Η Helen Mirren γεννήθηκε για να παίξει την Μεγάλη Αικατερίνη

Κάθε φορά που η 74χρονη Dame αποφασίζει να υποδυθεί μια βασίλισσα, όλο και κάποιο σημαντικό βραβείο αποκτά για το περβάζι πάνω από το τζάκι της (βλέπε Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για το The Queen και Tony για το Τhe Audience). Ένα ‘σερί’ που αναμένεται να συνεχιστεί μια χαρά και φέτος, οπότε και αποφάσισε να ‘αναμετρηθεί’ με τον ακόλαστο βίο και πολιτεία της διαβόητης ρωσίδας αυτοκράτειρας στην mini series 4 επεισοδίων Catherine the Great του HBO. Μια σειρά στην οποία το Λενιώ έχει επενδύσει φουλ προσωπικά αφού, πέρα από πρωταγωνίστρια, είναι και παραγωγός (στην πράξη, όχι μόνο ως τίτλος).

Επίσης μια σειρά που, αν μη τι άλλο, δεν ‘πάσχει’ σε καμιά περίπτωση από έλλειψη budget. Κάτι που έγινε φανερό ήδη από την επίσημη πρεμιέρα στο Λονδίνο, όταν η αξιότιμη κ. Mirren εμφανίστηκε φορώντας ένα -αμέτρητων καρατίων- κολιέ από διαμάντια του οίκου Chopard, μέσα σε ένα φορητό θρόνο του 18ου αιώνα που κουβαλούσαν 4 βαστάζοι ντυμένοι με ρούχα εποχής.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος επιχείρησε να ζωντανέψει την ιστορία της διαβόητης Ρωσίδας αυτοκράτειρας, που δολοφόνησε τον σύζυγό της για να πάρει το θρόνο (τον οποίο κράτησε επιδέξια για 34 χρόνια), κοιμήθηκε με όποιον νεαρό γαλαζοαίματο ή στρατιωτικό της γυάλισε στο μάτι (στον οποίο μετά έδινε τίτλους και γενναία αποζημίωση) και πέθανε -σύμφωνα με τον γνωστό αστικό μύθο τον οποίο ξεκίνησε ο ατάλαντος γιος της- στα πλαίσια μιας ερωτικής πράξης με ένα άλογο (σ.σ. στην πραγματικότητα πέθανε από καρδιακή προσβολή).

Ήδη από την Marlene Dietrich στο Scarlet Empress του 1934, ένα τσούρμο σταρ (π.χ. Jeanne Moreau, Julia Ormond, Catherine Zeta-Jones) προσπάθησαν να μας δείξουν, λιγότερο ή περισσότερο πειστικά, πώς είναι για μια γυναίκα να κατέχει την απόλυτη δύναμη και πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει σε ένα ανδροκρατούμενο κόσμο.

Ε, λοιπόν, η Helen, με τον γνωστό συνδυασμό αρχοντιάς και λιμανίσιου τσαμπουκά που την διακρίνει από την πρώτη στιγμή που έσκασε μύτη όταν οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν ακόμη αγέννητοι, εδώ το καταφέρνει. Είναι πραγματικά σαν να γεννήθηκε για να παίξει το συγκεκριμένο ρόλο. Ειδικά αν σκεφτείς ότι, στην πραγματικότητα, το επίθετό της είναι Mironoff και είναι δισέγγονη ενός συνταγματάρχη στον αυτοκρατορικό ρώσικο στρατό. Κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί απαραίτητα για το έτερον ήμισυ της εξίσωσης, τον ανερχόμενο στρατιωτικό Grigory Potemkin (τον οποίο παίζει -πειστικά, αλλά όχι εξαιρετικά- ο Jason Clarke), που γίνεται εραστής και σύμβουλός της.

Η δική τους σχέση γάτας-ποντικιού (σ.σ. μην ξεχνάς πως η Catherine δεν είχε κανένα πρόβλημα να δολοφονεί όποιον αισθανόταν ως απειλή) βρίσκεται στον πυρήνα του Catherine the Great. Ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας, σεξ, πολέμου και δολοπλοκίας με τελικό στόχο την δημιουργία μιας πραγματικής αυτοκρατορίας και την υποταγή όλων των απειλών, από όπου και αν αυτές προέρχονται (εσωτερικό, εξωτερικό).

Η αλήθεια είναι ότι, από ένα σημείο και έπειτα, μπαίνεις στον πειρασμό να μπεις στο Google για ένα πρόχειρο μάθημα ιστορίας, καθώς οι πόλεμοι είναι πολλοί, οι χαρακτήρες που μπαινοβγαίνουν αμέτρητοι και γενικώς το πράγμα δυσκολεύει. H Mirren, ωστόσο, είναι τόσο καλή που οτιδήποτε άλλο ψεγάδι της σειράς περνά απαρατήρητο όποτε είναι εκείνη στο κέντρο της οθόνης.

Μια σειρά φτιαγμένη για όσους, όπως εγώ, απεχθάνονται τα αυτοκρατορικά δράματα, αλλά εκτιμούν τα πολιτικά θρίλερ. Ειδικά όταν αυτά βασίζονται σε αληθινά γεγονότα και αναδεικνύουν προσωπικότητες (σ.σ. η Catherine, πέρα από αδίστακτη, ήταν και κάργα προοδευτική) που ξεπερνούν τις διαστάσεις του χωροχρόνου.

—-

Και τώρα, πάμε μια βόλτα στο 1999 με το διαχρονικό twist της “Έκτης Αίσθησης”. Στο πλαίσιο του αφιερώματός μας για το θρυλικό σινεμά του 1999, δες το νέο μας επεισόδιο POP για τις Δύσκολες Ώρες, με καλεσμένο τη Μίνα Μπιράκου.