Hannah Waddingham, η πιο επιβλητική πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας

Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της για το γεγονός ότι, επειδή το Ted Lasso γυρίζεται μόλις 30 λεπτά από το σπίτι της στο Λονδίνο, είχε την ευκαιρία να τηρήσει την υπόσχεσή της στη μοναχοκόρη της και να είναι δίπλα της κάθε βράδυ για να τη βάλει για ύπνο.

Μια υπόσχεση που έκανε λίγα χρόνια πριν όταν, ενώ εκείνη ήταν για γύρισμα στο Belfast για το τηλεοπτικό Krypton, η κόρη της -την οποία έκανε με εξωσωματική γονιμοποίηση μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας και τη μεγαλώνει μόνη της- διεγνώσθη με ένα αυτοάνοσο.

Συγκεκριμένα, το HSP (πορφύρα Henoch-Schoenlein), μια κατάσταση που προκαλεί φλεγμονή στα μικρά αιμοφόρα αγγεία. Η κόρη της κατέληξε στο νοσοκομείο λόγω αιμορραγίας στα πόδια με την ίδια να είναι ανήμπορη να κάνει κάτι. Πέρα από το να της θυμίζει από το τηλέφωνο το mantra που της είχε μάθει από μικρή. Ότι δηλαδή «Τι είναι αυτό που κάνει πάντα η μαμά; Η μαμά πάντα γυρίζει πίσω στο σπίτι».

Εξού και η Hannah σκοπεύει να αγκυροβολήσει το Emmy της (για Outstanding Supporting Actress σε κωμική σειρά) στο δωμάτιο της κόρης της προκειμένου να της θυμίζει ότι «Ποτέ δε φεύγω μακριά από εσένα εκτός και αν υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος».

Η συγκεκριμένη ευαισθησία που τόσο αβίαστα εκπέμπει η Hannah, εκ γνωστής οικογένειας τραγουδιστών όπερας (μαμά, παππούς, γιαγιά), είναι και ο βασικός λόγος που ο χαρακτήρας που υποδύεται, αυτός της ιδιοκτήτριας της AFC Richmond Rebecca Welton, αγαπήθηκε τόσο.

«Μεγάλωσα στη National Opera βλέποντας τη μητέρα μου στη σκηνή. Πάντοτε ήξερα ότι αυτό που θέλω στη ζωή μου είναι να χορεύω, να παίζω και να τραγουδώ. Κάποια στιγμή, όταν ήμουν στο δημοτικό, άκουσα ότι άλλοι άνθρωποι πηγαίνουν σε κάτι που λέγεται γραφείο, και δεν το πίστευα. Δεν καταλάβαινα το concept του να πηγαίνεις κάθε μέρα στον ίδιο χώρο και να κάνεις τα ίδια πράγματα».

Ειδικά στην πρώτη σεζόν όπου η λαβωμένη ice queen Rebecca αποτελεί τη βασική αντίπαλο του Ted ως η πικρόχολη και χωρισμένη trophy wife που τον προσλαμβάνει -παρότι είναι εντελώς λάθος- ακριβώς για να κατεδαφίσει την ομάδα που αγαπά ο ελεεινός πρώην σύζυγός της.

Ενώ και στην -εξίσου καλή- πρώτη σεζόν, παρόλο που με τον Ted πλέον τα έχουν βρει (αλήθεια, αυτά τα μπισκότα που της φέρνει, πώς γίνεται να τα δοκιμάσουμε;), η Rebecca συνεχίζει να είναι -ταυτόχρονα με boss bitch- ευάλωτη και αναποφάσιστη. Ειδικά όσον αφορά το να διαλέξει τον σωστό άντρα για να είναι στο πλάι της.

«Θα ήθελα η Rebecca να κατακτήσει την εσωτερική της ηρεμία. Σε αυτή τη σεζόν είναι καλύτερα. Γνωρίζει ποιοι είναι οι φίλοι της και ότι οικογένεια είναι οι άνθρωποι που διαλέγεις να έχεις στη ζωή σου».

Αν και, στο θέμα αυτό, ήδη από την πρώτη σεζόν έχει την πολύτιμη βοήθεια της πρώην σέξι μοντέλας Keeley Jones την οποία υποδύεται έξοχα η Juno Temple. Με τις δυο τους, Hannah και Juno, να έχουν γίνει όντως κολλητές και στην αληθινή ζωή.

Μια γυναικεία φιλία -τηλεοπτική και κανονική- τόσο αυθεντική και απέριττη (βλέπε χωρίς αντιζηλίες και μικρότητες) που αποτελεί έναν από τους συναισθηματικούς βράχους πάνω στους οποίους στηρίζεται η σειρά-φαινόμενο.

«Είναι υπέροχο να βλέπεις δυο γυναικείους χαρακτήρες, που ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές γενιές, να υποστηρίζουν η μια την άλλη και να μην είναι αντίζηλες υπό οποιαδήποτε έννοια ή μορφή».

Για την ιστορία οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η πορεία της βετεράνου Hannah μέχρι την τηλεοπτική αναγνωρισιμότητα μόνο εύκολη δεν υπήρξε. Παρότι είναι επί δεκαετίες πρώτο όνομα στο West End και έχει σταθερή παρουσία στο Broadway (Into the Woods, The Wizard of Oz, A Little Night Music και Spamalot), οι ευκαιρίες που είχε στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη ήταν ελάχιστες.

Αποτέλεσμα όχι έλλειψης ταλέντου αλλά ενός ιδιότυπου ρατσισμού που -όπως έχει δηλώσει- επικρατεί στην Αγγλία όσον αφορά τους πρωταγωνιστές των θεατρικών μιούζικαλ.

«Προσπαθούσα επί χρόνια να μπω στην τηλεόραση. Δε με αγνοούσαν, απλά δε με έπαιρναν στα σοβαρά επειδή, λόγω των μιούζικαλ, με θεωρούσαν πρώτα τραγουδίστρια και μετά ηθοποιό».

Κατά τα άλλα ο πιο γνωστός ρόλος της είναι αυτός της Septa Unella (της καλόγριας που βασάνιζε τη Cersei) στο Game of Thrones. Ενώ οι πιο έμπειροι ίσως να τη θυμούνται και ως Magdalena στο 12 Monkeys ή άλλους αντίστοιχους ρόλους που να ταιριάζουν στο επιβλητικό φιζίκ της.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Waddingham, μετά τη φετινή της νίκη, και έχει κάθε λόγο να ευχαριστεί τον σύμπαν. Και θα έχει την ευκαιρία να μας δείξει επιτέλους κάθε κρυφή (σέξι, ευάλωτη, femme fatale, μητρική) πλευρά που διαθέτει πίσω από το trademark τεράστιο χαμόγελό της.