Υπνωτιστές: Ο Ben Affleck τα βάζει με την ίδια την πραγματικότητα σε ένα χιτσκοκικό θρίλερ

Να μια τρομερά τρομακτική συνθήκη λοιπόν. Από όλες τις βίαιες και σοκαριστικές απειλές που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας κινηματογραφικός ήρωας, ίσως η βαθύτερα τρομακτική, αυτή που μας αναστατώνει στα αλήθεια σε ένα επίπεδο σχεδόν υπαρξιακό, είναι αυτή που επηρεάζει την ίδια την αντίληψη της πραγματικότητας. Πώς το λέει η φράση; Α, ναι: Οι τηλεπαθητικοί επηρεάζουν το μυαλό, αλλά οι υπνωτιστές επηρεάζουν την πραγματικότητα.

Πώς θα ήταν λοιπόν να τα βάζεις με κάποιον που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που θυμάσαι τον κόσμο; Που μπορεί να κρυφτεί ακόμα και μες στις ίδιες σου τις αναμνήσεις;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ

Τι είναι όμως το Hypnotic (Υπνωτιστές στην Ελλάδα, στις αίθουσες από την Σπέντζος Φιλμ); Ο ντετέκτιβ Danny Rourke (Ben Affleck) είναι αποφασισμένος να βρει την κόρη του που αγνοείται, όμως γρήγορα αρχίζει να χάνει τον εαυτό του καθώς ερευνά μια σειρά από ληστείες τραπεζών που μοιάζουν να αψηφούν την πραγματικότητα και τον κάνουν να αμφισβητεί όλα όσα ήξερε για αυτό τον κόσμο.

Με τη βοήθεια μιας χαρισματικής μέντιουμ, της Diana Cruz (η Alice Braga της Πόλης του Θεού και του The Suicide Squad), ο Rourke κυνηγά αλλά κυνηγιέται από ένα θανατηφόρο φάντασμα. Είναι ο άντρας που ο ίδιος πιστεύει πως κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου κοριτσιού, αλλά την ίδια στιγμή κρύβει πολύ περισσότερα από όσα ο Rourke τολμά να φανταστεί.

Ποιος είναι, και η ποια η σχέση τους με την αγνοούμενη κόρη; Ποια είναι η παράξενη δύναμη που διαθέτει και γιατί έχει βάλει μπροστά αυτό το κυνηγητό γάτας-ποντικού; Και τελικά πώς θα βρει ο Rourke την κόρη του όταν ο κόσμος στον οποίο πρέπει να ελιχθεί δεν είναι αυτό που φαίνεται;

Πάνω σε αυτή την βασική ιδέα πλοκής, ο Rodriguez κι ο συνεργάτης του στο σενάριο Max Borenstein συνδυάζει δύο από τα είδη που έτσι κι αλλιώς αποτελούν πάντα εγγυημένο κέφι στο σινεμά: αστυνομικές ταινίες δράσης και ψυχολογικά θρίλερ ανατροπών όπου οι κεντρικοί ήρωες έχουν αμφιβολίες για το ποια είναι η ίδια η πραγματικότητα. Αυτά τα δύο μαζί; Πού υπογράφουμε;

Ο ΜΑΣΤΕΡ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ROBERT RODRIGUEZ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ HITCHCOCK

Πίσω από όλα είναι, όπως συμβαίνει συχνά, ο Hitchcock. Τι συμβαίνει όταν ο μάστερ του σασπένς συναντά των μάστερ των ειδών; Ο Robert Rodriguez ξέρει πώς να μεταπηδά από το ένα φιλμικό είδος στο άλλο, έχοντας ξεκινήσει το 1992 σε εκείνη την φοβερή γενιά του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά των ‘90s, με την καλτ περιπέτεια El Mariachi.

Στη συνέχεια της καριέρας του γύρισε ταινίες όπως τo Desperado με τον Antonio Banderas, το επικό From Dusk Till Dawn (με Clooney και Tarantino), την κλασική πια κομιξική διασκευή του Sin City, το παιδικό franchise Spy Kids, και πιο πρόσφατα το φανταστικό sci-fi Alita: Battle Angel. Στην πορεία, και καθώς δοκίμαζε διαρκώς τεχνολογίες και τεχνικές, πάντοτε με έναν τρόπο που κάνει τις ταινίες του να φαίνονται πολύ πιο ακριβές από ό,τι είναι, ο Rodriguez έγινε φίλος και συνεργάτης με θρύλους σαν τον James Cameron και τον Quentin Tarantino.

Πού κολλάει όμως σε όλα αυτά ο Hitchcock; Ήταν μια επανακυκλοφορία του κλασικού αριστουργήματος Vertigo που έβαλε τον Rodriguez σε σκέψεις. Πίσω στο 2002, κι έχοντας δει την ταινία στην επανακυκλοφορία της στην Αμερική, ο Rodriguez αποφάσισε πως θα ήθελε να δοκιμάσει της δυνάμεις του σε ένα κλασικής δομής χιτσκοκικό θρίλερ, «γεμάτο ανεξάντλητες ανατροπές». Η ιστορία τελικά πήρε 20 χρόνια να αναπτυχθεί στο βαθμό που θα ικανοποιούσε τον σκηνοθέτη, όμως λέει πως μέσα σε 10 λεπτά από όταν σκέφτηκε τον τίτλο, ήξερε και τι θα αφορά το στόρι: «Ένας villain που μπορεί να πάρει ό,τι θέλει από εσένα, να φύγει μακριά, και εσύ να μην ξέρεις καν ότι συναντηθήκατε ποτέ».

Ο Rodriguez δούλεψε για πολλά χρόνια στο πρότζεκτ πριν βρει για συνεργάτη τον Max Borenstein του Kong: Skull Island, όταν και το Hypnotic άρχισε πλέον να περνά από πολλές αναθεωρήσεις χωρίς ποτέ όμως να χάσει τις αρχικές βασικές ιδέες και τα hooks που ο Rodriguez είχε σκεφτεί ήδη από το πρώτο draft, πίσω στο 2002. Πολλές όμως από τις ανατροπές γεννήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. «Για κάποιες ταινίες, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να συμβούν στη ζωή σου πριν μπορέσεις να τις ολοκληρώσεις», λέει ο σκηνοθέτης. «Κάποιες από τις μεγάλες ανατροπές που συμβαίνουν στην ταινία, έπρεπε να ζήσω λίγο περισσότερο για να συνειδητοποιήσω ποιες θα είναι. Κάποιες από αυτές τις ανατροπές, ήρθαν με τον χρόνο».

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ BEN AFFLECK

Κάτι άλλο που ήρθε με τον χρόνο; Ο Ben Affleck, που πλέον σήμερα έχει μια ιδιόμορφη θέση στο industry ως σταρ αλλά και ως σκηνοθέτης σεβαστών ταινιών. Μπορεί το Όσκαρ να ήρθε νωρίς για αυτόν, για το σενάριο του Good Will Hunting παρέα με τον κολλητό του τον Matt Damon, όμως ύστερα από ένα διάστημα αβεβαιότητας ως πρωταγωνιστής (με μεγάλες μπλοκμπάστερ επιτυχίες αλλά και με πολλά φιλμ που δεν δούλεψαν), ο Affleck επανεφηύρε τον εαυτό του ως σκηνοθέτης με το θαυμάσιο νεο-νουάρ Gone Baby Gone το 2007. Λίγα χρόνια μετά θα επέστρεφε στα Όσκαρ με τον θρίαμβο του Argo.

Ένας από τους λόγους που ήθελε να παίξει στην ταινία, πέρα από το ενδιαφέρον του για την περιπλοκότητα και την ψυχολογία του συγκεκριμένου χαρακτήρα (κάτι που έτσι κι αλλιώς θα τον ιντρίγκαρε ως ηθοποιό) ήταν για να δουλέψει με τον Rodriguez, έναν σκηνοθέτη που έχει αναπτύξει δικές του τεχνικές, ώστε να μάθει κι ο ίδιος περισσότερα. Κι η συμμετοχή του βοήθησε τελικά το Hypnotic να μπει σε στάδιο παραγωγής.

Πίσω στον Hitchcock για λίγο. «Ένα πράγμα που πάντα ανέβαζε τις ταινίες του Hitchcock ήταν το καστ», λέει ο Rodriguez. «Cary Grant, James Stewart, Grace Kelly, Ingrid Bergman – πραγματικά θέλαμε κι εμείς να έχουμε σούπερ σταρ στο καστ», εξηγεί. «Ο Ben Affleck, παίζοντας τον Rourke, φέρνει αυτή τη χιτσκοκική γοητεία στο φιλμ. Έχει τέτοια σταρ ποιότητα και μια παρουσία, που σχεδόν ένιωσα πως σκηνοθετούσα μια ταινία του Hitchcock, ήταν σα να δουλεύω με έναν από αυτούς τους κλασικούς κινηματογραφικούς σταρ. Ήρθε κι ήταν έτοιμος για όλα. Ήταν φοβερός».

«Πάντα ήθελα να δουλέψω με τον Robert Rodriguez», ανταποδίδει ο Affleck. «Πάντα με ενέπνεε, με όσα έχει κάνει από την αρχή της καριέρας του. Είναι μια αποστολή που έχω βάλει στον εαυτό μου, να δουλεύω με σκηνοθέτες από τους οποίους μπορώ να μάθω πράγματα, και σε αυτή την ταινία έμαθα πολλά».

Ήταν όμως κι η δομή της ιστορίας που τον ιντρίγκαρε. «Έχεις μια πολυεπίπεδη ιστορία, όπου έχεις ένα επίπεδο της πραγματικότητας και μετά αποκαλύπτουμε ένα άλλο επίπεδο, και μετά ένα άλλο, και μετά ένα άλλο», εξηγεί. «Συμβαίνει τόσο πολύ, που αρχικά μπορεί τα πράγματα να μοιάζουν να μην ταιριάζουν, να είναι περίεργα και ανησυχητικά, αλλά αργότερα καταλαβαίνεις ακριβώς γιατί είναι όπως είναι. Πραγματικά μου άρεσε αυτή η περίπλοκη, πολυεπίπεδη διάσταση των πραγμάτων, και μου άρεσε και η πρόκληση που μου έθετε ως ερμηνευτή».

«Θέλω το κοινό να περάσει καλά και να απολαύσει το μοναδικό στυλ του Robert», καταλήγει ο Affleck. «Πολλοί σκηνοθέτες θα σου πουν: “Αυτό θέλω να κάνω με αυτή την ταινία”, αλλά στο τέλος μοιάζει με κάθε άλλη ταινία. Αλλά επειδή ο Robert είναι τόσο καλός, κάνει την ταινία να μοιάζει εξίσου μοντέρνα, όσο και σαν μια ταινία εποχής, από τα ‘40s ή από τα ‘50s, κάτι γυρισμένο από έναν μεγάλο σκηνοθέτη». Με το Hypnotic, είναι σαν ο Rodriguez κι ο Affleck να βρήκαν ο ένας στον άλλον το χιτσκοκικό στοιχείο που αναζητούσαν.

*Το Hypnotic (Υπνωτιστές) κυκλοφορεί 11/5 στα σινεμά από την Σπέντζος Φιλμ.