Η μέθοδος του Jared Leto

Μπορεί ο Jared Letο να κουβαλά ήδη πίσω του 30 χρόνια καριέρας (Οσκαρικής, ιδιοσυγκρασιακής, αλλοπρόσαλλής) αλλά το Morbius σηματοδοτεί κάτι εντελώς διαφορετικό αφού είναι η πρώτη φορά που είναι σόλο πρωταγωνιστής σε Χολιγουντιανό blockbuster.

Προσοχή, είπα σόλο. Γιατί ως Joker στο Suicide Squad και το Justice League της DC, έναν εμβληματικό ρόλο που όλα δείχνουν (βλέπε τα hints που αφήνει στις συνεντεύξεις του) ότι προσεχώς έχει σκοπό να υποδυθεί ξανά, ήταν μέρος συνόλου.

«Ποτέ μη λες ποτέ. Για μένα αυτοί οι χαρακτήρες είναι σαν ζωντανοί άνθρωποι. Το ξέρω ότι δεν είναι, αλλά συνδέομαι μαζί τους. Είναι κρίμα να μην έχω την ευκαιρία να μπω στο πετσί τους ξανά».

Ένα ορόσημο για το οποίο ο γιος ενός απόντος – και αργότερα αυτόχειρα – πατέρα και μιας χίπισσας μάνας με παρέες καλλιτεχνών, που γεννήθηκε κοντά στα έλη της Λουιζιάνα, δηλώνει ότι είναι πλέον έτοιμος να αντιμετωπίσει.

«Ήταν καιρός να συμβεί. Αισθάνομαι έτοιμος για τις προκλήσεις που έρχονται μαζί με αυτό το είδος ρόλου. Έχω την εμπειρία και την ισορροπία τώρα που δεν είχα όταν ήμουν νεότερος. Επίσης, ποτέ δεν μετανιώνω για τα ρίσκα που παίρνω».

Οι ομοιότητες με τον Johnny Depp

Το ίδιο ακριβώς πράγμα, βεβαίως-βεβαίως, που έλεγε και ο Johnny Depp, επίσης Οσκαρικός, ταλαντούχος, ιδιοσυγκρασιακός, πριν το πρώτο γιγαντιαίο paycheck από τους Πειρατές της Καραϊβικής τον μετέτρεψε από ηθοποιό-ροκ σταρ σε καρικατούρα και ένα ακόμη έκθεμα στις Disneyland του πλανήτη.

Nαι, το γνωρίζω επίσης ότι η διαφορά ηλικίας μεταξύ τους είναι μόλις 8 χρόνια (o Depp είναι 58), αλλά ο Jared (ο οποίος στα 12 έπλενε πιάτα, στα 16 ήταν θυρωρός και στα 17 αποφάσισε να ξεμπλέξει από τις κακές παρέες και να πάει πρώτα στη Νέα Υόρκη και μετά στο Λος Άντζελες) εμφανισιακά δεν απέχει και πολύ από τον πρώτο ρόλο της καριέρας του, αυτό ως εφηβική ονείρωξη στο My So-Called Life.

Το παλικάρι δείχνει ακόμη 30άρης. Κάτι που σημαίνει ότι άνετα μπορεί να σηκώσει από άποψη ηλικίας και επερχόμενα σίκουελ- ένα ολόκληρο franchise στις πλάτες του, αν και εκείνος μοιάζει ικανοποιημένος να είναι πάντα ο villain και ποτέ ο ήρωας.

Άλλωστε, για να είμαστε δίκαιοι μαζί του, ο λόγος που επέλεξε να κάνει το Morbius δεν ήταν το paycheck (παρόλο που ήταν το μεγαλύτερο της καριέρας του, της τάξεως των 21 εκ. δολαρίων) αλλά η εμμονή του με τους βρικόλακες από τότε που ήταν πιτσιρίκι (λατρεύει τα μυθιστορήματα της Anne Rice, το Dracula και το Hunger με τον David Bowie).

Και, πάνω από όλα, η ευκαιρία να παίξει για πρώτη φορά έναν εμβληματικό χαρακτήρα.

«Ήταν μια ευκαιρία να ζωντανέψω τον χαρακτήρα για πρώτη φορά. Κάτι που είναι όλο και πιο δύσκολο να συμβεί, γιατί πολλοί από αυτούς τους απίστευτους, εμβληματικούς χαρακτήρες έχουν ήδη απεικονιστεί».

Η εμμονή του στο method acting

Επίσης, ο Leto κατανοεί, σε επίπεδο αυτοσυντήρησης, ότι χωρίς αυτές τις ταινίες η βιομηχανία που τον συντηρεί δεν θα είναι πια βιώσιμη.

«Είμαι όντως λίγο σνομπ όταν πρόκειται για τις ταινίες που συμμετέχω. Καταλαβαίνω όμως ότι αν δεν ήταν οι ταινίες της Marvel, δεν ξέρω αν θα υπήρχαν καν ακόμη κινηματογραφικές αίθουσες».

Προφανώς και ο ρόλος του πάει, αφού ουσιαστικά αυτό που βλέπουμε είναι η Dr Jekyll/ Mr Hyde μεταμόρφωση του από ετοιμοθάνατο επιστήμονα σε υπερφυσικό βρικόλακα. Πόσο του πάει; Όσο πήγαινε στον Depp ο ρόλος του εσαεί μισομεθυσμένου Jack Sparrow που εμπνεύστηκε από τον κολλητό του Keith Richards. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

Επίσης, στη λογική του να μην ξεχνιόμαστε, να επισημάνουμε ότι ο Leto έβγαλε και πάλι την πίστη στο συνεργείο με την επιμονή του να κυκλοφορεί παντού με τις πατερίτσες στο πλαίσιο της διαχρονικής αφοσίωσής του στο Method Acting που τον έχει καταστήσει μισητό στους συμπρωταγωνιστές του (βλέπε νεκρά ζώα και δονητές που τους έστελνε ως Joker στο Suicide Squad).

Η αλήθεια είναι ότι δεν τον φοβάμαι υπερβολικά τον Leto, όσον αφορά στο να θυσιάσει τα πάντα για τα φράγκα.

Όχι γιατί είναι όντως τόσο χίπης και αρτιστίκ φλούο όσο θα πίστευε κανείς κρίνοντας από την φιλμογραφία του (Panic Room, Requiem for a Dream, Dallas Buyers Club, House of Gucci), μιας και η 50.000 τ.μ. έπαυλή του στο Λος Άντζελες έρχεται φουλ εξοπλισμένη με πισίνα, τεχνητή λίμνη και όλα τα κομφόρ (αν και προτιμά τη δεύτερη στη Νεβάδα ώστε να πηγαίνει όσο πιο συχνά μπορεί για αναρρίχηση).

Όχι γιατί, μέχρι πρότινος, έβγαζε περισσότερο από το 30 Seconds to Mars, τη ροκ μπάντα που δημιούργησε πριν από 20 χρόνια παρότι οι μάνατζέρ τον είχαν προειδοποιήσει ότι κάτι τέτοιο είναι αυτοκτονικό.

Μια επιλογή για την οποία θυσίασε αρκετούς ρόλους στην αρχή αλλά η οποία του βγήκε. Κάτι που σημαίνει ότι ποτέ δεν εξαρτιόταν οικονομικά από τον κινηματογράφο, οπότε και μπορούσε να κάνει το κέφι του και μόνο.

Εκείνη η -λιγότερο φωταγωγημένη- διάσταση του Leto που μου εμπνέει εμπιστοσύνη για το μέλλον του είναι και η πιο «βαρετή». Εκείνη που δεν ταιριάζει καθόλου στη δημόσια εικόνα με το εκκεντρικό ντύσιμο (sponsored by Gucci, τον οίκο του οποίου είναι εκπρόσωπος), τα μπλε νύχια και το γενικότερο ροκ σταρ λουκ.

Εκείνη που αχνοφαίνεται, αν μπεις στο προφιλ του στο Crunchbase (και η οποία τον έκανε και τον ιδανικό να υποδυθεί τον απαξιωμένο founder του WeWork στο εξαιρετικό WeCrashed του Apple TV+).

H επιχειρηματική του πλευρά

Τότε είναι που διαπιστώνεις ότι ο πραγματικός λόγος που ο Leto έχει ήδη συγκεντρώσει μια προσωπική περιουσία 100 εκ. δολαρίων είναι οι πανέξυπνες επενδύσεις που έχει κάνει, εδώ και μια 15ετία, σε πάνω από 50 startups.

Κάποιες δεν τις έχεις ακούσει ποτέ. Αλλά άλλες (Slack, Spotify, Uber, Airbnb, Reddit, Nest) δεν τις λες ακριβώς και άγνωστες. Επίσης έχει δημιουργήσει μια σειρά εταιρείες ο ίδιος (The Hive, A Sharp Knife, Adventures in Wonderland) και –σύμφωνα με την Wall Street Journal– είναι και σύμβουλος σε αρκετές startups. Ασχολείται όντως, όχι μόνο στα χαρτιά.

Ουσιαστικά, αν και δεν του φαίνεται, ο Leto εξαργύρωσε την indie φήμη του και τον θαυμασμό που του τρέφουν αρκετοί επιτυχημένοι CEO στη Silicon Valley προκειμένου να μάθει να επενδύει σωστά και να καταλήξει να γίνει ο δεύτερος -μετά τον Ashton Kutcher- πιο επιτυχημένος ηθοποιός-επενδυτής στην ιστορία.

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τεχνολογία όταν χρειάστηκε, στις αρχές των ’00s, να φτιάξω website για την μπάντα μου. Από τότε ήθελα πάντα να μαθαίνω τις εξελίξεις και να γνωρίζω από κοντά τους ανθρώπους που τις κάνουν να συμβούν».

Κάτι που αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι το παλικάρι που ξεκίνησε από τίποτα και έχτισε τα πάντα με άξονα μια αψεγάδιαστη φάτσα και ένα ψυχαναγκαστικό πάθος για δημιουργία, είναι γεννημένο για να επιβιώνει.