Jason Sudeikis, η ιδιοφυΐα πίσω από τον φανταστικό Ted Lasso

Αυτό ήταν το εύρος της γνώσης που είχα, όπως υποθέτω και οι περισσότεροι εκεί έξω, για τον Jason Sudeikis, αθλητικό (βλέπε μπασκετική υποτροφία ως point guard) γιο του βραβευμένου ταξιδιωτικού πράκτορα από το Κάνσας (και ανιψιό του τύπου που έπαιζε τον Norm στο Cheers) που παράτησε το κολλέγιο και ξεκίνησε ως improv κωμικός με το Second City (σε Σικάγο και Λας Βέγκας).

Πριν καταλήξει, πίσω στο 2003,  στο SNL όπου και παρέμεινε για 10 ολόκληρα χρόνια.  Αν και στην αρχή δεν το γούσταρε καθόλου γιατί και ήθελε κάτι λιγότερο mainstream και τον προσέλαβαν μόνο ως γραφιά (με την τότε σύζυγό του να τον περιμένει πίσω στο Las Vegas).

Ένας, το ομολογώ, υπερβολικά λευκός για τα γούστα μου κωμικός που κανένας δεν περίμενε ότι θα κάνει ξαφνικά το μπαμ. Τόσο γενικότερα όσο και ειδικότερα μέσω του ευαίσθητου -και αθεράπευτα αισιόδοξου- μυστακοφόρου Αμερικάνου προπονητή ποδοσφαίρου που δημιούργησε για ένα διαφημιστικό promo μια δεκαετία πριν.

Ειδικότερα αν σκεφτείς ότι η «σπεσιαλιτέ» του Ιάσωνα όλα αυτά τα χρόνια ήταν ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή λευκοί ετοιμόλογοι κόπανοι που έχουν υπερβολικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και αδικαιολόγητη εμπιστοσύνη στα προσόντα τους.

Όταν ο Jason Sudeikis δημιούργησε τον Ted Lasso

«Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι πρέπει να καταβάλω προσπάθεια προκειμένου να μην καταλήξω να παίζω τον μ@λ@κ@ σε κάθε ταινία».

To όνομα αυτού του -υπερβολικά αφελή για να τον πάρεις στα σοβαρά- χαρακτήρα ήταν Ted. Ted Lasso. Έσκασε μύτη απρόσμενα μπροστά μας την περίοδο της πανδημίας σαν μια απαλή κουβέρτα που τύλιξε τον ευαίσθητο ψυχισμό μας. Και τα υπόλοιπα είναι τηλεοπτική ιστορία.

Τo Ted Lasso σάρωσε τα Emmys. Έκανε κάθε μέλος του cast περιζήτητο. Και μετέτρεψε τον Jason Sudeikis σε κάτι που ποτέ του δεν υπήρξε, δηλαδή σταρ.

Με αφορμή το τέλος της S03 που ήταν και η τελευταία σεζόν, αν και οι φήμες για επιστροφή -κυρίως από τους φαν- παραμένουν, είπαμε να ασχοληθούμε λίγο με τον χαρακτήρα του Ted Lasso.

Προσπερνώντας συγκυριακές συμπτώσεις-ομοιότητες όπως ότι και εκείνος, όπως ο χαρακτήρας του, χώρισε με τη μητέρα των παιδιών του (την Olivia Wilde) και έφυγε μακριά. Συγκεκριμένα ένα ωκεανό μακριά μιας και τα γυρίσματα του Ted Lasso τον κράτησαν για όλη την πανδημία στο Λονδίνο. Και εστιάζοντας στην ουσία, δηλαδή την κοινή τους αισιοδοξία.

«Μην υποθέτεις ότι θα συμβεί το χειρότερο γιατί, σε περίπτωση που όντως συμβεί, θα το έχεις ήδη ζήσει δυο φορές».

Καθώς επίσης ότι και οι δυο τους είναι πάντοτε περίεργοι για το τι τους επιφυλάσσει το σύμπαν στην επόμενη γωνία και ποτέ επικριτικοί. Μια ανοιχτή αγκαλιά γεμάτη ανθρωπιά για όποιον έχει το κουράγιο να μην είναι από επιλογή κυνικός και απαισιόδοξος. Όσο cool και αν είναι αυτό.

Επίσης, ένας σάκος γεμάτο γνωμικά και λογοπαίγνια. Κάποια γραφικά, άλλα σοφά – πάντοτε, όμως, με καλές προθέσεις.

«Τα μοναδικά πράγματα που είναι εμπόδιο στο να τα καταφέρεις είναι η απάθεια, ο κυνισμός και ο εγωισμός που κουβαλάμε όλοι μας».

Καλές προθέσεις που εμείς, το κοινό, δεν αναγνωρίζουμε πάντοτε. Όπως συνέβη με το Horrible Bosses. Μια κωμωδία στην οποία ο ίδιος, και μάλλον μόνον ο ίδιος, διακρίνει κοινές ρίζες με το Ted Lasso.

«Η ταινία σφύζει από αισιοδοξία. Αυτό ήταν που προσπαθούσαμε να κάνουμε εγώ, ο Jason Bateman και ο Charlie Day. Αλλά ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για αυτό. Ήθελε απλά να μας βλέπει να ανταλλάσσουμε αστειάκια»

Με άλλα λόγια, αυτό που προσπαθεί να μας πει ο Sudeikis, είναι ότι ο ίδιος πάντα ίδιος ήταν. Εμείς, το κοινό, ήταν που χρειάστηκε να περάσουμε μια ολόκληρη πανδημία για να εκτιμήσουμε την αξία ενός γνήσιου χαμόγελου.

Στο τέλος της ημέρας, όπως παραδέχεται και ο ίδιος όταν δε βαριέται να απαντήσει για χιλιοστή φορά στο τι κοινό έχει με τον Lassο, είναι ότι ο Ted αποτελεί την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζουμε για εκείνον. Ελπίζοντας ότι, μελλοντικά, θα συνεχίσει να μας δείχνει τον καλύτερό του εαυτό.

«Είναι ότι πιο κοντινό έχω σε τατουάζ. To Ted Lasso είναι το πιο προσωπικό πράγμα που έχω κάνει ποτέ μου».