“Καλά, δε ντράπηκε;” Οι χειρότερες στιγμές πρωτοκλασάτων ηθοποιών

Είμαστε οι χειρότεροι; Είμαστε οι χειρότεροι.

Αλλά να σας πω και κάτι; Αυτοί οι κύριοι και κυρίες θα περάσουν το επόμενο τρίμηνο με τους πάντες να τους λένε τι υπέροχοι που είναι και πάρτε κι αυτό το βραβείο και να οι συνεντεύξεις και πείτε τα λίγο μεταξύ σας έτσι λαμπεροί και υπέροχοι που είστε, και να κι ένα Όσκαρ για το σπίτι.

Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Όχι αποδομώντας τις εν λόγω ερμηνείες για τις οποίες προτείνεται ο καθένας (έχουμε μπροστά μας πολύ καιρό για να το κάνουμε αυτό) αλλά πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο για να θυμηθούμε τις στιγμές που όλοι τους θα ήθελαν να ξεχάσουν.

Χωρίς να σπαταλήσουμε άλλο χρόνο, να τα career lows της a-list του 2015:

Λεονάρντο ΝτιΚάπριο

Γενικά: Ο ηθοποιός που ενέπνευσε 7 τρισεκατομμύρια memes και κάθε χρόνο που περνάει χτίζει όλο και μεγαλύτερη ανθρωποθύελλα στο κίνημα Δώστε Όσκαρ Στον ΝτιΚάπριο.

Φέτος: Θα πάρει το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου για το “Revenant” του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάρίτού.

Η ντροπή: Για μια φευγαλέα στιγμή εκεί στα τέλη των ’90ς φάνηκε σα να τον χάνουμε τον ΝτιΚάπριο, φαντάζεστε να είχε χτίσει καριέρα αντίστοιχη της επιλογής του διπλού ρόλου του στο “Man in the Iron Mask”; Δεν ήταν ακόμα έτοιμος για διπλό ρόλο σε κακή ταινία εποχής. (Δείτε το κλιπάκι, είναι ξεκαρδιστικό, όλοι τους, τέλειο, εύγε.)

Τζένιφερ Λόρενς

Γενικά: Ό,τι πιο κοντινό έχει το σημερινό Χόλιγουντ σε a-list star. Όλα τα σφάζει, ολα τα μαχαιρώνει, και τα Όσκαρ, και ο φεμινισμός, και οι X-Men και η Κάτνις και οι κριτικοί και τα βραβεία και το box office.

Φέτος: Στο “Hunger Games: Mockingjay II” ήταν για μια ακόμα φορά εκπληκτική ως Κάτνις, ο ρόλος της καριέρας της, αλλά επειδή τα Όσκαρ είναι Όσκαρ φυσικά την βραβεύουν και την προτείνουν για οτιδήποτε άλλο κάνει εκτός από αυτό για το οποίο θα τη θυμάται το σύμπαν. Φέτος θεωρητικά θα προταθεί για το “Joy” του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, το οποίο ωστόσο έχει πάρει φρικτές κριτικές οπότε δεν είναι και σιγουράκι.

Η ντροπή: Μετά το “Winter’s Bone” (η ωραιότερη ερμηνεία και η καλύτερη ταινία της καριέρας της) και πριν το Όσκαρ για το “Silver Linings Playbook” την βάλει στην a-list, η Λόρενς συμφώνησε σε αρκετές εμπορικής κατεύθυνσης επιλογές που ως επί το πλείστον της βγήκαν καλές, τόσο το “Hunger Games” όσο και τα X-Men. Το “House at the End of the Street” δεν ήταν μια τέτοια ευτυχής επιλογής, μια κάκιστη ταινία τρόμου που είχε την τύχη να κυκλοφορεί μοστράροντας το πρόσωπο μιας Oscar winner η οποία ξεκάθαρα ντρεπόταν και περίμενε να εξαφανιστεί αυτή η ταινία από τις αίθουσες/τα ράφια για να συνεχίσει τη ζωή της.

Μάικλ Κίτον

Γενικά: Ο καλύτερος Μπάτμαν κι ο καλύτερος Μπέρντμαν.

Φέτος: Παίζει στο “Spotlight”, την ταινία που θα κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και που λογικά θα του φέρει δεύτερη διαδοχική υποψηφιότητα.

Η ντροπή: Δε ξέρω, ανάμεσα στο “First Daughter” με την Κέιτι Χολμς ή το “Herbie: Fully Loaded” με την Λίντσεϊ Λόχαν ο Μάικλ Κίταν πραγματικά τράβηξε το κανάλι για κάποια χρόνια πριν η καριέρα του αναστηθεί.

Έντι Ρεντμέιν

https://www.youtube.com/watch?v=Sl1-_k1GTn8

Γενικά: Δεν ξέρω από πού ήρθε ο Έντι Ρεντμέιν και γιατί τώρα πρέπει να τον αναγνωρίζουμε ως Οσκαρικό νικητή και -ακόμα πιο επίπονα- ως μέρος της κινηματογραφικής μαγείας του κόσμου του Χάρι Πότερ (πρωταγωνιστεί στο πολυαναμενόμενο “Fantastic Beasts and Where to Find Them”). Αλλά είναι και τα δύο αυτά πράγματα.

Φέτος: Παίζει μια τρανς γυναίκα στο “Danish Girl” το οποίο έχει δημιουργήσει αρκετές αντιδράσεις (ελάχιστες εκ των οποίων έχουν σχέση με το πόσο ενοχλητικός είναι ο Έντι Ρεντμέιν, αν και δεν πρέπει κι αυτό να παραγνωριστεί ως παράγοντας), αλλά λογικά θα φτάσει και φέτος ως την υποψηφιότητα.

Η ντροπή: Ξέρω πως πολλοί θα βιαστούν να πουν το “Jupiter Ascending” και ναι, το καταλαβαίνω, άσχετα που αγαπώ την ταινία όσο διασκεδάζω και με την εκκωφαντική ερμηνεία του Ρεντμέιν σε αυτήν. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ ο άθλιος, άβολος ρόλος του στο “Hick” μια coming of age road movie στο Τέξας με την Κλόε Μόρετζ και την Μπλέικ Λάιβλι (κλάμα).

Κέιτ Μπλάνσετ

Γενικά: Η Κέιτ Μπλάνσετ, η ηθοποιός που μπορεί να παίξει τα πάντα, και που πλέον θα προτείνεται για Όσκαρ περίπου στον αυτόματο, όπως η Μέριλ Στριπ.

Φέτος: Δίνει τη δεύτερη καλύτερη ερμηνεία του “Carol” και θα χάσει το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου από την Μπρι Λάρσον.

Η ντροπή: Η συλλογική ντροπή του “Monuments Men” που συμπαρέσυρε τους καλύτερους ανθρώπους μας, από την Μπλάσνετ και τον Μπιλ Μάρεϊ μέχρι τον Τζορτζ Κλούνεϊ και τον Αλεξάντερ Ντεσπλά. Τι τα θες. (Επίσης αν αυτή είναι η χειρότερη ταινία της καριέρας σου τότε πραγματικά μπράβο για την καριέρα σου.) Άλλες υποψήφιες ταινίες, που και πάλι είναι περισσότερο σαχλές παρά αληθινά κακές: “Bandits”, “Pushing Tin”, “Indiana Jones and the Nuking of the Fridge”. Αλλά το “Monuments Men” κερδίζει στα σημεία γιατί συνέβη τώρα, με την Μπλάνσετ όχι ως ανερχόμενη ηθοποιό μας ως Αγία Μπλάνσετ.

Μάικλ Φασμπέντερ

Γενικά: Ο άνθρωπος που μπορεί να ξεπετάει στιβαρές ερμηνείες ό,τι κι αν κάνει, από το “Shame” και το “Fish Tank” μέχρι τον Μαγκέντο ή τον φρικιαστικό κακό που έπαιζε στο “12 Years a Slave”.

Φέτος: Έπαιξε τον Στιβ Τζομπς στο “Steve Jobs” και λογικά θα τσιμπήσει μια υποψηφιότητα αν και η ταινία έχει γενικώς ξεχαστεί φουλ.

Η ντροπή: Είναι επίσης πολύ προσεκτικός ακόμα και στα εμπορικά του αλλά αυτό το “Jonah Hex” με τη Μέγκαν Φοξ δε ντράπηκε να το κάνει.

Συλβέστερ Σταλόνε

Γενικά: Ρόκι, Ράμπο, αρχηγός των Γερασμένων Avengers. Ένας ζωντανός θρύλος του σινεμά.

Φέτος: Φέτος παίζει τον γερασμένο Ρόκι στο “Creed” και θα κονταροχτυπηθεί για το Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου με τον Μαρκ Ράιλανς του “Bridge of Spies”.

Η ντροπή: Θυμάστε όταν έπαιξε έναν πενταπλό ρόλο κακών στο “Spy Kids 3D” του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ; Τρελαίνομαι.

Ματ Ντέιμον

Γενικά: Ένας από τους μεγάλους μας κινηματογραφικούς σταρ, πάντα δυνατός, έχει ενσαρκώσει τον ήρωα που επανεφηύρε ένα ολόκληρο είδος (Τζέισον Μπορν) έχει πάρει Όσκαρ Σεναρίου, έχει κάνει “Ocean’s Eleven”, γενικά όλα τα παράσημα εκεί είναι.

Φέτος: Στο “Martian”, ίσως την πιο απρόσμενη εισπρακτική επιτυχία της χρονιάς, παίζει βασικά ένα απολαυστικό one man show. Η ταινία πήγε καλά με τους κριτικούς, έσκισε στα ταμεία, τσιμπάει βραβεία και τοπ-10 λίστες εδώ κι εκεί και λογικά θα παίξει γερά στα Όσκαρ σε πολλές κατηγορίες.

Η ντροπή: Θα μπορούσα κι εδώ να παίξω με το “Monuments Men”, αυτή την ταινία-ιό που πήρε μαζί της τόσα άξια σταρ παλικάρια, αλλά ας πάμε με κάτι πιο πρωτότυπο, όπως ας πούμε ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΙ ΑΓΙΕ ΦΩΤΟΣΟΠ ΤΙ ΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ, ναι, είναι ιστορία του “Geronimo” φίλε σινεφίλ μου, μια ταινία που για πάντα θα κουβαλάνε μαζί του το παιδί θαύμα του εμπορικού σινεμά Ματ Ντέιμον κι ο αληθινός american legend Τζιν Χάκμαν.

Κέιτ Γουίνσλετ

Γενικά: Η κρυφά καλύτερη Κέιτ του Χόλιγουντ.

Φέτος: Παίζει στο “Steve Jobs” κι αν αυτό της φέρει μια υποψηφιότητα Β’ Γυναικείου Ρόλου τότε η ταινία θα έχει επιτελέσει το σκοπό της.

Η ντροπή: Κοιτάξτε εγώ νομίζω πως η χειρότερη ταινία της φιλμογραφίας της είναι το “Reader” (“I havent’s seen the Reader”) αλλά της έδωσαν Όσκαρ γι’αυτό οπότε νάναι καλά ο άγιος Χάρβεϊ, τι λόγος μου πέφτει εμένα. Η Κέιτ Γουίνσλετ δεν έχει να ντρέπεται για τίποτα. ΟΚ ίσως λίγο για εκείνες τις κακές ταινίες που έκανε με τη Τζέιν Κάμπιον, σαν το “Holy Smoke”. Ή και όχι. Κέιτ προχώρα.

Τζόνι Ντεπ

Γενικά: Ωπ νά’τος κι ο αδερφός μου.

Φέτος: Παίζει στο “Black Mass”, η ταινία που μια θεία μου νόμιζε πως ο τίτλος της ήταν “Η Μεταμόρφωση Του Τζόνι Ντεπ”. Παίζει για Α’ Αντρικό. Φαντάζεστε να το ξαναχάσει ο ΝτιΚάπριο επειδή έριξε πολύ μεικ-απ πάνω του ο Τζόνι Ντεπ; Θα είναι ό,τι καλύτερο παίζει να συμβεί φέτος.

Η ντροπή: Κάτσε περίμενε έρχεται και το “Alice in Wonderland 2”, έχει ακόμα βάθος το πηγάδι.