Josh O’Connor, γιατί πήγες κι έμαθες ιταλικά για να γυρίσεις μια ταινία στη μέση του πουθενά;

Για ανερχόμενος, ο Josh O’Connor δεν τα πάει κι άσχημα. Έχει ήδη βραβεία Έμμυ και Χρυσή Σφαίρα στο όνομά του, για την ερμηνεία του ως Κάρολος στη σειρά The Crown του Netflix, αλλά παράλληλα έχει φροντίσει να αναπτύξει και μια αληθινά σινεφιλική ευαισθησία με τις επιλογές και με το γούστο του.

Τον γνωρίσαμε στο υπέροχο γκέι ρομαντικό δράμα God’s Own Country το 2017, το Crown τον έκανε εκκολαπτόμενο σταρ, όμως η στιγμή του φτάνει τώρα στην πραγματικότητα.

Πριν λίγους μήνες, διαγωνίστηκε για πρώτη φορά στο φεστιβάλ των Καννών – για την ερμηνεία του ως Arthur στο κοινωνικό και ρομαντικό παραμύθι μαγικού ρεαλισμού Η Χίμαιρα, ξεχώρισε ως ένας από τους επικρατέστερους για το βραβείο ερμηνείας, που τελικά έχασε, όμως δεν πειράζει, εμπειρίες που συγκεντρώνονται είναι αυτές.

Έτσι κι αλλιώς, αν ο O’Connor δεν εκτιμούσε τις εμπειρίες πάνω από όλα, δε θα έκανε μεγάλο διάλειμμα υποκριτικής μετά το The Crown, για να επιστρέψει ξανά πρωταγωνιστώντας σε μια ιταλική ταινία, μακριά από το Χόλιγουντ.

Και σήμερα, ετοιμάζεται για το μεγάλο breakout. Η Χίμαιρα της υπέροχης Alice Rohrwacher (του σπουδαίου Ευτυχισμένου Άγγελου) κυκλοφορεί τώρα στην Αμερική (όπως και στην Ελλάδα, από το Cinobo), ενώ σε λίγες βδομάδες έρχεται και το Challengers του Luca Guadagnino, όπου πρωταγωνιστεί σε ένα καυτό ερωτικό τρίγωνο δίπλα στη Zendaya.

Και ετοιμάζει ταινίες δίπλα στον Paul Mescal και στην Kristen Stewart. Καθόλου άσχημα για τον άγγλο με το υπέροχα ευαίσθητο υγρό βλέμμα, εκεί όπου μια παιχνιδιάρικη διάθεση συνυπάρχει με κάτι το βαθιά μελαγχολικό.

Τι είναι όμως αυτό που έκανε τον O’Connor, τη στιγμή που θα είχε οπωσδήποτε ένα σωρό προτάσεις την επόμενη κιόλας μέρα του The Crown, εκείνος να κάνει ένα μικρό διάλειμμα και μετά να διαλέξει ως πρότζεκτ ένα ιταλικό φιλμ; Πώς βρέθηκε να μαθαίνει ιταλικά και να ταξιδεύει στην ιταλία με το βανάκι του(!) για να παίξει αυτό τον στοιχειωμένο, ρομαντικό ρόλο στην Χίμαιρα;

Τον συναντήσαμε στις Κάννες λίγες μέρες πριν την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας και μας είπε την φανταστική αδερφική ιστορία πίσω από την μεγάλη του ιταλική ανακάλυψη, αλλά μας είπε κι άλλα πολλά: για αυτά που τον δυσκόλεψαν τόσο πολύ στο The Crown, για τη διάθεσή του να μάθει και κορεάτικα αν χρειαστεί, και για τα χόμπι του όπως την κεραμική, ή το να οδηγά σαν κατασκηνωτής από το ένα μέρος στο άλλο. Κάνοντας τα γυρίσματα της Χίμαιρας κάτι το αληθινά μοναδικό.

Σύμφωνα με την Alice Rohrwacher, της έγραψες ένα γράμμα για να συνεργαστείς μαζί της. Γιατί το ήθελες τόσο πολύ;

Ναι! Εγώ, ε… έχω δύο αδέρφια. Αλλά ο μικρότερος αδελφός μου πολύ σπάνια πηγαίνει στον κινηματογράφο. Και αν πάει ποτέ στον κινηματογράφο, θα μου τηλεφωνήσει, είναι πολύ γλυκό, και θα μου πει «είδα μόλις μια ταινία», και λέω εντάξει, για πες, και λέει «είναι καταπληκτική… λέγεται Spider-Man». [γελάμε] Και λέω, ωραία. Ξέρεις, αυτό συμβαίνει γενικά, αλλά είναι πολύ γλυκό. Είναι ο τρόπος του να προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μου, νομίζω. Όχι ότι χρειάζεται – είμαστε κολλητοί.

Μια μέρα λοιπόν μου τηλεφώνησε και μου είπε, μόλις είδα αυτή την ταινία. Κι εγώ σκέφτομαι… [χαμογελάει με μια γλυκιά συγκατάβαση] θα είναι το Captain Marvel ή κάτι τέτοιο. Και εκείνος μου είπε, «είναι μια ιταλική ταινία». [ξαφνικά τεντώνει όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του] Κι εγώ είπα, για συνέχισε! Μου είπε «λέγεται Ευτυχισμένος Λάζαρος και πρέπει να τη δεις». Είπα εντάξει, φυσικά.

Πήγα στον κινηματογράφο εκείνη την ημέρα και κάθισα σε μια οθόνη στο Λονδίνο και έκλαψα, και σκέφτηκα ότι ήταν το πιο μαγικό πράγμα… Και ακόμα και όταν το σκέφτομαι τώρα, με κάνει να κλαίω. Είναι η πιο μαγική ταινία που έχω δει ποτέ. Λατρεύω αυτή την ταινία.

Την επόμενη μέρα είδα κατευθείαν τα Θαύματα και το Corpo Celeste και πήρα τηλέφωνο τον ατζέντη μου και του είπα, πρέπει να συναντήσω την Alice Rohrwacher. Νομίζω ότι είναι ένα θαύμα. Και μου είπε [κάνει eye-roll], «μπες στην ουρά, όλοι θέλουν να τη γνωρίσουν». Έτσι, της έγραψα ένα γράμμα! Και μετά κάναμε ένα zoom, κουβεντιάσαμε και μου είπε, δεν έχω τίποτα για σένα. Έχω μια ταινία, αλλά είναι για κάποιον πολύ μεγαλύτερο. Λυπάμαι.

Ήταν το τέλος εκείνης της κουβέντας. Αλλά μάλλον συνδεθήκαμε. Το κατάλαβα και από τις ταινίες της αλλά και ιδιαίτερα όταν τη γνώρισα, ότι είχαμε κάτι, μια σύνδεση. Και τότε έγραψε ξανά το ρόλο για έναν νεότερο άνδρα, για μένα. Πολύ ωραία!

Πώς ήταν η ιταλική γλώσσα από την πλευρά της εκμάθησης;

Ήταν μια γλώσσα τελείως καινούρια για μένα. Έκανα πολλή δουλειά με τα ιταλικά πριν φτάσω και νόμιζα ότι ήμουν σε μια λογική θέση και μετά έμαθα ότι δεν ήμουν. Μέχρι το τέλος των πέντε μηνών που πέρασα στην Ιταλία πέρυσι, ήταν πολύ καλύτερα. Ακόμα δεν είναι τέλεια. Και τώρα είμαι αποφασισμένος να κάνω περισσότερα.

Αλλά η προετοιμασία σου ήταν σαν να μάθεις πώς να μιλάς και να συνομιλείς με τους ανθρώπους, όχι μόνο να μαθαίνεις τα λόγια σου, σωστά;

Ναι, ήθελα να είμαι σε θέση να συνομιλώ.

Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο επιτυχημένος ήμουν σε αυτό. Αλλά νομίζω ότι, ανεξάρτητα από αυτό, θα βοηθούσε τις ατάκες και τον χαρακτήρα. Θέλω να πω, τελικά είναι Άγγλος, μιλάει ιταλικά, και εμείς αγκαλιάσαμε το γεγονός ότι έκανα λάθη και παίξαμε πολύ με αυτό. Να κάνουμε λάθη στις λέξεις και να έχουμε διαφορετικές έννοιες. Νομίζω ότι και αυτό είναι πολύ όμορφο.

Ήταν όλο όπως το φανταζόσουν ή εντελώς διαφορετικό;

Τελείως διαφορετικό. Αλλά καταπληκτικό. Είναι η πιο απίστευτη σκηνοθέτης και ο πιο απίστευτος άνθρωπος, και την αγαπώ πάρα πολύ.

Μας είπε νωρίτερα ότι στο άλλο τραπέζι ότι κατά κάποιο τρόπο αστειευόταν μαζί σου και σου έλεγε, «θα καταστρέψω την καριέρα σου». [γελάμε] Σε φρίκαρε καθόλου;

Είναι απλά ξεκαρδιστική. Δεν έχει ιδέα πόσο καλή είναι. Έλεγε συνέχεια ότι αυτή είναι η τελευταία σου ταινία. Δεν θα ξαναδουλέψεις ποτέ γιατί ήταν τόσο απαίσια. Αλλά…

Και τώρα είσαι στο Διαγωνιστικό των Καννών.

Το ξέρω, δεν μπορεί να είναι τόσο κακό!

Αλλά ναι, περάσαμε πολύ καλά, και αστειευτήκαμε πολύ. Όμως σαν σκηνοθέτης είναι πολύ σοβαρή. Ήταν χαρά μου να βρίσκομαι για λίγο στη φαντασία της.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΧΑΜΕΝΟΣ

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα σου, όπως τον βλέπεις;

Νομίζω ότι ο Arthur είναι πολύ αυθόρμητος. Έχει βαθιά νοημοσύνη, αλλά είναι επίσης αφελής. Και έχει μια αίσθηση για το αόρατο. Είναι οξυδερκής, με ένα είδος συνείδησης που έχει επίγνωση για πράγματα που ίσως δεν αντιλαμβανόμαστε. Είναι θυμωμένος και πονεμένος, αλλά χαρούμενος και πνευματικός. Και όλα τα ενδιάμεσα.

Είναι χαμένος από την αρχή;

Νομίζω ότι ψάχνει για κάτι. Ίσως δεν ξέρει τι ψάχνει, αλλά νομίζω ότι έχει μια έλξη. Υπάρχει ένας σκοπός γι’ αυτόν. Οπότε με αυτή την έννοια δεν είναι χαμένος. Και έχει οικογένεια. Αυτά τα παιδιά είναι η οικογένειά του. Δεν ξέρω αν έχει χαθεί. Νομίζω ότι έχει έναν σκοπό, αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ποιος είναι. Ίσως αυτή είναι η αφέλεια.

Από τον χαρακτήρα σου πήρα vibes από Belmondo μέχρι ας πούμε Elliott Gould της δεκαετίας του ’70 κατά κάποιο τρόπο. Είχες κάποια αναφορά; Τι είδους συζητήσεις κάνατε;

Έκανα πολλή έρευνα και πολλή δουλειά γι’ αυτόν. Θυμάμαι ένα από τα πράγματα που με ενδιέφεραν πολύ – και σε ευχαριστώ πολύ by the way– ήταν το περπάτημά του. Πάντα θυμάμαι εκείνη την ταινία, το Άρωμα με τον Ben Whishaw, όπου πάντα τον πηγαίνει η μύτη του. Πάντα με γοήτευε αυτό ως ερμηνεία, είχε μια πολύ ιδιαίτερη ενέργεια στο βήμα του. Έτσι δούλεψα πάνω σε αυτό.

Υπήρχε επίσης μια πολύ συγκεκριμένη αναφορά για μένα, η οποία είναι το Accattone. Αυτό που μου άρεσε σε αυτό τον χαρακτήρα ήταν ότι τη μια στιγμή ήταν θυμωμένος, την άλλη γελούσε, και μετά ερωτευμένος και μετά μισούσε. H ενέργεια, ο αυθορμητισμός του Accattone ήταν πραγματικά χρήσιμα στοιχεία για μένα. Είδα αυτή την ταινία 40 φορές! Δεν είναι πραγματικά ο Arthur, αλλά υπάρχει κάτι σε αυτή την ενέργεια.

Πώς επιλέγεις τους ρόλους σου; Παίζεις σε τόσο διαφορετικές ταινίες, παίζεις σε ένα ανεξάρτητο γκέι δράμα, μετά στο The Crown, τώρα σε μια ιταλική ταινία μαγικού ρεαλισμού. Τι ψάχνεις στον κινηματογράφο;

Δεν έχω μια πορεία με την έννοια ότι δεν έχω ένα σχέδιο ή μια εικόνα για το τι θέλω να κάνω σε κάθε δεδομένη στιγμή. Θέλω να δουλέψω με κινηματογραφιστές που σέβομαι και με ενθουσιάζουν. Και μου αρέσει να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Δηλαδή είναι τρελό να πάω να μάθω ιταλικά και να κάνω μια ταινία στη μέση της Ιταλίας και να ζω στο τροχόσπιτό μου. Γιατί ξέρεις, ζούσα στο τροχόσπιτό μου! Κάναμε την ταινία άψογα, κι είναι επίσης ένας εφιάλτης, αλλά ήταν και υπέροχα. [γελάει]

Για μένα είναι όλο το πώς μπορώ να προκαλέσω τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα που εκπλήσσουν εμένα και εκπλήσσουν τους άλλους ανθρώπους. Και, τελικά, να διατηρήσω μια ανωνυμία του Josh και να κρατήσω ξεχωριστά το ποιος είμαι. Δεν ξέρω, προσπαθώ να ξεγελάσω τους ανθρώπους κάθε φορά κι αυτό είναι μια πραγματική πρόκληση, ιδιαίτερα στις μέρες μας που έχουμε τόσο μεγάλη πρόσβαση στους πάντες. Νιώθουμε ότι τους ξέρουμε όλους. Και ότι μπορούμε να τους γνωρίσουμε. Αν υπάρχει ένας τρόπος να αντισταθώ σε αυτό και να κρατηθώ λίγο σε εγρήγορση, νομίζω ότι αυτό είναι πολύ καλό.

Έχεις κάνει αληθινό ιταλικό ταξίδι, μόλις συνεργάστηκες και με τον Luca Guadagnino.

Ναι! Αλλά αυτό έγινε στην Αμερική. Οπότε είναι διαφορετικό. Αλλά ο Luca είναι πολύ Ιταλός. Ναι, είναι πολύ Ιταλός. [γελάει]

Περιγράφοντας την προετοιμασία για τον ρόλο… έμαθες μια άλλη γλώσσα, ξαναβλέπεις ταινίες ξανά και ξανά… Είναι εξαίρεση ή αφιερώνεις τόσο χρόνο σε κάθε σου δουλειά;

Η πρόθεση είναι πάντα να πάω όσο πιο βαθιά γίνεται. Και εδώ υπήρχε ο χρόνος για να το κάνω. Πραγματικά ρίχτηκα σε αυτό. Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα το έκανα αυτό για κάθε ταινία. Μερικές φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Αν πηδάς από τη μία ταινία στην άλλη, ο συγχρονισμός είναι δύσκολος και είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς σε ένα πράγμα όταν πρέπει να έχεις το μυαλό σου και σε κάτι άλλο. Γι’ αυτό γενικά προτιμώ να κάνω λιγότερα και να επικεντρώνομαι να δίνω όλη μου την προσοχή σε κάτι. Αλλά αυτό εδώ έτυχε να συμβεί και να μπορέσω να καταναλώσω πραγματικά αυτή την κουλτούρα, και να είμαι μέσα σε αυτήν.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ THE CROWN ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Το διάλειμμα αυτό που ανέφερες, που είχες όλο το χρόνο πριν το La Chimera, ήταν επειδή το είχες ανάγκη ή δεν έβρισκες ενδιαφέροντα σενάρια;

Δεν ξέρω, ήταν περισσότερο ότι απλά ήθελα λίγο χρόνο. Νομίζω ότι είχα βγει από το χάος του The Crown. Και εκείνη η περίοδος ήταν πολύ… εμ… η ζωή μου άλλαξε και το βρήκα αρκετά δύσκολο. Νομίζω λοιπόν ότι χρειαζόμουν λίγο χώρο και να σκεφτώ τι ήθελα να κάνω στη συνέχεια. Δεν ήξερα ότι θα ήταν αυτό.

Υπήρχε μεγάλη προσοχή πάνω σου μετά το Crown;

Κατά κάποιο τρόπο… Όχι και απόλυτα βέβαια, ήταν ένα μεγάλο σύνολο ηθοποιών και υπήρχαν μεγάλα ονόματα εκεί μέσα, που μπορούσα να κρυφτώ πίσω τους. Οπότε δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Αλλά περισσότερο ένιωσα ότι, ξέρεις, η τηλεόραση ήταν μια καταπληκτική δουλειά και μου άρεσε κάθε λεπτό – αλλά είναι ένας μαραθώνιος. Και… πραγματικά, δεν ξέρω. Προσπαθώ να μην υποτιμώ τους ανθρώπους στη δουλειά και την προετοιμασία, και αυτό ήταν κάτι που απαιτούσε πολλή δουλειά για να φτάσει εκεί που ήθελα. Και έζησα με αυτό τον χαρακτήρα για πολύ καιρό. Απλά νομίζω ότι χρειαζόμουν μια μικρή επαναφορά, αυτό είναι όλο.

Οπότε πιστεύεις ότι είναι δυνατόν στην βιομηχανία του κινηματογράφου να είσαι επιτυχημένος κάνοντας λιγότερους ρόλους;

Εξαρτάται τι χαρακτηρίζει κανείς ως επιτυχία. Ίσως να βγάζεις λιγότερα χρήματα, αλλά για μένα… Κοίτα, εγώ μεγάλωσα στην επαρχία και οι ηθοποιοί, για μένα, το επάγγελμα του ηθοποιού δεν ήταν δουλειά ακριβώς, ήταν τιμή. Είχα αυτή την ιδέα στο μυαλό μου, να είμαι σε ένα τροχόσπιτο, που ακόμα συμβαίνει, αλλά ένα τροχόσπιτο που κάνει θέατρο σε όλη τη χώρα. Και ίσως να δουλεύω σε ένα μπαρ ή σε ένα εστιατόριο για να βγάλω χρήματα.

Οπότε δεν επέλεξα την υποκριτική επειδή σκέφτηκα ότι θα βγάλω κάποια χρήματα. Έγινε επειδή αγαπούσα την τέχνη και αγαπώ την τέχνη, και αγαπώ τους κινηματογραφιστές και τους καλλιτέχνες και τη συνεργασία. Έτσι, αν η επιτυχία για μένα είναι να δουλεύω με ανθρώπους σαν την Alice, τότε αυτό είναι φανταστικό.

Νομίζω επίσης ότι επιτυχία είναι στο τέλος της καριέρας σου, να μπορείς να κοιτάξεις πίσω στη δουλειά σου και να πεις, τα έδωσα όλα. Ξέρεις, υπάρχουν επίσης ηθοποιοί για τους οποίους δεν υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο. Μπορούν να κάνουν ερμηνείες τόσο βαθιές και τόσο στοχαστικές και συγκινητικές και δεν χρειάζεται να περάσουν τρεις μήνες προετοιμασίας, και τρέφω δέος γι’ αυτούς.

Πάντα θυμάμαι τον Πολ Νιούμαν να το λέει αυτό, σε σχέση με τον Μάρλον Μπράντο. Ο Πολ Νιούμαν περνούσε μήνες από άγρυπνες νύχτες μαθαίνοντας ατάκες, μελετώντας τον χαρακτήρα, κάνοντας εξάσκηση, κάνοντας πρόβες, κάνοντας πρόβες, κάνοντας πρόβες. Και μετά εμφανιζόταν με τον Μάρλον Μπράντο, και ο Μπράντο απλά εμφανιζόταν και το πήγαινε, και ήταν καλύτερο από οτιδήποτε θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε άλλος.

Αυτό είναι εκπληκτικό για μένα, τέτοιοι ηθοποιοί θα έχουν –στο τέλος της ημέρας– καριέρα με τριπλάσιες ταινίες από αυτές που έχω κάνει εγώ και τόσο φανταστικά καλύτερες. Αλλά εγώ πρέπει να κάνω τη δουλειά! Οπότε αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνω λιγότερα, τότε αυτό είναι σωστό.

Πώς λειτουργεί αυτό όταν κάνεις κάτι συνεχές όπως το The Crown; Εξαντλείς τον εαυτό σου; Βρίσκετε διαρκώς νέες ιδέες; Γιατί δεν είναι και το τυπικό είδος σειράς από την άλλη, είναι λίγα τα επεισόδια.

Πάντα υπάρχει κάτι καινούριο να βρεις σε οποιονδήποτε χαρακτήρα. Μπορείς να το κάνεις. Είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ. Θα μπορούσαμε να είχαμε γυρίσει αυτή την ταινία για άλλα τρία χρόνια και να συνεχίζαμε, κι εγώ θα έβρισκα πράγματα.

Αλλά η τηλεόραση είναι σαν μαραθώνιος. Η τηλεόραση είναι μια διαφορετική προοπτική γιατί πρέπει να συνεχίσεις, όπως λες. Πρέπει να διατηρήσεις αυτή την ενέργεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Είναι δύσκολο για μένα, ναι. Το βρίσκω πιο δύσκολο.

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ – ΜΕ ΤΟ ΒΑΝΑΚΙ ΤΟΥ

God’s Own Country

Έχεις μια λίστα με σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς; Έχεις αρχίσει να μαθαίνεις και κορεάτικα, ας πούμε;

Ξέρεις, είναι ενδιαφέρον ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί Ευρωπαίοι ηθοποιοί που έρχονται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στο Χόλιγουντ και πρέπει να μάθουν τη γλώσσα και και τα καταφέρνουν εξαιρετικά. Δεν συμβαίνει συχνά το αντίθετο. Οπότε είμαι πραγματικά πολύ ανοιχτός σε αυτό. Και βρήκα τη διαδικασία πραγματικά συναρπαστική. Δεν είναι στον ορίζοντα αυτή τη στιγμή, ίσως κάνω μερικές ακόμα αγγλόφωνες ταινίες για λίγο καιρό, αλλά μετά ίσως.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου πράγμα να κάνεις όταν δεν ασχολείσαι με το σινεμά;

Πάντα υπάρχουν άλλα πράγματα που με ενδιαφέρουν, ξέρεις, μετά από αυτή την ταινία και αφού έκανα μια βδομάδα στη Βουδαπέστη για μια ταινία με την Kate Winslet, πήρα ένα time out και πήγα και έφτιαχνα γλάστρες τους τελευταίους μήνες. Γλάστρες κήπου, κεραμικά. Αυτό με ενδιαφέρει! Οι γλάστρες. Και έχω επίσης… εχω μια επιχείρηση με χόρτο. [γελάει] Όχι, ΔΕΝ έχω επιχείρηση με χόρτα, η ειρωνεία σίγουρα δεν θα διαβάζεται καλά, ε; [γελάει] Όχι, λοιπόν, έφτιαχνα κεραμικά. Και πάντα έχω κι άλλα ενδιαφέροντα.

Έχεις δικό σου καμίνι;

Όχι, θα το ήθελα πολύ! Δούλευα σε περιθωριακά στούντιο, αλλά το όνειρο είναι να έχω το δικό μου στούντιο με κλίβανο.

Και απολαμβάνεις να είσαι και κατασκηνωτής.

Ναι, έχω ένα βαν και δεν έχει μπάνιο. Το φορτηγάκι είναι δικό μου. Και οδήγησα από την Αγγλία στην Ιταλία για το δεύτερο μισό της ταινίας το καλοκαίρι, επειδή δεν έχει θέρμανση. Έχει μια ξυλόσομπα. Ήταν υπέροχα. Με βοήθησε η Alice με μια φίλη της, τη Maria, που έχει ένα όμορφο εστιατόριο εκεί και έχει και γη δίπλα στη λίμνη Μπολσένα. Οπότε πάρκατα κάθε πρωί, άνοιγα τις πόρτες, και είχα μια λίμνη για τον εαυτό μου και μια δαμασκηνιά δίπλα μου, από την οποία μάζευα και έτρωγα. Ήταν ευλογία. Για να είμαι ειλικρινής; Ήταν τέλεια.