Καμία σκηνή δεν χωράει τους Thievery Corporation

Πριν ένα χρόνο ακριβώς, οι ουρανοί άνοιγαν πάνω από τα κεφάλια μας στο live – ορόσημο των Ισλανδών Sogur Ros που είχαν συνωμοτήσει τότε με το σύμπαν για να μας χαρίσουν ένα οπτικό θέαμα βγαλμένο από τα βάθη των μουσικών τους εγκεφάλων. Βροχή, αστραπές, καταιγίδα ήχων.

Την Παρασκευή, το Release έριξε την αυλαία του υποδεχόμενο πάλι τα περίεργα για την εποχή, καιρικά φαινόμενα, κάνοντας την Πλατεία Νερού να δικαιώσει το όνομα της. Νερό και λάσπη, για το “καλημέρα”.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Οι διοργανωτές φρόντισαν να κάνουν live updates για τις καιρικές συνθήκες μέσα από τη σελίδα του event στο facebook, παίρνοντας τα εύσημα από τους χρήστες. Μια όμορφη κίνηση που δεν συνηθίζεται και σε κάθε περίπτωση προσθέτει κύρος στη γενικότερα πολύ καλή προσπάθεια για μια ακόμη χρονιά.

Δυστυχώς για την αξία τους, οι Omega Ray και οι Chinese Basement έπαιξαν υπό έντονη βροχή και μπροστά σε λίγο κόσμο. Ειδικά από τους Chinese Basement, προσωπικά περιμένω πολλά, μιας και είναι από τις λίγες νέες μπάντες που παίζουν με ελληνικό στίχο και το κάνουν πολύ καλά.

Οι Chinese Basement έχουν μεγάλες προοπτικές:

Ο κόσμος άρχισε να πληθαίνει με την εμφάνιση των Kadebostany γύρω στις 19.30. Τους Ελβετούς τους είχαν προσωπικά ξαναδεί στο Gazarte πριν από δυο χρόνια και δεν περίμενα κάτι λιγότερο από μια πολύ τίμια παρουσία.

Έμπλεξαν τα κομμάτια από τον πρώτο δίσκο τους με το νέο τους EP, παρότρυναν τον κόσμο να χορέψει με τις ομπρέλες του κάτω από το νερό, έπαιξαν τη διασκευή του Heroes και του Crazy in Love και γενικά κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού που δείχνει να τους αγαπάει με τον χρόνο, όλο και περισσότερο. Εντυπωσιακότατη performer η Kristina, από κάθε άποψη. Στο τέλος του live τους μάλιστα, μας κάλεσαν να “αντισταθούμε για την ελευθερία της Ελλάδας”. Και πολιτικά μηνύματα δηλαδή.

Kadebostany κάτω από τη βροχή:

Στο “διάλειμμα” ο καιρός επιτέλους “άνοιξε” και έκανε τους μη έχοντες ομπρέλα ή αδιάβροχο να βγουν από τις τέντες και τα υπόστεγα πάνω από το μπαρ δεξιά της σκηνής. Κάπου εκεί βρήκαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε το νέο Johnnie Walker με τζίντζερ, να πάρουμε τα δώρα που έδιναν οι άνθρωποι της VISA για την προώθηση του πλαστικού χρήματος και να στεγνώσουμε τις κάλτσες μας. Όχι, αυτό το τελευταίο δεν έγινε ποτέ.

Στις 21.00, σωστοί Άγγλοι στο ραντεβού τους, εμφανίστηκαν μπροστά μας οι Archive. Οι Archive έδωσαν ένα ‘επαγγελματικό’ live. Δεμένη μπάντα με δουλεμένο ήχο και εμπειρία, ωστόσο έδειξε να αποδίδει καλύτερα στα νεώτερα κομμάτια της παρά στα παλαιότερα της, από τα οποία παρουσίασε ομολογουμένως, λίγα.

Το κοινό μπορεί να περίμενε το Again, το Pulse και το Goodbye, ωστόσο οι Βρετανοί αποζημίωσαν τους εδώ και χρόνια Έλληνες οπαδούς τους, με το You make me feel και το Numb με το οποίο έκλεισαν και το setlist τους. Κορυφαία στιγμή το Fuck You για το οποίο άναψαν και καπνογόνα.

Λίγο νεύρο παραπάνω, θα έκανε καλό.

Archive live, χωρίς Again:

Το μεγάλο όνομα της βραδιάς ήταν φυσικά, οι Αμερικάνοι Thievery Corporation και λίγο πριν κάνουν την εμφάνιση τους, η Πλατεία Νερού είχε γεμίσει απ’ άκρη σ’ άκρη. Και είχε στεγνώσει. Κόσμος παντού, δεξιά κι αριστερά της σκηνής μέχρι πίσω πίσω στην είσοδο. Το καλό με το σημείο, είναι πως χάρη στο επικλινές έδαφος και τις μεγάλες οθόνες, μπορείς να δεις το live από κάθε γωνιά.

Η αλήθεια είναι πως οι σημερινοί Thievery ελάχιστα κοινά έχουν ως σκηνική παρουσία με το συγκρότημα που ξεκίναγε το 1995 από τις γειτονιές της πρωτεύουσας των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρόλα αυτά, η συγκεκριμένη μπάντα φέρει μαζί της κάτι το μαγικό. Έχει μια σπάνια ικανότητα να ενώνει το πιο ετερόκλητο κοινό μέσα στο ίδιο live.

Στην Πλατεία Νερού άλλωστε βρέθηκαν “μεταλάδες”, “παιδιά της παραλιακής”, alternative αγόρια και κορίτσια, χιπστερς, μη χιπστερς, άνθρωποι όλων των ηλικιών και χόρευαν μαζί, πλάι πλάι, με τους ίδιους ήχους της κολεκτίβας των Rob Garza και Eric Hilton.

Οι άλλοτε χαλαροί κι άλλοτε έντονοι ρυθμοί των Thievery έδεναν με τις φωνές που έχει επιλέξει το δίδυμο να “ντύνουν” τα κομμάτια τους. Reggae, dub, electro, ethnic, funk, όλα μαζί στο μπλέντερ, πάρτι κανονικό. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ταμπέλα “lounge” τους αδικεί κατάφωρα, σε ότι αφορά τουλάχιστον τα live performances του “διαστημικού” και πολυεθνικού τους οχήματος.

Αξίζει να σημειωθεί πως το σπουδαιότερο ίσως κατόρθωμά τους είναι το ότι παραμένουν ένα από τα πιο επιτυχημένα ονόματα στο χώρο τους για πάνω από 20 χρόνια, παρότι ουδέποτε είχαν τη στήριξη μιας πολυεθνικής εταιρείας. Τα άλμπουμ τους άλλωστε τα κυκλοφορούν από το δικό τους label, ενώ η όλη κουλτούρα τους είναι ένα από τα στοιχεία που έχει κάνει το ελληνικό κοινό να τους στηρίξει τόσο πολύ από την αρχή σχεδόν της καριέρας τους.

Μαζί με τους Moderat και τον Γιάννη Αγγελάκα, ήταν τα ονόματα που έδωσαν τα καλύτερα live στο φετινό Release.

To setlist των Thievery και μια γερή δόση, παρακάτω:

The Forgotten People

Until the Morning

True Sons of Zion

Letter to the Editor

Culture of Fear

Illumination

Le Monde

Love Has No Heart

Weapons of Distraction

La Femme Parallel

Amerimacka

The Heart’s a Lonely Hunter

Fight to Survive

Lebanese Blonde

The Richest Man in Babylon

Thievery Corporation στο ρελαντί: