Και στην τρίτη του σεζόν, το Sunderland 'Til I Die το' χει ακόμα

Την αφήσαμε το 2020 να βολοδέρνει στην τρίτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, μην μπορώντας να ξεπεράσει με τίποτα τους συνεχόμενους υποβιβασμούς, με διοίκηση, παίκτες και οπαδούς σε κρίση. Σήμερα, σχεδόν 4 χρόνια μετά η Σάντερλαντ αποπνέει υγεία.

Στο Νησί θεωρείται μία από τις ιστορικότερες ομάδες, καθώς έχει ιστορία 145 χρόνων και ήταν μία από τις πρώτες πρωταθλήτριες στην Αγγλία, ενώ από τους οπαδούς της, που ως επί το πλείστον ζουν στην περιοχή λατρεύεται σαν θρησκεία. Το Sunderland ‘Til I Die του Netflix γεννήθηκε στα τέλη του 2018 σαν μια εναλλακτική σειρά αθλητικού ντοκιμαντέρ για την τοπική ομάδα και αγαπήθηκε σε όλον τον κόσμο.

Το Sunderland ‘Til I Die δεν εισβάλλει απλά στα αποδυτήρια και στο προπονητικό κέντρο της ομάδας, αλλά εξηγεί τα πάντα γύρω από την κουλτούρα και την αλληλένδετη σχέση της Σάντερλαντ με την τοπική κοινωνία. Ενώ το ενδιαφέρον για τις σειρές ντοκιμαντέρ είχε αυξηθεί σημαντικά μετά από το The Last Dance, τα τελευταία χρόνια το μοντέλο που κυριαρχεί είναι και πάλι η ταινία, έναντι της σειράς. Ειδικά αν δεν μιλάμε για μεγαθήρια του ποδοσφαίρου.

Όμως το Sunderland ‘Til I Die δεν ακολουθεί τη νόρμα. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά το προδιαγεγραμμένο τέλος της σειράς, οι φίλοι της Σάντερλαντ σε όλον τον κόσμο έχουν πολλαπλασιαστεί και πίεσαν για τη συνέχεια του ντοκιμαντέρ, ενώ όλα στην ομάδα μοιάζουν διαφορετικά. Και φυσικά η σειρά σκίζει και πάλι.

Τι βλέπουμε στην τρίτη σεζόν

Τα παιδιά με τις ερυθρόλευκες φανέλες της βορειοανατολικής Αγγλίας επέστρεψαν στο Netflix και η τρίτη σεζόν της σειράς που άλλαξε τους κανόνες και τη γραμματική της αθλητικής αφήγησης και έκανε τον κόσμο να φωνάζει για ένα θαύμα, τους βρίσκει ακόμα στο τέλμα της League One. Στον ενδιάμεσο έχουν προκύψει πανδημίες, αλλαγές στη διοίκηση και ακόμα περισσότερα στραβοπατήματα. Φυσικά αν αυτοαποκαλείσαι «μαύρη γάτα», ξέρεις ότι όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα.

Ο φάρος – σήμα κατατεθέν της πόλης, Roker Pier είναι όμως πάντα εκεί για να φωτίζει τόσο την ομάδα, όσο και τους οπαδούς της εργατικής βιομηχανικής πόλης, που την έχουν για καμάρι τους. Για τον κόσμο που ζει μακριά από το βιομηχανικό αυτό λιμάνι, φαίνεται λογικό ότι οι δουλειές και τα ανθρακωρυχεία είναι τα πιο σημαντικά που υπάρχουν στην περιοχή, όμως όπως καταλαβαίνει κανείς από την πρώτη σεζόν του ντοκιμαντέρ, οι ντόπιοι δεν το βλέπουν έτσι.

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό πράγμα και αυτό ισχύει, μέχρι θανάτου. Στην κυριολεξία, μιας και βλέπουμε οπαδούς να θάβονται με τη σημαία της ομάδας. Η χωρητικότητα του Στάδιου του Φωτός χωρά άλλωστε πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού του Σάντερλαντ.

Στις δύο πρώτες σεζόν είδαμε συχνά την οικονομία και τις θυσίες των ντόπιων να παίζουν κεντρικό ρόλο. Όπως επίσης και τα συναισθήματά τους. Σε αυτό το νέο κεφάλαιο, όμως, ένας νέος παίκτης έρχεται στην ομάδα. Είναι ο τρίτος διαφορετικός ιδιοκτήτης σε μια πενταετία και εκείνος που έχει φωτίσει με χαμόγελο τους οπαδούς. Ίσως πιο φωτεινό και από εκείνο που ο Roker Pier τους χαρίζει.

Πρόκειται για τον Kyril Louis-Dreyfus, γιο του πρώην νούμερο 1 της Olympique Marseille και κληρονόμο ενός παγκόσμιου κολοσσού στον τομέα της γεωργίας και της επεξεργασίας τροφίμων. Ανέλαβε τη Sunderland σε ηλικία μόλις 23 ετών, και πάνω κάτω από αυτό το σημείο ξεκινά η ιστορία της τρίτης σεζόν του Sunderland ‘Til I Die.

Η ομάδα τη χρονιά 2021/22 βρίσκεται πάντα σε αναζήτηση της πολυπόθητης ανόδου: κάθε σεζόν στην League One βαραίνει σαν ογκόλιθος, βυθίζοντας όλο και περισσότερο τους λογαριασμούς του συλλόγου και το πνεύμα των φιλάθλων. Τρία ολόκληρα χρόνια μετά από την καταστροφική σεζόν 2018/2019 που υποτίθεται ότι θα κατέγραφε το χρονικό της προαναγγελθείσας επιστροφής στην Πρέμιερ Λιγκ και αντ’ αυτού βρέθηκε να είναι το χρονικό μιας απροσδιόριστης καταστροφής, το Sunderland ‘Til I Die έχει επιστρέψει για να ξορκίσει τους δαίμονες.

Sunderland ‘Til I Die.

Στα -δυστυχώς- μόλις τρία επεισόδια της τρίτης σεζόν δεν λείπουν τα υποβλητικά αποσπάσματα, οι ανατριχιαστικές στιγμές για τη μοίρα και τα δεινά μιας ομάδας που όποιος έχει παρακολουθήσει τη σειρά, «πονάει» σαν δική του. Η Σάντερλαντ είναι και παραμένει ένας σύλλογος που είναι πραγματικά περίπλοκο να τον κοιτάξεις με αποστασιοποίηση, ακόμα και στην πιο σκοτεινή του φάση. «Γιατί δεν πανηγυρίζουμε ποτέ; Γιατί δεν είμαστε ποτέ εμείς;» αναρωτιούνται οι οπαδοί της Σάντερλαντ συνεχώς.

Ωστόσο βρίσκονται ακόμα εκεί στην ώρα τους, τρία χρόνια αργότερα, ανάμεσα στα ερυθρόλευκα καθίσματα του Stadium of Light. Και εμείς χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους συμπαραστεκόμαστε, σαν να είναι η δική μας ομάδα.

Το Sunderland ‘Til I Die βρίσκεται από τις 13 Φεβρουαρίου στην πλατφόρμα και έκτοτε βρίσκεται μόνιμα στη δεκάδα των πιο δημοφιλών του βρετανικού Netflix, κάνοντας σιγά – σιγά την Σάντερλαντ την πιο αγαπητή ομάδα στο Νησί.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ