Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας, το αριστούργημα της εβδομάδας: 4 ταινίες + 2 σειρές για το ΣΚ

Από το αριστούργημα του Hamaguchi και το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Rebecca Hall, ως την επιστροφή του Dexter, αυτές είναι οι σειρές και οι ταινίες της εβδομάδας που διαλέξαμε για σένα.

ΤΑΙΝΙΕΣ:

Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας

Μία γυναίκα ερωτεύεται τον πρώην της καλύτερής της φίλης. Μία φοιτήτρια προσπαθεί να πάρει εκδίκηση από έναν καθηγητή για λογαριασμό ενός φίλου της, αλλά η συνάντηση θα έχει απρόσμενη κατάληξη. Δύο παλιές συμμαθήτριες συναντιούνται μετά από χρόνια και επιδίδονται σε ένα γλυκό παιχνίδι ρόλων.

Ο Ryusuke Hamaguchi, ο πιο πολυσυζητημένος Ιάπωνας σκηνοθέτης των τελευταίων ετών, έφτασε με δύο ταινίες στις φετινές Κάννες. Τούτη και το Drive My Car που ανυπομονώ να δω στο Άστυ την επόμενη χρονιά.

Ο σκηνοθέτης του Asako I&II, μία από τις καλύτερες ταινίες που είδαμε φέτος στην Ελλάδα, αφηγείται ένα τρίπτυχο αυτόνομων ιστοριών που συνδέονται μεταξύ τους απ’ τη γοητεία που ασκούν στον δημιουργό τους η μοίρα και η σύμπτωση, η ταυτότητα, τα μυστήρια της ερωτικής επιθυμίας, οι βαθιές αλήθειες που καλύπτουν τα ρηχά ψέματα.

Ο Hamaguchi έχει αναφέρει τον John Cassavetes ως ισχυρή επιρροή, αλλά και τον Éric Rohmer επανειλημμένα (το σημείο αναφοράς σε αυτή την περίπτωση θα ήταν το αστικό τρίπτυχο του Rohmer από το 1995, Rendez-vous In Paris). Οι συγγένειες των δύο κινηματογραφιστών ωστόσο είναι περισσότερο θεματικές παρά στυλιστικές. Σε αντίθεση με τον Rohmer, ο Hamaguchi δεν επιδιώκει έναν συνεπή ρεαλισμό ήχου και εικόνας. Οι επίσημες επιλογές του και η σκηνοθεσία των ηθοποιών δίνουν περιστασιακά την εντύπωση ότι ασχολείται λιγότερο με χαρακτήρες και περισσότερο με ιδέες.

Δεν κινεί ιδιαίτερα την κάμερα, κάνοντας έτσι πιο αισθητές τις στιγμές όπου θέλει πράγματι να τραβήξει την προσοχή σου στα visuals. Χορογραφεί διακριτικά και ξεκάθαρα κάθε επεισόδιο, χρησιμοποιώντας την κάμερα και το staging για να υπογραμμίσει αρμονίες και παραφωνίες που περιδινούνται, μετατοπίζοντας αβίαστα διαθέσεις και συναισθήματα.

Το φιλμ που κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου γίνεται συνεκτικό μέσα από τη θεματική ηχώ των κατά τ’ άλλα ασύνδετων μεταξύ τους ιστοριών του, παρασέρνοντας τον θεατή με την ευφάνταστη ζεστασιά του και την πιο συναρπαστική μέσα στην απλότητά της ιδέα: Πως ανά πάσα στιγμή, μπορούν να συμβούν τα πάντα.

Η ταινία προβάλλεται στις αίθουσες Δαναός και Άστυ από τη StraDa Films.

Καλάβρυτα 1943

Στη μυθοπλασία που εμπνέεται από αληθινά γεγονότα όπως είναι το Καλάβρυτα 1943 του Νικόλα Δημητρόπουλου, σκηνοθέτη του Alter Ego με τον Σάκη Ρουβά το 2007, οι δημιουργοί θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να πουν την ιστορία τους όπως αυτοί θέλουν. Δεν κάνουν μαρτυρική απόδοση, ούτε ειδησεογραφικό ρεπορτάζ. Απλώς οι επιλογές τους, το τι κρατούν, τι αφήνουν, τι προσθέτουν, θα κριθούν.

Η επιλογή του σκηνοθέτη και του Δημήτρη Κατσαντώνη, σεναριογράφου του Καλάβρυτα 1943, να υιοθετήσουν τη λανθασμένη θεωρία ότι υπήρξε ένας μετανοημένος Αυστριακός Ναζί στη Σφαγή των Καλαβρύτων που απελευθέρωσε τα γυναικόπαιδα από το φλεγόμενο σχολείο, είχε αρχίσει να κρίνεται πριν καν η ταινία κυκλοφορήσει.

Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας συστήνεται νωρίς στην ταινία, ήδη ταραγμένος με όσα έχει βιώσει και προκαλέσει με το τάγμα του. Άρα η πρωτοβουλία του να σπάσει την πόρτα του σχολείου για να γλιτώσουν τα παιδιά και οι γυναίκες δεν έρχεται ως έκπληξη. Και ευτυχώς, όπως συμβαίνει με ολόκληρη την ταινία, η επίμαχη σεκάνς δε γίνεται κενά μελοδραματική όταν έρχεται.

Ο Αυστριακός παρουσιάζεται ως σύμβολο ελπίδας, όχι μόνο για την αλλαγή που θα μπορούσαμε να κρύβουμε όλοι μέσα μας, αλλά για τη δυνητικά καταλυτική επίδρασή μας όταν την κάνουμε πράξη. Έστω για μία στιγμή. Θα λειτουργούσε ίσως καλύτερα αν απασχολούσε την ταινία να μιλήσει για ανθρώπους που λειτουργούν μέσα σε δομές εξουσίας και καταπιεστικά καθεστώτα έξω από τον έλεγχό τους. Ως έχει, είναι μία γλυκιά πρόθεση που παίρνει το κατόρθωμα της απόδρασης από τις γυναίκες και τη χαρίζει στον εχθρό τους.

Η ιστορία ξεκινά με την Καρολάιν Μάρτιν, δικηγόρο και εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης εναντίον της ελληνικής αξίωσης για πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Εκείνη θα επισκεφθεί την Ελλάδα με σκοπό να μιλήσει με επιζώντες της σφαγής, και στη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού της θα συναντήσει τον Νικόλα Ανδρέου. Έναν συγκινητικό, βαρύ Max Von Sydow στον τελευταίο του ρόλο, που σε καμία περίπτωση δε συμμετέχει στην ταινία για να εξαργυρώσει απλώς μία επιταγή.

Δε χρειάζεται να πει πολλά -είναι σύντομος ο ρόλος του άλλωστε- γιατί τα λέει όλα το βλέμμα του, στοιχειωμένο και πάντοτε υγρό. Επιβάλλεται στον χώρο που του δίνει η ταινία όπως μόνο μία συνταρακτική τραγωδία μπορεί να το κάνει: Δε μπορείς να του πεις τίποτα.

Μαζί με τη Δανάη Σκιάδη που κουβαλάει το μεγαλύτερο φορτίο στα φλάσμπακ από το 1943, οι δυο τους γίνονται απαραίτητες άγκυρες σε μία ταινία με σοβαρές ανισότητες.

Η ταινία πηγαινοέρχεται διαρκώς μεταξύ των φλάσμπακ και του σήμερα -αξίζει μνεία στο μοντάζ του Γιάννη Χαλκιαδάκη που κάνει άριστη δουλειά- αλλά ως αφηγήσεις έχουν ελλείψεις αμφότερες.

Τα μέρη του παρελθόντος είναι λιτά, στοχευμένα κατά κύριο λόγο, και ελεγειακά στις κορυφώσεις τους, όπως για παράδειγμα στα ποιητικά κάδρα κατά τη στοίχιση των θυμάτων μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η τεχνική δεινότητα της δημιουργικής ομάδας είναι έκδηλη σε αυτά, ρίχνοντας καταπληκτικά τη στάχτη στα μάτια μας όταν οι εικόνες τους δεν είναι πάντα λογικές (τα θύματα για παράδειγμα στοιχίζονται πριν τη δολοφονία τους αλλά στη συνέχεια παρουσιάζονται τα πτώματά τους διασκορπισμένα στον λόφο, προφανώς για τη μεγιστοποίηση του δράματος).

Ακόμη όμως κι αν έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Δημητρόπουλος διαλέγει να μη δείξει την εμπλοκή των ανταρτών με τους Γερμανούς που πυροδότησε τα αντίποινα των δεύτερων, ρίχνοντάς μας απευθείας έτσι σε μία αντίστροφη μέτρηση μέχρι τη σφαγή, η αφήγηση δε γίνεται ποτέ όσο πυκνή θα έπρεπε για να μοιάσει στέρεα.

Η ενότητα του σήμερα είναι σίγουρα πιο ασθενική, κυρίως λόγω της απλοϊκότητας σε ό,τι έχει να κάνει με τον βηματισμό της Καρολάιν. Η ηρωίδα συγκλονίζεται προοδευτικά μπροστά στο άκουσμα της ναζιστικής θηριωδίας («αν κοιτάξεις πολλή ώρα την άβυσσο, κοιτάει κι η άβυσσος μέσα σου» λέει κάποια στιγμή, για τον θεό), αλλά πραγματικά, τι περίμενε να ακούσει;

Η ταινία θέλει, μέσα από εκείνη, να αποδώσει τη διαφορά της ακαδημαϊκής ματιάς στην Ιστορία που φέρνει η απόσταση με το σοκ που μπορεί να προκαλέσει η πιο άμεση, χειροπιαστή επαφή μας μαζί της, αλλά χρειαζόταν πιο ελαφρύ χέρι στην εκτέλεση.

Το Καλάβρυτα 1943 είναι πάντως αξιοπρεπές ως crowd-pleaser, χωρίς λαϊκισμούς, και ξεκάθαρα αντιπολεμικό. Είναι και μία ευκαιρία χαμένη μέσα στην αποσπασματικότητά της, αλλά με ευκρινές μήνυμα: Μπορεί να θέλουμε πολλές φορές να την αγνοούμε, όμως η Ιστορία θα μας προλαβαίνει, και πρέπει να μας προλαβαίνει, πάντα.

Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tanweer.

Εξόριστος (Exil)

Μετά από μία απογοητευτική μέρα στη δουλειά, ο Xhafer (Mišel Matičević) επιστρέφει στο σπίτι του για να διαπιστώσει ότι κάποιος έχει κρέμασε έναν νεκρό αρουραίο στην πόρτα του. Το ερώτημα για το ποιος μπορεί να το έκανε αρχίζει να τον τρώει για έναν πολύ καλό λόγο: Ο Xhafer είναι Κοσοβάρος που ζει στη Γερμανία και η πράξη θα μπορούσε να σχετίζεται με την καταγωγή του. Όταν η Γερμανίδα σύζυγος του (Sandra Hüller) υπαινίσσεται πως το περιστατικό μπορεί να μην οφείλεται σε προκαταλήψεις των συναδέλφων του, ο Xhafer προσβάλλεται αλλά δε μπορεί να ισχυριστεί ξεκάθαρα ότι η γυναίκα του κάνει λάθος.

Ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης Visar Morina επιστρέφει μετά το ντεμπούτο του, Babai – την πιο ακριβή ταινία που γυρίστηκε ποτέ από το Κόσοβο – με ένα αιχμηρό δράμα για την ομίχλη της αβεβαιότητας κάποιου που δε νιώθει ότι ανήκει, εκεί που οι ακαθόριστες μικροεπιθέσεις μπορεί να έχουν βαθύτερα αίτια πέρα από την καταγωγή. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο και επίσημη επιλογή των Φεστιβάλ Sundance και Βερολίνου.

Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την One From the Heart.

Passing

Σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Rebecca Hall που διασκευάζει το μυθιστόρημα της Nella Larsen από το 1929. Στο ασπρόμαυρο δράμα πρωταγωνιστούν η Tessa Thompson και η Ruth Negga ως φίλες από το Λύκειο που τυχαίνει να συναντηθούν μια καυτή μέρα στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1920. Η ταινία εξερευνά γιατί, παρόλο που και οι δύο μαύρες γυναίκες θα μπορούσαν να «περάσουν» ως λευκές, μόνο η μία από τις δύο επιλέγει τελικά να το κάνει. Ήδη μία από τις καλύτερες ταινίες του 2021, αφού έφυγε με ηχηρούς επαίνους από το Φεστιβάλ Sundance.

Η ταινία στριμάρει στο Netflix.

ΣΕΙΡΕΣ:

Dexter: New Blood

Είδαμε τα τέσσερα πρώτα επεισόδια του Dexter: New Blood και γράψαμε εδώ αναλυτικά (αλλά χωρίς spoilers) τις εντυπώσεις μας. Ως revival δε δικαιολογεί ακριβώς την ύπαρξή του, παρά μόνο ως πρότζεκτ εξιλέωσης για ένα από τα χειρότερα φινάλε όλων των εποχών. Να εξιλεωθεί προσπαθεί και ο ίδιος ο Dexter που αυτοχαρακτηρίζεται ακόμα ως τέρας, αλλά «εξελισσόμενο τέρας».

Παρά τις επιφυλάξεις μου πάντως, το New Blood κυλάει πανεύκολα. Δε θα φέρει καμία επανάσταση στις crime σειρές, αλλά η pulp του πλευρά είναι έκδηλη εδώ και είναι απολαυστική.

Η σειρά προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 23.00, στο COSMOTE SERIES HD, αμέσως μετά την Αμερική.

Grantchester: Season 6

Από μια εγκατάλειψη ενός θύματος τροχαίου ατυχήματος που οδήγησε σε έναν μυστικό κήπο και έναν φόνο σε σινεμά, μέχρι έναν θάνατο σε μια διαβόητη δίκη ναρκωτικών, το έγκλημα δεν σταματάει ποτέ στο χωριό Grantchester. Ο νέος εφημέριος Will (Tom Brittney) που αντικατέστησε στον Sidney (James Norton) προσαρμόζεται όσο μπορεί στον νέο του ρόλο, όμως όπως θα διαπιστώσει, τα ‘50s της Αγγλίας δεν ήταν ποτέ πραγματικά η Εδέμ που θεωρούνται σήμερα.

Στην πρεμιέρα του 6ου κύκλου του Grantchester, ο εφημέριος και η οικογένεια του ντετέκτιβ Keating (Robson Greene) απολαμβάνουν τις θερινές τους διακοπές τους σε ένα πολυτελές κατάλυμα. Το καλοκαίρι τους όμως θα πάρει απροσδόκητη τροπή όταν ο ιδιοκτήτης θα βρεθεί νεκρός υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Το Grantchester έχει χάσει από την αποχώρηση του Norton αλλά παραμένει αξιόπιστη για τους φαν του μυστηρίου.

Η σειρά θα κάνει πρεμιέρα το Σάββατο 13/11 στις 18.00, με όλα τα επεισόδια back-2-back, στο COSMOTE SERIES MARATHON HD.