Tarantino για το φινάλε του Joker: «Έκανε το κοινό να σκεφτεί σαν ένας γ***μένος τρελός»

Μία από τις πιο πρόσφατες τέτοιες εμπειρίες του Tarantino ήταν το Joker του Todd Phillips που χάρισε στον Joaquin Phoenix το πρώτο του Όσκαρ. Ο σκηνοθέτης βρήκε μεν το δράμα «σχετικά μονοδιάστατο», ξεχώρισε όμως τη βίαιη κλιμάκωση του φινάλε ως σεμινάριο πάνω στην ανατροπή των συμβάσεων σε σχέση με το κοινό.

Μιλώντας για τη σκηνή όπου ο Arthur/Joker εμφανίζεται ως καλεσμένος στην εκπομπή του Murray Franklin (Robert De Niro) είπε, «η ανατροπή σε εκτενές επίπεδο, η ανταπόκριση του κοινού, το αίτιο και το αιτιατό στην οθόνη, η αίσθηση ότι η ατμόσφαιρα στην αίθουσα έχει αλλάξει – έχουμε μιλήσει γι’ αυτά τα πράγματα. Η σεκάνς του talk show στο Joker ωστόσο, τα περικλείει όλα αυτά σε επίπεδο ριζικό, ένα επίπεδο που για να είμαι ειλικρινής είναι πάνω από την αντίληψη των περισσότερων θεατών».

«Δεν είναι απλά αγωνιώδης [η σκηνή], δεν είναι απλώς καθηλωτικό και συναρπαστικό», ανέφερε. «Ο σκηνοθέτης υπονομεύει το κοινό γιατί ο Joker είναι ένας γ***μένος τρελός […] Ο χαρακτήρας του Robert De Niro δεν είναι ο κακός της ταινίας. Μοιάζει μαλάκας, αλλά δεν είναι περισσότερο μαλάκας από τον David Letterman. Είναι απλώς ένας μαλάκας κωμικός που έχει talk show. Δεν είναι ο κακός της ταινίας. Δεν του αξίζει να πεθάνει. Όταν όμως το κοινό βλέπει το Joker και θέλουν να σκοτώσει τον Robert De Niro. Θέλουν να πάρει εκείνο το όπλο, να του το χώσει στο μάτι και να του τινάξει το γ***μένο το κεφάλι. Αν δεν τον σκότωνε ο Joker; Τότε θα τσαντιζόσουν. Μιλάμε για ανατροπή στο υψηλότερο επίπεδο! Έκαναν το κοινό να σκεφτεί σαν γ***μένος τρελός και να θέλει κάτι [που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήθελε]. Και θα πουν ψέματα γι’ αυτό! [Το κοινό] θα πει όχι, δεν το ήθελα, και θα λέει ψέματα».

 

Ένας από τους λόγους που δεν εκτίμησα το Joker ήταν ακριβώς αυτή του η διαχείριση ως προς τη χειραγώγηση του κοινού, και ακούγοντας το podcast μού ήρθε στο νου η συνέντευξή μας με τον Noah Hawley, τον showrunner του τηλεοπτικού Fargo. Έναν δημιουργό που διαχειρίζεται διαρκώς τη βία στις δουλειές του και μας είχε αναφέρει το εξής:

«Δεν ήθελα ποτέ η βία να είναι διασκέδαση, επειδή η βία δεν είναι κάτι αστείο και δεν είναι διασκεδαστικό, είναι μία καταστροφική δύναμη. Δυστυχώς είναι κάτι αναπόφευκτο. Και είναι ένα από τα βασικά συστατικά του Fargo. Υπάρχει θάνατος, υπάρχουν μοχθηροί άνθρωποι. Αλλά νιώθω λίγο έως πολύ, πως το να βάζω τους θεατές σε εσωτερική σύγκρουση πάνω στο τι θέλουν να συμβεί είναι πολύ πιο ενδιαφέρον απ’ το να θέλουν απλά ο ήρωάς σου να σκοτώσει τον villain. Αυτό κάνει το κοινό μέρος μιας μάζας που διψάει για αίμα και δε μου αρέσει αυτό. Δε μου αρέσει. Δε μου αρέσει ποτέ να βάζω τον κόσμο σε μία θέση όπου ελπίζει στη βία ως κάτι το θετικό και το συναρπαστικό».

Είναι μία ενδιαφέρουσα αντιπαραβολή της φιλοσοφίας δημιουργών που περιλαμβάνουν τη βία στην τέχνη τους, και τροφή για σκέψη για όσους την καταναλώνουμε ως θεατές.

Ένα χρόνο μετά τις υποψηφιότητες του Joker στις Χρυσές Σφαίρες, σχολιάζουμε τις φετινές υποψηφιότητες του θεσμού που είναι μερικές από τις χειρότερες που έχουμε δει στην ιστορία του.