Η κόλαση που έζησε η Shelley Duvall στα γυρίσματα της Λάμψης

«Η αγαπημένη μου, γλυκιά, υπέροχη σύντροφος ζωής και φίλη μάς άφησε. Τον τελευταίο καιρό υπέφερε πολύ, πλέον είναι ελεύθερη. Πέταξε μακριά, όμορφη Shelley». Με αυτά τα λόγια, ο Dan Gilroy γνωστοποίησε μιλώντας στο The Hollywood Reporter την είδηση του θανάτου της Shelley Duvall.

Η ηθοποιός -επίσης, παραγωγός, συγγραφέας και τραγουδίστρια- πέθανε στον ύπνο της στο σπίτι της στο Μπλάνκο του Τέξας στις 11 Ιουλίου, τέσσερις μέρες μετά τα 75α γενέθλιά της.

Η υγεία της ήταν αρκετά επιβαρυμένη. Έπασχε από διαβήτη, ενώ λέγεται ότι υπέφερε από παράνοια, ότι είχε καταρρεύσει πνευματικά και ψυχολογικά. Η ίδια είχε ισχυριστεί ότι ο Robin Williams την επισκεπτόταν μετά τον θάνατό του σε «διαφορετικές μορφές» και της έλεγε ότι σατανικές δυνάμεις θέλουν να της κάνουν κακό.

Αν και έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες και συνεργάστηκε με πολλούς σκηνοθέτες -από τον Robert Altman (Brewster McCloud, Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης, Thieves Like Us, Nashville και 3 Γυναίκες, για την οποία κέρδισε το βραβείο Γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ των Καννών), μέχρι τον Woody Allen στον Νευρικό Εραστή– η καριέρα της σημαδεύτηκε από μία συγκεκριμένη ταινία, έναν συγκεκριμένο σκηνοθέτη, μία ανεπανάληπτη ερμηνεία.

Η Shelley Duvall θα είναι πάντα συνδεδεμένη στο μυαλό μας με τη Wendy στη Λάμψη (1980) του Stanley Kubrick. Η ηρωίδα της είναι η σύζυγος του συγγραφέα Jack Torrance, του ήρωα που υποδύθηκε επίσης ανεπανάληπτα ο Jack Nicholson. Μαζί με τον γιο τους μετακομίζουν σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο για να περάσουν τον χειμώνα. Όταν αποκλείονται λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών, η τρέλα και η παράνοια τους χτυπά την πόρτα.

Η αριστουργηματική κλειστοφοβική ταινία ψυχολογικού τρόμου που έφτιαξε ο Kubrick, μεταφέροντας το ομώνυμο μυθιστόρημα του Stephen King στη μεγάλη οθόνη θεωρείται μία από τις καλύτερες στην ιστορία του σινεμά.

Για την Duvall ωστόσο υπήρξε η ταινία που απογείωσε τη φήμη της και ταυτόχρονα, η πιο τραυματική της εμπειρία στην υποκριτική. «Έπρεπε να κλαίω 12 ώρες την ημέρα, όλη μέρα. Τους τελευταίους εννέα μήνες συνέχεια για πέντε, έξι μέρες την εβδομάδα», είναι μία από τις πολύ light δηλώσεις που έχει κάνει μέσα στα χρόνια όσον αφορά τον εφιάλτη που έζησε δουλεύοντας με τον Kubrick. «Η Λάμψη ήταν μία κόλαση. Βασανιστήριο… Ο Stanley με μεταχειριζόταν με απίστευτη βιαιότητα», είχε εξομολογηθεί το 2016 στο talk show Dr. Phil, λέγοντας ότι εκείνη την περίοδο υπέφερε ψυχολογικά, συναισθηματικά και σωματικά – έχανε ακόμα και τα μαλλιά της από το άγχος.

Το πιο επίπονο γύρισμα ήταν η σκηνή του μπέιζμπολ στα σκαλιά, με τον σκηνοθέτη να κάνει 127 λήψεις, τον μεγαλύτερο αριθμό λήψεων σε οποιαδήποτε ταινία σύμφωνα με το Βιβλίο των Παγκόσμιων Ρεκόρ Γκίνες και την Duvall να καταλήγει με βραχνό λαιμό, πληγωμένα χέρια και σοβαρή αφυδάτωση.

Η Anjelica Huston, η οποία είχε σχέση τότε με τον Nicholson, δήλωσε στο The Hollywood Reporter το 2021: «Από όλα αυτά που μου εκμυστηρευόταν ο Jack εκείνη την εποχή, έχω την αίσθηση, βασικά είμαι σίγουρη ότι η Shelley πάλευε να μη χάσει τα λογικά της κι ενώ δεν υπήρχε ψήγμα συμπόνιας από κανέναν… Μία μέρα έτυχε να τη συναντήσω στο τέλος των γυρισμάτων, όπου είχα πάει για να συναντήσω τον Jack και ήταν ξεκάθαρο ότι αυτή η γυναίκα ήταν βασανισμένη και μόνη. Ήταν οι άντρες από τη μία, εκείνη από την άλλη. Δεν είχε φροντίδα από πουθενά».

Σύμφωνα με τη Mirror, ο Kubrick έχει δώσει εντολή στο καστ και το συνεργείο να απομονώνουν την 31χρονη τότε Duvall, για να επιδεινώσουν το άγχος και την εξάντλησή της ώστε να δείχνουν αληθοφανή στην ταινία». Πάντως, και η κόρη του, Vivian, είχε περιγράψει ως τυραννική την προσέγγιση του πατέρα της απέναντι στην ηθοποιό.

Στο ντοκιμαντέρ Kubrick: A Life in Pictures, ο Nicholson ισχυρίστηκε ότι ο σκηνοθέτης ήταν «πολύ δύσκολος» μαζί της, την επέπληττε διαρκώς μπροστά στο καστ και το συνεργείο και την τιμωρούσε για τα λάθη της. «Είχε να φέρεις εις πέρας την πιο σκληρή δουλειά από οποιονδήποτε ηθοποιό που έχω δει ποτέ να δουλεύει στο σινεμά».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ