Η σωστή η ‘βούρτσα, μπάλα και τραμπάλα’, παίζεται με 40 βαθμούς

Το 3on3 είναι το μπάσκετ το αληθινό, δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσω υπέρ αυτού, τα έχει πει όλα ο Τριαντάφυλλος.

Δεν είναι όμως το μοναδικό διάσημο πράγμα το οποίο γίνεται καλύτερα με 3 άτομα. Προς Θεού, μην πάει ο νους σου στο πονηρό. Εννοώ ας πούμε το τρίο Στούτζες, το τρίο Μπελκάντο, την τριμελή επιτροπή με τα πέντε άτομα και τους τρεις σωματοφύλακες (Ντ’Αρτανιάν κάτσε κάτω σε παρακαλώ πολύ).

Ακόμα κι οι ραδιοφωνικές εκπομπές γίνονται καλύτερες, όταν οι παραγωγοί που βρίσκονται πίσω απ’ τα μικρόφωνα είναι τρεις. Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο Σπύρος Καβαλιεράτος κι ο Κώστας Παπαγεωργίου, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη της σημασίας της τριπλέτας και το επιβεβαιώνουν από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή μέσα απ’ τη συχνότητα του Sport24 Radio.

Η εκπομπή τους, “Βούρτσα, Μπάλα και Τραμπάλα” είναι όσο παλαβή κι αστεία περιγράφει ο τίτλος της κι απ’ τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα, συνδυάζει αθλητική ενημέρωση, σάτιρα, μιμήσεις, (λανθασμένες) στοιχηματικές προβλέψεις, διαγωνισμό για τον καλύτερο ύμνο ελληνικής ομάδας κι αναφορές στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ. Με λίγα λόγια, μια δίωρη ξεκαρδιστική παράνοια που όταν το ρεπορτάζ το επιτάσσει, σοβαρεύει απότομα.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Εδώ κι αρκετές εβδομάδες, στα γραφεία της 24Media υπήρχε ένα ανοιχτό στοίχημα ανάμεσα στους συντελεστές της εκπομπής και τους δημοσιογράφους του Oneman, το οποίο και αφορούσε ένα 3on3 στα ανοιχτά γηπεδάκια του Φωκιανού. Οι προκλήσεις έδιναν κι έπαιρναν, το ραντεβού στο παρκέ τσιμέντο διαρκώς αναβαλλόταν και ως μάστορες του timing, τελικά επιλέξαμε να λύσουμε τις διαφορές μας ένα μεσημέρι στη μέση του κύματος καύσωνα. Πανέξυπνοι.

Την ημέρα του αγώνα, με το θερμόμετρο να πλησιάζει τους 40 βαθμούς, οι συμπαίκτες μου απ’ το Oneman άρχισαν ένας-ένας να επικαλούνται κάτι απίθανες δικαιολογίες (“έχω να συνδέσω τα καλώδια του υπολογιστή μου με τα ηχεία”, “θυμήθηκα ότι πρέπει να ξεσκονίσω το πληκτρολόγιο”), προτιμώντας τελικά τη δροσιά του γραφείου.

Οι αντίπαλοι ωστόσο, δεν μάσησαν από λίγη ζέστη παραπάνω κι όταν έφτασα στο γήπεδο (μόνος μου), βρίσκονταν ήδη εκεί κι έκαναν ζέσταμα, τρώγοντας τυρόπιτες απ’ την καντίνα. Διόρθωση: Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης ήρθε με καθυστέρηση, φορώντας μπλούζα με σλόγκαν “Never On Time“. Μιλάμε για τέτοιο θράσος.

Ως τιμωρία για την αργοπορία του, πήρε εμένα για συμπαίκτη κι έτσι το 3on3 εξελίχθηκε σε 2on2, με τους γιατρούς του γηπέδου σε επιφυλακή, αφού οι οδηγίες προς τις ευπαθείς ομάδες να αποφύγουν την έκθεση στον ήλιο ήταν σαφείς. Η ώρα για το τζάμπολ μπει δεν μπει είχε έρθει, αλλά πρώτα, μια μίνι παρουσίαση των παικτών.

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: Σοβαρός, αγέρωχος, ψηλός, αλτικός με αξιόπιστο σουτ. Όταν πάρει φόρα στο μικρόφωνο δύσκολα δίνει πάσα. Ευτυχώς στο γήπεδο ήταν ομαδικός.

Σπύρος Καβαλιεράτος: Ο μπασκετικός της παρέας. Μακράν ο καλύτερος σουτέρ, το στιλ του πρόδιδε ότι το κατέχει το άθλημα. Παλαιοπασόκος (λένε οι άλλοι) και μέγας φαν της Εθνικής μπάσκετ. Και ποιος δεν είναι βέβαια.

Κώστας Παπαγεωργίου: Ο κωμικός της παρέας. Τον είχαμε θαυμάσει ήδη από κοντά επί σκηνής, δίπλα στον τιτάνα Αλέξανδρο Τσουβέλα, είχε έρθει η ώρα να τον καμαρώσω και στο γήπεδο. Με τις φωνές και τις μιμήσεις που κάνει, ένιωθα σαν να μαρκάρω ταυτόχρονα τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη. Ευτυχώς δεν ήταν τόσο καλός στη μίμηση του LeBron James.

Ο υπογράφων: Έπαιξα με βερμούδα, πάνινο παπούτσι και ρολόι, τι άλλο να γράψω;

Τζάμπολ (καλά ντε, μπει δεν μπει)

Έπειτα απ’ το συντομότερο ζέσταμα στην ιστορία των ζεσταμάτων, το ματς που όλοι στο γήπεδο περίμεναν (για να γελάσουν και να δείξουν στα παιδάκια που έκαναν καμπ τι δεν πρέπει να κάνουν) ξεκίνησε.

Καβαλιεράτος και Κωνσταντινίδης μάρκαραν ο ένας τον άλλο και η ευστοχία τους πίσω απ’ τη γραμμή του τριπόντου ήταν εφάμιλλη της θερμοκρασίας, με τον Παπαγεωργίου κι εμένα να παρακολουθούμε διακριτικά.

Όταν η μπάλα έφτασε στον αντίπαλό μου, κοίταξα διακριτικά απ’ την άλλη και τον άφησα να σκοράρει. Ήταν κι η μικρή του κόρη στο γήπεδο, καταλαβαίνεις. Κι εμένα πάντως που δεν έχω καμία κόρη, φάνηκε για κάποιο λόγο να με αφήνουν, χωρίς να την πατάω απ’ τα κόλπα τους, στέλνοντας τη μπάλα μόνο στο ταμπλό.

Εύστοχα κι άστοχα τρίποντα, κλεψίματα, εντυπωσιακές πάσες, πάσες εκτός γηπέδου, τάπες, γλυστρίματα. Το επόμενο εικοσάλεπτο τα είχε όλα, εκτός από δικό μου καλάθι. Τα τρίποντα του Καβαλιεράτου έδωσαν προβάδισμα στους αντιπάλους μας και δεν μας έσωζε ούτε ο ύμνος του Πανθηραϊκού.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι συνέβη.

Κλαίει by κλαίει

Σε περίπτωση που το είχες άγχος, ξεχωρίσαμε για σένα τις καλύτερες φάσεις του αγώνα:

(Εδώ αστοχώ από κοντά)

(Σπάνιο στιγμιότυπο με τη μπάλα μέσα στο καλάθι)

(Remake της φάσης Σπανούλης-Διαμαντίδης, χωρίς μπάλα)

(Για γέλια)

(Ο Καβαλιεράτος καρφώνει σε λάθος μπασκέτα)

(Εδώ δεν ξέρω τι κοιτάμε, ειλικρινά)

(Ούτε αυτό το έβαλα)

(Πέφτουν κορμιά)

(Κωνσταντινίδης με φόρα και στιλ LeBron)

(Κωνσταντινίδης με πάσα Σάρας)

(Κι αυτό έξω το έστειλα)

Το τελικό σκορ

Αρχικός στόχος, ήταν να κερδίσει η ομάδα που  θα φτάσει πρώτη τους 21 πόντους. Στην πορεία, οι στόχοι αναπροσαρμόστηκαν, αφού μεγάλος στόχος ήταν να μην λιποθυμήσουμε απ’ τη ζέστη (και να βάλω κι εγώ ένα καλάθι).

Τελικά, ένα ακόμα εύστοχο τρίποντο του Καβαλιεράτου (ή Καβαλιεράσουσκας) έδωσε τη λύση κι έστειλε εμένα και τον Κωνσταντινίδη πίσω στο γραφείο ως ηττημένους.

Για τα παρασκήνια και το ρεπορτάζ του μεγάλου αγώνα και για όσα δεν έδειξαν οι κάμερες, συντονίσου στην εκπομπή “Βούρτσα, Μπάλα και Τραμπάλα”, από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, 6 με 8 το απόγευμα, στον Sport24 Radio.

Ίσως γελάσεις περισσότερο κι απ’ ότι βλέποντας τις παραπάνω φωτογραφίες.

(Κι αυτό έξω)