I Am Not Okay With This: To Netflix μιξάρει John Hughes και Stephen King για να κάνει κάτι δικό του
Από τον δημιουργό του 'The End of the F***ing World', το 'I Am Not Okay With This' έχει οικείες μελωδίες αλλά φτιάχνει τον δικό του σκοπό.
- 5 ΜΑΡ 2020
“Dear diary, go fuck yourself”. Με αυτά τα λόγια μας συστήνεται η Syd στο ‘I Am Not Okay With This’. Τη σειρά που βρίσκεται σταθερά στο Top 10 του ελληνικού Netflix από την κυκλοφορία της. Emo η Syd θα μου πεις, αλλά έχει τους λόγους της.
Ο δημιουργός του ‘The End of the F***ing World’, Jonathan Entwistle, μεταφέρει άλλο ένα graphic novel του Charles Forsman στη μικρή οθόνη, αυτή τη φορά με τον παραγωγό του ‘Stranger Things’, Shawn Levy, στο πλευρό του και τα άπαντα του John Hughes στο τεφτέρι του. Η σειρά που ο Entwistle και ο Levy πίτσαραν στο Netflix ως «οι X-Men συναντούν τη Lady Bird» έχει παντού πάνω της το κυνικό αποτύπωμα του πρώτου – στο ‘I Am Not Okay With This’, μάλιστα, σκηνοθετεί όλα τα μισάωρα επεισόδια – και τους οξυμένους κόσμους του δεύτερου.
Η Syd είναι ένα έφηβο κορίτσι σε μια μικρή πόλη της Pennsylvania που βρίσκεται σε μετατραυματικό σοκ μετά την αυτοκτονία του πατέρα της. Έχει όλα τα στοιχεία που θα βρει κανείς στο γλωσσάρι του Hughes – την αμήχανη ύπαρξη, την απαιτητική μητέρα, τον γλοιώδη τύπο του σχολείου, τον άχαρο φίλο που μπορεί να γίνει και κάτι παραπάνω. Σε ένα twist από το ‘Carrie’ του Stephen King όμως (και όλων των Eleven που αυτή μας έδωσε), η Syd (Sophia Lilis) συνειδητοποιεί πως έχει και τη δύναμη της τηλεκίνησης. Η ικανότητά της να προκαλεί ρήγματα στους τοίχους του σπιτιού της ή έναν αιματοβαμμένο χορό στο Λύκειο, γίνεται στην πορεία των 7 επεισοδίων το μεγάλο της άγχος και ο βασικός της σύνδεσμος με τον νέο της φίλο, Stanley (Wyatt Oleff). Λες και η εφηβεία ή το πένθος από μόνα τους δεν ήταν αρκετά για να την αποδιοργανώσουν.
Όπως συμβαίνει σε τόσες ιστορίες ενηλικίωσης με υπερφυσικό twist, από το ‘Buffy the Vampire Slayer’ μέχρι το ‘Smallville’, αυτά είναι κιόλας που συμβολίζει η έκρηξη των δυνάμεων της. Η Syd ασφυκτιά και το ‘I Am Not Okay With This’, παρότι ούτε καινοτόμο, ούτε απαραίτητο, είναι το κατάλληλο δοχείο για αυτήν ακριβώς τη συνθήκη. Δεν έχουν αλλάξει και πολλά άλλωστε στην εμπειρία ενηλικίωσης από τους εφήβους του Hughes ή του King – ειδικά εάν είσαι κορίτσι – και η σειρά που μοιάζει άμορφη και απροσδιόριστη ως προς τη χρονική της περίοδο το υπενθυμίζει επιτυχημένα.
Η Lillis και το ευάλωτο, τέλειο WTF βλέμμα της κουβαλούν εύκολα το show στους ώμους τους, ενώ η χημεία της με τον Oleff που δεν είχε αξιοποιηθεί ιδιαίτερα στο ‘It: Chapter One’ όπου είχαν συμπρωταγωνιστήσει, είναι πολύ γόνιμη εδώ. Το γεγονός όμως ότι ως Duckie του ‘Pretty in Pink’ της σειράς, ο Stanley δεν συμπεριφέρεται στη Syd σαν να του χρωστάει το ερωτικό της ενδιαφέρον – η σχέση τους είναι πιο πολύ Batman και Robin αν ο Robin ήταν ερωτευμένος με τον Batman – είναι ένας μόνο από τους λεπτούς τρόπους που το ‘I Am Not Okay With This’ τιμά μεν τους κινηματογραφικούς του προγόνους, αλλά κλείνει την πόρτα στον σποραδικό μισογυνισμό τους.
Το show, ας πούμε, έχει ένα ολόκληρο ‘Breakfast Club’ επεισόδιο όπου η Syd, ο Stanley, η καλύτερή της φίλη, Dina, και άλλα χαρακτηριστικά πρόσωπα του σχολείου όπως ο αθλητής και το ταραχοποιό στοιχείο αναγκάζονται να εκτίσουν παρέα την τιμωρία τους. Ως εκείνο το σημείο, η Syd έχει ήδη αντιληφθεί ότι ο κύριος λόγος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ερωτική προσοχή του Stanley, είναι επειδή η καρδιά της χτυπάει για τη Dina. Σε προηγούμενο επεισόδιο που είχε φιλοξενήσει μια ‘Breakfast Club’ στιγμή, το απαραίτητο makeover που της κάνει η Dina για να πάνε παρέα σε πάρτι γενεθλίων, η σκηνή είναι φορτισμένη από την επιθυμία της Syd και την αισθητή ερωτική ενέργεια μεταξύ τους. Δεν ήταν απλώς δύο κορίτσια που ήρθαν πιο κοντά.
Στην κορύφωση του φινάλε, όταν ο γλοιώδης τύπος που αναφέραμε παραπάνω χρησιμοποιεί δημοσίως τη σεξουαλικότητά της εναντίον της, κανείς γύρω του δεν χειροκροτά. Δεν γελάνε όπως έκαναν με την Carrie, ούτε «πετάγονται ασύστολα οι λέξεις ‘αδερφή’ και ‘αδερφάρα’» όπως είχε θυμίσει η ίδια η Molly Ringwald στους New York Times ότι συνέβαινε στις ταινίες του Hughes όπου πρωταγωνιστούσε. Ο συμμαθητής της δεν επιδοκιμάζεται, είναι ξεκάθαρα γραμμένος ως ο κακός της υπόθεσης και το show δεν έχει καμία διάθεση να επιβεβαιώσει τους φόβους των LGBTQ+ εφήβων που μπορεί να το παρακολουθήσουν. Ότι δηλαδή θα απομονωθούν από το περιβάλλον τους ή θα προξενήσουν αηδία στους ανθρώπους που μπορεί να βλέπουν ερωτικά.
Τα θέλω των κοριτσιών που εξερευνούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα δεν έχουν αλλάξει από τα ‘80s. Απλά δεν είχαν θέση στις ταινίες μας. Το ‘I Am Not Okay With This’ φαντάζεται τις τελευταίες ικανές να τις χωρέσουν.
***
Δέκα χρόνια μετά το τέλος του ‘Lost’, η ομάδα του Pop για τις Δύσκολες Ώρες επιστρέφει στο Νησί. Στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες, αναλύουμε την 3η σεζόν, θυμόμαστε τις δημοφιλέστερες θεωρίες της εποχής και διαλέγουμε τα 5 αγαπημένα μας επεισόδια από τη σεζόν.