Η Raquel του Casa de Papel στο ONEMAN: “Δεν αντέχω άλλο Bella Ciao”

Ως σύμμαχος αυτών και μέλος της ομάδας του Profesor, τον οποίον ερωτεύτηκε. Το Oneman με τη βοήθεια του Netflix Greece επικοινώνησε μέσω Zoom με την 45χρονη ηθοποιό. Η Itziar Ituño μιλά για τον κορονοϊό που πέρασε, την κατάσταση στην Ισπανία, αλλά και την απίστευτη επιτυχία του Casa de Papel ρίχνοντας το απαραίτητο spoiler ύπαρξης πέμπτου κύκλου. Η κοινωνιολόγος που έγινε ηθοποιός, το ‘Bella Ciao’ που την κουράζει να παίζεται στα club και η αγάπη της για την Ελλάδα.

Ας ξεκινήσουμε με τον κορονοϊό, ο οποίος έχει αλλάξει τη ζωή μας πολυεπίπεδα. Διαγνώστηκες θετική. Ποια ήταν τα συμπτώματα, πώς το πέρασες;

“Ξεκίνησε με ελαφρά συμπτώματα, τα οποία έγιναν χειρότερα. Όλα ξεκίνησαν με βήχα και πυρετό. Όσο περνούσαν οι μέρες είχα απώλεια όσφρησης και γεύσης. Φοβάσαι είναι η αλήθεια. Κυρίως γιατί είναι ένας νέος ιός και δεν ξέρεις τις επιπτώσεις. Τώρα είμαι καλά. Δεν μου έκαναν κανένα τεστ. Στη Χώρα των Βάσκων διαμαρτυρόμαστε γιατί δεν έχουμε υποβληθεί σε μαζικά τεστ. Είναι παράλογο αυτό. Πώς θα πάω εγώ και ο καθένας στη δουλειά του όταν δεν ξέρει εάν θα κολλήσει ο ίδιος ή θα κολλήσει κάποιον άλλων. Ζούμε κάτι ιστορικό, κάτι που δεν έχει προηγούμενο κατά γνώμη μου. Θα πώ είμαι τυχερή, όπως και πολλοί άλλοι που πέρασαν τον ιό με ελαφρά συμπτώματα, που δεν έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο”.

Φοβήθηκες κάποια στιγμή για τη ζωή σου;

“Όχι, όχι. Ήμουν σίγουρη ότι αυτός ο ιός δεν ήρθε για να με πάει στον… άλλο κόσμο. Ήμουν ήρεμη. Σκεφτόμουν συνέχεια, βέβαια, ότι πολύς κόσμος έχασε τους δικούς του και αυτό έχει φέρει πολλή θλίψη στη χώρα”.

Πώς είναι η κατάσταση τώρα στην Ισπανία;

“Νομίζω ότι η Ισπανία και γενικά η Ευρώπη άργησε ν’ αντιδράσει, να λάβει μέτρα. Νόμιζε ότι ο ιός θα μείνει εκεί, στην Ασία. Σήμερα πεθαίνουν λιγότεροι, αλλά πεθαίνουν καθημερινά άνθρωποι πολλοί. Ο κορονοϊός δεν έχει ελεγχθεί, αυτό είναι το σίγουρο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο είναι να σταματήσεις την οικονομία με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά από την άλλη θα είναι μεγαλύτερο λάθος να στείλεις τον κόσμο για δουλειά χωρίς να παρέχεις γάντια και μάσκα για όλους τους εργαζόμενους. Δεν νομίζω ότι είναι λάθος μόνο μιας κυβέρνησης. Είναι λάθος της οργάνωσης του δυτικού κόσμου. Πρέπει ν’ αλλάξουμε, γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά”.

Ελλάδα. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνά από το μυαλό σου όταν ακούς τη λέξη Ελλάδα;

“Ουάου. Ελλάδα. Το Αιγαίο, τα νησιά, αυτό το μοναδικό τιρκουάζ χρώμα των νερών. Εντάξει η πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη Ελλάδα ήταν στο σχολείο. Είχα μαγευτεί από την ελληνική μυθολογία που κάναμε στο σχολείο, από τις εικόνες που είχα δει για τον Παρθενώνα. Έχω έρθει μόνο στην Αθήνα, συμμετέχοντας σε ένα κοινωνικό forum. 

Οι Έλληνες για μένα είναι κάτι πολύ κοντά στους Ισπανούς. Από πλευράς χαρακτήρα, μεσογειακού ταπεραμέντου. Ελπίζω να επισκεφτώ ξανά σύντομα τη χώρα σας”.

Casa de Papel. Ειλικρινά πιστεύατε – όλοι οι πρωταγωνιστές – ότι αυτή η ταινία θα μπορούσε να έχει αυτήν την απίστευτη επιτυχία όταν ξεκίνησε;

“Όχι, όχι. Κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Είναι απίστευτο, απίστευτο”.

Περπατάς φυσιολογικά στο δρόμο ή σε σταματούν;

“Εντάξει (γέλια). Υπάρχει κόσμος που έρχεται προς εμένα τρέχοντας. Με αναγνωρίζει ο κόσμος. Όταν θέλω να ήρεμη – ή τώρα που επιτρέπεται μόνο το περπάτημα – πάντα έρχεται κάποιος και μου μιλά. Μάς σταματούν στο αεροδρόμιο, παντού. Πάντα για παράδειγμα έρχεται κάποιος κοντά σου, δείχνει με το δάχτυλο και λέει: “Εσύ είσαι από το Casa de Papel”;”

Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει ταυτιστεί περισσότερο με την ομάδα του Profesor, με τους ληστές και όχι με την αστυνομία που τους κυνηγά;

“Είναι η ιστορία ανθρώπων που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, γιατί έχουν χάσει τα πάντα στη ζωή τους. Είναι αυτό που κάνουν οι τράπεζες στην περίοδο της κρίσης που τυπώνουν χρήμα για τις ίδιες. Ο κόσμος μπαίνει στη θέση των πρωταγωνιστών και λέει γιατί να μην μπορώ να τυπώσω χρήμα και ο εγώ ο ίδιος για μένα; Αυτό κάνει η ομάδα του Profesor. Το κάνει με όμορφο τρόπο είναι η αλήθεια.

Όταν ο εργατικός κόσμος βλέπει να μην μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς του, να μην μπορεί να βρει δουλειά, μοιάζει λίγο σαν τον Ρομπέν των Δασών. Είναι συμπάθεια, μια άλλη συμπάθεια. Όχι αυτή για τους πλούσιους, τους τραπεζίτες. Σκεφτείτε ότι αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Ισπανία και την Ελλάδα – εσείς κι αν έχετε δεινοπαθήσει από την κρίση – αλλά σε όλο τον κόσμο. Γιατί η επιτυχία είναι παγκόσμια”.

Η Inspectora κυνηγά τον Profesor, αλλά στο τέλος τον ερωτεύεται και αλλάζει στρατόπεδο. Συμβαίνει μόνο στις ταινίες τελικά;

“Δεν το ξέρω. Η κοσμοθεωρία μου είναι ότι η πραγματικότητα πάντα ξεπερνά τη φαντασία. Πάντα. Υπάρχουν πράγματα που λες ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν, ότι αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Και τα βλέπεις στην πραγματικότητα. Στην περίπτωση του έρωτα ακόμη περισσότερο. Γιατί ο έρωτας είναι τρελός”.

Πέρα από το επαγγελματικό σκέλος, σου αρέσει ο ρόλος της Raquel Murillo ή μετέπειτα… Lisboa;

“Ειλικρινά μου αρέσει πολύ. Περισσότερο μου άρεσε όταν ήμουν στην αντίθετη πλευρά. Όταν ήμουν ερωτευμένη με τον εχθρό και δεν το ήξερα. Όταν το κατάλαβε, πέρασε στην άλλη πλευρά. Η ίδια το αποφάσισε γιατί κατάλαβε ότι οι άλλοι είχαν δίκιο. Μου αρέσει πώς ταίριαξε η Lisboa στο άλλο στρατόπεδο. Διατήρησε τον ίδιο χαρακτήρα. Η Raquel Murillo είναι παντού στο σενάριο. Στην πλευρά της Αστυνομίας, στην πλευρά των ληστών, θα δείτε πού στον πέμπτο κύκλο. Κάνω και spoiler (γέλια)”.

Πότε αρχίζουν τα γυρίσματα;

“Δεν μας έχουν πει ακόμη τίποτα. Τα πάντα έχουν σταματήσει λόγω της πανδημίας. Φαντάζομαι σύντομα μετά το τέλος αυτής της περιπέτειας”.

Μιας και η συζήτηση έρχεται γύρω από τον ηθοποιό.  Τους καλλιτέχνες γενικότερα. Υπάρχει πολλή συζήτηση παγκοσμίως για το Support Art Workers. Με τη λογική ότι πολλές δουλειές μπορεί να γίνουν από το σπίτι ή χωρίς κόσμο, αλλά η δική σας όχι…

“Είναι δύσκολο να φανταστώ το μέλλον. Μπορεί ο κόσμος να μην είχε τη δυνατότητα ν’ απολαύσει θεάματα λόγω του κορονοϊού, αλλά η τέχνη ήταν παντού μέσα στην καραντίνα. Είδαμε πολλές ταινίες, διαβάσαμε πολλά βιβλία, ακούσαμε πολλή μουσική. Νομίζω ότι όλα τα κράτη πρέπει αυτή τη στιγμή να δώσουν τη δέουσα προσοχή στον πολιτισμό. Οι καλλιτέχνες είμαστε σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Ελπίζω ο κόσμος να ξυπνήσει και να βάλει τον πολιτισμό στη θέση που του αξίζει. Βλέπω μαύρο το μέλλον γιατί δεν ξέρω πότε θα επιστρέψουμε στη δουλειά. Πότε θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα, πότε θ’ ανοίξουν οι αίθουσες για το κοινό. Δεν θέλω να μεμψιμοιρώ. Ο κόσμος που έχει μπαρ, καφέ, εστιατόρια βρίσκεται επίσης στην ίδια κατάσταση. Οι κρίσεις εξαπατούν τον κόσμο. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι. Ας ενωθούμε όλοι. Όχι οι καλλιτέχνες μεταξύ μας, όλοι μαζί”.

Είσαι από τη Χώρα των Βάσκων, θα πάμε σε κάτι ποδοσφαιρικό ή μάλλον κοινωνικό. Οι δύο ομάδες της περιοχής, Μπιλμπάο και Σοθιεδάδ, ζήτησαν πριν από δύο ημέρες να παίξουν με κόσμο τον τελικό του Copa del Rey. Το αίτημα έγινε αποδεκτό. Ποια είναι θέση σου;

“Διαφωνώ κάθετα και απόλυτα. Είναι ανώριμο. Εδώ δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι θετικοί στον ιό γιατί ακριβώς όπως σου είπα δεν κάνουμε τεστ. Το να ενεργείς λες και δεν συμβαίνει τίποτα είναι ανόητο. Εάν υπήρχαν τεστ θα μπορούσες να δεις ποιος είναι θετικός. Δεν μπορούμε να διεξάγουμε εκδηλώσεις με κόσμο (όπως για παράδειγμα ένας αγώνας ποδοσφαίρου) γιατί κινδυνεύουν πολλοί. Δεν μπορούμε να τρελαθούμε, τουλάχιστον μέχρι τα πράγματα να βελτιωθούν. Με την ίδια λογική δεν ανοίγουν τα θέατρα. Πώς ν΄ανοίξουν τα γήπεδα;”.

Ο αντίκτυπος του Casa de Papel έχει περάσει και στο ποδόσφαιρο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν δημιουργήσει κορεό εμπνευσμένο από την ταινία. Δεν ξέρω αν το έχεις δει…

“Ναι, ναι. Νομίζω ότι εδώ φαίνεται ο αντίκτυπος που έχει η ταινία. Όταν κάποιος θέλει να πετύχει κάτι επαναστατικό, κάτι που είναι ενάντια στις πιθανότητες που του δίνουν ταυτίζεται με την ταινία. Είναι εντυπωσιακό. Έτσι κι αλλιώς έχει κάτι ποδοσφαιρικό το Casa de Papel”.

Δηλαδή;

“Όπως έλεγε στα γυρίσματα η Alba Flores (Nairobi) είναι ένα ποδοσφαιρικό ματς των κόκκινων (ληστές) με τους μπλε (αστυνομία). Τόσο απρόβλεπτο”.

Το ‘Bella Ciao’ είναι σήμα-κατατεθέν της σειράς. Πιστεύεις γνωρίζουν όλοι την ιστορικότητά του; Πλέον παίζει παντού ακόμη σε remix σε clubs και beach bar;

“Πολλοί νέοι, είναι αλήθεια, εκφράζονται μέσα από το Bella Ciao. Αμφιβάλλω εάν γνωρίζουν ότι είναι ένα τραγούδι που ξεκίνησε από τους παρτιζάνους της Ιταλίας κόντρα στο φασισμό. Δεν μου αρέσει να το ακούω σε μια ντισκοτέκ. Με κουράζει. Όταν ακούω την αυθεντική εκτέλεση, είναι άλλη αίσθηση. Θα πεις από την άλλη το σημαντικό είναι ν’ ακούγεται. Κάτι θα μείνει στον άλλον, σκέφτεσαι. Αλλά το να το ακούω σε remix σε ντισκοτέκ και σε club δεν μου αρέσει. Έτσι κι αλλιώς είμαι της ροκ μουσικής (γέλια)”.

Σπούδασες κοινωνιολογία. Πώς και έγινες ηθοποιός;

“Μετά από πέντε χρόνια σπουδών στην κοινωνιολογία αντιλήφθηκα ότι δεν έχει δουλειά το επάγγελμα. Το προσπάθησα λίγο. Δεν ξέρω αν και θα ήθελα να το κάνω. Η δουλειά πρέπει να σε γεμίζει. Η κοινωνιολογία είναι χρήσιμο επάγγελμα. Αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να καταγράφει δεδομένα και να γράφει όλη την ημέρα μπροστά από έναν υπολογιστή”

Βλέπεις άλλες σειρές στο Netflix;

“Βλέπω περισσότερο σειρές από ταινίες. Μου αρέσει πολύ το Unorthodox. Είναι πολύ ωραία η ταινία, νομίζω η καλύτερη το τελευταίο διάστημα. Καλό είναι επίσης και το “Sergio”.

Συμμετείχες παλαιότερα (2003) σε μια διαδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των φυλακισθέντων για συμμετοχή στον ETA. Έχεις μετανιώσει;

“Έγινε πολύς ντόρος στην Ισπανία. Ο κόσμος που δεν ζει εδώ, δεν το καταλαβαίνει. Πάντα δεν είχα πρόβλημα να διαδηλώσω γι’ αυτό που πιστεύω. Έτυχε να γεννηθώ εδώ (στη Χώρα των Βάσκων) κι όχι στη Μαδρίτη. Νομίζω το χειρότερο είναι να πιστεύεις κάτι και να μην μπορείς να το φωνάξεις γιατί φοβάσαι το μποϊκοτάζ από τη μάζα. Αυτό συνέβαινε στις ΗΠΑ πολύ παλιά. Συμβαίνει, μεταξύ μας, ακόμη. Στη ζωή υπάρχει και η διαφορετική άποψη. Μπορείς να λες ότι έχεις δημοκρατία, αλλά εάν φοβάσαι να πεις την άποψή σου δεν έχεις. Μπορεί να σου πουν πολλά πράγματα και να φοβηθείς. Αλλά με το φόβο δεν προχωράς. Πρέπει να σεβαστούμε τον άλλον και την άποψή του. Αυτή είμαι και σε όποιον αρέσω, σε όποιον δεν αρέσω καλώς (γέλια)”.

Πολλοί Έλληνες έχουν ερωτευτεί μαζί σου τηλεοπτικά. Αισθάνεσαι λίγο sex symbol μέσα από αυτήν την ταινία;

“Ναι (γέλια); Παναγία μου… ωραία”.

Με ποιον/α από τη σειρά έχεις δεθεί περισσότερο;

“Τα πηγαίνω πολύ καλά με όλους. Πιο πολύ με τους ηθοποιούς που βρίσκονται στην αστυνομία. Γιατί με αυτούς ξεκίνησα. Μπορεί να φαίνονται σοβαροί και αυστηροί, αλλά στην καθημερινότητα είναι διαφορετικοί. Όλοι είναι πολλοί συμπαθητικοί. Θα σου πω κάτι, μου άρεσε πολύ που δούλεψε με την Alicia Sierra τη διάδοχό μου στο πόστο της αστυνομία. Όπως και με τον Pedro Alonso (Berlin). Δεν θέλω να διαλέξω. Έτσι κι αλλιώς είμαστε φίλοι με τον Ángel Rubio και τον Coronel Prieto κι εκτός δουλειάς”.

Ποιο ήταν το μήνυμα που θα ήθελες να αφήσεις στους Έλληνες αναγνώστες σου;

“Σας ευχαριστώ που βλέπετε το Casa de Papel. Χαίρομαι που σας αρέσει πολύ στην Ελλάδα. Ελπίζω σύντομα να σας επισκεφτώ. Σαν λαός συνεχίστε ν’ αντιστέκεστε στην πανδημία και να προσέχετε τους εαυτούς σας”.