O Άμπεντ αναλύει γιατί το βρίσκει συναρπαστικό ως θέμα, καθώς την ηθοποιία σε γενικές γραμμές μπορεί να την κρίνεις συνολικά. Πάντα μπορεί να κατηγοριοποιήσεις έναν ηθοποιό ως καλό ή κακό. Εξηγεί: «Ρόμπερτ Ντάουνι Τζόυνιορ: Καλός! Τζιμ Μπελούσι: Κακός! Βαν Νταμ: Το καλό είδος κακού. Τζόνι Ντεπ: Το κακό είδος καλού.» Μπορείς εύκολα να το επεκτείνεις, και πάντα για όλους κάπου θα καταλήγεις.

Εκτός από τον Νίκολας Κέιτζ.

Διότι ο Νίκολας Κέιτζ είναι ο άνθρωπος που για κάθε εσωτερική ερμηνεία σαν το “Matchstick Men” παραδίδει ένα υστερικό κρεσέντο σαν το “Bad Lieutenant”. Για κάθε κεφάτη περιπέτεια σαν το “The Rock” θα γυρίσει πέντε βιντεοπεριπέτειες που ούτε ο ίδιος δε θα θυμάται να ξεχωρίσει. Για κάθε οσκαρική δραματική ερμηνεία σαν του “Leaving Las Vegas” θα μας κάνει να ξεσπάσουμε σε νευρικά γέλια με ένα “Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι”. Για κάθε μεγαλοφυές “Adaptation.” θα ξεπέσει σε ένα “Next”.

 

 

 

(Και δεν έχουμε καν αναφέρει το “Wicker Man”.)

Τι στα κομμάτια είναι ο Νίκολας Κέιτζ; Είναι καλός ηθοποιός που κάνει πολλές κακές επιλογές; Είναι κακός ηθοποιός που παθαίνει εκλάμψεις μεγαλείου; Είναι ένας ακίνδυνος ψυχοπαθής που παντελώς τυχαία μπορεί να παίξει από μεγαλειώδη δραματική ερμηνεία μέχρι κάτι περιπέτειες που είναι τόσο χαπακωμένος με ηρεμιστικά που δεν συνειδητοποιεί καν πως τραβάει η κάμερα;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΕΪΤΖ;;;;

Ο καθηγητής του Άμπεντ στο επεισόδιο του “Community” σκαρφίζεται έναν πανέξυπνο τρόπο για να μπορέσουν οι μαθητές να κρίνουν- ή απλά να διαπιστώσουν πως δεν είναι δυνατόν να κρίνουν. Λέει σε όλους να διαλέξουν πέντε τυχαίες ταινίες του Κέιτζ και να τις δουν σπαστά. Όχι χρονολογικά, όχι ανά είδος, όχι μαραθώνιο. Πέντε ταινίες. Στην τύχη. Τι συμπέρασμα μπορεί να βγει τότε;

Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ είναι πως δεν είναι δυνατόν να βγάλεις συμπέρασμα, όμως κατέληξα κάπου, έστω κι αν στην πορεία κόντεψα να τρελαθώ όπως ο Άμπεντ στο ίδιο το επεισόδιο.

Η μέθοδος: Πιάσαμε τη φιλμογραφία του Νίκολας Κέιτζ, πετάξαμε τα animation και κάτι πολύ πρώιμα έργα του ή εκείνα στα οποία έχει πάρα πολύ μικρούς ρόλους, και καταλήξαμε σε μια περιεκτική λίστα 50 ταινιών, μία για κάθε χρόνο ζωής του.

(Ότι ο τύπος είναι 50 χρονών και έπρεπε να προσπαθήσουμε για να καταλήξουμε σε μόλις 50 ταινίες του, δίνει μια πρώτη επεξήγηση του γιατί δεν γίνεται να τον κρίνεις. Απλά θα πει να στα πάντα.)

Επιβιώσαμε.

Mix-n-Match Νίκολας Κέιτζ

• Knowing
• Red Rock West
• Peggy Sue Got Married
• Kiss of Death
• Wild at Heart

ΟΚ, αυτό παραείναι Νίκολας Κέιτζ για τόσο αρχή. Δεν υπάρχει η παραμικρή σχέση ανάμεσα σε αυτές τις ταινίες, υποθέτω αυτό ήταν και το point όλου του άρθρου, αλλά για να μην βραχυκυκλώσω κι εγώ σαν τον Άμπεντ, θα παρατηρήσω απλά πως εδώ μέσα υπάρχουν από δύο ταινιάρες: “Wild at Heart” προφανώς, αλλά και το “Red Rock West” του αιώνια υποτιμημένου Τζον Νταλ, ενώ είμαι σε πειρασμό να βάλω στα συν και το “Kiss of Death” του Μπάρμπετ Σρέντερ. Τελοσπάντων, το βάζω αν μη τι άλλο επειδή ο ίδιος ο Κέιτζ είναι σίγουρα καλός σε αυτό, έστω κι αν σήμερα το να κοιτάς αφίσα ταινίας που περήφανα φωνάζει “ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΚΑΡΟΥΖΟ! ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΕΪΤΖ ΜΕ GOATEE! ΑΧΝΟΣ ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΤΖΑΚΣΟΝ!” δεν είναι και ακριβώς εγγύηση.

Το “Peggy Sue Got Married” δεν είναι κακό αλλά είναι τόσο minor για κάθε εμπλεκόμενο Κόπολα που θες απλά να το ξεχάσεις, ενώ το “Knowing” είναι από αυτές τις πρέπει-να-τις-δεις-για-νατις-πιστέψεις Μαγικές Κακές Ταινίες, κατηγορία που ο Κέιτζ έχει τιμήσει αρκούντως στο πρόσφατο στάδιο της καριέρας του. Σε κάθε περίπτωση, έστω κι αν δεν βγαίνει καμία συνοχή ή κανέναν χαρακτήρας από αυτή την random 5άδα, αν εξαιρέσεις το “Knowing” δεν έχεις τίποτα κακό, και ίσα ίσα τα μισά είναι φανταστικές στιγμές.

Καλός ή κακός; ΚΑΛΟΣ

Σοβαρός Νίκολας Κέιτζ

• Seeking Justice
• Windtalkers
• Bringing Out the Dead
• Adaptation.
• World Trade Center

Ωραία, αυτές είναι 5 ταινίες που θα μπορούσαν να ανήκουν στη φιλμογραφία του ίδιου ανθρώπου. Εμφανέστατα ακαδημαϊκός, σεβαστός ερμηνευτής, στο “Bringing Out the Dead” του Σκορσέζε βγάζει ψυχούλα και δίνει μεγάλη υποτιμημένη δραματική ερμηνεία, γι’αυτό έκανε το πιο προφανές “World Trade Center” μπας και του δώσουν τίποτα για αυτό. Αναπάντεχα, η αληθινή αναγνώριση ήρθε από τον πιο παλαβό του ρόλο, στο “Adaptation.” του Σπάικ Τζόνζι όπου παίζει τον σεναριογράφο Τσάρλι Κάουφμαν και τον -ανύπαρκτο (;)- αδερφό του Ντόναλντ. Αυτός ο ρόλος είναι αυτό που συμβαίνει όταν βάλεις μαζί τις έννοιες ‘οσκαρικό σινεμά’ και ‘νίκολας κέιτζ’. (Προφανώς το ‘νίκολας κέιτζ’ είναι έννοια, ναι.)

Το “Seeking Justice” είναι η κλασική ανούσια περιπέτεια που όλοι έχουν κάνει κάποια στιγμή στην καριέρα τους πιστεύοντας πως είναι ο καλύτερος τρόπος να εξαργυρώσουν το καλό τους όνομα χωρίς να ξεπέσουν σε χαζές μπλοκμπαστεριές, αλλά μετά διαπιστώνουν πως όχι, δεν αρκεί, θα πρέπει να κάνουν κι ένα “Windtalkers” στην καλύτερη. Ας μην χρεώσουμε αυτούς τους κακούς υπολογισμούς εναντίον του. Έτσι κι αλλιώς στο “Adaptation.” δίνει ερμηνεία στο τετράγωνο, τα καπελώνει όλα τα άλλα.

Καλός ή κακός; ΚΑΛΟΣ

Trashy Μπλοκμπαστερικός Νίκολας Κέιτζ

• National Treasure
• Ghost Rider: Spirit of Vengeance
• Kick-Ass
• Sonny
• Fire Birds

Το μόνο που έχω δει από το “Fire Birds” είναι η αφίσα του και νομίζω μου αρκεί. Ο ελπιδοφόρος νεανίας Κέιτζ αποφοίτησε από τα ‘80s με ρόλο σε μια ασήμαντη μιλιταριστική μπούρδα και συνέχισε αντιστοίχως. ΦΥΣΙΚΑ και ο υπερήρωάς του θα ήταν ο Ghost Rider, στην σκηνή της μεταμόρφωσης του οποίου δίνει αυτό που για έναν trashy μπλοκμπαστερά λογίζεται ως Μεγάλη Οσκαρική Στιγμή. Το “National Treasure” είναι η στιγμή που κατάφερε να χτυπήσει φλέβα χρυσού με μια πετυχημένη, zeitgeist-y περιπέτεια στην οποία τηλεγραφεί την ερμηνεία του. Στην πραγματικότητα, την μεγάλη του στιγμή την είχε στον β’ ρόλο του στο “Kick-Ass” όμως είναι άτυχος που άπαντες θυμούνται οτιδήποτε εκτός από αυτόν σε αυτή την ταινία 🙁

Επίσης παιδιά; Έχει σκηνοθετήσει και μία ταινία, το “Sonny”, που φυσικά δεν κολλάει με τίποτα άλλο, αλλά έχει για πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Φράνκο που είναι ως γνωστόν ο hipster Νίκολας Κέιτζ.

Καλός ή κακός; ΚΑΚΟΣ

Μανιακός Παρεξηγημένος Νίκολας Κέιτζ

• The Wicker Man
• Vampire’s Kiss
• Season of the Witch
• Snake Eyes
• 8mm

Αυτό το γκρουπάκι σχεδόν βγάζει νόημα, κι επίσης περιλαμβάνει μια από τις τρεις μεγαλύτερες στιγμές της Cageοσύνης. Το “Wicker Man” είναι μια από τις θρυλικότερες άθλιες ταινίες του σύγχρονου σινεμά, από τα αριστουργήματα που δε χορταίνεις να βλέπεις ξανά και ξανά. Ο Κέιτζ κάνει αεροκλωτσιές σε γυναίκες, φοράει κουστούμια αρκούδας, φωνάζει μανιασμένα για ένα τοστ (ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΚΑΨΕ ΔΙΑΟΛΕ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΚΑΨΕ),, έχουμε τις ΜΕΛΙΣΣΕΣ!!!! και φυσικά πάνω απ’όλα έχουμε την εμβληματική “Step away. From the bike.” σκηνή, ένα από αυτά τα κλιπάκια που σημαδεύουν για πάντα την καριέρα σου.

Μαζί με τα “Vampire’s Kiss” και “8mm” είναι εμφανές πως γενικά έχουμε να κάνουμε με έναν ημίτρελο μανιακό ερμηνευτή που γενικά είναι ένα τσικ μακριά από το να του φορέσουν ζουρλομανδύα όμως άσχετα από αυτό, είναι καθηλωτικός. Στο “8mm” πήγε για το δικό του “Se7en” κι αν και η ταινία είναι βλακεία ο ίδιος το παλεύει. Στο “Snake Eyes” παίρνει την τρέλα του και την κάνει καύσιμο ώστε να ηγηθεί μιας καλής περιπέτειας που σε σημεία είναι όσο τρελή και φιλόδοξη είναι κι ο ίδιος (μονοπλάνο της αρχής, WTF). Το “Wicker Man” είναι το μεγάλο του ρίσκο, βάζει τα πάντα εκεί μέσα, αλλά η ταινία τον πρόδωσε. Το “Vampire’s Kiss” είναι το ταπεινό του ξεκίνημα. Πάντα τρελός, πάντα φανταστικός. Το “Season of the Witch” είναι το ξεπούλημα προς το τέλος της καριέρας του, απογοητευμένος που δεν βρίσκει υλικό που να ταιριάζει στην ερμηνευτική του ιδιοσυγκρασία.

Καλός ή κακός; ΤΡΕΛΟΣ στα όρια του εγκλεισμού

Straight-to-DVD Νίκολας Κέιτζ

• Amos & Andrew
• Face/Off
• Stolen
• Next
• Con Air

Αυτό σχεδόν αρχίζει να βγάζει νόημα. Εδώ τι έχουμε, έχουμε έναν χαρισματικό πρωταγωνιστή κακών βιντεοταινιών που για κάποιο λόγο κάνει μια προσπάθεια μετάβασης στη μεγάλη οθόνη. Ένας Σκοτ Άντκινς ας πούμε. Το “Amos & Andrew” θα παραξένεψε τους σκληροπυρηνικούς φανς του γιατί παραείναι νερόβραστο, όμως με το “Face/Off” παρέδωσε α) ερμηνεία ζωής και β) συνέπεια ως προς το έντιμο βιντεο-παρελθόν του. (Η ταινία εκτός από αριστούργημα, λειτουργεί ταυτόχρονα ως κινηματογραφική, γυαλισμένη μπλοκμπαστεριά αλλά και ως παλιομοδίτικη βιντεοπεριπέτεια που ξέφυγε στη μεγάλη οθόνη.) Με το “Con Air” ξεπουλήθηκε κάπως, αλλά με το φανταστικά σάπιο “Next” άρχισε να επιστρέφει στις ρίζες του (από τις απολαυστικότερες Τέλειες Κακές Ταινίες της τελευταίας δεκαετίας).

Το “Stolen” είναι η αντίστοιχη τελευταία μεταγραφή που κάνει ένας μισοτελειωμένος λατινοαμερικάνος ποδοσφαιριστής σε κάτι Τούρκικες ομάδες πριν αποδεχτεί τη μοίρα του και επιστρέψει στη λατινική Αμερική για να κλείσει την καριέρα του υπό τις θριαμβευτικές ιαχές των φανατικών του από τις πρώτες μέρες, που δεν ξεχνούν. Ήρθε η ώρα να γυρίσεις το “Ηλεκτρικός Νίντζα 7”, Straight-to-DVD Νίκολας Κέιτζ. Κάν’το. Οι ορκισμένοι φανς σου ακόμα τραβάνε selfies με τις προηγούμενες 6 βιντεοκασέτες στην αγκαλιά τους. Κάν’το.

Καλός ή κακός; Ο Καλύτερος Κακός ηθοποιός του κόσμου, άρα ΚΑΛΟΣ

Νίκολας Κέιτζ Νίκολας Κέιτζ

• Gone in Sixty Seconds
• The Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans
• Leaving Las Vegas
• Ghost Rider
• Honeymoon in Vegas

Εδώ η ιντερνετική λοταρία με εκδικείται που προσπάθησα να ξεγελάσω τους κινηματογραφικούς θεούς επιχειρώντας να βάλω τον Νίκολας Κέιτζ κάτω από λογική και αριθμούς, πετώντας μου στα μούτρα μου μια ακραίας Cageοσύνης 5άδα, σε βαθμό που μπορείς να πεις ότι είναι και μικρογραφία όλης της καριέρας του. Δεν είμαι έτοιμος για αυτό ακόμα. Κρατάμε αυτή την πεντάδα και θα επανέλθουμε στο τέλος.

Paycheck Νίκολας Κέιτζ

• The Rock
• Bangkok Dangerous
• National Treasure: Book of Secrets
• Trespass
• The Frozen Ground

Γουώ, χτυπήσαμε φλέβα. Το “Bangkok Dangerous” είναι από τις πιο αστείες ταινίες που έχω δει, είναι μια κατά βάση 100% ασιατική περιπέτεια, γυρισμένη στη Μπανγκόκ, από τους αδερφούς Πανγκ, με πλήρως ασιατικό καστ, και *για κάποιο λόγο* με πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ στα όρια της υπνοβασίας. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα. Η λίστα-θησαυρός συνεχίζεται με ένα χαζο-σίκουελ, με μια ταινία που κανείς δε θυμάται ποια από όλες τις Πρόσφατες Βλακείες Νίκολας Κέιτζ είναι, και άλλη μία ταινία που κανείς δε θυμάται ποια από όλες τις Πρόσφατες Βλακείες Νίκολας Κέιτζ είναι (ετούτη μάλιστα με μπόνους Βανέσα Χάτζενς). Φοβερός ο τύπος, τον φαντάζομαι να χτυπάει και κάρτα κάθε πρωί στο σετ.

Και μην πει κανείς για το “The Rock”. Το “The Rock” είναι προφανώς ταινιάρα, αλλά ακόμα κι αν περάσεις μια ζωή παίζοντας μόνο σε σκουπίδια, κάποια στιγμή έστω και κατά λάθος θα γυρίσεις κάτι καλό. Εξάλλου τότε ήμασταν ακόμα στα μέσα των ‘90s, ο Κέιτζ δεν είχε προλάβει να βαρεθεί ακόμα. (Άσε που υποπτεύομαι πως είναι αδύνατον να έχεις πάνω από το κεφάλι σου τον Μάικλ Μπέι και να βαριέσαι, ο τύπος είναι επικίνδυνος. Σύντομα θα τεστάρουμε αυτή τη θεωρία με το απόλυτο πειραματόζωο, τον Μάρκ Γουόλμπεργκ στο νέο “Transformers”.)

Καλός ή κακός; Βαριεστημένος περιπετειάκιας, ό,τι χειρότερο, ΚΑΚΟΣ

Χαμηλών Τόνων Νίκολας Κέιτζ

• Trapped in Paradise
• The Weather Man
• Guarding Tess
• Tempo di uccidere
• Lord of War

Πώς έγινε αυτό; Προήλθε όντως από τη φιλμογραφία του Νίκολας Κέιτζ αυτή η πεντάδα ταινιών; Μια οικογενειακή περιπέτεια, μια κωμωδία, μια χαλαρή δραμεντί, OK το “Lord of War” που είναι υποτιμημένο και καλό αλλά τι σχέση έχει με Νίκολας Κέιτζ, και… ερχμ… ένα Ιταλικό δράμα εποχής γυρισμένο στη Ζιμπάμπουε;!;! (WTF) Νομίζω δεν υπάρχει καν ουρλιαχτό σε αυτή την πεντάδα. Πάμε παρακάτω σας παρακαλώ πολύ.

Καλός ή κακός; ΑΔΙΑΦΟΡΟ

Γραφικός Νίκολας Κέιτζ

• The Family Man
• Raising Arizona
• Captain Corelli’s Mandolin
• Zandalee
• City of Angels

Δεν μπορώ να σταματήσω να κοιτάω αυτή την αηδία στη μούρη του Κέιτζ από όταν έπαιξε στο “Zandalee”, ένα ερωτικό θρίλερ με τον Κέιτζ, το μουσάκι του, τον Τζατζ Ράινχολντ, τον Τζο Παντολιάνο και την Έρικα Άντερσον. Πιθανώς το πιο early-trashy-90s πράγμα στην ιστορία.

Από εκεί και ύστερα έχουμε έναν χαμηλών τόνων Μπρετ Ράτνερ (αρνούμαι), ένα ριμέικ Βιμ Βέντερς με τον Νίκολας Κέιτζ να ξεροσταλιάζει για δύο ώρες χαζεύοντας τη Μεγκ Ράιαν με βλέμμα στα όρια της υπνοβασίας, και… χμ, το Μαντολίνο. Πόσο γέλιο! Δε τις φτιάχνουν έτσι πια, am I right; “Bella bambina at 2 o’clock!” Κλάμα.

Όταν το μόνο καλό που βρίσκεις είναι το ότι πραγματικά ήταν θαυμάσιος στο ρόλο του Κοενικού Βλάκα, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Καλός ή κακός; ΚΑΚΟΣ

Γλυκός Νίκολας Κέιτζ

• The Sorcerer’s Apprentice
• Matchstick Men
• It Could Happen to You
• Moonstruck
• Drive Angry

Κοίτα, αν είχα δώσει την ερμηνεία που δίνει ο Κέιτζ στο “Matchstick Men” και σχεδόν κανείς δεν το θυμόταν, κι εγώ μετά θα γινόμουν έξαλλος (“Drive Angry”) και κυνικός εισπράκτης μισθών (“The Sorcerer’s Apprentice”). Όμως κοίτα για πόσα ερμηνευτικά επίπεδα είναι ικανός, ακόμα και σε μια πεντάδα *σχετικά* εσωτερική όπως αυτή, που δεν έχει πολλές ακρότητες. Το “Matchstick Men” είπαμε, το λατρεύω. Πανέξυπνο και γλυκό και αδερφικό και με έναν Κέιτζ που θες να του κάνεις bro hug. (Και δεν του λείπει κάν ένα Cage-ειο ξέσπασμα, τα έχει όλα αυτός ο ρόλος.)

Αλλά στο “Moonstruck” ο Νίκολας Κέιτζ πάει μέχρι και στην όπερα! Ενώ στο “It Could Happen to You”, που φυσικά δεν είναι και καμιά σημαντική ταινία, μοιάζει με οριακά ικανό romantic lead. Υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να κάνει; Ακόμα και το “Drive Angry” γαμάτο είναι.

Καλός ή κακός; ΚΑΛΟΣ

Και τώρα είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στην κατηγορία που επίτηδες προσπεράσαμε νωρίτερα.

Νίκολας Κέιτζ Νίκολας Κέιτζ

• Gone in Sixty Seconds
• The Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans
• Leaving Las Vegas
• Ghost Rider
• Honeymoon in Vegas

Ωραία, τώρα είμαι πιο έτοιμος. Όπως είπαμε, αυτή η πεντάδα είναι σαν μικρογραφίας ολόκληρης της Care-ειας oeuvre. Μέτρα:

• Ξεχάσιμα κακή περιπέτεια με τον Νίκολας Κέιτζ να περιφέρει τη βαριεστημένη μουτσούνα του επί δύο ώρες. Check.
• Παρεξηγημένο αριστούργημα με τον Νίκολας Κέιτζ να παραδίδει μια καθηλωτική, υστερική συμφωνία αντί ερμηνείας, ένα αληθινό κάστινγκ ρουά ματ (από τον επίσης, ταιριαστά μουρλό, Βέρνερ Χέρτζογκ). Check.
• Ανεξάρτητο δράμα με τον Νίκολας Κέιτζ να να βουτά βαθιά και να επιστρέφει με πληγωμένο βλέμμα και Σπουδαία Οσκαρική Ερμηνεία. Check.
• Τραγική περιπέτεια με τον Νίκολας Κέιτζ να νιώθει πως κάνει κάτι τρομερό την ώρα που απλώς ντροπιάζει τον εαυτό του. Check.
• Χλιαρή περιπετειώδης ρομαντικομεντί που κατά πάσα πιθανότατα ο Νίκολας Κέιτζ δεν είχε πλήρη συναίσθηση ενώ γύριζε. Check.

Καταλαβαίνεις εσύ τίποτα από όλα αυτά; Εγώ καταλαβαίνω πως, αν μεγευθύνουμε αυτό το δείγμα σε ολόκληρη την καριέρα του, έχουμε ένα 60% σκουπιδιών, αλλά κι ένα 20% στιβαρών ερμηνειών και ένα 20% μανιακού μεγαλείου που κανένας, απολύτως κανένας, άλλος ηθοποιός δεν δύναται να παραδώσει. Χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος για το αν ο ίδιος ο Κέιτζ καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα σε όλα αυτά που κάνει, θα πρέπει εδώ να δώσουμε τον πόντο υπέρ του, γιατί όταν το πρωί ξημερώσει και το σκουπιδιάρικο πάρει μαζί του τα σκουπίδια, αυτό που έχει μείνει πίσω είναι ένα Όσκαρ και μια ερμηνεία ακόμα καλύτερη κι από του Όσκαρ (ακριβώς επειδή αν ζητήσεις από 100 οσκαρικούς ηθοποιούς να την παραδώσουν, θα τα καταφέρει μόνο ένας, δηλαδή ο ίδιος ο Κέιτζ).

Καλός ή κακός; ΚΕΪΤΖ

Το αποτέλεσμα

Μέσα από την επιστημονική μέθοδο του “Community” καταλήξαμε σε ένα αποτέλεσμα που, φυσιολογικά μιλώντας για το σύνολο του έργου του Κέιτζ, παίζει ανάμεσα στο καλό, το κακό, το τρελό και το αδιάφορο (με μια αναλογία 4-3-1-1). Υποθέτω το “καλό” κάπως επικρατεί, όμως επικρατεί με αρκετά χαρακτηριστικό τρόπο ώστε να μπορεί να απαντήσει το αρχικό ερώτημα;

Ίσως και ναι, αλλά νομίζω πως η αληθινή απάντηση κρύβεται σε αυτή την τελευταία πεντάδα. Η αληθινή απάντηση της ερώτησης “τι είναι ο Νίκολας Κέιτζ, καλός ή κακός;” δε μπορεί, τελικά, παρά να είναι “Νίκολας Κέιτζ”.