“It’s me, Mario!”

O Charles Martinet αυτό που ήθελε από μικρός, ήταν να γίνει δικηγόρος. Δεν φανταζόταν πως θα γινόταν η φωνή μιας γενιάς που μεγάλωσε κάνοντας έναν κοντόχοντρο υδραυλικό από το Μπρούκλιν να σπάει τουβλα με το κεφάλι του. Αυτή είναι η ιστορία του πιο διάσημου voice actor που δεν είχες συνειδητοποίησει ποτέ ότι υπάρχει.

Παράτησε τις σπουδές του επειδή τα έσπασε με έναν καθηγητή, και στράφηκε στην ηθοποιία, έχοντας στο ρεζουμέ του εκατοντάδες μικροδουλειές, από διαφημίσεις μέχρι εμφανίσεις σε βίντεο για παρουσιάσεις εταιρειών. Μη φανταστείς δηλαδή τίποτα Οσκαρικά σε κανονικές ταινίες.

(Αν και μπορείς να τον δεις στο “Παιχνίδι” του David Fincher, όπου κρατά ένα μικρό ρόλο ως πατέρας του Νίκολας βαν Όρτον, του πρωταγωνιστή δηλαδή που ενσαρκώνει ο Michael Douglas.)

Όμως δε θα τον δεις να ενοχλείται, ίσα-ίσα μοιάζει πάντα πανευτυχής στις (πολλές) δημόσιες εμφανίσεις του, στα conventions ηλεκτρονικών που γίνονται συχνά, όταν και αποτελεί σταθερά μια από τις βασικές ατραξιόν της Nintendo, δίνοντας -ΟΚ, όχι σάρκα, ούτε οστά, αλλά- φωνή στον διασημότερο ήρωά της. Σε αυτά τα conventions, το κεφάλι του ντύνεται από καλώδια τα οποία αναμεταδίδουν την κίνηση και τις εκφράσεις του σε μια παραδίπλα οθόνη, όπου εμφανίζεται ως Mario. Μιλάει ο Charles, μιλάει κι ο Mario.

Για να πάρει αυτή τη δουλεια έκανε κανονική οντισιόν: Έφτασε καθυστερημένος ενώ οι υπεύθυνοι είχαν ήδη αρχίσει να μαζεύουν, έχοντας όχι άλλη πληροφορία πέραν του ότι θέλουν να κάνει τη φωνή ενός Ιταλού υδραυλικού από το Μπρούκλιν. Ειρωνικά, ο Charles μιλά διάφορες γλώσσες εκτός από αγγλικά (ισπανικά και γαλλικά μεταξύ αυτών), αλλά από ιταλικά ούτε γρι. Οπότε στηρίχτηκε, ενστικτωδώς, πάνω στα στερεότυπα. Πήγε δηλαδή να ακουστεί ως κλασικός Ιταλός όπως τους ακούμε στις ταινίες (μαφιόζικες ή μη) ή, ξερωγώ, στο “Family Guy”.

Μόνο που τελευταία στιγμή πήρε μια άλλη διαδρομή. “Αυτή η φωνή ίσως ήταν πολύ βαριά για να είναι απολαυστική για τα παιδιά,” είπε μέσα του, οπότε άντλησε από αλλού, από έναν Σαιξπηρικό ρόλο που είχε βρεθεί να παίζει πρόσφατα στο θέατρο. Η φωνή του βγήκε πιο τσιριχτή, πιο καρτουνίστικη, ένα ιδανικό, χαρακτηριστικό ηχόχρωμα που δεν το μπερδεύεις με κανένα άλλο – Ιταλού ή μη.

Να, άκου, το ξέρεις πολύ καλά:

Έκτοτε, για περισσότερες από 2 δεκαετίες, ο Martinet κόβει βόλτες τον κόσμο κάνοντας τη φωνή του Mario για κάθε show που συμμετάσαχει η Nintendo. Όχι ότι αυτή η φάση από μόνη της θα ήταν άσχημη, αλλά επρόκειτο να γίνει ακόμα καλύτερη. Για το ριζοσπαστικό “Mario 64”, ο Shigeru Miyamoto (δημιουργός του Mario) αποφάσισε να δώσει φωνή στον Mario και μέσα στο παιχνίδι. Δεν υπήρχε λοιπόν επιλογή πιο προφανής από τον Martinet.

Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε σε αυτό το σημείο, σε μια μικρή ανάμνηση που υποτεύομαι πολλοί από εμάς μοιραζόμαστε. Στην πρώτη φορά που ανοίξαμε το N64 για να παίξουμε το πολυαναμενόμενο, νέο, τρισδιάστατο Super Mario, και στην οθόνη καλωσορίσματος του παιχνιδιού μας περίμενε ένα τεράστιο κεφάλι του υδραυλικού, στη διάθεσή μας.

Και πώς μας χαιρέτησε; “It’s-a me, Mario!”, φώναξε με ενθουσιασμό καθώς φόρτωνε το παιχνίδι, και προσκαλώντας μας να παίξουμε με τον κέρσορα πάνω στη μούρη του, τραβώντας μάγουλα, ζουπώντας μύτες, στρίβοντας το κεφάλι αριστερά-δεξιά.

Όλο το παιχνίδι ήταν μια εντελώς νέα εμπειρία, νιώθαμε λες και γνωρίζαμε τον παιδικό μας ήρωα ξανά απ’την αρχή. Και η πρώτη, χαρακτηριστική στιγμή αυτής της νέας εμπειρίας, ήταν ένα τσιριχτό “It’s-a me, Mario!” Δίχως να το ξέρουμε τότε, η φωνή του Charles Martinet θα χαραζόταν για πάντα στη μνήμη μας.

Από τα μέσα των ‘90s και την κυκλοφορία του “Mario 64”, ο Martinet έχει δώσει φωνή σχεδόν σε όλο το MarioVerse, από τους αδερφούς Mario και Luigi μέχρι τον Wario και τον Toad, για όσα χρόνια έχουν μεσολαβήσει έκτοτε. Αλλά πάνω απ’όλα έχει δώσει ζωή και διαστάσεις στον εμβληματικότερο χαρακτήρα όλων, καθώς αυτός αποκτούσε διαστάσεις και ταξίδευε σε άλλους γαλαξίες για να σώσει την πριγκίπισά του.

Όχι, ο Charles Martinet δε θα πάρει ποτέ Όσκαρ. Όμως αυτός ο ρόλος ζωής αξίζει όλα τα 1-UP του κόσμου.

(Πηγή: BBC)