Κάποιος να κάνει εδώ και τώρα την Rose Byrne πρωταγωνίστρια

Πόσες ηθοποιούς εκεί έξω μπορείς να θυμηθείς που μπορούν να κλέψουν την παράσταση εξίσου αποφασιστικά είτε παίζουν σε ταινίες τρόμου, blockbuster (ηρωικά, όπως η ‘Τροία’, ή υπέρ-ηρωικά) ή -πάνω από όλα- κωμωδίες; Ναι, η 36χρονη Αυστραλή είναι έτοιμη να γίνει πρώτο όνομα στη μαρκίζα.

H Rose είναι πολύ όμορφη, σικάτη, με αρχετυπικό look πρωταγωνίστριας. Αλλά, με την εξαίρεση του ‘Troy’ -εκεί που έκλεψε, ως Βρισηίδα, την καρδιά του Αχιλλέα Brad Pitt- ποτέ της δεν πούλησε αυτό.

Δεν πειράζει αν δεν την θυμάσαι από εκεί (ή από τα ρολάκια της στα ‘Star Wars: Attack of the Clones’, την πρώτη της δηλαδή Χολιγουντιανή ταινία, και ‘Marie Antoinette’). Συνέβη και σε εμάς.

Σε τέτοιο βαθμό που μπορώ να πω ότι το πραγματικό ντεμπούτο της στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ήταν όταν άνοιξε για πρώτη φορά η πόρτα του ασανσέρ στο τηλεοπτικό ‘Damages’ και την είδαμε να βγαίνει ματωμένη από μέσα.

Εκεί που, επί πέντε σεζόν, φάνηκε άξια αντίπαλος της -καθόλου ευκαταφρόνητης- Glenn Close. Δικαίως υπήρξε υποψήφια για δυο Emmy και δυο Χρυσές Σφαίρες. Και αδίκως, πολύ αδίκως, δεν κέρδισε καμιά τους.

Όλα αυτά πίσω στο 2007. Μια χρονιά που είδε το κορίτσι που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ της Βενετίας (με το ‘The Goddess of 1967’) όταν ήταν 21 ετών να ξεκινάει τα γυρίσματα του ‘Damages’ και ταυτόχρονα να γίνεται η μούσα του Danny Boyle που την έχρισε συμπρωταγωνίστρια και στο ‘Sunshine’ (που σκηνοθέτησε) και στο ’28 Weeks Later’ (όπου ήταν παραγωγός).

Mε την -μεγαλωμένη σε μια φάρμα στην Τασμανία- Rose, που πάντοτε είχε κάτι πιο ατίθασο κρυμμένο πίσω από την κλασική ομορφιά της (‘Ήμουν διάολος στην εφηβεία μου. Νεαρή, άγρια, ανόητη. Το έσκαγα από το παράθυρο και πήγαινα σε ολονύχτια πάρτι. Μια φορά μελάνιασα το μάτι ενός τύπου επειδή δεν μου έκατσε’), να θυμάται για τα στοιχήματα που έβαζαν για το πoιο zombie θα τερματίσει πρώτο στον αγώνα δρόμου.

Και πάλι όμως το Χόλιγουντ δεν ήξερε τι να την κάνει, όποτε και την ‘χαράμιζε’ σε ταινίες δίπλα στον Nicolas Cage. (Ήταν καλή και στο ‘Adam’, επίσης, μια ταινία σχετικά χαμένη στο χρόνο.) Εντάξει, υπό μια έννοια, κωμωδία ήταν και αυτή η ταινία. Ας πούμε πως έκανε το ‘αγροτικό’ της.

Ουσιαστικά η πρώτη φορά που την είδαμε σε καθαρόαιμη κωμωδία ήταν στο ‘Get Him to the Greek’ όπου έπαιζε την ατάλαντη ροκ σταρ γυναίκα του -κατόχου επιπέδου Cage ψυχοπάθειας- Russell Brand.

Δείτε την εδώ στην audition, που κυκλοφόρησε στο youtube, να ξεστομίζει για πρώτη φορά on camera ένα οχετό από βρισιές.

Κάτι που κλασάρει τόσο έντονα με την αγγελική φυσιογνωμία της, που είναι απλά ξεκαρδιστικό και τείνει να εξελιχθεί στο trademark της. Εξού και το επανέλαβε με επιτυχία στο ‘Neighbors’ όπου, ως η -πιο τρελή από αυτόν- σύζυγος του Seth Rogen, έκλεψε την παράσταση από τους πάντες.

Το ίδιο ακριβώς που έκανε στο ‘Bridesmaids’ ως η επιφανειακή και πάμπλουτη παράνυμφος Έλεν. Παρότι ήταν η μοναδική από το cast που δεν είχε εμπειρία σε κωμωδία ή αυτοσχεδιασμό, όπως οι Kristen Wiig και Maya Rudolph.

Για την ακρίβεια στο ‘Bridesmaids’ την παράσταση την έκλεψε η Melissa Mccarthy. Αλλά η Byrne την ‘ισοφάρισε’ ως η Βουλγάρα αντίπαλός της (τύπου ‘κακιά του Bond’) στο ‘Spy’.

Με άλλα λόγια, όπως κατάλαβες, συμφωνούμε με τον θαυμασμό που εξέφρασε δημοσίως ο σύντροφός της Bobby Cannavale (και συμπρωταγωνιστής της στο ‘Adult Begginers’) που την αποκάλεσε ‘αγάπη της ζωής του’ καθώς παραλάμβανε το Emmy για το ‘Boardwalk Empire’.

Γιατί η Rose είναι αυθεντικά αξιαγάπητη. Επί της οθόνης και εκτός. Ανεβάζει μια κλάση πάνω οτιδήποτε αγγίζει. Είτε μιλάμε για κωμωδίες (‘The Internship’, ‘This Is Where I Leave You’, ‘The Meddler’), είτε για θρίλερ τύπου ‘Insidious’, είτε blockbuster όπως τα ‘X-Men: First Class’ και ‘Apocalypse’ ως η πράκτορας της CIA Moira MacTaggert.

Επιπλέον διαθέτει ένα εξαιρετικά ‘Αυστραλέζικο χιούμορ’ που της επιτρέπει να αυτοσαρκάζεται διαρκώς και αδυσώπητα. Είτε μιλώντας για την καλύτερή της στιγμή, δηλαδή ‘Την μια και μοναδική ατάκα που είπα στο Star Wars’, είτε δηλώνοντας πως ‘Είχα και χειρότερα’ όταν την ρώταγαν για τις ερωτικές σκηνές με τον Brad Pitt την εποχή της ‘Τροίας’.

Στο τέλος της ημέρας η Rose είναι μια κωμική φλέβα χρυσού που έχει πολλά ακόμη να μας δείξει. Αρκεί κάποιος -και η ίδια, που παραμένει εξαιρετικά ανασφαλής όσον αφορά τις ικανότητές της- να πιστέψει ότι μπορεί να σηκώσει μια ταινία πάνω της και να σταματήσει να είναι απλώς η καλύτερη συμπρωταγωνίστρια που θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί να έχει.