Οι bookstagrammers διαλέγουν τα αγαπημένα τους βιβλία για το 2017

Το bookstagram, η βιβλιοφιλική κοινότητα που μιλά για τα βιβλία μέσα από την πλατφόρμα του Instagram, είναι ένας από τους πρωταγωνιστές των τελευταίων 2 ετών σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για τα βιβλία online.

Πιο social από ποτέ, η ανάγνωση έχει αλλάξει πια. Παρότι το ταξίδι στο οποίο μας πηγαίνουν τα βιβλία εξακολουθεί να είναι μια μοναχική βόλτα μέσα στην οποία χάνεται κάθε αναγνώστης στο δικό του χρόνο και τόπο, με τη δική του ταχύτητα και το δικό του τρόπο, το βήμα που ακολουθεί το “ΤΕΛΟΣ” μιας ιστορίας γίνεται πια στα social media.

Και είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα: Νέοι αναγνώστες δημιουργούνται, παλιοί αναγνώστες γίνονται κομμάτια βιβλιοφιλικών online κοινοτήτων, έλκονται προς πιο diverse βιβλία, εκφράζουν περισσότερο τα αναγνωστικά τους γούστα, δε φοβούνται να δοκιμάσουν κείμενα που βρίσκονται έξω από τη ζώνη ασφαλείας τους.

Μιας λοιπόν που το 2017 τελειώνει, εμείς σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από 19 Έλληνες bookstagrammers να μας φωτογραφίσουν το αγαπημένο βιβλίο που διάβασαν μέσα στη χρονιά και να μας πουν 2 λόγια γι’ αυτό. Μια ευκαιρία να τους γνωρίσουμε μέσα από ένα αγαπημένο τους ανάγνωσμα και μια τελευταία ευκαιρία να προσθέσουμε μερικά ακόμη βιβλία στις wishlists μας.

Η @a.handful.of.books λάτρεψε το ‘Strange Weather in Tokyo’ της Hiroki Kawakami.

Μια ρομαντική και παράξενη ιστορία φιλίας και αγάπης που εκτυλίσσεται στο μαγευτικό Τόκυο. Κύματα μελαγχολίας και ρομαντισμού σε βυθίζουν όλο και πιο πολύ στην ιστορία. Ένα βιβλίο για τη μοναξιά και τον έρωτα που σου ζεσταίνει την καρδιά.

Η @iasmosbookgirl δάκρυσε με τον ‘Χρυσό γιο’ του Pierce Brown.

Το 2017 είχα την τύχη να διαβάσω το αριστούργημα του Pierce Brown ‘Χρυσός Γιος’. Είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας ‘Κόκκινη Ανατολή’ αλλά εγώ έβαλα στη καρδιά μου αυτό. Οπότε το επιλέγω γιατί πρώτη φορά με κάνει να δακρύσω ένα βιβλίο. Το δυστοπικό του Brown δεν έχει μόνο πόλεμο, υψηλή τεχνολογία που είναι (ίσως) δημιούργημα του και “σκληρό” χαρακτήρα. Έχει και μία άλλη πιο τρυφερή πλευρά. Θα ήθελα να κρατήσω το σημείο όπου ο πρωταγωνιστής συναντάει τη μητέρα του μετά από τέσσερα χρόνια. Εκείνη η στιγμή έχει το κάτι εξωπραγματικό και συνάμα απλό που με έκανε να δακρύσω. Σαν να μπήκα σε μια προσωπική στιγμή από τη ζωή του πρωταγωνιστή και τον έκανα να ζωντανέψει. Ο,τι πιο όμορφο για το 2017.

H @mariannareads_ βρήκε όλα όσα ήθελε στο ‘A Court of Wings and Ruin’ της Sarah J. Maas.

Η Sarah J. Maas μας σύστησε στον φανταστικό κόσμο της Prythian και των Fae. Το καλύτερο Young Adult Fantasy βιβλίο που διάβασα το 2017 δεν θα μπορούσε να είναι άλλο παρά το ‘A Court of Wings and Ruin’. Για να είμαι ειλικρινής, διάβασα όλα τα βιβλία της τριλογίας μέσα στο 2017, αλλά το τελευταίο ήταν το καλύτερο με διαφορά αφού η Maas κατάφερε με έναν μοναδικό τρόπο να δέσει την ιστορία και τα storylines των χαρακτήρων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ψηφίστηκε Best Young Adult Book από τους αναγνώστες στα Goodreads Choice Awards 2017. Αν λοιπόν σου αρέσουν τα βιβλία φαντασίας, τότε αυτό είναι το κατάλληλο βιβλίο για εσένα! Έχει δράση, ένταση, romance και πάνω από όλα χαρακτήρες με βάθος. Όσοι το έχουν διαβάσει είμαι σίγουρη ότι συμφωνούν.

Η @​​geokwnstantinou ταυτίστηκε με τον ‘Μισό κόσμο’ του Joe Abercrombie.

Λατρεύω την λογοτεχνία του φανταστικού. Κι ο ο Joe Abercrombie είναι άξιος αντιπρόσωπος και ‘Τα Χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας’ εξαιρετικά δομημένος κόσμος που τα έχει όλα, συνωμοσίες, δολοπλοκίες, ίντριγκες, όρκους εκδίκησης, αγωνία και φυσικά μάχες. Ξεχώρισα ως αγαπημένο για το 2017 το 2ο μέρος της τριλογίας που έχει τίτλο ‘Μισός Κόσμος’, γιατί πλοκή είναι πιο γρήγορη και πιο “αιματηρή”, αλλά κυρίως για την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, τη Θορν Μπατού, ένα κορίτσι γεννημένη πολεμίστρια, που σε έναν κόσμο ανδρών πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο για να κερδίσει το σπαθί και να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα της. Μια ρεαλιστική, χαμηλών τόνων, πιο ανθρώπινη ηρωίδα που μπορείς να ταυτιστείς μαζί της!

Η @booknotes_athina δεν μπορούσε να αφήσει από τα χέρια της το ‘Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε’ του Anthony Doerr.

Το βιβλίο του Anthony Doerr ‘Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε’, είναι αυτό που ξεχώρισα το 2017. Για εμένα πρόκειται για ένα page-turner, καθώς δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Έχει πολύ όμορφες περιγραφές και η αφήγηση της ιστορίας κυλάει σωστά, με ιστορίες που ξετυλίγονται παράλληλα και στο τέλος συνδέονται μεταξύ τους.

Ο @​​booknerd_kageyami συγκινήθηκε με το ‘Finding Audrey’ της Sophie Kinsella.

Η Sophie Kinsella προβάλλει τόσο ρεαλιστικά και συνάμα τόσο χιουμοριστικά την αγχώδη διαταραχή με αποτέλεσμα να γελάς και να συγκινείσαι καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου. Ένα πανέμορφο βιβλίο για όλες τις ηλικίες.

Η @themodisher πήγε μια βόλτα στην Ιταλική Ριβιέρα με το ‘Call Me By Your Name’ του André Aciman.

Ήταν καλοκαίρι του 1987 στην Ιταλική Ριβιέρα όταν ο 17χρονος Έλιο γνώρισε τον 24χρονο Όλιβερ, ένιωσε τα πρώτα σκιρτήματα του εφηβικού έρωτα και έδωσε άλλο νόημα στον τρόπο που βλέπεις τα ροδάκινα. Ο τρόπος γραφής του Ασιμάν είναι ρομαντικός χωρίς να είναι γλυκανάλατος, ερωτικός χωρίς να είναι πρόστυχος, αφήνοντας σου μια γλυκιά μελαγχολία για όλα όσα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που λόγω καταστάσεων δεν μπορούν να είναι μαζί.

Η @marilena_and_books διαλέγει επίσης Anthony Doerr και ‘Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε’.

Για το 2017 ξεχώρισα το βιβλίο του Anthony Doerr ‘Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε’. Μια ιστορία με ζωντανή αφήγηση, τόσο σκληρή αλλά ταυτόχρονα αθώα. Γλυκόπικρη, με ανάγκη για επιβίωση και αγάπη για την ζωή. Θα το ξαναδιαβάσω σίγουρα!

Ο @risky_oak.s_book_den προτείνει και σε μας να διαβάσουμε το ‘Things Fall Apart’ του Chinua Achebe.

Αφαιρώντας Στίβεν Κινγκ και φαντασία έκανα κάπως πιο εύκολες τις επιλογές μου. Και αποφάσισα να βρω αγαπημένο και ταυτόχρονα σημαντικό βιβλίο. Το σκληρό πρόσωπο της αποικιοκρατίας από την σκοπιά των ιθαγενών. Η κατάρρευση ενός πολιτισμού για χάρη του ευρωπαϊκού Χριστιανισμού. Διαβάστε το χθες!

Η μαμά του @all_fi_reads κάνει την έκπληξη με τα ‘Παραμύθια από το βασίλειο της Λαιλόνιας’ του Leszek Kołakowski.

Τρελαίνομαι για φιλοσοφικά βιβλία και ακόμα πιο πολύ για παιδικά φιλοσοφικά βιβλία (μαμά-φιλόσοφος, βλέπετε). Αν και το συγκεκριμένο είναι για όλους, όπως μας λέει κι ο τίτλος ‘13 παραμύθια από το βασίλειο της Λαιλόνιας για μικρούς και μεγάλους’ (ελεύθερη μετάφραση γιατί απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, κυκλοφορεί όμως στα Αγγλικά με τον τίτλο ‘Tales from the Kingdom of Lailonia and The Key to Heaven’, χωρίς δυστυχώς την φανταστική εικονογράφηση του Πάβελ Πάβλακ) από τον Πολωνό φιλόσοφο Λέσεκ Κολακόφσκι. Παραμύθια γραμμένα από φιλόσοφο, το καταλαβαίνετε, δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο, είναι ακριβώς όσο παράξενα χρειάζεται παραμένοντας άκρως παραμυθένια. 13 ιστορίες τις οποίες μπορείς να τις ερμηνεύσεις με πολλούς τρόπους ή απλά να απολαύσεις το φιλοσοφικό-γλωσσολογικό-νοητικό παιχνίδι τους. Δεν ακούγεται τέλειο; Ο γιος μου συχνά μου λέει “έτσι πως το είπα είναι λες και είμαι στην Λαιλόνια”.

Η @crookedhobbit χάθηκε στην ατμόσφαιρα του ‘Six Of Crows’ της Leigh Bardugo.

Το ‘Six Of Crows’ της Leigh Bardugo είναι από τα καλύτερα βιβλία φαντασίας που υπάρχουν. Σκοτεινό, με γεμάτο twists και απόλυτα ελκυστικό, η Bardugo δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που δύσκολα βλέπουμε σε συγγραφείς φαντασίας. Απλά μοναδικό.

Η @silver_doe__ ταξίδεψε στο ‘Λαβύρινθο των πνευμάτων’ του Carlos Ruiz Zafón.

Ένα ακόμα ταξίδι στο ‘Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων’. Ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν στοιχειώνει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

H @storiesbox βούτηξε μέσα στις εικόνες του εικονογραφημένου ‘Ο Νόι και η φάλαινα’ του Benji Davies.

Ο Νόι ζει δίπλα στη θάλασσα μαζί με τον μπαμπά του, που είναι ψαράς και λείπει όλη μέρα. Μια νύχτα ξεσπά καταιγίδα και το επόμενο πρωί ο Νόι ανακαλύπτει στην ακτή ένα μικρό φαλαινάκι, που το παίρνει κρυφά υπό την προστασία του. Μια ζεστή, τρυφερή ιστορία για τη μοναξιά, τη δοτικότητα, τη φιλία, την πατρική αγάπη από τον αγαπημένο μου ξένο συγγραφέα και εικονογράφο, Benji Davies. Οι εικόνες του ευφάνταστες, νοσταλγικές, λεπτομερείς, με ζωντανά χρώματα, σε κάνουν να θες να μπεις μέσα στο βιβλίο.

Η @agnes.nutter.witch φοβόταν αρχικά το ‘The Bell Jar’ της Sylvia Plath.

Το ‘Bell Jar’ το φοβόμουν, όπως φοβάμαι οτιδήποτε έχει να κάνει με ποίηση ή ποιητές. Και ίσως είχα δίκιο, γιατί από τις πρώτες ακόμα σελίδες είχα έναν κόμπο στο στομάχι. Για την Έστερ και τη μάχη της με τα θέλω της και τα θέλω του κόσμου για της γυναίκες· με την κατάθλιψη· με την καχυποψία της απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Για μη page-turner δεν με άφησε να το αφήσω και σίγουρα έθεσε το κλίμα για την αναγνωστική πορεία του ‘17.

Η @bibliarakia επέλεξε το ‘Πέμπτο παιδί’ της Doris Lessing.

Το αγαπημένο μου βιβλίο για το 2017 ήταν ‘Το πέμπτο παιδί’ της Ντόρις Λέσσινγκ. Μιλάει για μία απολύτως φυσιολογική οικογένεια που θέλει να κάνει πολλά παιδιά και όλα κυλάνε όμορφα μέχρι το πέμπτο παιδί. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν οι διαφορετικές ερμηνείες που μπορεί να δώσει κανείς σε αυτό το βιβλίο.

H @lalsayed ήρθε σε επαφή με το ‘Λήθη και Λίνκολν’ του George Saunders.

Ο Saunders στο βιβλίο του ‘Λήθη και Λίνκολν’ σε φέρνει σε επαφή με την υπαρξιακή ματαίωση μπροστά στην απώλεια, με ένα συγκινητικά αισιόδοξο τρόπο γραφής. Ένα βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου μέσα στο 2017.

Η @that_scarlet_girl επιπλέει εδώ κάτω με το ‘It’ του Stephen King.

Το 2017 πέρασαν από τα χέρια μου εξαιρετικά βιβλία. Υπήρξαν αρκετά που μου άρεσαν το ίδιο ή ένα τσακ παραπάνω από το συγκεκριμένο. Αλλά κανένα δεν είχε 1000+ σελίδες και να θέλεις κι άλλο κι άλλο! Λόγω της ταινίας (και της ελληνικής επανέκδοσης) το ‘Αυτό’ επανήλθε στο προσκήνιο, το διάβασαν όσοι ως τώρα δεν το είχαν κάνει (όπως εγώ) και το ξαναδιάβασαν οι υπόλοιποι. Ε λοιπόν, we all float down here!

Η @bookitocat ξαναγάπησε από την αρχή το ‘Πράσινο Σμαράγδι’ της Kerstin Gier.

Το ‘Πράσινο Σμαράγδι’ είναι το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας ‘Έρωτας πέρα από τον χρόνο’ της Κερστιν Γκιερ,  η οποία συνδυάζει με επιτυχία ρομάντζο με περιπέτεια και ταξίδια στον χρόνο. Το τρίτο βιβλίο είναι το καλύτερο και το αγαπημένο μου γιατί οι χαρακτήρες σταματάνε να αντιδρούν και αρχίζουν να δρουν. Τα γεγονότα τρέχουν και τα plot twist πάνε και έρχονται. Το αστείο είναι ότι αυτό το βιβλίο αποτελεί reread και άνετα θα το διάβαζα και τρίτη και τέταρτη φορά, απλά το αγαπάω. Απορώ γιατί δεν έχει συζητηθεί αυτή η τριλογία τόσο και πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί από όλους.

Ο @thehargreaves κάνει την έκπληξη με το ‘The Vision’ του Tom King.

Η πιο απλή περιγραφή που μπορώ να σκεφτώ για το ‘The Vision’ είναι: αν το Blade Runner διαδραματιζόταν στο σύγχρονο σύμπαν της Marvel, έχοντας ως κεντρική ιδέα το αμερικάνικο όνειρο, και πρωταγωνιστή έναν Avenger. Ο Vision είναι ένα synthezoid (συνδυασμός ανδροειδούς, συνθετικών ανθρωπίνων οργάνων και αίματος), το οποίο αποφασίζει να δημιουργήσει μια οικογένεια αντίστοιχων μελών και να μετακομίσουν σε ένα προάστιο της Ουάσινγκτον, προσπαθώντας να ζήσουν μια φυσιολογική (ανθρώπινη) ζωή. Μια τραγωδία, όμως, αρκεί για να απειλήσει αυτό το όνειρο… ή να το κάνει πραγματικότητα με τον πιο σκληρό τρόπο.

Η σειρά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αριστούργημα 12 τευχών. Τόσο το κείμενο, όσο και το σχέδιο-χρώματα καταφέρνουν να αποδώσουν τέλεια όλα τα στοιχεία της ιστορίας. Κάθε πάνελ είναι ιδιαίτερα προσεγμένο, από τις μικρές λεπτομέρειες του κυρίως σχεδίου μέχρι τα συναισθηματικά εναρμονισμένα χρώματα, ενώ, ταυτόχρονα, το κείμενο είναι εξαιρετικά εύστοχο, αποφεύγοντας μάλιστα απεγνωσμένες απόπειρες εκφραστικού εντυπωσιασμού. Επίσης, θέματα όπως ο ορισμός της οικογένειας, τα πλαίσια της κανονικότητας και η ουσία της ανθρωπιάς, αγγίζονται λιτά και όμορφα χωρίς να γίνεται η σειρά κουραστική ή βαρετή.