Η Μεγάλη Βίβλος του Stephen King: Τα ’80s (Μέρος ΙΙ)

The King of Horror. Αυτός είναι ο τίτλος του Stephen King. Ο διάσημος συγγραφέας, που σε λίγο καιρό θα γιορτάσει τα 69α γενέθλια του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, έχει πουλήσει περισσότερα από 300,000,000 βιβλία σε όλον τον κόσμο και συνεχίζει ακάθεκτος να γράφει νέα βιβλία και να κατακτά νέους οπαδούς.

ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ

***

1985

Με το ‘Cat’s Eye‘ ο King επιστρέφει μια ακόμη φορά στη συγγραφή σεναρίων για τον κινηματογράφο. Η ταινία βγαίνει στα σινεμά τον Απρίλιο του ’85 και αποτελείται από 3 ιστορίες με κοινό παράγοντα μια γάτα. Οι 2 πρώτες προέρχονται από διηγήματα παλιότερης συλλογής του και η 3η, το ‘General’, γράφεται αποκλειστικά για τη μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστούν οι Drew Barrymore (ξανά, μετά το ‘Firestarter’) και James Woods.

Η ταινία είναι μάλλον από τις λιγότερο αξιομνημόνευτες ταινίες της φιλμογραφίας του συγγραφέα. Μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο της τα cameo του Cujo και της Christine που εμφανιζονται και απειλούν τη γάτα των ιστοριών του ‘Cat’s Eye’. Ο King αρέσκεται στο να ενώνει τα έργα του με τέτοιους τρόπους, πράγμα που κάνει συνεχώς στα βιβλία του.

Μοναδικό νέο βιβλίο του δημιουργού για τη χρονιά η συλλογή διηγημάτων του, ‘Skeleton Crew‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Το βιβλίο περιέχει 19 διηγήματα, 2 ποιήματα και 1 νουβέλα, το ‘The Mist’ (‘Η Ομίχλη‘, 1989, Εκδόσεις Επιλογή). Μια από τις πιο ώριμες δουλειές του King μέχρι τώρα, το συγκεκριμένο έργο του απλώνεται σε είδη και ύφη ιστοριών κι έτσι βρίσκει μεγάλη αποδοχή σε κριτικούς και κοινό. Μεγάλο άλμα στα αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, αφού η Putnam, εκδοτικός που συνεργάζεται με τον King για πρώτη φορά, ετοιμάζει 500,000 βιβλία. Το βιβλίο θα κερδίσει το Locus Award της χρονιάς για την Καλύτερη Συλλογή.

To ‘Silver Bullet‘ είναι μάλλον μια από τις πιο άσημες ταινίες του συγγραφέα. Και λογικό, αν ακούσετε πως ο τίτλος της ταινίας αφορά ένα αναπηρικό καροτσάκι, ω ναι. Λυκάνθρωπος τρομοκρατεί οικογένεια που αποτελείται από ένα κορίτσι (και αφηγήτρια της ταινίας), τον παραπληγικό αδερφό της και τον θείο τους.

Το adaptation του ‘Cycle of the Werewolf’, από το οποίο προέρχεται η ταινία, κάνει ο ίδιος ο King και πρωταγωνιστεί ο παλαβιάρης Gary Busey. Το αποτέλεσμα απογοητεύει, κυρίως με τα ξεπερασμένα εφέ που χρησιμοποιούνται και ο Roger Ebert γράφει για το ‘Silver Buller’ πως «is either the worst movie ever made from a Stephen King story, or the funniest», το οποίο ακούγεται απολύτως ακριβές. Και αυτό, όπως και το ‘Cat’s Eye’ νωρίτερα μέσα στη χρονιά, δεν πάνε καλά σε εισπράξεις.

 

Η φήμη φέρνει φυσικά και παρουσίες σε διαφημίσεις. Στο βίντεο που βλέπετε ο συγγραφέας πρωταγωνιστεί σε διαφήμιση της American Express και χρησιμοποιεί το horror brand του που έχει εκτοξευθεί στα μέσα των ’80s.

Ο Steve Brown, ένας υπάλληλος βιβλιοπωλείου της Ουάσινγκτον, είναι αυτός που παρατηρεί ομοιότητες μεταξύ του στυλ γραφής του King με τον Richard Bachman. Ψάχνοντας, ανακαλύπτει αρχεία στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου που συμπεριλαμβάνουν κι ένα έγγραφο που ονομάζει τον King σαν τον συγγραφέα ενός από τα βιβλία του Backman. Ο Brown γράφει στους εκδότες του King, μαζί με ένα αντίγραφο του χαρτιού που βρήκε και τους ρωτά αν θα μπορούσε να γράψει για αυτό.

Δυο εβδομάδες αργότερα, ο ίδιος ο Stephen King τηλεφωνεί στον Brown και του προτείνει να γράψει ένα άρθρο για το πως ανακάλυψε την αλήθεια. Ο Brown το κάνει, αφού πρώτα παίρνει συνέντευξη από τον συγγραφέα και το 1985 η καριέρα του Backman τελειώνει. Στο επίσημο βιογραφικό του ψευδοσυγγραφέα γράφει “dying suddenly in late 1985 of cancer of the pseudonym, a rare form of schizonomia”. Εκείνο τον καιρό ο King δουλεύει το ‘Misery’, το οποίο σκοπεύει να εκδώσει με το ψευδώνυμο του, αλλά αυτό δε συμβαίνει ποτε. Διαβάστε το τι λέει ο ίδιος ο Steve Brown για τα γεγονότα της αποκάλυψης.

Αυτή είναι η πρώτη χρονιά μετά το 1976 που δεν υπάρχει καινούριο μυθιστόρημα του King στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων. Είναι όμως η χρονιά που ο συγγραφέας γράφει την πρώτη του δουλειά για τα κόμικς. Το ‘Heroes for Hope Starring the X-Men‘ είναι ένα one-off κόμικ που δημιουργείται με σκοπό τα έσοδα του να διατεθούν κατά του λιμού της Αφρικής. Είναι θυμηθείτε η εποχή του ‘We Are the World‘, άλλωστε. Σε αυτό συμμετέχουν δημιουργοί από το χώρο των κόμικς, όπως οι Stan Lee, Alan Moore, Frank Miller, αλλά και διάφοροι συγγραφείς όπως ο King, ο George R.R. Martin και ο Harlan Ellison.

Η Marvel σκοπεύει να δώσει τα λεφτά στην Oxfam για να συνεχίσει τη δουλειά της στην Αφρική, αλλά οι άνθρωποι του διεθνούς οργανισμού βλέπουν και απορρίπτουν το κόμικ σαν ρατσιστικό, σεξιστικό και ακατάλληλο. Έτσι τα λεφτά πηγαίνουν τελικά στην American Friends Service Committee, με τα πρώτα έσοδα από το κόμικ που έφτασαν στα χέρια του οργανισμού να ξεπερνούν τις $500,000.

Οι παρουσίες του King στην Αμερικανική τηλεόραση είναι πλέον σταθερές και αυτό το σύντομο ρεπορτάζ/πορτρέτο του γυρίζεται μέσα στο σπίτι του. Δείτε το, αν μπορέσετε να ξεπεράσετε τα υπέροχα μπουκλάκια του δημοσιογράφου.

1986

https://www.youtube.com/watch?v=WY1mbMgVlZk

Η χρονιά ανοίγει με το διήγημα ‘Gramma’ του King, μια ιστορία με μπόλικες αναφορές στον H.P. Lovecraft και πρωταγωνιστές τον 11χρονο George και τη γιαγιά του, να αποτελεί κομμάτι ενός από τα επεισόδια της πρώτης σεζόν του ‘The Twilight Zone‘. Της 2ης μετενσάρκωσης του, δηλαδή. Τα επεισόδια της δημοφιλής σειράς του CBS αποτελούνται, στις 2 πρώτες της σεζόν, από 2 ή 3 διαφορετικές ιστορίες και η ‘Gramma’ είναι μέρος του 18ου επεισοδίου της. Ολόκληρο το κομμάτι υπάρχει στο παραπάνω βίντεο.

Για πρώτη, αλλά και τελευταία, φορά ο Stephen King γράφει το όνομα του στα credits μια ταινίας δίπλα στον τίτλο “σκηνοθέτης”. Το ‘Maximum Overdrive‘ βασίζεται χαλαρά πάνω σε ένα διήγημα του, το ‘The Trucks’ και ο King προσαρμόζει για τον κινηματογράφο τη μικρή ιστορία από την πρώτη του συλλογή διηγημάτων. Τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί: Οχήματα και μηχανήματα ζωντανεύουν και θέλουν να σκοτώσουν τους πάντες.

 

Ίσως η πιο κιτς από τις ταινίες όπου εμφανίζεται το όνομα του, το ‘Maximum Overdrive’ είναι μια παταγώδης αποτυχία και ο ίδιος ο King, χρόνια αργότερα, θα παραδεχτεί πως αυτή είναι η χειρότερη μεταφορά έργου του. Το φιλμ πιάνει πάτο στις κριτικές αλλά και στο box office, αφού γίνεται η πρώτη ταινία του συγγραφέα που δεν καταφέρνει να φτάσει σε 8ψήφιο αριθμό εισπράξεων. Ο King δήλωσε μετά πως τον καιρό που γυρίζει την ταινία δεν ξέρει τι κάνει, εξαιτίας του εθισμού του στην κοκαΐνη. Φυσικά, θα έχει και ένα cameo στη δική του ταινία, όπως θα δείτε στο βίντεο. Ορίστε και μια συνέντευξη του στην Καναδική τηλεόραση, όπου μιλάει και για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.

 

Η αγάπη του συγγραφέα για το hard rock και τους AC/DC γίνεται προφανής στο ‘Maximum Overdrive’. Ο δίσκος τους ‘Who Made Who‘ κυκλοφορεί σαν σάουντρακ της ταινίας, για να γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ του συγκροτήματος. Η ταινία λίγο αργότερα κερδίζει 2 υποψηφιότητες για τα Χρυσά Βατόμουρα της χρονιάς, σαν Χειρότερη Ταινία και Χειρότερη Αντρική Ερμηνεία για τον πρωταγωνιστή Emilio Estevez.

Το ‘Phil and Sundance’ είναι μια αδημοσίευτη νουβέλα 80 σελίδων που ο King γράφει αυτό το διάστημα. Η νουβέλα έμεινε για χρόνια χαμένη, μέχρι που πληροφορίες για αυτή εμφανίστηκαν στο ίντερνετ πριν μερικά χρόνια. Το μόνο που υπάρχει σήμερα είναι η πρώτη της σελίδα.

Μια από τις θρυλικότερες coming-of-age ιστορίες του κινηματογράφου, το ‘Stand By Me‘, βγαίνει στα σινεμά τον Αύγουστο του ’86. Βασίζεται στη νουβέλα του King με τίτλο ‘The Body’, κομμάτι της συλλογής ‘Different Seasons’ του 1982. Η έμπνευση του τίτλου της προέρχεται από το διάσημο τραγούδι ‘Stand By Me‘ του Ben E. King, αφού το ‘The Body’ όπως είπε ο σεναριογράφος Raynold Gideon, «it sounded like either a sex film, a bodybuilding film or another Stephen King horror film.

Τέσσερις νεαροί, οι Wil Wheaton, River Phoenix, Corey Feldman και Jerry O’Connell, ξεκινούν να ψάξουν ένα χαμένο αγόρι. Η ταινία, που σίγουρα οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από εσάς έχετε δει, γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ο King δηλώνει εντυπωσιασμένος με το τελικό αποτέλεσμα και μιλά για το πως το ‘Stand By Me’ είναι η πρώτη επιτυχημένη μεταφορά έργου του. Το φιλμ του Rob Reiner ξεπερνά τα $50,000,000 σε εισπράξεις και παραμένει μέχρι και σήμερα στο τοπ-5 των πιο επιτυχημένων εμπορικά ταινιών του συγγραφέα, ενώ έχει παρουσία και στα βραβεία της χρονιάς, με 2 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα και 1 για Όσκαρ, στην κατηγορία Καλύτερου Σεναρίου.

Είναι το ‘It‘ (‘Το Αυτό‘, 1994, Εκδόσεις Λιβάνης) το καλύτερο μυθιστόρημα του Stephen King; Ίσως να μη μάθουμε ποτέ, αλλά σίγουρα είναι μέχρι και το 1986 ένα από τα μεγαλύτερα του σε μέγεθος και το πιο επιτυχημένο του.

Στις περισσότερες από 1100 σελίδες του βιβλίου, 7 παιδιά τρομοκρατούνται από το It στη μικρή πόλη του Derry. Το It είναι μια κακόβουλη οντότητα που εκμεταλλεύεται τις φοβίες των θυμάτων του για να μεταμφιεστεί καθώς τα κυνηγά, ενώ παίρνει τη μορφή ενός κλόουν για να προσελκύσει τα νεαρά παιδιά. Η ιστορία του King είναι πραγματικά εκπληκτική, ο τρόμος στα καλύτερα του. Πάσχει από το σύμπτωμα που υποφέρουν τα περισσότερα από τα βιβλία του Βασιλιά του Τρόμου, δηλαδή το μπερδεμένο, σχεδόν τσαπατσούλικο τέλος του, αλλά αυτό δε μειώνει το πόσο καλό βιβλίο είναι το ‘It’. Το μυθιστόρημα ξεκινά με 800,000 αντίτυπα στην πρώτη της έκδοση και είναι το #1 best-seller για τη χρονιά στην Αμερική. Ο κλόουν Pennywise αναδεικνύεται σε εμβληματική μορφή του τρόμου για την ποπ κουλτούρα.

Τον Οκτώβριο, στο επετειακό τεύχος #400 του Batman, ανατίθεται στον King να γράψει τον πρόλογο, όπου αναφέρει πως προτιμά τον ήρωα της Gotham, από εκείνον της Metropolis.

 

Το ’86 είναι η χρονιά που κυκλοφορεί και το ντοκιμαντέρ ‘Stephen King’s World of Horror‘. Αφορά το έργο του συγγραφέα και τις πάμπολλες επιρροές του στην ποπ κουλτούρα και ειδικά στον σινεμά και στη λογοτεχνία τρόμου. Διάσημοι δημιουργοί, όπως οι Dario Argento και Wes Craven, κάνουν την εμφάνιση τους στο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, που μια νέα έκδοση του θα κυκλοφορήσει ξανά το 1989, με τίτλο ‘This Is Horror’.

1987

Για πρώτη φορά ο King εξερευνά τη fantasy λογοτεχνία με το ‘The Eyes of the Dragon‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά). Μια ηρωική περιπέτεια στο μαγικό βασίλειο του Delain, με ένα βασιλιά που δηλητηριάζεται, μια νεαρή και όμορφη βασίλισσα, έναν πρίγκιπα που μένει κλειδωμένος σε ένα ψηλό πύργο όσο ο μικρός αδερφός του παίρνει το θρόνο κι έναν κακό μάγο με τρομερά μυστικά και μοχθηρά σχέδια. Κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο μοχθηρός Randall Flagg, ο βασικός κακός του ‘Dark Tower’, όσο και του ‘The Stand’. Είπαμε, ο King χρησιμοποιεί πάντα αναφορές σε άλλα έργα του.

Ο συγγραφέας γράφει αρχικά το μυθιστόρημα για τα παιδιά του, κάνοντας λανθασμένα αρκετούς να πιστέψουν πως ετούτο είναι ένα παιδικό βιβλίο. Αυτό, μαζί με το γεγονός πως το κοινό δεν είναι συνηθισμένο σε ιστορίες φανταστικού από τον King, κάνει πολλούς φανς του να απορρίψουν το βιβλίο.

To ‘The Eyes of the Dragon’ έχει κυκλοφορήσει προηγουμένως (το 1984) σε περιορισμένη έκδοση από τη Philtrum Press, τον μικρό εκδοτικό που δημιούργησε ο King και ανέφερα πιο πάνω. Αυτή τη φορά ξεκινά με τιράζ 400,000 αντιτύπων.

 

Μετά την cult επιτυχία του ‘Creepshow’, οι George A. Romero και Stephen King επιστρέφουν με το ‘Creepshow 2‘, το οποίο όμως δε βρίσκεται καν κοντά στο fun της πρώτης ταινίας. Με τον Michael Gornick, διευθυντή φωτογραφίας του Romero στο ‘Creepshow’, να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία, 3 ακόμη ιστορίες του King μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη. Οι 2 από αυτές γράφονται αποκλειστικά για την ταινία. Αυτή είναι η μοναδική φορά που ο συγγραφέας θα συμμετέχει επίσημα σε κάποιο sequel ταινίας που προέρχεται από έργα του.

Πέντε χρόνια αργότερα από το ‘The Gunslinger’ έρχεται το δεύτερο μέρος του ‘The Dark Tower’, με τίτλο ‘The Drawing of the Three‘ (‘Ο Μαύρος Πύργος II: Το Κάλεσμα των Τριών‘, 2003, Εκδόσεις Bell). Η σειρά δεν έχει ακόμη τη γενική αποδοχή των υπόλοιπων έργων του King και ο μικρότερος εκδοτικός στον οποίο εκδίδονται τα βιβλία του Μαύρου Πύργου δε βοηθά. Στις 30,000 τα αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, 3πλασια από το πρώτο βιβλίο αλλά υποπολλαπλάσια των υπολοίπων βιβλίων του συγγραφέα. Ο Ρόλαντ συνεχίζει το ταξίδι του, βρίσκοντας 3 μυστηριώδεις πόρτες που οδηγούν στη Νέα Υόρκη του σήμερα και σε 3 διαφορετικούς ανθρώπους, κι εμείς θα τον ξανασυναντήσουμε σύντομα.

 

Δυο τραγούδια των heavy metal Anthrax, των οποίο φαν είναι ο King, αντλούν έμπνευση από έργα του συγγραφέα. Το ‘Among the Living’ βασίζεται στο ‘The Stand’ και το ‘A Skeleton in the Closet‘ στη νουβέλα ‘Apt Pupil’.

Σαν αντίδραση στην, σε μεγάλο βαθμό, απόρριψη του ‘The Eyes of the Dragon’ από τους αναγνώστες, επειδή δεν είναι ένα ακόμη μυθιστόρημα τρόμου, ο King γράφει το ‘Misery‘ (‘Μίζερι‘, 2003, Εκδόσεις Bell). Το βιβλίο είναι μια μεταφορά για το αίσθημα παγίδευσης του συγγραφέα στη λογοτεχνία τρόμου, αλλά και στον συνεχιζόμενο εθισμό του σε ναρκωτικά και αλκοόλ. «Take the psychotic nurse in ‘Misery’, which I wrote when I was having such a tough time with dope. I knew what I was writing about. There was never any question. Annie was my drug problem, and she was my number-one fan. God, she never wanted to leave», λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξη του στο Paris Review.

Στο μυθιστόρημα παρακολουθούμε τον Πολ Σέλντον, ένα διάσημο συγγραφέα ερωτικών μυθιστορημάτων της Βικτωριανής Εποχής, με πρωταγωνίστρια την Μίζερι Τσάστεϊν (που υποθέτουμε πως δεν έχει συγγένεια με την Jessica Chastain). Όταν ο Πολ θα έχει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, μια μεγάλη φαν του, η Άννι Γουίλκς, θα τον σώσει και θα τον μεταφέρει στο σπίτι της. Εκεί θα μάθει για την τύχη της ηρωίδας του Σέλντον στο τελευταίο του βιβλίο και θα τον αναγκάσει να γράψει ένα καινούριο, αλλάζοντας την ιστορία της.

Το ‘Misery’, που όπως είπαμε πιο πριν ο Κing ήθελε να βγάλει σαν Bachman, είναι το πρώτο βιβλίο του που πιάνει το 1,000,000 αντίτυπα στην πρώτη του έκδοση. Μη βιάζεστε πάντως, θα ανεβούμε κι άλλο. Επίσης έφερε στον συγγραφέα το Bram Stoker Award για το Καλύτερο Μυθιστόρημα.

Κάπου εδώ εμφανίζεται το ‘A Return to Salem’s Lot‘, μια ταινία που βγαίνει σε limited release στις αίθουσες και είναι sequel της μίνι σειράς ‘Salem’s Lot’ του ’79. Πέρασε και δεν ακούμπησε, κι ο King δεν έχει καμία σχέση μαζί της, οπότε απλά την αναφέρω για λόγους πληρότητας.

Κι αφού μέσα σε λίγους μήνες ο King έχει περάσει από το φανταστικό, από τον ψυχολογικό τρόμο και έχει κάνει και μια επίσκεψη στον Mid-World του ‘The Dark Tower’, ήρθε η ώρα ο συγγραφέας να ταξιδέψει και στην επιστημονική φαντασία μέσα στην ίδια χρονιά. Το ‘The Tommyknockers‘ (‘Οι Νυχτερίτες‘, 1989, Εκδόσεις Bell) είναι το 4ο βιβλίο που εκδίδεται το 1987, που θα μείνει σαν το πιο δραστήριο εκδοτικά έτος για τον συγγραφέα, μέχρι και σήμερα.

Ένα παράξενο αντικείμενο που ανακαλύπτει τυχαία η Μπόμπι, μια συγγραφέας που μένει στο Χέιβεν, θα δώσει σε όλους τους κατοίκους της κωμόπολης του Μέιν ιδιαίτερες δυνάμεις και κάθε επισκέπτης της θα κινδυνεύσει θανάσιμα.

Ο King αργότερα θα πει πως «’The Tommyknockers’ is an awful book. That was the last one I wrote before I cleaned up my act» και το μυθιστόρημα είναι γεμάτο με μεταφορές περί εθισμού και κατάχρησης ουσιών. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, έμπνευση του είναι ένα από τα έργα του Lovecraft, το διήγημα ‘The Colour Out of Space’, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Σειρά του Arnold Schwarzenegger να γίνει μέλος στο Stephen King Fan Club. Η νέα ταινία ‘The Running Man‘, από το ομώνυμο βιβλίο του ’82, έχει αυτόν πρωταγωνιστή και είναι η ταινία που ακολουθεί το ‘Predator‘ του.

Με οδηγούς τη φήμη του Schwarzenegger και την πολύ καλή ερμηνεία του Richard Dawson, η ταινία καταφέρνει να τα πάει καλά σε εισιτήρια, αλλά η αλλαγή του αρχικού σκηνοθέτη Andrew Davis με τον Paul Michael Glaser μια εβδομάδα μετά την έναρξη των γυρισμάτων (βλέπετε και ‘Cujo’) πόνεσε το τελικό αποτέλεσμα. Ο Schwarzenegger δήλωσε πως αυτή ήταν μια φριχτή απόφαση, αφού ο Glaser «shot the movie like it was a television show, losing all the deeper themes».

Τον Νοέμβριο προβλήθηκε το 2ο επεισόδιο που έδωσε ο Stephen King στην τηλεοπτική σειρά ‘Tales from the Darkside‘, με τίτλο ‘Sorry, Right Number‘. Είναι το 9ο επεισόδιο της 4ης και τελευταίας σεζόν και κάπως ιδιαίτερο για τον συγγραφέα: Το σενάριο του επεισοδίου συμπεριλήφθηκε σε μια από τις επόμενες συλλογές του, ακριβώς όπως γράφτηκε για λογαριασμό της σειράς. Ακολούθησε αντίστροφη πορεία από τη συνηθισμένη για τον King, αυτή τη φορά από την οθόνη στο χαρτί.

1988

Στην αρχή της χρονιάς η μικρή Philtrum Press θα εκδώσει το πρώτο και μοναδικό βιβλίο που δεν ανήκει στον King. Το ‘The Ideal, Genuine Man‘ του Don Robertson θα βγει σε μερικές χιλιάδες αντίτυπα και ο συγγραφέας θα πει σε μια συνέντευξη του στους New York Times πως ο Robertson είναι από τις βασικές επιρροές του.

Τον Απρίλιο του ’88 ξεκινά previews το πρώτο θεατρικό μιούζικαλ που βασίζεται σε έργο του Stephen King. Η ‘Carrie‘ μένει στην ιστορία του μουσικού θεάτρου αλλά όχι για τους σωστούς λόγους: Είναι η μεγαλύτερη αποτυχία του Broadway μέχρι σήμερα.

Για τη γνωστή ιστορία του κοριτσιού με τις τρομερές τηλεπαθητικές δυνάμεις τα τραγούδια γράφουν οι Michael Gore του ‘Fame’ και Dean Pitchford του ‘Footloose’, τις χορογραφίες αναλαμβάνει η Debbie Allen, ενώ το σενάριο υπογράφει ο Lawrence D. Cohen, σεναριογράφος και της κινηματογραφικής ‘Carrie’ του 1976.

 

Το κοινό περιμένει με ανυπομονησία την ‘Carrie’, αλλά η παραγωγή συναντά συνεχώς σεναριακές και τεχνικές δυσκολίες. Στην εναρκτήρια παράσταση και μετά το τελευταίο τραγούδι, το κοινό είναι μοιρασμένο: Γιουχάρει και χειροκροτά ταυτόχρονα τους συντελεστές. 16 previews αργότερα, η παράσταση ανοίγει επίσημα στις 12 Μαΐου. Μετά όμως από καυστικές κριτικές από το σύνολο του τύπου και παρόλα τα συνεχή sold out, οι χρηματοδότες του μιούζικαλ σταματούν την υποστήριξη του και, 3 μέρες αργότερα στις 15 Μαΐου, η αυλαία πέφτει. Η ‘Carrie’ αντέχει μόνο 5 επίσημες παραστάσεις και κοστίζει $8,000,000, υπέρογκο ποσό για μια παραγωγή του Broadway της εποχής.

Και για coffee table books γράφει τώρα ο King, αφού κείμενα του βρίσκονται στο ‘Nightmares in the Sky: Gargoyles and Grotesques‘, ένα βιβλίο με φωτογραφίες από αρχιτεκτονικά gargoyle. Είναι σαφές πως τα αγαπά, άλλωστε είπαμε πως έχει και στο δικό του σπίτι τέτοια.

 

Παρότι το ’88 είναι μια χρονιά που ο King δεν έχει κάποια σημαντική κυκλοφορία, βρίσκεται να συμμετέχει σε μια συλλογή τρόμου μαζί με τον Dan Simmons και τον George R.R. Martin. Το ‘Dark Visions‘ (το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά) περιέχει 3 ιστορίες των King και Simmons και 1 του Martin, που φαίνεται από τότε πως ήταν πολύ πιο αργός από τους υπόλοιπους συγγραφείς. *γελάει*

Πιο επιτυχημένη πάντως από τις ιστορίες ήταν αυτή του Martin, που κέρδισε το World Fantasy Award καλύτερης νουβέλας για τη χρονιά, ενώ μια από τις ιστορίες του King αφορά τον Johnny Carson, παρουσιαστή τότε του ‘Tonight Show‘.

 

Τον Ιούλιο, οι Blue Öyster Cult ηχογραφούν ξανά το τραγούδι τους ‘Astronomy’ και ο King, που αγαπά το συγκρότημα, ξεκινά το κομμάτι με μια μικρή αφήγηση.

1989

Σειρά του ‘Pet Sematary‘ να δοκιμάσει να τρομάξει τους θεατές του σινεμά και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Το σενάριο, που ακολουθεί την πλοκή του βιβλίου, γεμάτη κατάρες και διαβολικές γάτες, πάει κι αυτή τη φορά στον συγγραφέα και η ταινία φέρνει πίσω αρκετά λεφτά για να μείνει μέχρι σήμερα στο #4 των μεταφορών του King στο box office. Την ταινία σκηνοθέτησε η Mary Lambert και πρωταγωνιστούν οι Dale Midkiff, Fred Gwynne και Denise Crosby.

Ο ίδιος ο King έχει το πιο αξέχαστο cameo του εδώ. Παίζει έναν ιερέα και αυτή είναι σίγουρα μια εικόνα που όλο και κάπου θα έχετε πετύχει, ακόμη κι αν δεν έχετε δει ποτέ το ‘Pet Sematary’.

 

Για αυτή την ταινία γράψανε οι Ramones το single τους ‘Pet Sematary’, που παίζει κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους. Ακόμη μια αγαπημένη μπάντα του King συνεργάζεται μαζί του, για να παραδώσει ένα από τα μεγαλύτερα χιτς της πορείας της.

 

Το ‘Master of the Macabre: A Conversation with Stephen King’ είναι μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις του συγγραφέα στα ’80s. Τον βλέπουμε να γράφει, να μοιράζεται φωτογραφίες από την παιδική του ηλικία και να μιλά γι’ αυτή, να συζητά την καθημερινότητα του και το από που αντλεί την έμπνευση του, για τις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του, τη φαντασία και τον Richard Bachman. 45 λεπτά ατόφιος Stephen King.

Τον Αύγουστο βγαίνει στα σινεμά το ‘A Nightmare on Elm Street 5: The Dream Child’, η 5η συνέχεια της δημοφιλούς σειράς ταινιών τρόμου με ήρωα τον Freddy Krueger. Στον King (αλλά και στον Frank Miller) προτείνεται η σκηνοθεσία και το σενάριο της ταινίας, αλλά εκείνος αρνείται. Δεν έχει σκοπό να γυρίσει στη σκηνοθεσία.

Εκδοτικά, η δεκαετία κλείνει με το ‘The Dark Half‘ (‘Το Πρόσωπο του Φόβου‘, 1997, Εκδόσεις Bell), μυθιστόρημα που κυκλοφορεί σε 1,500,000 αντίτυπα, τον μεγαλύτερο αριθμό μέχρι τώρα για τον συγγραφέα.

Ο Thad Beaumont δημιουργεί την περσόνα του George Stark, έναν συγγραφέα-φάντασμα, που γράφει τα ιδιαίτερα βίαια pulp βιβλία του. Δυσκολεύεται να ξεφύγει από τη σκιά του, αλλά τώρα ο Thad ξαναγράφει με το δικό του όνομα και το ψευδώνυμο του έχει θαφτεί για πάντα. Όμως κάτι πάει στραβά στον κόσμο (και το μυαλό) του Thad.

Είναι σαφής η έμπνευση του βιβλίου, που μιλά για ένα σκοτεινό παρασιτικό δίδυμο αδερφό στο μυαλό ενός συγγραφέα. Ο King γράφει το μυθιστόρημα μετά την αποκάλυψη πως πίσω από τον Richard Bachman βρισκόταν ο ίδιος. Ο ψυχολογικός τρόμος που ο Βασιλιάς του είδους ξέρει καλύτερα από όλους, είναι και πάλι εδώ.

 

Η δημοτικότητα του Stephen King σε ολόκληρη τη δεκαετία του ’80 είναι τέτοια που το όνομα του βρίσκεται παντού, ακόμη και στις Top 10 λίστες του David Letterman, στην εποχή ακόμη του ‘Late Night‘ σόου του. Έτσι θα κλείσουμε, με τον μεγάλο κωμικό να σπάει πλάκα με τα tropes του King.