Jon Bernthal, η νέα αγαπημένη μας σκ@τόφ@τσα
- 16 ΜΑΙ 2022
The Walking Dead, Punisher, The Fury, The Wolf of Wall Street, Sicario, The Many Saints of Newark και οπουδήποτε αλλού ένας σκηνοθέτης ψάχνει έναν ηθοποιό που να εκπέμπει αυθεντική -και όχι τοξική- αρρενωπότητα. Συν μια χαρακτηριστική φάτσα, επιπέδου Danny Trejo, από εκείνες που δεν ξεχνάς εύκολα.
Αυτό είναι το «ρεζουμέ» της μέχρι τώρα καριέρας ενός απίστευτου τύπου που, παρότι μεγάλωσε εντελώς προνομιούχα (είναι γιος ενός πανίσχυρου εταιρικού δικηγόρου από την Ουάσινγκτον και φοίτησε σε ελίτ ιδιωτικά σχολεία), κατάφερε να έχει σπάσει μέχρι τώρα την trademark μύτη του 14 φορές και να έχει απασχολήσει τις αρχές σε δυο και βάλε πολιτείες.
Επιπλέον, παραλίγο να καταλήξει στη φυλακή ισόβια όταν, πριν μερικά χρόνια, έριξε ένα δεξί κροσέ στη μούρη ενός μεθυσμένου που πείραζε το αγαπημένο πίτμπουλ του (τον Boss), ενώ το είχε βγάλει βόλτα στην Venice Beach.
Με αποτέλεσμα το κεφάλι του τύπου να ανοίξει στα δυο αφού προσγειώθηκε απότομα στο πεζοδρόμιο. Και τον αστυνομικό που του πέρασε χειροπέδες να του ψιθυρίζει στο αυτί ότι «Αν δεν ξυπνήσει τότε θα πας μέσα ισόβια» (τελικά πλήρωσε αποζημίωση 2 εκ. δολάρια και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3 ετών με αναστολή).
Μία άγρια παιδική ηλικία
Το απόγειο μιας ζωής γεμάτη αλητείες και τσαμπουκάδες με αφετηρία ήδη από την παιδική του ηλικία. Τότε που δεν περνούσε μέρα χωρίς να γυρίζει σπίτι ματωμένος από κάποιο καβγά που ξεκίνησε στο γήπεδο του μπάσκετ.
Ή, λίγο αργότερα, από κάποια συμπλοκή με αντίπαλες «συμμορίες» με πρωταγωνιστή εκείνον, τους φίλους του και το αγαπημένο του όπλο (τα νουντσάκου). Κερασάκι στην τούρτα η νύχτα που πέρασε στο κελί, στα 17 του, πέρασε και όταν τον έπιασαν να πουλάει σκονάκια στους συμμαθητές του.
Όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει για αυτόν ο μεγαλύτερος αδελφός του: «O Jon ήταν πάντα ο αποτυχημένος της οικογένειας. Και είναι πολύ τυχερός που, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οικογενειών εκεί έξω, οι γονείς μας επέλεξαν να μην τον πετάξουν στο δρόμο με όσα έκανε. Επίσης είναι τυχερός που ανακάλυψε το μοναδικό νόμιμο πράγμα στο οποίο είναι καλός, την υποκριτική. Εναλλακτικά θα μπορούσε να γίνει ένας εξαιρετικά επιτυχημένος έμπορος ναρκωτικών».
Παίζοντας baseball στη Ρωσία(!)
Αν και, ακόμη και όσον αφορά την υποκριτική, ο δρόμος που πήρε ήταν εντελώς ιδιαίτερος. Για κάποιο λόγο βρέθηκε να σπουδάζει την τέχνη στο Moscοw Art Theater (βγάζοντας ταυτόχρονα το χαρτζιλίκι του ως μέλος ρωσικής ομάδας baseball).
Εκεί που έμαθε επίσης ακροβατική και μπαλέτο, άρχισε να διαβάζει για πρώτη φορά βιβλία ενώ είχε για πρώτη -αλλά όχι τελευταία- φορά την εμπειρία κάποιος να του κολλήσει την κάνη ενός όπλου στο μέτωπο (όταν πήγε να σταματήσει δυο τύπους που χτυπούσαν μια γυναίκα σε ένα σοκάκι).
Για αυτό σου λέω. Το ότι ο Jon (που ξεκίνησε παίζοντας τίποτα ρόλους σε σειρές τύπου Boston Legal, CSI: Miami, How I Met Your Mother) είναι ακόμη ανάμεσά μας, είναι θέμα τύχης και ενστίκτου επιβίωσης.
Σκέψου ότι η καριέρα του θα μπορούσε να ήδη έχει τελειώσει από τη στιγμή που, στα γυρίσματα του World Trade Center, απείλησε τον Oliver Stone ότι θα τον πλακώσει στο ξύλο όταν άρχισε να του φωνάζει ότι είναι ματαιόδοξος (τελικά τον ηρέμησε ο Nicolas Cage).
Όλα αυτά, όμως, ανήκουν εμφατικά στο παρελθόν. Ο Jon, στα 45 του, είναι βασικά σύζυγος (της νοσοκόμας στην εντατική κόρης του wrestler Kurt Angle) και πατέρας τριών παιδιών. Επίσης, εκείνος ο τύπος που καταφέρνει πάντα να ξεχωρίζει, δίπλα σε όποιον κινηματογραφικό σταρ (Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Ben Affleck, Emily Blunt) και αν βρεθεί.
Ακόμη και σε ρόλους που φαινομενικά δεν του ταιριάζουν καθόλου, όπως πρόσφατα αυτόν του προπονητή του τένις στο King Richard δίπλα στον Will Smith. Με τον ρόλο που τον έβαλε για τα καλά στο προσκήνιο, να είναι φυσικά αυτόν του Punisher.
«Τα παιδιά μου είναι το απόλυτο κέντρο της ζωής μου. Το να τα μεγαλώνω με πειθαρχία και υπευθυνότητα και να τους διδάσκω καλοσύνη, ενσυναίσθηση και αυστηρότητα είναι κάτι που παίρνω πολύ σοβαρά».
Ο “Thinking Man’s Tough Guy”, όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε το αμερικάνικο GQ που τον έκανε εξώφυλλο, βρίσκεται στο καλύτερο σημείο της καριέρας του. Η επόμενη ταινία του, το Sharp Stick της Lena Dunham, τα πήγε περίφημα στο Sundance.
Τελειώνει τα γυρίσματα του American Gigolo, της τηλεοπτικής σειράς remake όπου βρίσκεται ξαφνικά να πρέπει να μπει στα καλογυαλισμένα παπούτσια του Richard Gere.
«Με τρομάζει ο συγκεκριμένος ρόλος. Για αυτό και αποφάσισα να τον δεχθώ. Αν και, όταν με δείτε με τα γιγάντια αυτιά μου και τη μεγάλη μου μύτη, είναι φανερό ότι μιλάμε για εντελώς διαφορετική κατάσταση».
Υπέρμαχος του method acting
Και, πάνω από όλα, είναι καθηλωτικός ως ο σούπερ διεφθαρμένος αρχιφύλακας Wayne Jenkins στο We Own This City των David Simon και George Pelecanos. Εκείνη τη -βασισμένη σε αληθινά γεγονότα- σειρά που σηματοδοτεί την επιστροφή των δημιουργών του The Wire στην Βαλτιμόρη του εγκλήματος.
Με τον Bernthal να είναι, βεβαίως-βεβαίως, σαφώς πιο πειστικός από τον Michael Chiklis του The Shield (αν θυμάσαι και εκείνος ήταν αρχηγός ελίτ ομάδας) ως αρχηγός του Gun Trace Task Force που επί χρόνια έκλεβε εμπόρους ναρκωτικών και όπλων και πουλούσε τα κλοπιμαία, έκανε ληστείες στα σπίτια και γενικώς έκανε ότι μπορούσε για να βγάλει το μεροκάματο.
Ένας ρόλος στον οποίο ο Bernthal (που μαζεύει αδέσποτα πίτμπουλ) είναι ταυτόχρονα γοητευτικός και τρομακτικός, αδίστακτος και ανθρώπινος. Αποδεικνύοντας ότι η αρρενωπότητα μπορεί να έχει και δεύτερο και τρίτο επίπεδο ανάγνωσης και όχι απλώς να εξαντλείται σε in your face «ανδραγαθήματα» τύπου Liam Neeson.
Ένας ορκισμένος Method Actor που συνεχίζει να αναζητά την αλήθεια σε ό,τι κάνει. Η μόνη διαφορά; Ότι πλέον έχει μάθει να χρησιμοποιεί το μυαλό του με λαμπρό παράδειγμα όταν είδε ένα πίτμπουλ να επιτίθεται σε ένα άλλο σκυλί σε ένα πάρκο.
Πριν από μερικά χρόνια θα είχε ορμήσει πάνω του βάζοντας τα χέρια του στα σαγόνια του με κίνδυνο να χάσει 1-2 δάχτυλα. Πλέον, πιο ώριμος από ποτέ, απλώς πήγε και του έβαλε τον αντίχειρα στον πρωκτό για να το ηρεμήσει («Φαίνεται παράξενο, αλλά δουλεύει κάθε φορά. Εκτός από μια»).
