Η τραγική ιστορία του γυμνού εισβολέα των βραβείων Όσκαρ του 1974
- 9 ΜΑΡ 2024
Αναμφίβολα μια από τις πιο επικές στιγμές της 95χρονης ιστορίας των Βραβείων Όσκαρ, όπως ομολογούν μερικοί από τους σημαντικότερους σταρ της τελετής, είναι η εισβολή του Robert Opel στην 46η τελετή και η εκπληκτική αντίδραση του παρουσιαστή της βραδιάς David Niven.
Σε ένα αφιερωματικό βίντεο που δημιουργήθηκε για τα 80 χρόνια του θεσμού, πολλοί ήταν εκείνοι που θυμήθηκαν την εισβολή του φωτογράφου, ωστόσο λίγοι γνωρίζουν την πραγματική θλιβερή ιστορία του εισβολέα.
Λίγα λόγια για την εισβολή
Στις 2 Απριλίου του 1974, κατά τη διάρκεια της 46ης απονομής των βραβείων που διεξάγονταν στην Dorothy Chandler Pavillion στο Λος Άντζελες, ο Robert Opel παρίστανε τον δημοσιογράφο για να μπορέσει να μπει στη σκηνή. Την ώρα που ο ηθοποιός και παρουσιαστής της βραδιάς David Niven, ετοιμαζόταν να βραβεύσει την Elizabeth Taylor, o Opel που στην πραγματικότητα ήταν φωτογράφος, έτρεξε από πίσω του γυμνός και έκανε το σήμα της ειρήνης.
Ο Niven αρχικά δεν μπορούσε να καταλάβει τις αντιδράσεις του κοινού, καθώς δεν είχε δει τον άντρα από πίσω του, όμως μόλις τον παρατήρησε, παρά το γεγονός πως ξαφνιάστηκε, ήταν εξαιρετικά ψύχραιμος. «Λοιπόν κυρίες και κύριοι, αυτό ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα συνέβαινε. Αλλά δεν είναι εντυπωσιακό ότι πιθανότατα ο μόνος τρόπος που αυτός ο άντρας θα κάνει τον κόσμο να γελάσει είναι να γδυθεί και να δείξει τις μικρές ατέλειές του;».
Το κοινό ξέσπασε σε γέλια και αμέσως μετά ο Opel οδηγήθηκε έξω από την αίθουσα. Τα επόμενα χρόνια έγιναν γνωστές αναφορές που ήθελαν το σκηνικό να είναι στημένο από πριν και τον Niven να έχει έτοιμο το αστείο του. Ποτέ δεν μάθαμε τι πραγματικά ήταν αλήθεια, όμως ο εισβολέας Robert Opel έγινε αρκετά δημοφιλής μετά από αυτήν την ενέργεια. Ο παραγωγός Allan Carr του ζήτησε μάλιστα να εισβάλλει λίγο αργότερα σε ένα πάρτι για τον Rudolf Nureyev και έγινε σε αρκετές περιπτώσεις ένας εισβολέας επί πληρωμή.
Όταν δημοσιογράφος των Los Angeles Times τον ρώτησε γιατί το έκανε, εκείνος απάντησε ότι «οι άνθρωποι δεν πρέπει να ντρέπονται να δείχνουν γυμνό το σώμα τους. Παράλληλα είναι ένας τρόπος να κάνει κάποιος καριέρα».
Η τραγική ιστορία του Robert Op(p)el
Ο Robert Opel γεννήθηκε στο East Orange του Νιου Τζέρσι τον Οκτώβριο του 1939. Ως παιδί, έζησε στον Καναδά, το Κάνσας και το Κεντάκι πριν η οικογένειά του εγκατασταθεί μόνιμα στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνιας. Γεννημένος ως Robert Oppel, άφησε το δεύτερο “p” από το επώνυμό του αφού έγινε ακτιβιστής προκειμένου να αποστασιοποιηθεί από την οικογένειά του στο Πίτσμπουργκ. Ο Opel πάντα ανησυχούσε ότι οι δραστηριότητές του θα προκαλούσαν προβλήματα στην οικογένεια του και για αυτό θέλησε να αποστασιοποιηθεί από εκείνους από νωρίς.
Στο κολέγιο, ο Opel εξελέγη στο Κογκρέσο των Φοιτητών και διετέλεσε πρόεδρος μιας περιφερειακής ομάδας debate. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως συντάκτης ομιλιών για τον τότε κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Ronald Reagan. Το 1974 ο Opel ήταν καθηγητής Αγγλικών σε μια σχολική μονάδα του Λος Άντζελες και απολύθηκε μετά το περιστατικό με τα Όσκαρ. Αυτή ήταν η δεύτερη δουλειά του βεβαίως καθώς κατά τη διάρκεια των δράσεων του είχε ξεκινήσει να εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος, έχοντας τη δική του επιχείρηση, την Ideas Photographic.
Ο ίδιος ήταν bisexual και τα θέματα που συχνά χαρακτήριζαν τα έργα του, ήταν εκείνα της LGBTQIA+ κοινότητας. Μεταξύ των πελατών του ήταν η LGBTQIA+ έκδοση The Advocate και το περιοδικό Finger, του οποίου ήταν επίσης και συντάκτης.
Το 1976, δύο χρόνια μετά το περιστατικό στα Oscars, ο αντισυμβατικός φωτογράφος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Προεδρία των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τα συνθήματα “Nothing to Hide” (μτφ. δεν έχω τίποτα να κρύψω) και “Not Just Another Crooked Dick” (μτφ. όχι ακόμα ένα διεφθαρμένο πέος), ως μομφή στον Πρόεδρο Nixon. Φυσικά η σατιρική αυτή καμπάνια του δεν κράτησε για πολύ.
Ο βίαιος θάνατος και το ντοκιμαντέρ στη μνήμη του
Ο Robert Opel, ήταν σε σχέση με τη μουσικό και ποιήτρια Camille O’ Grady και ήταν ένθερμος υποστηρικτής των δικαιωμάτων της ομοφυλόφιλης κοινότητας και είχε στήσει τη δική του γκαλερί στο Σαν Φρανσίσκο με έργα που απευθύνονταν κυρίως σε αυτήν. Η γκαλερί αυτή έπαιζε επίσης ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία της LGBTQIA+ στις ΗΠΑ καθώς ήταν η πρώτη γκέι γκαλερί τέχνης στο Σαν Φρανσίσκο και μία από τις πρώτες σε όλη την επικράτεια.
Κατά τη διάρκεια μιας βραδινής βάρδιας στο κατάστημά του, δύο ένοπλοι ληστές, o Robert E. Kelly and Maurice Keenan του ζήτησαν χρήματα από το ταμείο και όλα του τα έργα και καθώς αυτός αρνήθηκε, τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Κατά τη διάρκεια της δίκης για τη δολοφονία, εξετάστηκε το ενδεχόμενο ότι οι δύο άντρες ήταν έμποροι ναρκωτικών και ο Opel τους χρωστούσε χρήματα, ωστόσο δεν αποδείχθηκε.
Η γκαλερί απέκτησε τεράστια φήμη μετά τον θάνατο του φωτογράφου και ο Opel άρχισε να γίνεται γνωστός και για το καλλιτεχνικό του έργο, πέρα από το συμβάν στα Oscar. Το 2010 ο συνονόματος ανιψιός του κυκλοφόρησε το Uncle Bob, ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον θείο του με συνεντεύξεις από φωτογράφους, ηθοποιούς και διάφορους ανθρώπους της τέχνης που τον γνώρισαν. Ο Robert Opel ο νεότερος θέλησε μάλιστα να μιλήσει και με τους δολοφόνους του θείου του, αλλά η φυλακή αρνήθηκε το αίτημά του.
