρου Πύργου. Η ίδια έκδοση πωλείται μέχρι και σήμερα και θα οδηγήσει στην κινηματογραφική μεταφορά που γυρίζεται αυτόν τον καιρό με τους Idris Elba και Matthew McConaughey. Αλλά περισσότερα για όλα αυτά #soon.

Μέσα στο 1982 γυρίζεται και η πρώτη από τις Dollar Baby ταινίες. Το όρο υιοθετεί ο ίδιος ο συγγραφέας και αφορά δημιουργούς που βρίσκονται στα ξεκινήματα τους και ο King τους επιτρέπει να πάρουν τα δικαιώματα ενός διηγήματος του με $1 και να γυρίσουν την πρώτη τους ταινία. Το ‘The Boogeyman” του Jeffrey C. Schiro κάνει την αρχή, αλλά υπάρχουν πάμπολλες τέτοιες ταινίες και η Dollar Baby παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Οι Frank Darabont και Guy Maddin είναι οι πιο γνωστοί από τα Dollar Babies, αν και η ταινία του δεύτερου δεν γυρίστηκε τελικά ποτέ.

Το ‘Different Seasons‘ είναι η 2η συλλογή του Stephen King που εκδίδεται και είναι αρκετά σημαντική: Από τις 4 νουβέλες, οι 3 θα γίνουν ταινίες μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι ‘Rita Hayworth and Shawshank Redemption’ και ‘Fall From Innocence’ θα γίνουν γνωστές από τις ταινίες ‘Shawshank Redemption‘ (‘Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ‘, 2009, Εκδόσεις Επιλογή) και ‘Stand By Me‘ (‘Το τέλος της Αθωότητας‘, 2008, Εκδόσεις Θύραθεν) αντίστοιχα, ενώ και το ‘Apt Pupil‘ (‘Το Καλοκαίρι της Διαφθοράς‘, 1991, Εκδόσεις Επιλογή) θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη.

Ναι, για κάποιον λόγο οι ιστορίες εκδόθηκαν στην Ελλάδα ξεχωριστά και όχι σαν συλλογή, ενώ η 4η ‘The Breathing Method’ δε φαίνεται να κυκλοφόρησε εδώ ποτέ. ¯_(ツ)_/¯ (ETA: Ευρέθη, τελικά! Η ιστορία έχει κυκλοφορήσει στα Ελληνικά, ως ‘Η Μέθοδος των Αναπνοών‘, 1993, Εκδόσεις Επιλογή.) Ο αριθμός αντιτύπων της πρώτης έκδοσης στην Αμερική συνεχίζει να ανεβαίνει, με 200,000 αυτή τη φορά.

Τον Αύγουστο εμφανίζεται στο horror/fantasy περιοδικό Wispers ένα διήγημα του King με τίτλο ‘Before the Play’. Είναι ένας πρόλογος που έχει γράψει για το ‘The Shining’ του ο συγγραφέας αλλά δε θα χρησιμοποιήσει ποτέ και το διήγημα δεν υπάρχει σε καμία από τις συλλογές του. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, ξεκινώντας από τη Σκηνή 1.

 

Ορίστε κι ένα προφίλ του King που του κάνει το Πανεπιστήμιο του Maine, από όπου και αποφοίτησε το 1970. Μιλά για τη σύγκριση ταινιών και βιβλίων τρόμου, τον ρωτάνε αν θα ήθελε να γίνει παραγωγός κάποια ταινίας στο μέλλον («No», λέει γρήγορα-γρήγορα, κι ας διαψευσθεί αργότερα), παλιοί του συμφοιτητές και καθηγητές μιλάνε για αυτόν και το ταλέντο του.

Το 1982 ήταν η χρονιά που δημιουργείται η Philtrum Press, ένας μικρός εκδοτικός που στήνει ο King για να μοιράσει αρχικά το ‘The Plant‘, ένα ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα σε συνέχειες που ο συγγραφέας στέλνει κάποιες χρονιές σε φίλους του, αντί για Χριστουγεννιάτικες κάρτες. Κάτι σαν προσωπικό του fanzine ας πούμε, έτσι θέλω να το φαντάζομαι.

Θέμα του μυθιστορήματος είναι το “δώρο”, ένα παράξενο φυτό, που στέλνει ένας συγγραφέας στους εκδότες που απέρριψαν το έργο. Ένα από τα πιο μυστήρια πράγματα που έχει σκεφτεί και δημιουργήσει ο King, το ‘The Plant’ στάλθηκε σε 3 κομμάτια, το 1982, 1983 και 1985. Τα original αντίτυπα είναι φυσικά σπανιότατα, ενώ το 2000 ο ίδιος κυκλοφόρησε σε 6 συνέχειες το έργο του σε eBook μέσα από το site του, προς $1 το κεφάλαιο. Σήμερα μπορείτε να το βρείτε εκεί και να το διαβάσετε σε pdf δωρεάν.

1983

Ρεπορτάζ του ABC από ένα book signing του King, που δείχνει λιγάκι το πόσο αδιανόητο φαινόμενο είναι ο συγγραφέας σε ολόκληρη τη δεκαετία του ’80.«I’m scared, I don’t understand why this is happening. They come out and it’s wonderful and I suppose I’d be worried about my future and my livelihood if they didn’t but you wonder exactly what’s driving them or motivating them and I feel terrible cause the stand in line and I can only be one person and move about so fast,» λέει στην κάμερα.

 

Το υπερφυσικό κυριαρχεί και στο επόμενο μυθιστόρημα του King. Η ‘Christine‘ (‘Κριστίν‘, 2005, Εκδόσεις Bell) είναι μια ασπροκόκκινη Plymouth Fury του 1958 που μοιάζει να είναι ζωντανή και όχι ιδιαίτερα φιλική. Το τιράζ της πρώτης έκδοσης ξαναπηδάει προς τα πάνω, στις 270,000 αυτή τη φορά και δίκαια η δημοφιλία του φέρνει την κινηματογραφική του μεταφορά στο τέλος της ίδιας χρονιάς.

 

Η ‘Christine‘ του John Carpenter, με οδηγό της τον Keith Gordon, που εδώ και πολλά χρόνια έχει εγκατελείψει την υποκριτική για τη σκηνοθεσία (πιο πρόσφατα γύρισε 2 από τα τελευταία επεισόδια της 2ης σεζόν του ‘Fargo’) δε σημειώνει επιτυχία αντίστοιχη του βιβλίου αλλά στέκεται επαρκώς μπροστά σε κριτικούς και box office. Στον Carpenter έχει προταθεί πιο πριν η κινηματογραφική μεταφορά του ‘Firestarter’ του King, όμως η εισπρακτική αποτυχία της προηγούμενης ταινία του, ‘The Thing’, κάνει την εταιρία παραγωγής να μην του δώσει τελικά τη δουλειά. Αργότερα, ο ίδιος ο σκηνοθέτης δηλώνει πως δούλεψε στην ‘Christine’ γιατί ήταν η μόνη ταινία που του είχε προταθεί εκείνον τον καιρό.

 

Η κινηματογραφική μεταφορά του ‘Cujo‘ ανοίγει τον Αύγουστο σε ανάμεικτες κριτικές, κάτι που πλέον θα πρέπει να έχετε καταλάβει πως ισχύει για την πλειοψηφία των ταινιών του Stephen King. Είναι μια μέτρια ταινία με ένα μέτριο καστ (πρωταγωνιστεί η Dee Wallace) που τα πάει μέτρια στις πωλήσεις εισιτηρίων και πάσχει από το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με το βιβλίο: Το ζουμί της ιστορίας δεν είναι αρκετό για να κρατήσει το ενδιαφέρον σε ολόκληρη τη διάρκεια τους. Εδώ να πω και πως ο σκηνοθέτης Lewis Teague αντικατέστηκε τον Peter Medak μετά την έναρξη των γυρισμάτων, τι φάση αυτό ας πούμε.

 

Αντίθετα, το ‘The Dead Zone‘ είναι από τα διαμάντια που μας έχει δώσει ο συγγραφέας και στον κινηματογράφο εκτός από το χαρτί. David Cronenberg στη σκηνοθεσία, Christopher Walken (για του οποίου το ρόλο ο King ήθελε αρχικά τον Bill Murray) αλλά και Martin Sheen στο καστ, παραγωγή Dino De Laurentiis, η ταινία δε θα μπορούσε να αποτύχει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το pop culture status της μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Το σενάριο περνάει από τα χέρια 3 διαφορετικών σεναριογράφων, μεταξύ των οποίων και του ίδιου του Stephen King, το οποίο επιλέγει ο ίδιος ο Cronenberg να μη χρησιμοποιήσει, για να γυρίσει τελικά στον Jeffrey Boam, που πρώτος έγραψε το στόρι της ταινίας. Ο King λέει σε Cronenbrerg και Boam πως το σενάριο τους βελτιώνει τη δύναμη της αφήγησης του ‘The Dead Zone’ και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Παρότι ουσιαστικά στο box office της χρονιάς βρίσκεται μερικές χιλιάδες δολάρια κάτω από τα ‘Christine’ και ‘Cujo’, η ταινία παίζει σε άλλη κατηγορία και αναφέρεται πάντα ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα adaptations του δημιουργού.

 

Το Ουαλικό new wave συγκρότημα The Alarm γράφει το τραγούδι ‘The Stand’, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του King.

Ένα σύντομο μυθιστόρημα τρόμου, εικονογραφημένο από τον Bernie Wrightson, σχεδιαστή του ‘Creepshow’ κόμικ για το οποίο σας μίλησα παραπάνω, κυκλοφορεί τον Νοέμβριο. Το ‘Cycle of the Werewolf‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά) αφηγείται την ιστορία ενός λυκάνθρωπου-παπά που στοιχειώνει μια μικρή πόλη, 1 φορά το μήνα όταν το φεγγάρι φωτίζει γεμάτο στον ουρανό. Από τα βιβλία του συγγραφέα που μόνο οι γεροί φανς θυμούνται πως έχει υπάρξει.

Σχεδόν ταυτόχρονα με το προηγούμενο, βγαίνει στα βιβλιοπωλεία και το ‘Pet Sematary‘ (‘Νεκρωταφίο ζώων‘, 2010, Εκδόσεις Bell). Ο Λούις και η οικογένεια του μετακομίζουν σε μια ήσυχη περιοχή του Maine και όλα κυλούν όμορφα για τους Κριντ και τον γάτο τους. Αλλά μπροστά από το σπίτι υπάρχει ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τον τετράποδο φίλο του Λούις, ενώ αμέσως μετά τον δρόμο βρίσκεται ένα ξέφωτο όπου τα παιδιά έθαβαν εδώ και χρόνια τους χαμένα τους κατοικίδια. Όμως  εκεί κρύβονται πράγματα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.

Ο King έχει αποφασίσει να μην εκδώσει το βιβλίο, αφού τόσο ο ίδιος, όσο και η γυναίκα του Tabitha κι ο φίλος του συγγραφέας Peter Straub το βρίσκουν υπερβολικά σκοτεινό, θλιβερό και καθόλου απολαυστικό. Χρειάζεται όμως ένα ακόμη βιβλίο για τη συμφωνία του με τον εκδοτικό Doubleday και τελικά η επιτυχία έρχεται για ακόμη μια φορά. Τα αντίτυπα της αρχικής έκδοσης; Στα επίπεδα της ‘Christine’, 250,000.

Μια ακόμη ιστορία που υπάρχει ημιτελής και δε βρίσκεται σε κάποια από τις συλλογές του, γράφεται μέσα στο 1983. Το ‘The Leprechaun’ αντλεί έμπνευση από τον μικρότερο γιο του συγγραφέα, τον Owen. Στο διήγημα ο Owen παίζει στον κήπο, όταν βλέπει μια γάτα να κυνηγά κάτι που μοιάζει με μικρό ζωάκι, για να ανακαλύψει πως τελικά επιτίθεται σε έναν μικροσκοπικό άντρα. Η ιστορία ολοκληρώνεται εκεί και μπορείτε να τη διαβάσετε στο baidu, αφού ο King λέει πως το υπόλοιπο του ‘The Leprechaun’ χάθηκε από τη θήκη της μηχανής του και φυσικά δε μπορεί να βρεθεί.

1984

Η άνοιξη του ’84 βρίσκει 2 ταινίες εμπνευσμένες από βιβλία του King να ανοίγουν στις αίθουσες. Πρώτα το ‘Children of the Corn‘ που προέρχεται από το διήγημα του 1977 με τον ίδιο τίτλο και αφορά μια κακόβουλη οντότητα που παρασύρει τα παιδιά της πόλης Γκάτλιν να θυσιάσουν όλους τους ενηλίκους για να εξασφαλίσουν μια επιτυχημένη σοδειά.

Και πάλι ο Stephen King δοκιμάζει να γράψει το σενάριο αλλά το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί τους παραγωγούς. Η ταινία είναι αρκετά κακή, λίγα πράγματα βγάζουν νόημα στην πλοκή της, και με μόνο γνωστό όνομα στο καστ την Linda Hamilton (που επόμενη της ταινία έμελλε να είναι το ‘Terminator’), δεν καταφέρνει να σκαρφαλώσει ιδιαίτερα ψηλά στο box office. Παρόλα αυτά στα επόμενα χρόνια γυρίζονται άλλα 8 sequels, τα περισσότερα από αυτά straight to video, με το τελευταίο να έχει κυκλοφορήσει το 2011, ενώ ετοιμάζεται κι ακόμη ένα για το 2017. Δε θα τελειώσει ποτέ αυτή η ιστορία δηλαδή;

Λίγο αργότερα έρχεται η ώρα για το ‘Firestarter‘. Για το μυθιστόρημα μιλήσαμε πίσω στο 1980. Τώρα, με πρωταγωνιστές τους David Keith, Heather Locklear, Martin Sheen, George C. Scott και κυρίως την μικρή Drew Barrymore, η κινηματογραφική του μεταφορά έχει όλα τα φόντα να επιτύχει. Και παρότι προσπαθεί με κόπο να παραδώσει μια γερή περιπέτεια, η ταινία καταλήγει ένα απολύτως βαρετό και άχαρο σύνολο.

Η μεγάλη κυκλοφορία του King για το 1984 είναι το ‘The Talisman‘ (‘Το Φυλαχτό‘, 2008, Εκδόσεις Bell), το πρώτο βιβλίο αποτέλεσμα συνεργασίας με κάποιον άλλο συγγραφέα, τον Peter Straub. Σε έναν κόσμο παράλληλο με τον δικό μας, έναν κόσμο γεμάτο τέρατα και κίνδυνο, ο Τζακ θα προσπαθήσει να βρει το Φυλαχτό που θα σώσει τη ζωή της μητέρας του. Όμως, φυσικά, δεν είναι ο μόνος που το ψάχνει.

Ανάμεσα στον τρόμο και στη φαντασία, το βιβλίο προσμετράται στα καλύτερα και των 2 συγγραφέων. Ο Straub υπηρετεί την ίδια λογοτεχνία με τον King, χωρίς όμως να είναι σε καμία περίπτωση τόσο παραγωγικός (τα τελευταία 12 χρόνια έχει εκδώσει μόλις 1 μυθιστόρημα). Η ιδέα να γράψουν ένα βιβλίο μαζί ήρθε πίσω στο 1977, όταν οι 2 τους γνωρίστηκαν στο Λονδίνο. Πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο, ο εκδοτικός δίνει πολλά λεφτά για την εποχή για το σκοπό της προώθησης του με αποτέλεσμα το ‘The Talisman’ να περάσει 12 εβδομάδες στο #1 των best sellers της New York Times και να πουλήσει πάνω από 880,000 αντίτυπα μέχρι το τέλος της χρονιάς, δηλαδή μέσα σε λιγότερο από 2 μήνες.

Μόλις 10 μέρες μετά, κυκλοφορεί το ‘Thinner‘ (‘Αδύνατος‘, 1997, Εκδόσεις Κέδρος), που θα γίνει ταυτόχρονα το τελευταίο μυθιστόρημα του Richard Bachman πριν αποκαλυφτεί πως πίσω από το ψευδώνυμο κρύβεται ο Stephen King και η μεγαλύτερη επιτυχία του συγγραφέα-που-δεν-υπάρχει.

Ο Μπίλι είναι ένας επιτυχημένος δικηγόρος και έχει μια όμορφη οικογένεια. Το μόνο του πρόβλημα είναι το περιττό του βάρος. Όταν λοιπόν θα χτυπήσει κατά λάθος μια γυναίκα με το αυτοκίνητο του, μια κατάρα θα τον κάνει να χάσει βάρος λιγάκι πιο γρήγορα από όσο θα ήθελε. Ο King εμπνέεται από τη δική του προσπάθεια να χάσει κιλά, μια προσπάθεια την οποία δεν ξεκινά μόνος του αλλά μετά από προτροπή του γιατρού του, μιας και τα σοβαρά προβλήματα υγείας δε θα ήταν μακριά αν δεν κάνει προσπάθεια να αδυνατίσει.

Το ‘Thinner’ έχει διαβαστεί περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο του Bachman, με υπερδιπλάσια ratings στο Goodreads από το αμέσως επόμενο.

 

Το 1984 κλείνει με την πρώτη επαφή του King με την τηλεόραση. ‘Το Tales from the Darkside‘ είναι μια σειρά τρόμου που θα κρατήσει 4 σεζόν, από το 1984 μέχρι και το 1988. Και πάλι υπό την καθοδήγηση του George A. Romero, δημιουργού της σειράς, ο συγγραφέας δίνει ένα από τα διηγήματα του, το ‘The Word Processor of the Gods’ για το 8ο επεισόδιο της αρχικής σεζόν. Όλα τα επεισόδια της σειράς είναι αυτοτελή και αυτή δε θα είναι η μοναδική φορά που ο King δίνει υλικό του στην τηλεοπτική σειρά, πριν αυτή ολοκληρωθεί. Στο βίντεο μπορείτε να δείτε ολόκληρο το ‘The Word Processor of the Gods’ και μάλιστα υποτιτλισμένο, αφού κάποια επεισόδια της σειράς, ανάμεσα τους και αυτό του συγγραφέα, κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα σε κασέτα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ