Υπάρχουν ταινίες και μετά υπάρχει το W is War

Στο θέμα μας όμως. Τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και όχι, υπάρχει μια γενικότερη διάθεση να προταθούν ταινίες καλοκαιρινές. Του μπαλκονιού, της βεράντας, της παρέας. Του μαζέματος, της σχετικής αλαφρότητας, μια ταινία για να δεις χωρίς να σκεφτείς πολύ ρε παιδί μου, ένας τρόπος για να περάσεις άνετα τον χρόνο σου, με φαγητάκι, μπυρίτσες, κουβεντούλα, χαχανητούλια, τέτοια. Ταινίες δράσης, καμιά κομεντί, καμιά αισθηματική ταινία ΜΕ ΚΑΛΟ ΤΕΛΟΣ, όχι τίποτα Κουροσάβες και κινηματογραφικά κοντέηνερ σοβαρότητας.

Εγώ δεν ήρθα για να σας προτείνω μια τέτοια ταινία. Εγώ ήρθα για να σας προτείνω μια πραγματικά ΣΠΟΥΔΑΙΑ δημιουργία, όχι απαραίτητα η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ταινία που θα δείτε ποτέ σας, σίγουρα όχι η πλέον ΓΝΩΣΤΗ, αλλά χωρίς αμφιβολία η πιο ΤΟΛΜΗΡΗ κινηματογραφική κατασκευή που θα δείτε αυτό το καλοκαίρι. Ή/και ποτέ.

W is War τα παιδιά, παιδιά το W is War.

Εξηγώ. Το σωτήριο έτος 1983 ο ανυπέρβλητος Γουιλφρέντο ντελα Κρουζ παραδίδει στο κινηματογραφικό κοινό την καλύτερη δημιουργία του. Χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό Γουίλι Μιλάν, ο Φιλιππινέζος σκηνοθέτης που προσέφερε στον πλανήτη και άλλες άξιες ταινίες όπως το Ultimax Force και το Manila Gang War, αποφασίζει να βουτήξει στα (τότε) δημοφιλή νερά του post–apocalyptic action, γιατί ό,τι μπορεί να κάνει ο Mad Max, μπορούν να το κάνουν πολύ καλύτερα οι Φιλιππίνες.

Το στόρι του W is War ΜΕΧΡΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ το πάει κάπως συνηθισμένα. Ο W2 είναι ένας σκληρός αλλά δίκαιος μπάτσος του μέλλοντος, που σε κάποια φάση ΦΤΑΝΕΙ ΩΣ ΕΔΩ και αποφασίζει να τα βάλει με την συμμορία του τρομακτικού πλαγιοκότσιδου Nosfero που δεν χαρίζει κάστανα. Πάνω στην συμπλοκή με τους μπάχαλους του πλαγιοκότσιδου, ο W2 σκοτώνει τον αδερφό του Nosfero, μια στιγμή που ασφαλώς και αποτελεί το σημείο-κλειδί της ταινίας, μιας και ΕΞΑΙΤΙΑΣ αυτής της δολοφονίας ξυπνάει η ΟΡΓΗ του Nosfero.

Και πώς ακριβώς εκφράζεται αυτή; Μήπως σκοτώνει τους αγαπημένους του W2; Μήπως τον κυνηγάει αδυσώπητα; Μήπως τον βασανίζει μέχρι τελευταίας του πνοής; Όχι, όχι και όχι. Ο Nosfero λοιπόν σε μια ριζοσπαστική κίνηση στην ιστορία των ταινιών δράσης, παίρνει εκδίκηση για τον αδερφό του, κόβοντας το πουλί του W2. Ξαναλέω. Ο ΚΑΚΟΣ της ταινίας, παίρνει εκδίκηση για την δολοφονία του αδερφού του, κόβοντας το πουλί του ΚΑΛΟΥ της ταινίας.

Υπό μια έννοια, όλη η κουβέντα για την ταινία τελειώνει εκεί. Διότι, από αυτό και μόνο το σημείο ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙ; Αλλά έχει κι άλλο. Χριστέ και Παναγία έχει ΠΟΛΥ «κι άλλο».

Χωρίς να θέλω να κάμω πολλά σπόηλερ (αν και σας είπα ότι ο πρωταγωνιστής είναι χωρίς πουλί, από μόνο του ένα αρκετό βαρύ σπόηλερ), θα μείνω μόνο σε μια σκηνή που χωρίς υπερβολή με έχει σημαδέψει και θα μείνει μαζί μου για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Η γυναίκα του W2 (ναι έχει γυναίκα, οικογενειάρχης άνθρωπος είναι δεν κατάλαβα), προσπαθεί να παρηγορήσει τον άντρα της για την απώλεια του πουλιού του. Έλα μωρό μου του λέει, αγάπη μου εγώ είμαι ακόμα εδώ, δίπλα σου, δεν φεύγω, σε αγαπώ το ίδιο, σήκωσε ψηλά το κεφάλι, η ζωή προχωράει. Ο W2 – δικαίως – απαρηγόρητος. Λογικό εδώ που τα λέμε. Το πουλί το κόψανε, δεν έχασε την κάρτα για το ATM.

Μετά από ένα τίμιο χρονικό διάστημα παρηγοριάς, η σύζυγος του W2 αποσύρεται στο μπάνιο δια να κάνει ένα ντους να δροσιστεί. Ο W2, φορώντας ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ψιλο-μπορντό μπουρνούζι αν θυμάμαι καλά, κατευθύνεται κι αυτός προς το μπάνιο ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ.

Με το που μπαίνει σε αυτό, οι υποψίες του γίνονται πραγματικότητα. Η γυναίκα του ΔΕΝ πήγε να δροσίσει το κορμάκι της. Μπήκε στο ντους ναι, άνοιξε το νερό ναι, αλλά πίσω από τις κλειστές τζαμόπορτες της ντουζιέρας ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΥΛΟ ΑΝΔΡΑ ΤΗΣ.

Ο W2 νιώθει την καρδιά του να ραγίζει και αρχίζει να κλαίει αντρίκια, φορώντας πάντα το καταπληκτικό του μπουρνούζι και για ένα σαφέστατα άβολο δίλεπτο, έχουμε αυτό το γινγκ και γιανγκ, το έξω από το ντους κλάμα και κατάθλιψη, μέσα στο ντους δροσά και αυτό-ικανοποίηση.

Αν ρωτάτε εμένα ΚΑΙ ΕΔΩ να τελείωνε η ταινία εγώ θα ήμουν ΟΚ. Θέλω να πω, μπορεί ο Γουίλι ο Μιλάν να ξεπεράσει ΑΥΤΟ; Μπορεί να ξεπεράσει μια σκηνή που όποιος την δει δεν ξέρει αν θέλει να γελάσει, να κλάψει ή να νιώσει πιο άβολα από φιλί στο μάγουλο από θεία με χνουδομούστακο; Ή ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ;

Η απλή απάντηση είναι πως φυσικά και μπορεί. Γιατί έχει ακόμα να δείξει την εκδίκηση του W2, όταν αυτός επιτίθεται με ένα κάτι-σαν-τογιότα-με-λαμαρίνες-απόξω στην αετοφωλιά του Nosfero, το οποίο μοιάζει επικίνδυνα με κάποιο εξοχικό στην Χαλκίδα, έχει να δείξει ΝΕΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ του W2 με ξουρισμενοκέφαλη κορασίδα, επειδή η δικιά του η γενέκα ΤΟΝΕ ΠΡΟΔΩΝΕΙ και έχει να δείξει γενικά και μεγάλα πλάνα, τέτοια που θα ζήλευε και ένας Σκορσέζες ας πούμε, ένας Κιούμπρικ.

Δεν χρειάζεται να ακούτε εμένανε όμως, να πιστεύετε εμένανε. Ούτε εγώ δεν με πιστεύω τις περισσότερες φορές.

Δείτε μονάχοι και μονάχες την ταινία και νιώστε το καλοκαίρι σας να γίνετε ΑΜΕΣΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Ίσως και το κορφαίο καλοκαίρι της ζωής σας: