Η Kaya Scodelario είναι ο άσος στο μανίκι του Guy Ritchie
- 14 ΜΑΡ 2024
Όταν ο πατέρας του πεθαίνει, ο Edward Horniman κληρονομεί ένα κτήμα 15.000 στρεμμάτων και τον τίτλο του Δούκα του Χάλστεντ. Μαθαίνει όμως ότι η γη έχει γίνει κομμάτι της ναρκο-αυτοκρατορίας του Bobby Glass και στην προσπάθειά του να προστατεύσει το σπίτι του, την οικογένειά του και να μείνει ζωντανός, μπλέκεται στον υπόκοσμο των καρτέλ.
Εδώ και μία εβδομάδα και κάτι μέρες αυτή η ιστορία έχει στρογγυλοκαθίσει στην κορυφή του τηλεοπτικού Top10 του Netflix. Η πρωτιά δεν μας κάνει εντύπωση. Είναι το spin-off της πολύ καλής ταινίας του 2019 με τους Matthew McConaughey, Charlie Hunnam, Henry Golding, Michelle Dockery, Jeremy Strong, Colin Farrell και Hugh Grant. Είναι η δουλειά που φέρει την υπογραφή του Guy Ritchie, σεναριακά και σκηνοθετικά.
Για το The Gentlemen γράφουμε τόση ώρα, τη μίνι σειρά του Βρετανού σκηνοθέτη, που τον επιστρέφει στη μικρή οθόνη, 24 χρόνια μετά, το Lock, Stock…, το τηλεοπτικό spin-off του Lock, Stock and Two Smoking Barrels.
Στον ρόλο του Edward “Eddie” Horniman βλέπουμε τον Theo James, από τη 2η σεζόν του The White Lotus του HBO, ενώ σε εκείνον του ναρκοβαρώνου Bobby Glass, τον Ray Winstone. Την κόρη του, Sussie και επικεφαλής του καρτέλ, που συνεργάζεται με τον Eddie υποδύεται η Kaya Scodelario. Ίσως, η ηθοποιός-αποκάλυψη της σειράς. Σίγουρα, η πρώτη γυναικεία ηρωίδα -ο χαρακτήρας της οποίας ξεδιπλώνεται πλήρως και είναι από τους πρωταγωνιστικούς- στο μπαρουτοκαπνισμένο σύμπαν του Guy Ritchie.
Αν κάπου τη θυμάσαι, κάπου την έχεις ξαναδεί, είναι γιατί η 32χρονη από το Γουέστ Σάσεξ -με τις βραζιλιάνικες και ιταλικές ρίζες- δεν είναι newcomer.
/ 2024, AP Photo/Chris Pizzello
Με τους Daniel Ings και Theo James, τους συμπρωταγωνιστές της στο The Gentlemen.
Ανάμεσα στις πιο πρόσφατες δουλειές της συναντάμε τις σειρές Spinning Out στο Netflix και The Pale Horse του BBC (του 2020 και οι δύο) και τις ταινίες: Resident Evil: Welcome to Raccoon City, Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile, Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales και το franchise του Maze Runner.
Αλλά μάλλον δεν τη θυμάσαι από αυτές. Ήταν μία άλλη σειρά, που αποτέλεσε ουσιαστικά το ντεμπούτο της στην υποκριτική και ταυτόχρονα, την breakthrough στιγμή της.
Η Kaya Scodelario με τα μεγάλα, αμυγδαλωτά μπλε μάτια κρατούσε τον ρόλο της Effy Stonem στο teen comedy-drama, Skins, που παρακολουθούσε τις ζωές μίας παρέας εφήβων. Μέσα από τις ιστορίες τους, εξερευνούσε φλέγοντα ζητήματα, όπως οι δυσλειτουργικές οικογένειες, η ενδοοικογενειακή βία, οι ψυχικές ασθένειες, η σεξουαλικότητα των εφήβων, το bullying, τα ναρκωτικά.
Το Skins έτρεξε για 7 σεζόν, από το 2007 έως και το 2013. Τη χρονιά που έκανε πρεμιέρα, η Scodelario ήταν μόλις 14 ετών.
«Το να είσαι 14 και ξαφνικά να συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος έχει σχηματίσει για σένα μια συγκεκριμένη άποψη για την εικόνα σου είναι πολύ τρομακτικό. Νομίζω ότι όταν είσαι σε αυτή την ηλικία, την εφηβική δηλαδή, ούτως ή άλλως, νιώθεις πολύ ευάλωτος. Ήμουν όμως τυχερή γιατί ήταν λίγο πριν, την εποχή των social media», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή της στη βρετανική έκδοση του Elle, για να καταλήξει:
«Έμαθα πολύ γρήγορα ότι το καλύτερο πράγμα για να είμαι καλά ήταν να μην κάνω Google το όνομά μου. Αυτή η πίεση είναι επικίνδυνη σε κάθε ηλικία, πόσω μάλλον στην εφηβεία».
Η Scodelario γεννήθηκε Kaya Rose Humphrey. Το Humphrey είναι το επίθετο του Βρετανού πατέρα της, με τον οποίο η Βραζιλιάνα μητέρα της, Katia Scodelario πήρε διαζύγιο, όταν η Kaya ήταν μόλις ενός ετών. Εκείνη τη μεγάλωσε, τα παιδικά της χρόνια ήταν φτωχικά και για να τιμήσει τη μητέρα της, αποφάσισε να πάρει το επώνυμό της.
Το 2018, η 26χρονη τότε ηθοποιός έσπασε τη σιωπή της και αποκάλυψε ότι στα 13 της βιάστηκε. «Μου πήρε 13 χρόνια για να πω #MeToo. Αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να προστατεύεται από τα “μέλη της οικογένειας” στη Βραζιλία, αυτά που προσπαθούσαν τόσα χρόνια να με φιμώσουν», έγραψε στο Twitter. «Τώρα, επιτέλους μιλάω και δεν φοβάμαι. Για όλους όσους υποφέρουν ακόμα σιωπηλά. Δεν φταίτε εσείς για αυτά που σας έκαναν. Αυτό το κάνω για τον γιο μου. Για να καταλάβει μια μέρα ότι όλοι έχουμε φωνή».
