Κι όμως, η δεύτερη σεζόν Fargo κατάφερε να ξεπεράσει την πρώτη

Η σχέση μου με τη δεύτερη σεζόν του Fargo ξεκίνησε πολύ στραβά. Αρχικά, για κάποιο παράξενο λόγο είχα βγάλει το συμπέρασμα πως δεν θα υπάρξει ποτέ συνέχεια της εξαιρετικής πρώτης σεζόν, δεδομένου ότι η ιστορία που είδαμε σε αυτήν ολοκληρώθηκε μαζί με το τελευταίο επεισόδιο.

Όταν επιτέλους έφτασαν στα αυτιά μου τα ευχάριστα για την μεγάλη επιστροφή (λίγες μόλις ημέρες πριν την πρεμιέρα, μην νομίζεις), υποδέχτηκα τα νέα μουδιασμένος. Το φιάσκο με τη δεύτερη σεζόν του True Detective με είχε τρομοκρατήσει.

Το True Detective, απέτυχε παταγωδώς, σε όλα τα επίπεδα, κάτι που δεν με έκανε καθόλου αισιόδοξο για τη συνέχεια του Fargo. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, περίμενα να κυλήσουν τα πρώτα επεισόδια, ώστε να δω πως το υποδέχονται κοινό και κριτικοί.

Μόλις έσκασαν οι πρώτοι διθύραμβοι άρχισα να ξεθαρρεύω. Όταν ξεκίνησαν και οι συγκρίσεις με την πρώτη σεζόν, αποφάσισα πως πρέπει να το ξεκινήσω άμεσα. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, είχα ήδη αποφασίσει πως αποκλείεται η δεύτερη σεζόν να πλησιάσει αυτά που μας χάρισε η πρώτη, με τους Billy Bob Thornton και Martin Freeman να βρίσκονται σε τρελά κέφια και να απογειώνουν την ιστορία που σκάρωσε ο Noah Hawley. Είχα όμως πειστεί πως τουλάχιστον αξίζει να την παρακολουθήσω.

10 επεισόδια μετά, παραδέχομαι πως έπεσα έξω σε όλα. Η δεύτερη σεζόν του Fargo δεν είχε καμία σχέση με το κακό παράδειγμα του True Detective. Η συνέχεια του Fargo ήταν ένα έπος, το οποίο άνετα μπορεί να συγκριθεί με την πρώτη σεζόν. Είχε τρομερούς ηθοποιούς, διασκεδαστικό στόρι, το κλασικό του μαύρο χιούμορ, ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1970, μαθήματα αμερικάνικης νοοτροπίας, πολύ αίμα, μέχρι και εξωγήινους.

Ας τα δούμε όμως όλα με τη σειρά.

Η ιστορία της δεύτερης σεζόν

Αν έχεις παρακολουθήσει την πρώτη σεζόν, καταλαβαίνεις ότι ο τρόπος με τον οποίο τελείωσε, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για συνέχιση της ιστορίας του ψυχρού δολοφόνου Lorne Malvo και του αγαθού Lester Nygaard.

Οι δημιουργοί της σειράς έπρεπε να πατήσουν πάνω σε ένα νέο στόρι και να επιστρατεύσουν εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες και φυσικά ηθοποιούς. Έφεραν πίσω τη σίγουρη λύση του Noah Hawley για να γράψει τα περισσότερα επεισόδια της δεύτερης σεζόν και με ηθοποιούς όπως η Kirsten Dunst, ο Patrick Wilson, o Jesse Plemons , o Ted Danson αλλά και ο Nick Offerman (ο Ron Swanson ντε!), φρόντισαν ώστε οι ερμηνείες να κινηθούν και πάλι σε υψηλό επίπεδο. Οι αποκαλύψεις της σεζόν βέβαια ήταν άλλες, όμως αυτό θα το αναλύσουμε αργότερα.

Έχοντας τον συγγραφέα της πρώτης σεζόν και ένα εξαιρετικό καστ, η μαγιά υπήρχε. Έπρεπε πια να βρεθεί και μια ιστορία εξίσου ενδιαφέρουσα με αυτή της πρώτης σεζόν. Όπως και στην πρώτη σεζόν αλλά και την ταινία του 1996, έτσι και εδώ, οι τίτλοι αρχής μας πληροφορούν πως τα γεγονότα βασίζονται σε αληθινά γεγονότα.

Φυσικά, πρόκειται για μια πλάκα που ξεκίνησαν οι αδερφοί Coen, αφού ελάχιστα από αυτά που διαδραματίζονται στο σενάριο έχουν την οποιαδήποτε σχέση και έχουν εμπνευστεί από πραγματικές ιστορίες.

Η δεύτερη σεζόν μας παρουσιάζει τη διαβόητη οικογένεια των Gerhardt, μια εγκληματική οργάνωση στην ουσία, η οποία ελέγχει την περιοχή του Fargo. Όταν ο πάτερ φαμίλιας και ηγέτης της οικογένειας, Otto, παθαίνει καρδιακή προσβολή, η παράξενη οικογένεια των Gerhardts βρίσκεται να αναζητά τον επόμενο ηγέτη της.

Την ίδια στιγμή, ο μικρότερος γιος της οικογένειας, Rye, χάνει τη ζωή του όταν τον παρασύρει με το αυτοκίνητο η -όχι και τόσο έξυπνη- κομμώτρια Peggy Blumquist, την οποία υποδύεται η Kirsten Dunst. Ο Rye είχε μόλις ολοκληρώσει με επιτυχία μια τριπλή δολοφονία σε τοπικό βαφλάδικο και η τρομοκρατημένη Peggy επιστρέφει με τον Rye καρφωμένο στο παρμπρίζ σπίτι της, μην έχοντας φυσικά την παραμικρή ιδέα ότι μόλις σκότωσε τον μικρό γιο της μαφιόζικης οικογένειας της πόλης. Μαζί με τον άντρα της, Ed, αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το πτώμα και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους. Έτσι νομίζουν τουλάχιστον.

Μέσα σε αυτή την υπέροχη ατμόσφαιρα, το Fargo επισκέπτονται και αντιπρόσωποι από το συνδικάτο εγκλήματος του Kansas, οι οποίοι θέλουν να επεκταθούν στην περιοχή, προσφέροντας στους Gerhardts δυο επιλογές: Συμβιβασμό ή πόλεμο.

Οι ντετέκτιβ της περιοχής, ξεκινάνε να λύσουν το μυστήριο με την τριπλή δολοφονία του Rye και φυσικά μπλέκονται στη μέση του πολέμου των Gerhardts και της μαφίας του Kansas, αλλά και στην ξεκαρδιστικά αφελή προσπάθεια του ζεύγους Blumquist να κρύψει το γεγονός ότι η Peggy σκότωσε τον Rey.

Α! Στη σειρά κάνει random εμφανίσεις και ο Bruce Campbell στο ρόλο του Ronald Reagan εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας.

Με λίγα λόγια, χαμός. Η ιστορία τοποθετείται χρονικά πριν από τα γεγονότα της πρώτης σεζόν, χωρίς φαινομενικά να έχει ιδιαίτερη σύνδεση με τα όσα βλέπουμε σε αυτήν. Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία που ενώνουν τις δυο σεζόν, εκτός φυσικά από την περιοχή του Fargo.

Θυμάσαι την ντετέκτιβ Molly Solverson, την αστυνομικό-γατόνι της πρώτης σεζόν, με τον υπερπροστατευτικό πατέρα Lou, τον πρώην αστυνομικό που τα παράτησε για να ανοίξει diner; Στην δεύτερη σεζόν, ο πρωταγωνιστής-αστυνομικός (Patrick Wilson) δεν είναι άλλος από τον Lou σε νεαρή ηλικία, ενώ βλέπουμε και την Molly, ως ένα μικρό κοριτσάκι.

Μια έξυπνη και διακριτική σύνδεση των δύο σεζόν. Αν έχεις δει την πρώτη, χαμογελάς όλο νόημα. Αν ξεκίνησες κατευθείαν με τη δεύτερη, κανένα πρόβλημα, αφού δεν χάνεις και κάτι σημαντικό στην πλοκή της ιστορίας. Μια ακόμη γαμάτη και ανεπαίσθητη σύνδεση των δυο σεζόν είναι και η επιστροφή του Martin Freeman στο ρόλο του αφηγητή.

Όσο για τη μοναδική επιρροή από αληθινό συμβάν στο στόρι της δεύτερης σεζόν; Ο τρόπος που η Peggy πατάει με το αυτοκίνητο τον Rye και συνεχίζει με αυτόν καρφωμένο στο παρμπρίζ της, έχει εμπνευστεί από τη δολοφονία του Gregory Gibbs από την Chante Mallard με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το 2002 στο Texas. Μια ιστορία που ένεπνευσε μέχρι και τη δημιουργία ταινίας (το Stuck του 2007)  και οδήγησε στη σύλληψη και καταδίκη της Mallard σε 50 χρόνια φυλάκιση.

Όλα τα υπόλοιπα γεγονότα είναι πέρα για πέρα φανταστικά, όμως γιατί να αφήσουμε την αλήθεια να χαλάσει μια όμορφη ιστορία;

Οι αληθινοί MVP της σεζόν

Αναφέρθηκα ήδη στην παρουσία-κλειδί του Hawley και στο δυνατό καστ. Οι αποκαλύψεις της δεύτερης σεζόν όμως ήταν άλλες. Αποκάλυψη νούμερο ένα, ο Bokeem Woodbine στο ρόλο του εκτελεστή της μαφίας του Kansas, Mike Milligan. Κρατήστε αυτό το όνομα (πάντα ήθελα να την πω αυτή την ατάκα).

Συζητώντας στο γραφείο για τη δεύτερη σεζόν του Fargo, ο Θοδωρής κι ο Ηλίας συμφώνησαν πως σύντομα θα δούμε τον Woodbine να πρωταγωνιστεί σε κάποια ταινία του Ταραντίνο κι η αλήθεια είναι πως μοιάζει να έχει γεννηθεί για ένα τέτοιο ρόλο. Για λίγο σκέφτηκα να κλέψω αυτή την ατάκα και να την παρουσιάσω σαν δικιά μου, όμως αποφάσισα να παραμείνω τίμιος και απλά τη μεταφέρω.

Στο ρόλο του Milligan, βλέπουμε τον Woodbine σε ταραντινικούς φόνους και επικολυρικές ποιητικές απαγγελίες, στο ρόλο που προφανώς και θα τον αλλάξει επίπεδο σαν ηθοποιό.

Έτερη αποκάλυψη ο Zahn McClarnon στο ρόλο του Ινδιάνου Hanzee Dent, του αρχί-εκτελεστή της οικογένειας Gerhardt. Τώρα που το σκέφτομαι, κι αυτός ο ρόλος μοιάζει να είναι βγαλμένος μέσα από ταινία του Ταραντίνο ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. Το γεγονός ότι με συνεπήραν τόσο οι ρόλοι των εκτελεστών με ανησυχεί λίγο, αλλά θα το προσπεράσω.

Φυσικά, ως MVP δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον Nick Offerman στον απολαυστικό ρόλο του μεθύστακα δικηγόρου. Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες κάνουν μια σειρά μεγάλη.

Τι ρόλο βαράνε οι εξωγήινοι;

Έλα ντε. Στη σειρά κάνουν σποραδικές εμφανίσεις κάθε τόσο ΑΤΙΑ, τα οποία μάλιστα παίζουν κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, ιδιαίτερα προς το τέλος της σεζόν.

Προσωπικά, δεν με ενθουσίασε η παρουσία τους, ωστόσο δεν αποτελεί (μόνο) προϊόν της αχαλίνωτης φαντασίας των δημιουργών της σειράς, αντίθετα πατάει πάνω στις δεκάδες μαρτυρίες για παρουσία UFO τη δεκαετία του 1970 στη Μινεσότα.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν είναι μόνο το τρακάρισμα της Peggy που πατάει πάνω σε ένα αληθινό συμβάν αλλά και η εμφάνιση των εξωγήινων. Βέβαια οι εξωγήινοι (μάλλον) δεν εμφανίστηκαν ποτέ, οπότε είναι μια φανταστική αναφορά βασισμένη σε πολλές φανταστικές αναφορές.

Μπερδεύτηκα μέχρι κι εγώ, αλλά νομίζω ότι κατάλαβες τι θέλω να πω.

Καλή τηλεόραση

Η δεύτερη σεζόν του Fargο, καταφέρνει κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Δημιουργεί μια νέα ιστορία, χωρίς να πατάει σχεδόν καθόλου στην απολύτως πετυχημένη πρώτη σεζόν, παραμένοντας σε ένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Η πρώτη σεζόν είχε μάλιστα δανειστεί και πολλά στοιχεία από την ταινία των Coen, παίζοντας ως ένα βαθμό εκ τους ασφαλούς. Η δεύτερη έπρεπε να χτίσει σε μια εντελώς παρθένα γη και τα κατάφερε. Κι αυτό, επειδή πατάει στο μονοπάτι της και δεν αλλάζει την πετυχημένη συνταγή.

Η δεύτερη σεζόν του Fargo έχει δράση, έχει πλάκα, σε βάζει μέσα στην ατμόσφαιρα των Η.Π.Α. της δεκαετίας του 1970 και στις αντιφάσεις της και το βασικότερο απ’ όλα: περνάς καλά βλέποντάς την. Με γεμάτους χαρακτήρες, πολύ αίμα, ζωντανούς διαλόγους, εγκλήματα και τιμωρία, λάθη και ανθρώπινες αδυναμίες. Α, και με εξωγήινους.

(Και) Η δεύτερη σεζόν του Fargo είναι καλή τηλεόραση. Πλέον, δεν θα έχω κανέναν ενδοιασμό πριν ξεκινήσω την τρίτη, η δημιουργία της οποίας ήδη ανακοινώθηκε.

Ίσα, ίσα που ανυπομονώ. Μέχρι τότε, βολεύομαι με το Making A Murderer.