Λάλκα: Είδαμε τη μικρού μήκους ταινία της Κιτσοπούλου, πρόκειται για τρολιά;
Το 'Λάλκα', ένα έργο ακατάλληλο (για θεατές κάτω των 18), μιλάει για τον Covid19, τη βία της φύσης, τον καπιταλισμό και πολλά ακόμη, προσπαθώντας μάταια μάλλον να βγάλει νόημα.
- 25 ΜΑΙ 2020
Αρχικά, να χαιρετίσουμε θερμά και χωρίς καμία διάθεση ειρωνίας το project ENTER, που αποτελεί μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση. Μέσα από αυτό, η Στέγη και το Onassis USA δίνουν 120 ώρες σε καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, ώστε να δημιουργήσουν μέσα στο σπίτι τους μια σειρά από νέα πρωτότυπα έργα τέχνης που θα δώσουν φωνή στο σήμερα.
Οι μέρες είναι δύσκολες για τους καλλιτέχνες και όπου μπορεί να τους δοθεί βήμα, είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο. Παρακολουθώντας ωστόσο τη συμμετοχή της Λένας Κιτσοπούλου στο project, δεν γίνεται παρά να σου γεννηθούν δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες απορίες.
Όπως βλέπουμε στην περιγραφή, πρόκειται για μια μικρού μήκους ταινία, από την καθημερινότητα στον οικισμό ‘Λάλκα’, όπου τα ένστικτα ανθρώπου και ζώου ζουν απελευθερωμένα και σε αρμονία με τη φύση τους.
Στην ταινία αυτή, βλέπουμε ακατάλληλα πλάνα από σφαγές ζώων και ωμοφαγία (από ανθρώπους αλλά και σκυλιά), την Λένα Κιτσοπούλου να καπνίζει, να κάνει κυκλάκια με τον καπνό της, να πυροβολεί και να μιλάει για τον Covid19, καλώντας τον κόσμο να μην είναι ψαρούκλες, αλλά να ζήσει ελεύθερα. Μεταξύ άλλων, σχολιάζει πως ευπαθείς ομάδες είναι όσοι δεν κάπνισαν ποτέ και φτιάχνει τσιτάτα τύπου Covid19, Fuckit20.
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι μια μορφή υψηλής τέχνης και σάτιρας που δεν πιάνω, αλλά σίγουρα δεν το πιάνω. Αν μάλιστα εξετάσεις και λίγο περισσότερο όσα βλέπεις σε συνδυασμό με το συνοδευτικό κειμενάκι της καλλιτέχνιδος κάτω από το βίντεο, τότε περισσότερο ενοχλείσαι με μια ρητορική που μοιάζει κάπως αντίδραση για την αντίδραση και κουλτούρα για την κουλτούρα, δίχως κάποιο σοβαρό υπόβαθρο.
Παραθέτουμε και το συνοδευτικό κείμενο, πριν δεις το βίντεο κι αν καταφέρεις να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα, μάλλον κερδίζεις τσιγάρα και ωμά ζώα για ένα μήνα, κι άσε τον υπόλοιπο κόσμο να ζει υποδουλωμένος στην άγνοιά του.
“Στον οικισμό Λάλκα, σε υψόμετρο 1.400 μ., συνειδητοποιώ πόσο πολύ έχει αδρανήσει η δύναμη του ανθρώπου για την επιβίωση μέσα στο παγκόσμιο, φασιστικό οικονομικό σύστημα, το οποίο ονομάζεται καπιταλισμός και στο οποίο όλοι μας έχουμε υποδουλωθεί, νομίζοντας ότι η ποιότητα της ζωής μας προοδεύει μαζί με την επιστήμη και την τεχνολογία, ενώ πεθαίνουμε πλέον, όχι από τον Covid-19, αλλά από καρκίνους, εγκεφαλικά, αυτοάνοσα, καταθλίψεις και πίεση. Η επίθεση και ο σκοτωμός, όταν θες να φας, δεν είναι κακιά, είναι μια βία της φύσης με την οποία οφείλουμε να είμαστε συμφιλιωμένοι. Κάποιος που επιλέγει να φάει το καλύτερο κρέας για τον οργανισμό του σίγουρα δεν είναι χειρότερος από τον οικολόγο που έχει ένα σκυλί στο μπαλκόνι του στην Αθήνα. Με το πρότζεκτ αυτό θέλω να μιλήσω για το δικαίωμα του ανθρώπου να αφήνει τον χρόνο να κυλάει χωρίς την έπαρση του να πράττει όλη την ώρα καλοσύνες και σπουδαία έργα. Η ζωή δεν είναι φόβος και πανικός, ούτε ένα μηνιάτικο που χωρίς αυτό πεθαίνεις. Η ζωή είναι αέρας που πρέπει να τον αφήνεις να σε πηγαίνει και όχι να τον υποτιμάς. Το πρότζεκτ αυτό προτείνει να αγαπήσουμε τα ένστικτά μας, να τα γιορτάσουμε, τουλάχιστον να μην τα καταπιέζουμε άλλο στον βωμό μιας δήθεν πολιτισμένης και ανελεύθερης ζωής.
Ο Covid-19 είναι για μένα μια ευκαιρία να συνεχίσω κουβαλώντας πάνω μου μια πολύ σημαντική εμπειρία, η οποία με κάνει πλέον να θέλω να αλλάξω το πριν μου και όχι να θέλω αγωνιωδώς να επιστρέψω σε αυτό“.
