Ο John Wilson και η τέχνη του να γεννάς κωμωδία από την πιο μπανάλ καθημερινότητα
- 22 ΝΟΕ 2020
Η νέα του σειρά στο ΗΒΟ, παραγωγής Nathan Fielder, την οποία παρακολουθούμε στην Ελλάδα αποκλειστικά μέσω του Vodafone TV, είναι αρκετά πιο περίπλοκη από αυτό. Και οδηγεί τον δημιουργό της αλλά και εμάς ως θεατές, σε πολύ πιο απρόσμενα μονοπάτια από ό,τι αρχικά διαφαίνεται. Όπως ακριβώς και οι άνθρωποι δηλαδή που συναντά ο Wilson στις διαδρομές του.
Το ‘How to with John Wilson’ είναι διαθέσιμο αποκλειστικά στο Vodafone TV, το Σπίτι της HBO στην Ελλάδα. Μπορείτε να το δείτε on demand όποια στιγμή θέλετε και από οποιαδήποτε συσκευή.
Το ‘How to with John Wilson’ ξεκίνησε, σε πρωτόλεια μορφή του, πολλά χρόνια πριν. Όταν ο Wilson άρχισε να δημιουργεί στον ελεύθερο χρόνο του μια σειρά από επεξηγηματικά βιντεάκια πάνω σε καθημερινά, μπανάλ πράγματα, τα οποία παρουσίασε με μια αγνή περιέργεια και στεγνό χιούμορ. Όταν τα ανέβασε στο Vimeo απέκτησαν το φανατικό κοινό τους, ανάμεσα στο οποίο ο Nathan Fielder, ο παραγωγός και κεντρική φιγούρα του καλτ κωμικού σόου ‘Nathan for You’ το οποίο επίσης κατέγραφε την πραγματικότητα με ένα σουρεαλιστικά κωμικό τρόπο που ποτέ δεν ήταν προαποφασισμένος.
Ο Fielder κι ο Wilson πρότειναν στο ΗΒΟ την επέκταση της ιδέας σε μια νέα κωμική ντοκουμαντεριστικής υφής σειράς, στην οποία ο Wilson θα πλησιάζει αληθινό κόσμο προσπαθώντας να μάθει απλά καθημερινά πράγματα. Αυτό όμως που ξεκινά σαν επεξηγηματικό tutorial (“πώς να μαγειρέψεις το τέλειο ριζότο”, “πώς να μοιράσεις τον λογαριασμό”, “πώς να καλύψεις τα έπιπλά σου”, όλα τίτλοι επεισοδίων της 1ης σεζόν) εξελίσσεται εντελώς απρόσμενα.
Οι άνθρωποι που συναντά ο Wilson του ανοίγονται, τον βάζουν σπίτι τους, αράζουν μαζί του, και τελικά τον οδηγούν σε σπαρταριστές διαπιστώσεις και μικρο-περιπέτειες που μπορεί ή μπορεί να μην έχουν σχέση με το αρχικό ζητούμενο. Στο “πώς να βελτιώσεις τη μνήμη σου” επεισόδιο, ο Wilson καταλήγει σε ένα μπαρ να συζητά για τη φύση της πραγματικότητας. Στο “πώς να πιάσεις small talk” πρώτο επεισόδιο, ο Wilson καταλήγει στο σπίτι ενός τύπου που κυνηγά σόλο και αυτοβούλως πιθανούς predators.
Ναι. Ποτέ δεν ξέρεις η ζωή τι θα σου φέρει.
Έτσι λοιπόν ένα απόγευμα προσπαθήσαμε κι εμείς να πιάσουμε small talk με τον John Wilson, και να μιλήσουμε μαζί του για το πώς συνθέτεις κάτι αστείο και καθηλωτικό από το απόλυτο χάος της καθημερινότητας και για το πώς προσπαθεί να κάνει ξανά τον κόσμο να πιστέψει στην αλήθεια των εικόνων.
***
Καλησπέρα, πώς είσαι;
Καλά! Φίλμαρα σήμερα το πρωί και γύρισα πίσω για να σου μιλήσω. Έχω τελειώσει την 1η σεζόν αλλά δεν θέλω να υπάρχουν κενά στην κάλυψη σε περίπτωση που υπάρξει 2η.
Γύριζες επιπλέον υλικό; Πώς λειτουργεί τώρα η κατάσταση;
Με τον ιό εννοείς; Η ομορφιά του σόου είναι ότι δεν υπάρχει πτώση σε ποιότητα παραγωγής αν το κάνω, απλώς, μόνος μου. Απλά περπατάω μόνος μου φιλμάροντας πράγματα στη γειτονιά μου και στη Νέα Υόρκη, πράγματα χαμηλής επίπτωσης.
Είναι κι ένα σόου παρατήρησης, πρέπει να είναι πιο συναρπαστική η διαδικασία τώρα.
Ναι, οπωσδήποτε. Ήταν ωραίο που πρόλαβα και τελείωσα την 1η σεζόν αλλά ήμουν αναστατωμένος που έπρεπε να σταματήσω να φιλμάρω πάνω που όλα γίνονται πραγματικά πιο ενδιαφέροντα!
Θα έπρεπε να αρχίσεις να τα κυκλοφορείς σαν shorts ανάμεσα στις σεζόν, όπως ήταν πριν!
Πρέπει να κοιτάξω το συμβόλαιό μου για το αν μπορώ να κυκλοφορώ πράγματα σε αυτό το το ίδιο φορμάτ. Αλλά ναι, ποιος ξέρει, θα δούμε κι αν το ΗΒΟ θέλει να συνεχίσουμε αυτή τη σχέση. Νομίζω θέλουν!
Μιλώντας για τα shorts, ας πάμε πίσω στο πώς ξεκίνησε η ιδέα, στο πώς άρχισες να δημιουργείς αυτά τα στεγνού χιούμορ shorts…;
Φυσικά, ναι. Πάντα δούλευα με βίντεο, όλη μου τη ζωή, από τότε που ήμουν παιδί. Νομίζω όταν ο πατέρας μου πήρε home video κάμερα στα ‘90s, μετά είχε τελειώσει το θέμα [γελάει]. Τότε ξεκίνησαν όλα. Ήθελα να φτιάχνω ντοκιμαντέρ και να πειραματίζομαι αλλά δεν ήθελα να ακολουθήσω την ίδια οδό με όλους, οπότε άρχισα να κάνω αυτά τα περίεργα memoir-οειδή ντοκιμαντέρ. Σκέφτηκα πως αυτό ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω χωρίς καθόλου χρήματα και χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
Το πρώτο που έκανα ήταν το “how to clean a cast iron pan”, κάπου 10 χρόνια πριν. Και αρχικά δεν ήθελα να το αφηγηθώ, είμαι πολύ ανασφαλής σχετικά με το πώς ακούγεται η ηχογραφημένη φωνή μου και νιώθω ανασφαλής στο να γράφω οτιδήποτε. Ένιωθα φρικτός συγγραφέας και πως δεν μπορούσα να πω μια ιστορία. Και βασικά αυτό που ήθελα ήταν να βάλω μαζί όσα πράγματα φοβόμουν να κάνω, να έχει αφήγηση, να συνηθίσω τον ήχο της φωνής μου και ίσως να μάθω να μου αρέσει κιόλας!
Ένα κομμάτι είναι αυτό αλλά είμαι και εμμονικός με ντοκιμαντέρ και με όλους αυτούς τους σκηνοθέτες. Ήθελα να βάλω τα αγαπημένα μου πράγματα σε ένα μέρος. Και κοίταξα τριγύρω και δεν είδα κάποιον να κάνει ακριβώς κάτι τέτοιο, κι ίσως ο κόσμος να το απολάμβανε. Οπότε τα έβγαλα όλα ονλάιν πριν καμιά δεκαετία, τα έκανα μόνος μου και τα κυκλοφόρησα τη στιγμή που τελείωσα. Κι αν ο κόσμος τα έβρισκε ωραία… Εννοώ ίσως δεν γίνονταν δημοφιλή αλλά ήθελα να το μάθω με τον σκληρό τρόπο αν ήταν χάλια.
Και τα έβγαλα έτσι στο σύμπαν, έξω στον κόσμο, να επιπλεύσουν στη θάλασσα. Και τελικά έφτασαν στον Nathan Fielder. Κάποιος φίλος του ήξερε τη δουλειά μου και άρχισε να του μιλάει για μένα. Γνωριστήκαμε τυχαία σε ένα ρεστοράν στη Νέα Υόρκη και αρχίσαμε να μιλάμε εκείνο το βράδυ. Ανταλλάξαμε αριθμούς και αρχίσαμε να αναπτύσσουμε την πρόταση για αυτό το σόου που είναι βασικά μια πιο φιλόδοξη εκδοχή των shorts μου, και το ΗΒΟ τσίμπησε το δόλωμα! Την πάτησε, και μας έδωσε την ευκαιρία.
Το ΗΒΟ μας έχει δώσει απόλυτη ελευθερία και δημιουργική εμπιστοσύνη. Ακόμα και τα καθημερινά πλάνα που παίρνουν νομίζω θα τρομοκρατούσαν κάθε άλλο παραγωγό. Μια ολόκληρη μέρα από βλακείες από το δρόμο και να μην έχεις ιδέα γιατί, ή τι γίνεται. Μας εμπιστεύονται και ελπίζω να βγήκε κάτι καλό και όλοι να το διασκέδασαν.
Θέλω λίγο να πιαστώ από το θέμα της εμπιστοσύνης, που είναι σημαντική όταν δημιουργείς κάτι τέτοιο. Ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα η διαδικασία, το σόου σας φτιάχνεται μέσα από πολύ υλικό χωρίς να ξέρεις ακριβώς πού θα πάει τι, πώς θα ταιριάξει, κάτι που το δημιουργείς εντελώς καθώς προχωράς, ακούγεται τρομακτικό.
Ναι… ναι, είναι τρομακτικό. Βασίζεται τόσο πολύ στην σύμπτωση. Είναι τρομακτικό να έχεις ένα σόου να κρέμεται σε κάτι τέτοιο. Συνειδητοποιείς αφού το κάνεις για καιρό πως όσο πιο ενδιαφέροντα πράγματα δοκιμάζεις τόσο πιο πιθανό είναι να πιάσεις μια μοναδική στιγμή. Άρχισα το γράψιμο της σεζόν να σκέφτομαι πράγματα που εγώ πέρναγα, ήθελα να διαλέξω αντικείμενα παγκοσμίως κατανοητά ή απλά κάτι τελείως μπανάλ που κανείς ποτέ δεν είχε εξερευνήσει πριν, και να γεμίσω τα επεισόδια με διαφορετικές ιδέες και μέρη. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως όσο κι αν προσπάθησα να τα πλανάρω όλα, η αληθινή ζωή κατέληξε, όπως πάντα συμβαίνει, να είναι πιο ενδιαφέρουσα από οτιδήποτε είχα γράψει ή ήλπιζα να συμβεί.
Οπότε θα γύριζα κάτι και θα με εξίταρε, θα το έφερνα πίσω στο δωμάτιο των σεναριογράφουν και θα έλεγα ουάο, βρήκα αυτό να συμβαίνει έξω από το διαμέρισμά μου! Δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω. Προσπαθούσα να κάνω γύρισμα και γράψιμο την ίδια στιγμή αλλά ταυτόχρονα συμβαίνουν αληθινά πράγματα που είναι πάντα καλύτερα. Και έτσι πάω και χτίζω το επεισόδιο γύρω από τις καλύτερες αληθινές στιγμές. Είναι λίγο περίεργο και περίπλοκο, πολλά πράγματα που κινούνται ταυτόχρονα.
Γυρίζω τα 3/4 του σόου μόνος μου και υπάρχει ένα second unit που γυρίζει το υπόλοιπο. Μπορεί να πηγαίνω σε 3-4 γειτονιές της Νέας Υόρκης κάθε μέρα και να πιάνω διαφορετικά πράγματα και το άλλο τμήμα να γυρίζει κάθε μέρα χωρίς τίποτα αξιόλογο και κάποιες μέρες με κάτι απίστευτο. Αλλά συνήθως είναι απλά καθημερινά πράγματα. Κατέληξα τελικά με ένα ακραίο μέγεθος υλικού και το σόου ετοιμάζεται στο μοντάζ, που είναι και το πιο φαν μέρος. Εγώ, ο Nathan και ο μοντέρ, καθόμαστε και σκεφτόμαστε τον πιο αστείο πιθανό τρόπο να χρησιμοποιήσουμε αυτό το υλικό που είναι εγγενώς αστείο κι από μόνο του.
Πολύ υλικό είναι αστείο δηλαδή αλλά υπάρχει πάντα ένα κρυμμένο αστείο πέραν του αρχικού επιπέδου. Το να προσπαθείς να βρεις αυτό το αστείο είναι η πρόκληση. Αλλά θέλω να πω, υπάρχει κρυμμένο αστείο μές στα πάντα και το να μπορείς να το τραβήξεις έξω είναι το πιο φαν μέρος του να κάνεις αυτό το σόου.
Μέσα από τον φακό παρατήρησης του σόου έχεις έρθει σε κάποιο συμπέρασμα, σε έχει εκπλήξει ή σοκάρει κάτι σχετικά με τους ανθρώπους που παρατηρείς αυτό το διάστημα;
Είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζω τόσους ανθρώπους με κάμερα και πάω προς αυτούς ενώ γράφω στην ψύχρα, και με εξέπληξε πόσοι άνθρωποι είναι τόσο έτοιμοι να σου δείξουν όλο τον κόσμο τους την πρώτη στιγμή που έχουν την ευκαιρία. Δεν είμαι σίγουρος πως θα ήμουν κι εγώ έτσι αν κάποιος ερχόταν προς τα εμένα με κάμερα, να αποκαλύψω τον εαυτό μου με αυτό τον τρόπο. Στο σόου αγγίζουμε πολλά προσωπικά πράγματα αλλά πολλοί άνθρωποι είναι εντελώς ΟΚ. Πάω προς κάποιον γράφοντας και μου λέει έλα μέσα, να δούμε όλο το σπίτι τους. Άλλοι άνθρωποι δεν θέλουν να φιλμαριστούν φυσικά και απόλυτα σεβαστό, τους λέω σόρι για την ενόχληση. Αλλά η πλειοψηφία βρήκα κάνοντας το σόου πως είναι απόλυτα έτοιμοι να πουν την ιστορία τους.
Θα ήθελα να μάθω και περισσότερα για την συνεργασία με τον Nathan Fielder, το ‘Nathan for You’ είναι μια σπουδαία σειρά στο είδος αυτού του χιούμορ, και αναρωτιέμαι πώς ήταν η συνεργασία σας.
Δεν ήξερα πριν αρχίσουμε να κάνουμε το σόου πόσο μεγάλη εμπλοκή θα είχε. Μιλάμε για ώρες στο τηλέφωνο, ήρθε και σε κάποια γυρίσματα. Είναι ονειρικός συνεργάτης και ήμουν τεράστιος φαν των πραγμάτων τους πριν γνωριστούμε. Ποτέ δεν πίστευα πως θα δουλεύαμε μαζί στο ίδιο.
Ένα ενδιαφέρον πράγμα είναι ότι ακόμα κι όταν κάτι που φιλμάρω είναι τελείως αληθινό, κάποιες φορές μπορεί να το δείξουμε σε ένα τεστ κοινό και νιώθουν πως είναι ψεύτικο. Κι ας είναι αληθινό! Και μετά ο Nathan κι εγώ πρέπει να κάτσουμε και να σκεφτούμε πώς να το μοντάρουμε ώστε να μην πιστεύει ο κόσμος ότι είναι ψεύτικο. Αυτή είναι η πρόκληση.
Κάποια πράγματα μοιάζουν πολύ καλά για να είναι αληθινά και οι άνθρωποι αμφισβητούν την αυθεντικότητά τους. Η έξτρα πρόκληση είναι ότι πρέπει να βρούμε νέους τρόπους να παρουσιάσουμε τα πράγματα γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο συνηθισμένοι στο να είναι τα πράγματα fake αυτές τις μέρες και διαρκώς αμφισβητούν τα πάντα. Το ένα πράγμα με το οποίο θέλω οι άνθρωποι να απομακρυνθούν από αυτό το σόου είναι να μπορούν να εμπιστευτούν τις εικόνες. Θέλω να εμπιστεύονται ότι τα πάντα στο σόου είναι αληθινά. Επειδή είναι.
*Το ‘How to with John Wilson’ είναι διαθέσιμο αποκλειστικά στο Vodafone TV, το Σπίτι της HBO στην Ελλάδα. Μπορείτε να το δείτε on demand όποια στιγμή θέλετε και από οποιαδήποτε συσκευή.
