Ήξερες ότι υπάρχουν μαθητές που δουλεύουν με 3D printing αμαξίδια F1;

 ‘Θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για τη χώρα μας‘.

Σταμάτα ό,τι κάνεις και σκέψου σε ποιον μπορεί να ανήκει αυτή η δήλωση. Οι επιλογές σου είναι οι εξής τρεις:

Α) Σε μία σχολική ομάδα μαθητών Τρίτης Λυκείου που προετοιμάζεται πυρετωδώς για τη συμμετοχή της στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό F1 in Schools που γίνεται υπό την αιγίδα της Formula 1 στο Όστιν του Τέξας.

B) Σε έναν πολιτικό, ενώ κατεβαίνει τη σκάλα του αεροπλάνου επιστρέφοντας από ένα ταξίδι ‘διαπραγμάτευσης’ στο εξωτερικό.

Γ) Σε έναν απεργό, ενώ γράφει το πλακάτ που θα σηκώσει λίγες ώρες αργότερα στο δρόμο, καθώς θα κατευθύνεται προς το Υπουργείου που θέλει να παραπονεθεί.

Ναι, προφανώς και την απάντηση την ξέρεις ήδη από τον τίτλο. Όμως, θα ήθελα σε αυτό το σημείο να συμφωνήσουμε ότι σε μία λευκή σελίδα, το Α) ούτε καν που θα το κοίταζες. Γιατί ποιοι μαθητές μπορούν στην Ελλάδα να φτιάξουν ένα αγωνιστικό αμαξίδιο άξιο λόγου ώστε να διαγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 in Schools και μάλιστα λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν στο ίδιο μέρος οι αγώνες της Formula 1. Γιατί ποιος έχει τα λεφτά, την πίστη και το χρόνο να στηρίξει μία τέτοια μαθητική προσπάθεια. Και κυρίως, γιατί ποιος ασχολείται ουσιαστικά σήμερα με τους μαθητές για να τους πάρει και δήλωση.

Στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου, το Σάββατο που μας πέρασε είχα δύο πολύ μεγάλες τιμές: Να συναντήσω τους φοιτητές τους οποίους πριν από κάποιους μήνες, παρουσίαζα εδώ στο Oneman με περισσή χαρά και υπερηφάνια και να δω το μονοθέσιο για το οποίο μου μιλούσαν τότε.

Φωτογραφίες: Κώστας Γεωργόπουλος/ Action Images

Και, σε μερικά stands παραδίπλα να γνωρίσω τα παιδιά της ομάδας AEOLUS, λίγε ημέρες πριν αυτά (13/10 φεύγουν) πετάξουν για το Όστιν του Τέξας όπου και θα λάβουν συμμετοχή στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Αγωνιστικών Αμαξιδίων.

Το σημαιάκι της Bosch, του επίσημου χορηγού της ομάδας δηλαδή, μου έδειξε το δρόμο μέχρι τα παιδιά. Όταν πλησίασα, ο Αλέξης Καραβίτης, ο Άγγελος Πιπέργιας και ο Aνδρέας Παπαμαύρος εξηγούσαν σε κάποιους περαστικούς τι κάνουν εκεί. Παρατήρησα για λίγο τη στάση του σώματός τους, τον τρόπο με τον οποίο κουνούσαν τα χέρια για να δώσουν λεπτομέρεια στην περιγραφή τους, τον σοβαρό τόνο στη φωνή τους. Αν δεν ήξερα εξαρχής ότι επρόκειτο για μαθητές Λυκείου, η αλήθεια είναι ότι θα τους έκανα για τουλάχιστον 20 με 22 χρονών. Η ωριμότητα ήταν το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε στην ομάδα AEOLUS, ακολούθησαν αρκετά.

Πολύ μίλησα όμως εγώ. Και εδώ, ήρθαμε για τα παιδιά.

 

A όπως αμαξίδιο, Ε όπως έρευνα

“Κατασκευάζουμε ένα αμαξίδιο 20 εκατοστών το οποίο δημιουργείται σε κάθε του λεπτομέρεια από εμάς. Κάνουμε σε 3D printer όλα τα εξαρτηματάκια που χρειαζόμαστε ώστε να στηρίξουμε τις μπροστά και τις πίσω αεροτομές. Η βαφή γίνεται επίσης από εμάς“, μου εξήγησε ο Αντρέας ο μηχανικός της παρέας.

 

Ασχέτως αν η σχέση σου με την τεχνολογία και την πρόοδό της είναι καλή ή χρειάζεται 10 χρόνια ψυχοθεραπείας μήπως και στρώσει, το να ακούς έναν πιτσιρικά που δεν έχει κλείσει καν τα 18 να σου μιλάει για το 3D printing και τις μεθόδους του, δεν είναι και το πιο αναμενόμενο θέμα συζήτησης που περίμενες ότι θα ανοίξεις μαζί του. Ή ακόμα χειρότερα, που εκείνος, θα ανοίξει μαζί σου. Πώς στο καλό ένας πιτσιρικάς ετών 16 ή 17 να ξέρει το 3D printing;

Αυτήν την πληροφορία, δεν άντεξα να μην τη συλλέξω. Ο Ανδρέας, προθυμοποιήθηκε να μου εξηγήσει.

“Μόνοι μας, από προσωπική έρευνα τα μαθαίνουμε όλα. Και το 3D printing και άλλα προγράμματα που δεν διδασκόμαστε στο σχολείο, τα ψάχνουμε στο ίντερνετ είτε μέσω Google είτε Youtube Tutorials“.

 

“Είδαμε ότι το 3D printing είναι μία μέθοδος που θα μας βοηθήσει να φτιάξουμε τα εξαρτήματά μας με μεγάλη ακρίβεια και πλαστικό. Κάπως έτσι αρχίσαμε να το ψάχνουμε και να το μαθαίνουμε“.

 

“Το 3D printing δεν είναι μόνο μία μέθοδος. Το Fused Deposition Modeling είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιεί τη ρητίνη με πολυμερισμό“.

Ο αρχηγός Αλέξης που πιθανότατα πρόσεξε το στόμα μου καθώς έπεφτε στο πάτωμα, είπε να με κάνει να νιώσω ακόμα χειρότερα και να πει στον Αντρέα: “Πες το πιο κοινά“.

Μαχαίρι στην καρδιά. Εν πάση περιπτώσει, ο Αντρέας ολοκλήρωσε τη σκέψη του με το ύφος καθηγητή σε τρομαγμένα παιδιά στην πρώτη τους γνωριμία με το μαθηματικό ολοκλήρωμα. “Ουσιαστικά το 3D printing τι κάνει; Αποτυπώνει ένα πολύπλοκο σχέδιο πολύ εύκολα και με πολύ μεγάλη ακρίβεια“.

 

Είχε έρθει η ώρα να επιστρέψουμε στο αμαξίδιο. Είχε έρθει. 

“Στην αρχή, φτιάχναμε test CATS για να δούμε αν για παράδειγμα χρειαζόμαστε ένα ή δύο ρουλεμάν, αν με το τάδε σχέδιο πετυχαίνουμε έναν αεροδυναμικό σχεδιασμό. Όταν καταλήξαμε στο τελικό μοντέλο, το κόψαμε και το εκτυπώσαμε αντίστοιχα σε CNC και 3D printer πολλές φορές έτσι ώστε αν γίνει κάποιο λάθος στο assembly να μπορέσουμε να το σώσουμε“.

“Το αμαξάκι αυτό τρέχει σε μία πίστα 20 μέτρων κάτω από ένα δευτερόλεπτο. Συγκεκριμένα, εμείς έχουμε κάνει το παγκόσμιο ρεκόρ των 0,864 και τρέχει περίπου με 90χλμ την ώρα“.

Ο όπως ομάδα, l όπως λαχτάρα για Formula

 

“Η ομάδα AEOLUS είναι προϊόν δύο ομάδων, της IRON που εκπροσωπούσε το Αρσάκειο Τοσίτσειο Εκάλης η οποία κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και της White Squall Racing της σχολής Μωραΐτη που κατέλαβε την πέμπτη θέση. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας ώστε να μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό σε παγκόσμιο επίπεδο, εφόσον είδαμε ότι το θέμα πλέον είναι εθνικό“. Ο αρχηγός Αλέξης θέλησε να μου δώσει λίγο μία εικόνα για την ομάδα της οποίας ηγείται. Και να μου την παινέψει όπως της πρέπει.

“Τα βραβεία που έχει πάρει η ομάδα είναι ‘Βραβείο Καλύτερης Μηχανικής και Κατασκευής Αμαξιδίου’, ‘Γρηγορότερο Αμαξίδιο’, ‘Καλύτερης Εταιρικής Ταυτότητας’“.

Έπειτα, μου εξήγησε λίγο τα του διαγωνισμού. Δεν θέλω να το γυρίσω στο δακρύβρεχτο αλλά τα ματάκια του, κάθε φορά που έλεγε τη λέξη Fomula έλαμπαν ένα τσικ περισσότερο.

“Είναι ο επίσημος διαγωνισμός της Formula 1 και γίνεται υπό την αιγίδα της ίδιας της FIA. Γίνεται παράλληλα με το Grand Prix της Αμερικής και οι τελικοί θα γίνουν στο Όστιν του Τέξας. Εμείς θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε και στο Grand Prix που θα γίνει εκεί τις επόμενες ημέρες. Ο διαγωνισμός έχει φροντίσει να μας εξασφαλίσει και pitt walk, δηλαδή θα πάμε θα μιλήσουμε με τους μηχανικούς“.

Θα κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα και θα πάμε σε ένα Grand Prix. Δυστυχώς σαν Έλληνες δεν έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε στη χώρα μας κάτι τέτοιο.

“Όλοι μοιραζόμαστε το πάθος μας για τη Furmula 1. Αυτό ήταν και το πρώτο κριτήριό μας για να μπούμε στην ομάδα. Έπειτα, παρατηρήσαμε ότι μας αρέσει η μηχανική και το να κατασκευάζουμε πράγματα μόνοι μας. Για την ακρίβεια, παθιαστήκαμε με την όλη διαδικασία και την αγαπήσαμε“.

“Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα να σχεδιάζεις κάτι και μετά να το βλέπεις να τρέχει στην πίστα“.

U όπως υπευθυνότητα, S όπως συντονισμός και στόχος (ο)

 

Το 3D printing δεν είναι το μόνο εντυπωσιακό εργαλείο που γνωρίζουν τα συγκεκριμένα παιδιά. Το ένα τέταρτο που μίλησα μαζί τους, είχα την ευκαιρία να μάθω από αυτούς και άλλες πολύ χρήσιμες μεθόδους (που κάθε άλλο παρά ένας 17χρονος) πρέπει να γνωρίζει και να χρησιμοποιεί.

Ο marketing manager της ομάδας, Άγγελος, πήρε το λόγο. Και μου μίλησε για τα οικονομικά της ομάδας.

“Έχουμε φτιάξει μία χορηγική στρατηγική, παίρνουμε τηλέφωνο και στέλνουμε ένα mail στο οποίο παραθέτουμε όλα τα ανταποδοτικά οφέλη, την προβολή, ποιοι είμαστε“.

Βασιζόμαστε ουσιαστικά στις χορηγίες. Δεν έχουμε άλλα έσοδα. Φέτος, βασικός μας χορηγός είναι η Bosch.

“Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και η πρόταση συνεργασίας που έχουμε φτιάξει στην οποία συνοψίζουμε όλη τη δουλειά μας και τη φετινή και των προηγούμενων ετών. Όλη μας τη στρατηγική και πού στοχεύουμε. Με αυτήν ένας χορηγός μπορεί να ενημερωθεί γρήγορα και άμεσα“.

“Φτιάξαμε πακέτα προσφορών σύμφωνα με τα οποία μπορεί ο καθένας να επιλέξει εκείνο που τον βολεύει καλύτερα“.

Αρχικά, σκεφτόμαστε τι θέλουν να ακούσουν, τι μπορεί να θέλουν περισσότερο όσων αφορά την προβολή και έπειτα προσθέτουμε και αυτά που ζητάμε εμείς από εκείνους. Βρήκαμε τη χρυσή τομή σε αυτά τα δύο: Στο τι μας δίνουν και τι τους δίνουμε.

Αφού άφησα ενός λεπτού σιγή προς ένδειξη θαυμασμού και πριν τους αποδεσμεύσω να παρουσιάσουν στον κόσμο το δημιούργημά τους με χαμόγελα που γαργαλούν τα αυτιά, τους ρώτησα λίγο για το πώς καταφέρνουν να είναι “Έξι βασικά μέλη, τρεις αναπληρωματικοί και τρεις καθηγητές” όπως μου είπε ο Αλέξης και να καταφέρνουν να μην αλληλοσκοτώνονται. Όπως συνηθίζεται. 

Ο Άγγελος, πήρε το λόγο: “Η συνεργασία δεν είναι εύκολη. Πρέπει να φτιάχνουμε διαγράμματα, να επικοινωνούμε μεταξύ μας“. Από περιέργεια μου ξέφυγε ένα ‘αλήθεια, πώς επικοινωνείτε;’ και ο Αλέξης μου απάντησε: “Χρησιμοποιούμε τα hagouts και το messenger του Facebook. Κανονίζουμε και live συναντήσεις γιατί είναι άλλο πράγμα“.

Εδώ, βλέπουμε τον αρχηγό σε ρόλο μπούμαν. Εντάξει, στο περίπου.

Ο Φίλιππος, που ήρθε προς το τέλος στην παρέα μας, θέλησε να συμπληρώσει κάτι εξόχως σημαντικό (κατά τη γνώμη του και κατά τη δική μου, αφότου τον άκουσα).

“Επίσης, πολύ σημαντικές είναι οι βιντεοδιαλέξεις που κάνουμε με χορηγούς. Για παράδειγμα, η εταιρεία που μας κάνει τις αεροδυναμικές αναλύσεις, η Infowar, είναι δύσκολο να μας εξηγήσει τα συμπεράσματα των αναλύσεων αν δεν μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο“.

“Είναι διαθέσιμοι και μπορούμε για μία, μιάμιση ώρα να συζητήσουμε μαζί τους και να βελτιώσουμε το σύστημά μας“.

 

Πριν κλείσω το μαγνητοφωνάκι και τους ευχηθώ καλό ταξίδι γιατί τη νίκη την έχουν σίγουρη, τους ρώτησα μιας και φέτος τελειώνουν το σχολείο (οι δύο της ομάδας πέρασαν φέτος στο Πολυτεχνείο, ο ένας πάει για ηλεκτρολόγος και ο άλλος για μηχανολόγος. Μηχανικοί και οι δύο. Δεν μου κάνει εντύπωση) αν σκέφτονται το ενδεχόμενο να συνεχίσουν κάπου στο εξωτερικό. Ο αρχηγός Αλέξης πήρε το λόγο.

“Προτεραιότητα είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε στη χώρα μας. Αν δεν έχουμε τα μέσα να το κάνουμε στην Ελλάδα, τότε θα πρέπει να ωθηθούμε στο εξωτερικό. Για παράδειγμα μηχανικοί αυτοκινήτων στο κομμάτι της F1 στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να γίνουμε“.

 

*Από το Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου έφυγα συγκινημένη. Χαρούμενη που γνώρισα και έχω την τύχη να γνωρίζω τέτοια παιδιά. Να γνωρίζω αυτήν την γενιά που κάποιους τους απογοητεύει (γιατί είναι ξεκάθαρα άσχετοι και κολλημένοι) και κάποιους μέλλει να τους κάνει πραγματικά περήφανους.

Καλή επιτυχία βρε παιδιά. Σας αξίζει.