Τα emoji, ο έλεγχος και η πρώτη γιούχα των φετινών Καννών

Το PopCode θα γράφει καθημερινά από το 70ό Φεστιβάλ Καννών ως τις 28 Μαϊου.

***

1. Δεν έχω προφανώς μέτρο σύγκρισης από προηγούμενες χρονιές αλλά από ό,τι μου λένε, φέτος τα μέτρα ασφαλείας είναι πιο σφιχτά από ποτέ. Για να πάρεις μια ιδέα, εκτός του ότι κάζουαλι κυκλοφορούν στους δρόμους αστυνομικοί με εμφανέστατα όπλα, οι τύπου αεροδρομίου έλεγχοι βρίσκονται πλέον έξω τελείως από τις αίθουσες, στα σκαλιά δίπλα στο κόκκινο χαλί, ενώ υπάρχουν και πολλαπλά σημεία ελέγχου εισιτηρίων.

Στα σκαλιά έξω από κτίριο που στεγάζει τις αίθουσες, περνάμε έλεγχο για μεταλλικά αντικείμενα, σωματικό και στις τσάντες, ενώ το εισιτήριό μας ελέγχεται τόσο πριν μπούμε στην αίθουσα όσο και πριν βγούμε(!) μετά το τέλος της προβολής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν κάποιο συνωστιμό στους διαδρόμους που οδηγούν από την έξοδο της αίθουσας στο κυρίως κτίριο, αλλά επειδή όλες οι διαδικασίες φέτος από ό,τι φαίνεται καθυστερούν περισσότερο (σε 2 από τις 4 προβολές που έχω πάει έχει υπάρξει μεγάλη καθυστέρηση, ξεσηκώνοντας ακόμα και κάποιες χλιαρές αποδοκιμασίες) αυτό εν τέλει δεν το κάνει δυσκολότερο να προλάβεις άλλα πράγματα.

Στην έξοδο από το ‘Wonderstruck’ στη μεγάλη αίθουσα Grand Theatre Lumiere.

2. ΓιούχαWatch: Στο τέλος του ‘Jupiter’s Moon’ του Kornél Mundruczó, μια ταινία θα λέγαμε, αχμ, ιδιαίτερη, ακούστηκαν και τα πρώτα “boo” για φέτος. Όχι τίποτα τρομερό, μέτρησα νομίζω κυριολεκτικά τρεις διαφορετικούς ανθρώπους. Αλλά υπήρξαν! Εξάλλου όπως έχουμε ξαναπεί, αυτά όλα τα πράγματα που ύστερα γίνονται αντικείμενο θρύλων μπορεί απλά να οφείλονται σε καπρίτσια της στιγμής λιγοστών ανθρώπων. Η ιστορία πάντως το έγραψε: ‘Jupister’s Moon’, τρία “boo”.

Η νέα ταινία από τον σκηνοθέτη του ‘White Dog’ ακολουθεί την ιστορία ενός πρόσφυγα που αφού πέφτει θύμα ενέδρας στα σύνορα, ανακαλύπτει πως όχι μόνο δε πέθανε από τα πυρά, αλλά μπορεί και να πετάει. Ο πρώτος πρόσφυγας υπερήρωας; “Τι λες μωρέ,” θα μου πεις, “και ο Ιησούς τι ήταν;”. Ο Kornél Mundruczó σε έχει ήδη προλάβει, μη χαίρεσαι.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ:

7 ταινίες που κράχτηκαν στις Κάννες αλλά έκαναν επιτυχία

3. Στο κόκκινο χαλί ακόμα βιδώνουν.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Το 70ό Φεστιβάλ Καννών

4. “Σχεδόν όλες μου οι ταινίες είναι εποχής, αλλά αυτή είναι διπλής περιόδου, οπότε αυτό ήταν συναρπαστικό -τρόποι με τους οποίους το ένα μπορούσε να χωρέσει ιδέες και εικόνες από το Μανχάταν των ‘20s απέναντι σε μια Νέα Υόρκη σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους οικονομικής ύφεσης στα τέλη των ‘70s,” λέει ο Todd Haynes για το ‘Wonderstruck’, στο οποίο παρακολουθούμε την παράλληλη ιστορία δύο κουφών παιδιών που δραπετεύουν από τα σπίτια τους και αναζητούν δυο μεγάλες αλήθειες. Η μία ιστορία είναι ασπρόμαυρη, η άλλη είναι γεμάτη χρώμα και ‘70s ζωντάνια- και οι δύο μαζί ξετυλίγονται σχεδόν σαν βουβή ταινία.

“Αλλά αυτό που πραγματικά αγάπησα ήταν αυτό: λειτουργεί σαν ένα κλασικό μυστήριο,” λέει ο Haynes στον Hollywood Reporter. “Υπάρχουν αινίγματα που τα παιδιά προσπαθούν να ξετυλίξουν και να λύσουν, και συχνά η απάντηση στο ένα εγείρει περισσότερες ερωτήσεις για το επόμενο στάδιο της ιστορίας. Και το κεντρικό καθοριστικό μυστήριο είναι αυτό: γιατί λέμε αυτές τις ιστορίες και πώς θα συνδεθούν;”

5. Ο Hollywood Reporter έχει ένα μικρό Q&A με την Albane Claret, μια διάσημη party planner από το Παρίσι, που κάνει events στις Κάννες εδώ και 16 χρόνια και φέτος ετοιμάζει το afterparty του ‘Beguiled’. Σε ένα σημείο την ρωτούν ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχει δει στις Κάννες. Η απάντησή της ήταν ότι μια φορά έσκασε πολύ αργά στο πάρτυ ο Matt Dillon και πείναγε και μια άλλη φορά παραγγείλανε 8 τσηζ μέσω room service στον Robert Pattinson και τους φίλους του στις 2 το βράδυ. Albane μου, αυτά δεν γίνεται να είναι τα πιο τρελά πράγματα που είδες σε 16 χρόνια party planning στις Κάννες. “Διάσημοι! Τρώνε κι αυτοί σαν ζώα αργά τη νύχτα!”

Τελοσπάντων, εμείς κάτσαμε σήμερα μετά το Μουντρούτσο να φάμε μια μακαρονάδα και άρχισαν να χορεύουν καποέιρα μες στα μούτρα μας, αυτό είναι οριακά πιο τρελό από τα 16 χρόνια της Albane:

6. Εσείς τι φέρνετε στο μυαλό σας όταν σκέφτεστε το Φεστιβάλ Καννών; Αργές ρώσικες ταινίες ίσως, μοντέλα στο κόκκινο χαλί, ναι, έξαλλα πάρτυ, την Isabelle Huppert, τέτοια πράγματα τελοσπάντων. Το λέω αυτό επειδή προχτές ο T.J. Miller κατέφθασε έτσι στην παραλία μπροστά από το Carlton

Arthur Mola/Invision/AP

και έβγαλε βόλτα εκεί τα emojis από την επερχόμενη ‘Emoji Movie’ στην οποία πρωταγωνιστεί.

Arthur Mola/Invision/AP

Και αυτό είναι κάτι που πράγματι συνέβη στις Κάννες.

7. Υποθέτω πάντως ότι οι περισσότεροι φέρνετε στο μυαλό σας κάτι τέτοιο και καλά κάνετε γιατί είναι αλήθεια.

8. Χθες το Variety είχε για εξώφυλλο την επόμενη ταινία του Paul Verhoeven, bless.

 

9. Ο φίλος του σάιτ, Gaspar Noe μιλάει για την κουλτούρα εξέδρας στις προβολές του Φεστιβάλ, καθώς θυμάται την πρεμιέρα του ‘Irreversible’ του 2002: “Αυτό αγαπώ σε αυτό το Φεστιβάλ: Είναι το μόνο μέρος όπου οι άνθρωποι αντιδρούν στις ταινίες με τον ίδιο τρόπο που θα αντιδρούσαν σε ένα πολιτικό ντιμπέιτ ή σε ένα παιχνίδι του Μουντιάλ.”

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Μιλώντας με τον Gaspar Noe για το ‘Irreversible’ και την αγάπη, στην περσινή του επίσκεψή του στην Αθήνα.

10. Άλλη μια μέρα, άλλο ένα σύνολο μαγευτικών τίτλων από το market. Καταρχάς έχει Scott Adkins, που θα έπρεπε να είναι αντικείμενο ενός Φεστιβάλ από μόνος του, αλλά τελοσπάντων.

Επίσης,

(Με έχει ψήσει το ‘Salty’, δε ξέρω, άλλη μια μέρα να το δω μπροστά μου στα dailies και τελείωσε.)

Μου αρέσει που το 2017 COMING SOON στο κάτω μέρος της αφίσας διαβάζεται και ως “το 2017 έρχεται σύντομα” γιατί ξεκάθαρα το 2015 τηλεφώνησε και λέει “λολ είστε σοβαροί μωρέ;”.

Αυτό αν μη τι άλλο θα έχει καλό afterparty.

11. “Ο αλγόριθμος έχει δει μαχητικά πλοία να φλέγονται στη ζώνη του Ωρίονα;”

12. Στο πρόγραμμα των φετινών Καννών εκτός από τηλεόραση και streaming έχουμε και VR, το οποίο σκοπεύουμε να τσεκάρουμε σύντομα μάλιστα.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Φεστιβάλ Βενετίας: Είδαμε την πρώτη virtual reality ταινία

Το ‘Carne y Arena’ βλέπει τους Alejandro G. Inarritu και Emmanuel Lubezki να ενώνουν τις δυνάμεις τους (ποιος να τό’λεγε) στο μόνο μέσο που έβγαζε νόημα βάσει της εξέλιξης της συνεργασίας τους: στο virtual reality. Μιλώντας για το 6λεπτο φιλμάκι τους, ο Lubezki παραδέχτηκε πως η επιστροφή στο παραδοσιακό σινεμά θα είναι δύσκολη. Συμφωνεί ο Innaritu:

“Σύντομα οι παραδοσιακές ταινίες, με τις επίπεδες οθόνες τους και τις παραδοσιακές τους πλοκές, θα μοιάζουν αναχρονιστικές σε μια ανερχόμενη γενιά που θα ψάχνει για κάτι πιο πειραματικό.”

Είμαι πάρα πολύ εδώ για την επόμενη μεγάλη μάχη που θα πιάσουν οι Κάννες, όταν βάλουν VR ταινία στο Διαγωνιστικό τους σε 5-6 χρόνια.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

70ό Φεστιβάλ Καννών: Η άφιξη