Ο Jonathan Banks ήθελε να γίνει ο Ζορμπάς όταν μεγαλώσει

Στα 73 του πια χρόνια, θα περίμενε κανείς πως ίσως ο Banks δεν θα επένδυε τόσο στα βραβεία. Και μέσα θα έπεφτε. Η προσμονή του όμως για τα αποτελέσματα των Emmys της περασμένης σεζόν έκρυβε μια συγκρατημένη απογοήτευση. «Δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί», έλεγε τότε στους LA Times, «οι προσδοκίες μου έχουν αλλάξει αρκετά με βάση τα προηγούμενα αποτελέσματα. Νιώθω καλά όμως. Όλα αυτά μου θυμίζουν το πόσο τυχερός είμαι». Παρά τις λιγοστές ελπίδες που του είχαν μείνει, ο βετεράνος ηθοποιός είχε και κάποιες άλλες βασικές προτεραιότητες για την τελετή: «Είναι και καλό το φαγητό! Και σου συμπεριφέρονται όλοι πολύ καλά, οπότε μια χαρά». Ο Banks θα έχανε τελικά από τον Peter Dinklage του ‘Game of Thrones’.

Λίγους μήνες νωρίτερα, ο ηθοποιός είχε επιλέξει προσωπικά το επεισόδιο που θα έστελνε στην Ακαδημία Τηλεόρασης για να αποφασίσουν αν θα τον έβαζαν ανάμεσα στις υποψηφιότητες ή όχι. Η επιλογή του ήταν το ‘Winner’, το φινάλε της τέταρτης σεζόν. Στο ‘Winner’, ο Mike, ο αγαπημένος hitman της τηλεόρασης την τελευταία δεκαετία, έπρεπε να εκτελέσει τον Werner Ziegler, τον επικεφαλής ενός εργαστηρίου μεθαδόνης που είχε καταλήξει να συμπαθεί. Αφού απέτυχε να πείσει τον Gus Fring ότι να επιτρέψει στον Ziegler να ζήσει, ο Mike έδωσε στο θύμα του τουλάχιστον μια τελευταία επιθυμία. Να τον αφήσει να κάνει μια βόλτα πρώτα κάτω από τα αστέρια: «Ο Mike είναι χαμένος, αλλά έχει ακόμα κώδικα», εξηγεί ο Banks. «Αυτός ο άνθρωπος είχε γίνει φίλος του, ήταν μια ευαίσθητη ψυχή, και ήταν πολύ σκληρό για τον Mike αυτό που έπρεπε να κάνει».

Εδώ και σαράντα χρόνια, από το ‘TJ Hooker’ και το ‘Simon & Simon’ μέχρι το ‘Beverly Hills Cop’, ο βετεράνος ηθοποιός έχει γίνει ο απαραίτητος bad guy της οθόνης. Και μπορεί να χρειάστηκε το ‘Breaking Bad’ για να αναρωτηθούν ‘πού ξεφύτρωσε’ οι περισσότεροι, όμως η σχέση του με τις τάσεις που θα ακολουθούσε τελικά η τηλεοπτική αφήγηση είχε ήδη αρχίσει από το ‘Wiseguy’. Η σειρά των ‘80s αφορούσε διεφθαρμένους αστυνομικούς, είχε αντι-ήρωα για πρωταγωνιστή και κρατούσε τη γραμμή μεταξύ καλού και κακού θολή. Ήταν προπομπός για το σήμερα της τηλεόρασης και είχε δείξει στον Banks τις δυνατότητες του μέσου:

«Είχε μιλήσει στο σκοτάδι που έχουμε όλοι μέσα μας», ανέφερε σε παλαιότερη συνέντευξή του στον Guardian. «Αν μου έλεγες ποτέ ότι η καλύτερη δουλειά που θα έκανα ποτέ θα ήταν στην τηλεόραση, δεν θα σε πίστευα. Είναι τέτοια η ποιότητα του σεναρίου. Δεν είναι ότι δεν θα ευχαριστηθώ με ένα καλό μυστήριο που έρχεται και φεύγει μέσα σε μια ώρα. Αλλά θεέ μου, το ‘Breaking Bad’ και το ‘Saul’ ξεδιπλώνονται σαν μυθιστορήματα».

Το προσωπικό του σκοτάδι τον βρήκε κυρίως στην εφηβεία. Μεγαλωμένος από μία μητέρα μόνη που δούλευε ως γραμματέας σε διάφορα κυβερνητικά γραφεία της CIA, ο Banks ζούσε στα πέριξ της Washington αλλά αντί να μπλέξει με την πολιτική, έμπλεκε σε καυγάδες σε μπαρ. «Είδα πιο πολλά απ’ όσα έπρεπε ως παιδί. Πήγαινα στα μπαρ. Γίνονταν καυγάδες. Είχα αυτό το ύφος… Ήμουν έτοιμος», θυμάται. «Στα 17 μου έφαγα ξύλο για τα καλά. Μπήκα στο νοσοκομείο. Έπρεπε να σταθεροποιήσουν το κεφάλι μου για να μην πρηστεί ο εγκέφαλός μου. Υπάρχουν μπαρ που είναι πολύ έτοιμα για τέτοια σκηνικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα-δύο ποτά. Και ό,τι θυμό κι αν κουβαλάει κανείς, είναι έτοιμος να κάνει σαματά. Συμβουλεύω σοβαρά τους νεαρούς άνδρες: Μείνετε μακριά από τέτοια μπαρ!».

Ο δικός του κώδικας όμως διαφέρει πολύ από αυτόν των χαρακτήρων που συνήθως υποδύεται, γι’ αυτό και δεν έμεινε σε αυτά τα μπαρ. «Για να δώσω ένα παράδειγμα από τον τρόπο που μεγάλωσα, με ανέθρεψε μια μητέρα μόνη που, αν υπήρχε ένα λουλούδι που προσπαθούσε να σηκώσει το κεφαλάκι του ανάμεσα στο πεζοδρόμιο, θα μου το έδειχνε πάντα», είχε πει στο περιοδικό Brighton. «Έμαθα από εκείνη να παίρνω χαρά και ευτυχία από τα απλά πράγματα και να εκτιμώ το πόσο τυχερός ήμουν».

Στα 16 του είχε ήδη σκεφτεί την υποκριτική. Ήθελε κιόλας να μοιάσει στον Anthony Quinn: «Τον έβλεπα στον ‘Ζορμπά’ και σκεφτόμουν, ‘να ένας άντρας που παίρνει τον κόσμο στα χέρια του’. Ήταν ένας σκληρός τύπος – και πιστέψτε με, ήθελα να είμαι σκληρός τύπος – που θα άγγιζε όσο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου μπορούσε. Αυτή ήταν η κατεύθυνση που ήθελα να πάρει η ζωή μου». Όσο καλύτερα θα αποκτούσε τον έλεγχο της τέχνης του, τόσο πιο κοντά θα ερχόταν ο στόχος του.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη για τον ίδιο ήταν η δημιουργική του συμβολή στο ‘Beverly Hills Cop’, όπως την περιγράφει χαρακτηριστικά: «Υπήρχε μία σκηνή που μπαίνει μέσα ο Eddie Murphy, εγώ είμαι στο background και έχω ήδη σκοτώσει τον φίλο του. Και απλά τον κοιτάω. Ο [σκηνοθέτης Martin Brest] είπε τότε, ‘δεν νομίζεις ότι πρέπει να δείξεις κάτι παραπάνω; Να το κάνεις κάπως μεγαλύτερο;’. Του είπα, ‘δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι άλλο’. Ένιωθα πάντα ότι η κάμερα θα τα πιάσει όλα. Πιστεύω πολύ στο να αφήνεις την κάμερα πάνω σε ένα αμίλητο ηθοποιό. Επίσης, η αυθεντική σκληρότητα μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές».

Στην οντισιόν του για το ‘Breaking Bad’ για παράδειγμα, αφού δέχτηκε την πρόσκληση του Vince Gilligan που έβλεπε το ‘Wiseguy’ όταν πήγαινε κολέγιο, έφυγε εκτός σεναρίου και έριξε μια φάπα στον Aaron Paul. Ο Paul του γκρινιάζει γι’ αυτό μέχρι και σήμερα.

Όποια δική του σκληρότητα όμως μάς πείθει εδώ και χρόνια στον ρόλο του εκτελεστή, φαίνεται να εξανεμίζεται εντελώς μπροστά στη γυναίκα του. Όταν τον ρώτησε το Decider τι θα εξέπληττε τους φαν του, ανέφερε ότι η γυναίκα του τού λέει τι να κάνει. Εδώ και κάποια χρόνια που εύλογα σκέφτεται ότι η ώρα να αποσυρθεί μπορεί να πλησιάζει, δεν το φοβάται, κυρίως εξαιτίας της.

«Ο πρώτος ηθοποιός που θυμάμαι να βλέπω ήταν ο William Powell του ‘Thin Man’ και όταν ήταν 60, νεότερος από ότι είμαι τώρα, αποσύρθηκε. Απλά έρχεται η ώρα κάποια στιγμή. Είμαι κοντά σε αυτήν. Λατρεύω να είμαι σπίτι. Η γυναίκα μου κι εγώ είμαστε για πρώτη φορά μόνοι. Οι γιοι μας έχουν φύγει. Γουστάρω τη γυναίκα μου. Είμαι ερωτευμένος σαν ηλίθιος μαζί της και πάντα ήμουν. Θα κλαψουρίσω, αλλά έχω μια πολύ καλή ζωή».

Η Gennera και ο Jonathan Banks στα Emmys του 2017 / AP Images

Και τι συμβουλεύει για να την πετύχουμε και οι υπόλοιποι;

«Πίστευε στον εαυτό σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Αν δεν είσαι ψεύτης και προσπαθείς να κάνεις μια αξιοπρεπή ζωή, τότε πρέπει να το δίνεις αυτό στον εαυτό σου. Ακουμπάω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι στο τέλος της μέρας και λέω, ‘Ξέρεις κάτι, Johnny Banks; Κοιμήσου καλά. Κάνεις ό,τι καλύτερο ξέρεις να κάνεις. Μπορεί να μπορείς να τα πας και καλύτερα αύριο. Απλά προσπάθησε».

Πώς κατάφερε το ‘The Wire’ να θεωρηθεί η καλύτερη σειρά όλων των εποχών παρόλο που δεν κέρδισε ποτέ ούτε ένα Emmy; Πόσο βοήθησε την HBO η τεράστια επιτυχία του ‘True Blood’; Πόσο απαιτητικές παραγωγές ήταν το ‘Rome’, το ‘Deadwood’ και το ‘Carnivale’; Ήταν το ‘Entourage’ ένα «αντρικό ‘Sex & the City’»; Και τι ακριβώς συνέβη τελικά όταν έφτασε στη Γη ο σέρφερ Ιησούς; Όλες οι απαντήσεις στην αναδρομή μας για το δίκτυο που έφερε τη Χρυσή Εποχή της Τηλεόρασης!