Η ζωή σου δεν τελειώνει στην ανακοίνωση των βάσεων

Χθες το πρωί ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας οι βάσεις των Πανελληνίων 2014 σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μερικές δεκάδες χιλιάδες μαθητών περίμεναν αυτή τη μέρα όλο το καλοκαίρι. Για να δουν αν οι κόποι της τελευταίας χρονιάς θα ανταμειφθούν με την είσοδο σε κάποια σχολή της επιθυμίας τους, της επιταγής των γονιών τους ή της τύχης. Όποιος έχει συμπληρώσει μηχανογραφικό, θα ξέρει ότι μετά τις 4-5 πρώτες σου επιλογές παίζεις απλά sudoku.

Και ναι είναι πολύ σημαντική ημέρα. Για το υπόλοιπο της χρονιάς τουλάχιστον. Για να ξέρεις ποιοι φίλοι σου θα αλλάξουν πόλη, ποιοι φίλοι σου θα αλλάξουν χώρα, ποιοι θα μπουν στη διαδικασία του Ελληνικού πανεπιστημίου και ποιοι θα στραφούν σε σχολές σαν το ΙΕΚ ΑΚΜΗ ώστε να βγουν πιο γρήγορα στην αγορά εργασίας.

Τη θυμάμαι αυτή τη μέρα για εμένα και τους φίλους μου, τον Αύγουστο του 2001. Ο καθένας σπίτι του, μπροστά στην τηλεόρασή του να δει πόσα μόρια απαιτεί η είσοδος στην κάθε σχολή. Και ομολογώ ότι δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια άλλη αντίστοιχη στιγμή που να έχει στηθεί η οικογένεια στην τηλεόραση με αγωνία να δει σε ποια σχολή θα περάσει ή δεν θα περάσει “το παιδί”. Θυμάμαι ακόμα και τη γιαγιά μου που επειδή δεν πέρασα στην πρώτη μου επιλογή έβαλε τα κλάματα γιατί νόμιζε ότι δεν πέρασα πουθενά, ότι καταστράφηκε το μέλλον μου, ότι δεν θα σπουδάσω. Αν ζούσε τώρα θα της έλεγα ότι είναι όλα καλά.

Σπούδασα αυτό που ήθελα; Ναι. Κάνω αυτό που σπούδασα; Περίπου. Αγαπάω αυτό που κάνω τώρα; Ναι.

Αυτή η εξίσωση έχει πάρα πολλούς συντελεστές και πολλές μεταβλητές. Προσπάθησε κι εσύ να απαντήσεις στις τρεις αυτές πολύ απλές ερωτήσεις και θα δεις κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ότι όποια κι αν είναι η απάντησή σου στη μεσαία ερώτηση, τη μεγαλύτερη σημασία έχουν η πρώτη και η τρίτη ερώτηση. Το αν σπούδασες αυτό που ήθελες και αν τώρα αγαπάς αυτό που κάνεις. Και ακόμα περισσότερη σημασία έχει το να ξέρεις ότι ο κόσμος σου και η ζωή σου δεν τελειώνουν σε κάποιο από τα στάδια αυτής της διαδικασίας.

Κι ίσως κάποιος ο οποίος είναι αυτή τη μέρα στεναχωρημένος γιατί έχει να τα βάλει πρώτα με τους γονείς του που τον κοιτούν απογοητευμένοι και ύστερα με τον εαυτό του, να μην το καταλαβαίνει. Αλλά αν ρωτήσεις οποιονδήποτε στην ηλικία μου αν το πού βρίσκεται τώρα επαγγελματικά οφείλεται στην ημέρα ανακοίνωσης των βάσεων, νομίζω θα γελάσει.

Γιατί κανένας ο οποίος απέτυχε στις Πανελλήνιες ή δεν κατάφερε να περάσει στη σχολή της επιθυμίας του δεν έμεινε στάσιμος. Ποτέ δεν μένεις στάσιμος. Συνειδητοποιείς την κατάσταση και αποφασίζεις. Θα περάσεις άλλον έναν χρόνο για να ξαναδώσεις εξετάσεις για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Θα διαλέξεις μία από τις ρεαλιστικές επαγγελματικές κατευθύνσεις που σου προσφέρουν ιδιωτικές σχολές όπως το ΙΕΚ ΑΚΜΗ; Ή θα στραφεί στο εξωτερικό.

Όπως βλέπεις οι επιλογές είναι αρκετές και η ζωή μπροστά σου. Οπότε μην ανησυχείς. Κανένα matrix δεν άλλαξε χθες το πρωί με την ανακοίνωση. Καλά είσαι.

Σπούδασε αυτό που θες

Προφανώς και θα στεναχωρηθείς λίγο που δεν πέρασες εκεί που ήθελες. Σκέψου ότι στη σχολή που εσύ ήθελες να πας, ένα 10% πήγε χωρίς να το πολυθέλει και ένα 40% θα καταλήξει να κάνει κάτι πάρα πολύ διαφορετικό από αυτό που θα ξεκινήσει να σπουδάζει σε λίγους μήνες. Αν κοιτάξω την παρέα μου, οι 3 στους 9 πήγαν σε ιδιωτικές σχολές και άλλοι 3 δεν κάνουν αυτό που σπούδασαν στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ που πήγαν.

Το ίδιο ισχύει και για την παρέα μου από την σχολή στην οποία πέρασα. Παραπάνω από τους μισούς δεν κάνουν κάτι σχετικό με αυτό που σπουδάσαμε. Κάτσε να κοιτάξω και δίπλα μου στο Oneman. Ένας βιολόγος, ένας μαθηματικός, δύο στη σχολή Διεθνών και Ευρωπαϊκών. Και από όλους τους ανθρώπους που σου ανέφερα παραπάνω, σε συντριπτική πλειοψηφία είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά τους.

Άρα;

Καλό είναι να έχεις ένα κάποιο πλάνο για το αν αυτό που θα σπουδάσεις μπορεί κάποια στιγμή να το ασκήσεις και σαν επάγγελμα αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι να σου αρέσει. Δεν θες τα φοιτητικά σου χρόνια να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει ή κάτι που σου επέβαλαν οι δικοί σου. Θες να περάσεις τα φοιτητικά σου χρόνια σπουδάζοντας κάτι που αρέσει σε εσένα και μόνο εσένα.

Το τι θα κάνεις μετά τη σχολή είναι κάτι που θα το σκεφτείς τότε. Μετά τη σχολή.

Οι επιλογές είναι μπροστά σου

Και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να επιλέξω ξανά τι θα σπουδάσω. Όχι απαραίτητα γιατί θα άλλαζα αυτό που σπούδασα αλλά γιατί μετά από τόσα χρόνια θα ήθελα τότε να μην είχα εγκλωβιστεί στις επιλογές που φαίνονταν αδιέξοδα και να μπορούσα να δω με καθαρό μάτι όλες τις επιλογές που είχα μπροστά μου.

Βλέπεις το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι στη συνείδηση του έλληνα οικογενειάρχη ως κάτι απαραίτητο. Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε περάσει κατά πολύ εκείνη την εποχή. Κι αν είσαι άνω των 25 και κοιτάξεις γύρω σου στην αγορά εργασίας, θα δεις ότι μερικοί απόφοιτοι ιδιωτικών σχολών και ξένων πανεπιστημίων είναι όχι απλά στο ίδιο επίπεδο αλλά πολλές φορές καλύτερα προετοιμασμένοι για την αγορά από κάποιον ο οποίος πανηγύριζε την ημέρα ανακοίνωσης των βάσεων γιατί πέρασε στη σχολή της επιλογής του.

Η παλέτα των επιλογών είναι μεγάλη. Ήμουν χθες το απόγευμα στη σελίδα του ΙΕΚ ΑΚΜΗ και κοιτούσα τις διάφορες ειδικότητες που έχει κάποιος να επιλέξει. Και έβαλα τον εαυτό μου να σκεφτεί τι θα έκανα από όλα αυτά. Σε μια Disneyland επαγγελμάτων και μαθημάτων που σε προκαλεί να μπεις να παίξεις σε εκείνο που σου αρέσει πιο πολύ. Μακάρι να το έβλεπα έτσι κι εγώ πριν 13 χρόνια. Σαν μια Disneyland που μπορούσα να παίξω ό,τι θέλω εγώ.

Εφαρμοσμένες τέχνες, ΜΜΕ και Αθλητισμός, Οπτικοακουστικά και Τέχνη, Παιδαγωγικά, Η/Υ και Νέες τεχνολογίες. Όλες κατηγορίες που θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να θέλει να πειραματιστεί.

Εντάξει, προς τα Επαγγέλματα Υγείας, τα Τουριστικά και την Οικονομία και Διοίκηση δεν θα πήγαινα. Αλλά αυτή είναι η μαγεία. Ότι σε αντίθεση με το μηχανογραφικό και τις βάσεις στις οποίες μπορείς να σπουδάσεις μόνο αυτό στο οποίο αντιστοιχούν οι βαθμοί σου, σε ένα ΙΕΚ ή μια σχολή ή ένα ξένο πανεπιστήμιο στη χώρα και εκτός, μπορείς να σπουδάσεις αυτό που θες ανεξαρτήτως του τι έχεις κάνει μέχρι τώρα. Αρκεί βέβαια να έχεις και τα χρήματα να το υποστηρίξεις.

Η δύναμη του εγώ

Το να είσαι εγωιστής το θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα που μπορεί να έχει κάποιος. Αλλά εδώ μιλάμε για το δικό σου άμεσο μέλλον. Κι όσο δύσκολο κι αν είναι να επιλέξεις ερήμην των γονιών σου αυτό που θες να κάνεις, είναι ο μόνος δρόμος για να είσαι πραγματικά χαρούμενος τα 2 – 3 – 4 χρόνια που θα σπουδάσεις.

Είναι σημαντική η συμβουλή των γονιών σου και είναι σίγουρο ότι θα την λάβεις υπόψιν. Στο κάτω κάτω είναι πιθανότατα εκείνοι που θα σε στηρίξουν τα χρόνια των σπουδών σου και ενδεχομένως θα πληρώσουν και τα όποια έξοδα για αυτές.

Σε δέκα χρόνια από σήμερα θα είστε κάπου παρέα και θα γελάτε με το τι είχε γίνει στις 28 Αυγούστου του 2014 που ανακοινώθηκαν οι βάσεις και “το παιδί” δεν πέρασε εκεί που ήθελε ή δεν πέρασε πουθενά.