Ξαναβρεθήκανε μια νύχτα στο Παγκράτι (και στο Bios): Είδαμε την πρεμιέρα του νέου “Λόγω Τιμής”
Όλα όσα συνέβησαν στο πρώτο επεισόδιο του “Λόγω Τιμής, 20 χρόνια μετά”.
- 24 ΣΕΠ 2019
Βαράτε τις καμπάνες! To “Λόγω Τιμής” επέστρεψε επειδή τα πάντα επιστρέφουν (έχω ξαναγράψει στο παρελθόν στο σάιτ για το τέλος της Ιστορίας) κι επειδή η γενιά που μεγάλωσε βλέποντας το ορίτζιναλ “Λόγω Τιμής” είναι η τελευταία γενιά που βλέπει κανάλια στην κανονική τηλεόραση. Το καλό της σημερινής ποπ κουλτούρας! Υπάρχει κάτι για όλους.
Ας επιχειρήσουμε ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν πριν βουτήξουμε στο όμορφο πακέτο διαφημίσεων, φλάσμπακς και λίγου στόρι που μας προσέφερε αυτό το revival στο πρώτο του επεισόδιο. Τι θυμάστε από το παλιό “Λόγω Τιμής”; Εγώ θυμάμαι ότι δεν βρίσκονταν ποτέ επειδή δεν είχαν τηλέφωνα κι έτσι ξεκινούσαν οι μισές παρεξηγήσεις. Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσες ταινίες και σειρές και θα λύνονταν στο τρίλεπτο αν οι ήρωες απλώς είχαν τηλέφωνα; Η Γκρέτα Γκέργουιγκ μου είχε πει όταν της πήρα συνέντευξη για το “Lady Bird” πως δεν ξέρει πώς να καδράρει κινηματογραφικά μια δράση που περιλαμβάνει οθόνες κινητών και γι’αυτό τοποθέτησε την ταινία της την περασμένη δεκαετία. Νιώθω πως όλο και περισσότεροι δημιουργοί θα το κάνουν αυτό, και τώρα που το σκέφτομαι, το κάνουν ήδη. (Ο Ταραντίνο έχει κάνει 4 σερί ταινίες εποχής.) Η τεχνολογία έχει κάτι το εγγενώς μη κινηματογραφικό, νιώθω. Δρα ισοπεδωτικά ως προς αφηγήσεις (πόσες φορές οι ήρωες βολικά δεν έχουν πια σήμα ή μπαταρία, προκειμένου να στηριχτεί ένα στόρι;) και δεν αποδίδεται στο φιλμ. Οι άνθρωποι που ξέρουν πώς να κάνουν σινεμά τεχνολογικά σύγχρονο (οι Φίντσερ, οι Σόντερμπεργκ, οι Μάικλ Μαν) μεγαλουργούν στο βίντεο.
Ρισπέκτ στο “Λόγω Τιμής” που ήδη από τους τίτλους αρχής του με έχει κάνει να σκέφτομαι τον Μάικλ Μαν, αν και ομολογουμένως δεν είναι και πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο. Τι άλλο θυμάμαι από την παλιά σειρά; Θυμάμαι το cliffhanger με το ταξίδι στην Ισπανία που ήθελε να πάει ο Πυρπασόπουλος και μπαίνοντας στο ταξί για το αεροδρόμιο είδε τη Βολιώτη από μακριά αλλά δεν είπε τίποτα στον Κούρκουλο και μετά εκείνη νόμιζε για καιρό ότι ο Κούρκουλος το ήξερε ότι τον πρόλαβε αλλά δεν την ήθελε πια κι ο Κούρκουλος νόμιζε ότι απλά δεν ήρθε. Βλέπω τον Πυρπασόπουλο σε σειρές, σε ταινίες, ακούω τη φωνή του σε διαφημίσεις, τον πετυχαίνω σε Φεστιβάλ και σε αίθουσες και τουλάχιστον τις μισές φορές η πρώτη σκέψη που κάνω είναι “πώς τόλμησες να μην του πει ότι ήρθε η Βολιώτη”. Θυμάμαι 3-4 άλλα μπλεξίματα τα μισά εκ των οποίων ενδέχεται να είναι από σειρές του Παπακαλιάτη που είδα μετέπειτα, δε θα πάρω κι όρκο τώρα, υποθέτω θα το διαπιστώσω σταδιακά μέσα από τα φλάσμπακς σε όλες τις υπόλοιπες παλιές πλοκές της σειράς που θα συνεχιστούν σήμερα, 20 χρόνια μετά.
ΣΚΑΪ
Ίσως ήρθε η ώρα να δούμε πού βρίσκουμε τους παλιούς μας ήρωες σήμερα, λοιπόν, τους Εφτά Πατρινούς Σαμουράι.
- Ο Μάνος δρα ως καταλύτης για να συμβεί το όλο πανηγύρι, καθώς βγαίνει από τη φυλακή και έχει τη στήριξη των φίλων του ώστε να πατήσει ξανά στα πόδια του, μακριά από εθισμούς και ό,τι άλλο μπορεί να τον ξαναφέρει σε μπλεξίματα.
- Ο Τσίου, που για κανένα λόγο δε θυμάμαι πώς είναι το όνομα που τον βάφτισαν, είναι τώρα ντούσμπαγκ μεγαλοδικηγόρος παντρεμένος με την Αλεξάνδρα (Μαρία Ναυπλιώτου) αλλά ακόμα δε χάνει την παραμικρή ευκαιρία να έρθει #ΦιλικάΠάντα σε απόσταση αναπνοής από τη Βολιώτη, την ώρα που στη γυναίκα του ούτε ένα ποτό δε σηκώνεται να βάλει το γαϊδούρι. Έχουν μαζί ένα γιο. Ασκεί πολύ tough love στην περίπτωση του Μάνου. Μόνο για αυτή τη βραδιά θα είμαι ξανά ο Τσίου που αγαπήσατε και τέτοια.
- Η Βίκυ Βολιώτη, η Ηρώ, Ηρακλής, μένει πλέον στα Κύθηρα με τον άντρα και τα παιδιά της κι έρχεται Ταξίδι Από Τα Κύθηρα για το reunion στήριξης του Μάνου, μια επίσκεψη στη διάρκεια της οποίας απολύτως τίποτα δε θα πάει στραβά φυσικά. Στο δρόμο πετυχαίνει τον γιο του Τσίου με μηχανάκι και του το λέει, αλλά ο Τσίου είναι σε φάση “ο γιος μου; μηχανάκι; ΧΑΧ ΟΧΙ ΚΑΛΕ” αλλά μοιάζει ακριβώς με το είδος του πατέρα που ο γιος του θα είχε κρυφό μηχανάκι.
- Η Αθηνά της Αγγελικής Δημητρακοπούλου, που ήταν η αγαπημένη μου χαρακτήρας τότε και δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να αλλάξει αυτή η πρωτιά, για την ακρίβεια τη βρίσκω να ενισχύεται, έχει τώρα μαγαζί με ρούχα και σχέση με γυναίκα, την οποία δε νιώθει άνετα να φέρει μαζί της στο reunion, παρότι ο Μαρκουλάκης φέρνει τη Ναυπλιώτου.
- Ο Δημήτρης Αλεξανδρής είναι ο αδερφός της Αθηνάς. Αυτός ήταν που είχε γίνει φίλος με έναν ταξιτζή στην παλιά σειρά; Θυμάμαι αορίστως να μου αρέσει εκείνο το στοριλάιν. Τώρα ο Δημήτρης Αλεξανδρής (που σε καμία των περιπτώσεων δε θυμάμαι πώς λένε τον χαρακτήρα του) είναι ο πιο κοντινός φίλος του Μάνου και εκείνος που τον παραλαμβάνει και τον βοηθά να ξανασταθεί όρθιος, παρόλο που σε ένα πιξελιασμένο φλάσμπακ τους βλέπουμε να τσακώνονται πολύ άγρια. Η πρώτη μου βασική θεωρία είναι πως τα φλάσμπακς μοιάζουν τόσο low res επειδή τα πήραν από τα NOT_FINAL χαμηλής ανάλυσης αρχεία που είχαν ξεμείνει στο σκληρό δίσκο του σκηνοθέτη.
- Η Μάνια! Τέλεια ήταν η Μάνια. Τα είχε με τον Φώτη που ήταν ντράμερ και είχε και πάρα πολύ έτζυ μουσάκι, επειδή ήταν ρόκερ. Αυτός εννοούν πως είναι ο πατέρας της κόρης της; Συγγνώμη, δεν το έχω πολύ με το lore του “Λόγω Τιμής”. Τώρα είναι ξανά έγκυος ύστερα από πολλά χρόνια, είναι αγχωμένη για αυτό, η κόρη της την κοροϊδεύει για αυτό όταν δεν είναι απασχολημένη με το να γράφει στο ημερολόγιό της για τον Μάνο, το οποίο, αν κάτι φωνάζει περισσότερο τηλεοπτικό middle age crisis από αυτό το στοριλάιν (που ήδη τρέμω), να μου το πείτε γιατί δε μου έρχεται.
- Κι ο Πυρπασόπουλος. Ο Πυρπασόπουλος τώρα τρέχει σάιτ (αν κατάλαβα καλά) που είναι αρκετά ερευνητικό και μαχητικό και καταγγέλει τα κακώς κείμενα και δίνει στην όλη ιστορία μια κάποια εσάνς σημερινής κοινωνικής αγωνίας, και γενικώς μπράβο του αλλά αυτό που δεν είπε στον Κούρκουλο ότι είχε έρθει να τον βρει η Βολιώτη ήταν πολύ άτιμο.
Έχει πάντα ενδιαφέρον η προσέγγιση στο πέρασμα του χρόνου σε αυτά τα revivals, πχ στο “Twin Peaks” είναι σαν ο χρόνος να είχε παγώσει κι απλώς να γερνούσαν οι ήρωες, πολύ συγκινητικό αποτέλεσμα. Στο “Gilmore Girls” η σειρά προσπαθούσε ταυτόχρονα να προσποιηθεί πως έχει και δεν έχει περάσει καθόλου χρόνος, περίεργη ισορροπία. Στη “Veronica Mars” οι ήρωες έχουν πάρει τις διαδρομές τους μες στο χρόνο με έναν τρόπο αρκετά φυσικό, ώστε το όλο δραματικό καύσιμο να προκύπτει από αυτή την μεταξύ τους απόσταση. Το “Λόγω Τιμής” κάπως βιάζεται να τους ξαναφέρει στην ίδια ρετρό πόζα, έχοντας βάλει οικογενειακά δεδομένο γύρω από τον καθένα. ΟΚ, μπορεί να λειτουργήσει, υποθέτω. Οι Εφτά ξαναμαζεύονται στο όνομα της πατρινής φιλίας και του ΛογωΤιμής όρκου που κάποτε δώσαν να είναι εκεί πάντα ο ένας για τους άλλους, και ξανασμίγουν αυτή τη δύσκολη νύχτα στο Bios. Στη διάρκεια του κεφιού ο Μάνος κοιτάζει με λυρικά ψύχραιμο βλέμμα έναν έναν τους χαρακτήρες και πέφτει το αντίστοιχο βίντεο-φλάσμπακ που υπενθυμίζει τη δυναμική τους ή τελοσπάντων εκείνη τη διάσταση που θα επιλέξει να ακολουθήσει το revival. Θυμόμαστε παλιούς τσακωμούς, καταπιεσμένους πόθους, όρκους, λάθη, πάθη, τα γνωστά. Στο τέλος φυσικά την πιάνουν οι πόνοι κι η παρέα την πηγαίνει εσπευσμένα στην κλινική όπου συναντάμε τον άντρα της και όπου ο Πυρπασόπουλος λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που τον σκοτεινιάζει κατευθείαν, υπονοώντας πως ο γιος κάποιου της παρέας έχει μπλέξει. Ή, δεν ξέρω, μπορεί να ήταν η Βολιώτη από 20 χρόνια πριν να του λέει πόσο πρέπει να ντρέπεται.
Μέσα σε όλα, αυτό που με είχε σκαλώσει εμένα περισσότερο είναι ποιο γατόνι από όλα της παρέας έχει τέτοια τρελή δικτύωση στη νυχτερινή Αθήνα, που κατάφερε να βρει σπίτι στον Μάνο πάνω από το Dos Gardenias και που έκλεισε για πριβέ πάρτι το Bios σε νύχτα που φαίνεται αυτοκίνητα να κυκλοφορούν κανονικά έξω στο δρόμο. Όποιος κι αν είναι, λογικά στην 20ετία που μεσολάβησε θα τον είχα πετύχει σίγουρα αρκετά βράδια στο six dogs, αλλά τώρα πια θα πηγαίνει για μπάμιες στο λοκάλι. Λογικά είναι ο Δημήτρης Αλεξανδρής αλλά θα έπρεπε να είναι ο Τσίου. Έχω χύσει ΣΙΓΟΥΡΑ ουίσκι πάνω στον Τσίου χορεύοντας σε DJ του Δαγριτζίκου. Μιλώντας για διαφημιζόμενα προϊόντα/μαγαζιά/υπηρεσίες στη διάρκεια του επεισοδίου, θα ομολογήσω πως η καρδιά μου δεν χοροπήδησε ούτε βλέποντας του Εφτά αγκαλιασμένους, ούτε ακούγοντας τη μουσική του ΣταΙδιαΜερη, ούτε όταν σκάσανε τα φλάσμπακ, ούτε τίποτα, η καρδιά μου χοροπήδησε όταν είδα το Dos Gardenias γιατί και ωραία έχω φάει εκεί, και ωραία έχω πιει, και το “Miami Vice” μου θυμίζει.
Στο Dos Gardenias με το DVD του “Miami Vice”. Προσοχή, αυτή είναι η Director’s Cut εκδοχή, είναι η λάθος, μη δείτε αυτή, το κουβαλάω καθαρά για αισθητικούς λόγους μαζί μου.
Ακόμα μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις πριν χαθώ άλλη μια νύχτα στο Παγκράτι:
- Συγγνώμη θα μείνω λίγο ακόμα στο θέμα των διαφημίσεων. Εντάξει κι εγώ έχω γράψει τα publi μου κατά καιρούς, δε με παίρνει να μιλήσω. Αλλά θα μιλήσω. Αυτή η σκηνή ΟΝΕΙΡΟ με τους Youths που βάφουν ένα γκραφιτι δίπλα σε κάτι παππούδες που χορεύουν και κάνουν διάλειμμα για να φάνε πίτσα ΚΑΙ ΚΟΚΑΚΟΛΑΖΗΡΟ (“Κόκα Κόλα Ζήρο;” “Κόκα Κόλα Ζήρο!”, ένας απολύτως φυσικός διάλογος ζωντανών ανθρώπων) με αποκορύφωμα ένα φιλί που πάει να δώσει ένας στην κοπέλα του κι απλά ακουμπάνε τα κεφάλια τους, δε ξέρω, μαγεύτηκα, είδα το επεισόδιο σε stream και γύρισα να ξαναδώ αυτή τη σκηνή 5 φορές. Ό,τι σημαντικότερο έκανε το “Λόγω Τιμής” σε 3 σεζόν.
- Το Pop για τις Δύσκολες Ώρες είναι το podcast μας με την Ιωσηφίνα Γριβέα, τώρα και στο YouTube. Στο τελευταίο έκτακτο επεισόδιο μιλήσαμε για τα Έμμυ και για τον θρίαμβο του “Fleabag”. Αν θέλετε revivals, έχουμε κάνει επεισόδιο και για το “Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς”. Ακούστε μας!
- “Είναι ο μόνος λόγος για να κάνω ξανά τηλεόραση”, είχε πει στον Κωνσταντίνο Αμπατζή η Αγγελική Δημητρακοπούλου για το σχεδιαζόμενο ακόμα τότε revival, στο oral history της σειράς πριν μερικά χρόνια. Μια χαρά! Η Δημητρακοπούλου πρωταγωνιστεί στο συμπαθέστατο φιλμάκι μικρού μήκους “Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου” που έχει ήδη προβληθεί σε Φεστιβάλ Σαράγεβο και Δράμας, μόλις χτες προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας και είναι από τους καλούς εκπροσώπους μιας ακόμα πολύ δυνατής χρονιάς για ελληνικές δουλειές μικρού μήκους που αξίζει να ανακαλύψει κανείς.
- Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του Θέμα Αδαμαντίδη ως τον Γεράσιμο Ανδρεάτο του σήμερα, βέβαια ο Θέμης Αδαμαντίδης υπήρχε και κατά την ορίτζιναλ κυκλοφορία του “Λόγω Τιμής”, και δεν αστειευόταν κιόλας.
Ίδια μέρη λοιπόν, χέρια περασμένα στους ώμους, και το δημιουργικό τιμ της παλιάς επιτυχίας επιστρέφει σύσσωμο (ηθοποιοί και δημιουργοί) για τις νέες περιπέτειες. Για να δούμε αν αυτή τη φορά η Ηρώ θα καταλήξει ξεκάθαρα με τον Μάνο. Εγώ λέω ναι.
ΧΑΘΗΚΑΜΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ
