Η Lily James δε θέλει να έχει όρια

Ο τίτλος του show δεν υπερβάλλει. Είναι ένα πραγματικό κυνηγητό αυτό που στήνει η Linda στη σειρά, και δυστυχώς η αγαπημένη της ξαδέρφη και φίλη που υποδύεται η Emily Beecham, η Fanny, πρέπει ενίοτε να μένει απλώς στον ρόλο του παρατηρητή. Τα όρια της φιλίας τους θα δοκιμαστούν και ο δεσμός τους τελικά ίσως να μην είναι όσο άρρηκτος νιώθουν.

«Η Linda και η Fanny είναι οι αληθινές αδελφές ψυχές του κειμένου. Υπάρχει η αίσθηση ότι μπορεί να απομακρύνονται, μιλάμε όμως για μία από αυτές τις γυναικείες φιλίες που αναπτύσσεις στις πιο διαμορφωτικές στιγμές της ζωής σου και, πραγματικά, τίποτα που ακολουθεί δε μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Είναι αλήθεια».

Γελάει κάπως απογοητευμένη με τη διαπίστωσή της, αλλά ενθουσιάζεται όταν της λέω πως η Kate Winslet και η Emma Thompson είχαν συγκατοικήσει στα γυρίσματα του Λογική και Ευαισθησία για να πετύχουν την τέλεια χημεία. «Αλήθεια; Συγκατοικούσαν; Τόσο κουλ!».

Η δική της διαδικασία με τη Beecham και τη Mortimer ήταν αναγκαστικά λίγο διαφορετική. Το girl gang όπως ονομάζει το παρεάκι που πιστεύει με πάθος ότι θα κρατήσει για μια ζωή, έπρεπε να ξεκινήσει το πρότζεκτ μέσω Zoom. Το Pursuit of Love ήταν η πρώτη βρετανική σειρά που μπήκε σε παραγωγή μετά το πρώτο lockdown στην Αγγλία και αυτό σήμαινε πολλή κουβέντα, πολύ κρασί και πολύ γέλιο μπροστά στον υπολογιστή.

Παρά τις πρακτικές δυσκολίες της προετοιμασίας πάντως, η σχέση των δύο ηθοποιών στο κέντρο αυτής της ωδής στη γυναικεία φιλία, προέκυψε πολύ οργανικά. Η Beecham που συμμετέχει κι αυτή στη συνάντησή μας, υπέκυψε αμέσως στη γοητεία της James.

«Ήταν πολύ εύκολο για μένα! Η Lily είναι μαγνητική. Βοήθησε γιατί ο χαρακτήρας μου είναι σχεδόν ερωτευμένος με τη Linda. Η Lily έχει ζωηρό πνεύμα με τόσο φυσικό τρόπο. Είναι εκ φύσεως αξιαγάπητη».

Όσο μιλούσε, τα μάτια της James πετούσαν heart emojis.

«Κάναμε τόσες πρόβες και συζητήσεις», συμπλήρωσε εκείνη και παρομοίασε τη σειρά με αναζωογονητικό τόνικ. «Ήταν τόσο φανταστικό να είσαι με γυναίκες που θαυμάζεις τρομερά και που σέβεσαι. Μιλούσαμε για εκείνα τα πράγματα που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, ή να γελάμε, ή πράγματα που κάναμε μεγαλώνοντας όταν πενθούσαμε κάποια αγάπη, το ταξίδι από κορίτσια στην εφηβεία και την ενηλικίωση, όλες αυτές τις προκλήσεις που δε συζητάμε πάντα. Λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο. Ήταν δώρο. Πραγματικά».

Ήταν σίγουρα ανακούφιση μετά την εμπειρία της στα γυρίσματα του Rebecca. Ο χαρακτήρας της στην ταινία του Netflix που είχε σκαρφαλώσει στο Νο.1 παγκοσμίως, δεν ήξερε αν όσα ζούσε ήταν πραγματικότητα ή εφιάλτης. Αυτό από ένα σημείο και μετά άρχισε να προκαλεί ψυχοσωματικά συμπτώματα στην ηθοποιό. Έφτανε σπίτι της αγχωμένη και υπέφερε από έντονες ταχυπαλμίες.

Το lockdown που προέκυψε μετά από την ταινία δε βοήθησε. Το πέρασε στο σπίτι της στο Λονδίνο διαβάζοντας, βλέποντας ταινίες και Schitt’s Creek, και φτιάχνοντας παζλ. Έκανε επίσης σαμανική θεραπεία μέσω Zoom, που ισχυρίζεται ότι ξεκλείδωσε πολλές πόρτες στο κεφάλι της και τη βοήθησε να γνωρίσει τον Dylan, τον σκύλο της γιαγιάς της.

Η Lily James μεγάλωσε στο Surrey από μητέρα ηθοποιό και πατέρα μουσικό που πέθανε από καρκίνο όταν η ηθοποιός ήταν 18 ετών. Το πραγματικό της όνομα είναι Lily Thompson αλλά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το μικρό του όνομα προς τιμήν του ως επίθετο. Ήταν και εκείνος ηθοποιός στα ‘70s για λίγο, εγκατεστημένος στη Sunset Boulevard. Ένα ατύχημα τού άφησε σοβαρές ουλές στο πρόσωπο και ξαφνικά βρέθηκε να κάνει ρόλους γκάνγκστερ. Η γιαγιά της, Helen Horton, ήταν επίσης ηθοποιός και μάλιστα μας είχε προειδοποιήσει για την αυτοκαταστροφή της. Ήταν η φωνή της Mother, του κομπιούτερ στο διαστημόπλοιο του Alien. Η James είχε φοιτήσει ως παιδί στο καλλιτεχνικό Tring Park School for the Performing Arts όπου έκανε κολλητούς φίλους που διατηρεί μέχρι σήμερα, αλλά δυστυχώς η γιαγιά της δεν πρόλαβε να τη δει να περνάει στη δραματική Guildhall School of Music & Drama στο Λονδίνο.

Μετά την αποφοίτησή της ξεκίνησαν και οι απορρίψεις στις οντισιόν. Από το άγχος της η James έβγαζε ένα τεράστιο εξάνθημα στον λαιμό – που εμφανίζεται ακόμα πού και πού – και υποχρεωνόταν να φοράει ζιβάγκο στις ακροάσεις για να το κρύβει. Για να την εμψυχώσει, η ατζέντης της τής έδινε ταινίες και βιβλία με τις γυναικείες ιστορίες που θα μπορούσε να πει στην καριέρα της. Μία από αυτές ήταν το The Pursuit of Love της Nancy Mitford.

Όταν τελικά ήρθε η πρόταση από την Emily Mortimer, ο ρόλος της Linda είχε ήδη συναισθηματική αξία για εκείνη.

«Θυμάμαι ξαναδιάβασα το Pursuit of Love μία εβδομάδα πριν ξεκινήσουμε τα γυρίσματα και δε μπορούσα να πιστέψω τη διασκευή της Emily. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό και έχω παίξει σε αρκετές μεταφορές. Ό,τι είχε σημασία, όλα όσα με ένοιαζαν όταν είχα διαβάσει πρώτη φορά το βιβλίο, όλα τα καλύτερα κομμάτια του ήταν στο σενάριο της Emily». Προσπαθεί να γίνει όσο πιο περιγραφική γίνεται, αλλά είναι τόσο ενθουσιασμένη που κυριολεκτικά χάνει τα λόγια της.

Έχει αφήσει κάτω και το παγωτό.

«Δε μπορώ στ’ αλήθεια να πιστέψω τη μεταφορά που έχει κάνει. Είναι λες και έχει επικοινωνήσει ακριβώς αυτό που θα ήθελε η Nancy Mitford. Είμαι σίγουρη. Δεν είχα ποτέ ξανά τέτοια πίστη σε σενάριο! Τόση πίστη στην Emily ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη. Αυτό απομάκρυνε πολλές από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις συνήθως. Καθοδήγησε το πρότζεκτ με τόσο πάθος, του έδωσε βαθιά σημασία, και εξερεύνησε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες – ειδικά εκείνης της εποχής – σε σχέση με τις επιλογές τους, με απόλυτη ελευθερία και θάρρος».

Αυτές οι επιλογές που κάνουν η Linda και η Fanny για το μέλλον τους, η έννοια της ασφάλειας και της ελευθερίας γι’ αυτές – και είναι πολύ διαφορετικές για την καθεμιά τους – περιβάλλονται από τα εκπληκτικά κοστούμια της Sinéad Kidao, την πιο σύγχρονη μουσική του σάουντρακ από αυτή των 1920s (Nina Simone! New Order! Cat Power!), και σκηνοθετικές επιρροές από Wes Anderson που ειρωνεύονται τα δεσμά της ιστορικής περιόδου. Το Pursuit of Love δε μοιάζει δυσπρόσιτο όπως άλλα δράματα εποχής.

«Με τα ιστορικά δράματα σκέφτομαι πάντα κάτι που μου είχε πει ο καθηγητής μου στη δραματική, πως όταν χωρέσεις το χάος σε αυλάκι, το δράμα και οι συγκρούσεις αναδεικνύονται περισσότερο. [Η σειρά] είναι σατιρική, είναι μια στρογγυλεμένη ματιά στις μέρες εκείνων των ανθρώπων και της κοινωνικής δομής τότε, των τάξεων. Επειδή οι γυναίκες δεν είχαν πολλά περιθώρια, οι μάχες και οι δυσκολίες τους παρουσιάζονται με οξυμένο τρόπο και καθρεφτίζουν προβλήματα που έχουμε σήμερα. Ακόμα και η απειλή του πολέμου στη σειρά, ειδικά τώρα που ζούμε όλοι κάτι τόσο έντονο με την πανδημία, σε βάζει σε σκέψεις για όσα έχουν πραγματικά σημασία. Την ουσία της ζωής».

Η Lily James ανήκει μονάχα σε μία από τις γενιές γυναικών που έχουν λατρέψει τα βιβλία της Mitford. Τα υπερεπιτυχημένα της μυθιστορήματα, όπως και της Jane Austen πριν από αυτά, απολαμβάνουν πλέον την υστεροφημία καυστικών rom-coms ανώτερης κατηγορίας. Κάτω από το χαμογελαστό τους προσωπείο όμως κρύβεται ένας συχνά  σοκαριστικός κυνισμός. Η απιστία για παράδειγμα ήταν απλώς ένα γεγονός της ζωής στα βιβλία της. Μία άβολη πραγματικότητα που οι ηρωίδες της έπρεπε να υπομείνουν γιατί η μοναξιά θα ήταν χειρότερη. Δεν είναι φεμινιστική ιδέα αυτή – η Mitford κορόιδευε τις Γαλλίδες πολιτικούς για την ακρίβεια – η σθεναρή της άρνηση όμως να ασχοληθεί με όσα πίστευαν οι άλλοι για εκείνη και τις αποφάσεις που έπαιρνε για τη ζωή της, διατρέχει ενεργά το έργο της. Η Nancy εξακολουθούσε να φορά παντελόνια όταν οι σοκαρισμένοι γονείς της αρνούνταν να της μιλήσουν, και συνέχιζε να βρίσκει ότι «υπάρχει πάντα κάτι για να γελάσεις» ακόμα και όταν είχε φτάσει στα τελευταία στάδια του καρκίνου.

Κάπως έτσι φτιάχνεται ένας χαρακτήρας επαναστάτριας όπως αυτός της Linda Radlett. Ενώ τοποθετεί τους άντρες και την αποκατάστασή της ως προτεραιότητα όπως πολλές γυναίκες της εποχής της, την ίδια στιγμή μπορεί να εγκαταλείπει το παιδί της και να έχει το θάρρος της απόφασής της μπροστά στην κατακραυγή. Η James την ερωτεύτηκε.

«Υπάρχει μόνιμα αυτή η μάχη μέσα της, αλλά και η ειλικρίνεια και το κουράγιο για να ζει όπως επιλέγει να ζει. Έχει τόση φωτιά μέσα της, ένα πάθος που την καίει και δεν ξέρει τι να το κάνει. Είναι παρορμητική και σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας ζορίζεται με αυτά τα συναισθήματα και με το γεγονός ότι δεν έχει πού να τα διοχετεύσει εκτός από την επιλογή του γάμου. Αυτόν βλέπει ως απόδραση στη ζωή της».

Η Beecham που μας ακούει ονομάζει τη Linda «ανθρώπινο rollercoaster». Η λέξη μου θυμίζει δύο από τις πιο αντιπροσωπευτικές της σκηνές στο πρώτο επεισόδιο. Στην πρώτη είναι τόσο απελπισμένη να ερωτευτεί και να φύγει από το πατρικό της, που δοκιμάζει να πέσει από το παράθυρο. Στη δεύτερη κάνει περιχαρής το κοινωνικό της ντεμπούτο, όμως μόλις συνειδητοποιεί την ασχήμια των ανδρών γύρω της, τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα και τα χείλια της στρίβουν από τη σιχαμάρα.

Τα στιγμιότυπα είναι ξεκαρδιστικά και οδυνηρά εξίσου.

«Λίγες φορές στη ζωή παίρνεις χαρακτήρες που σε εμπνέουν τόσο. Πραγματικά τη λάτρεψα. Όταν παίζεις κάποια στην οποία δεν υπάρχουν όρια σε σχέση με το πώς ανταποκρίνεται και πώς μπορεί να υπάρχει κανείς στον κόσμο αυτό, είναι απελευθερωτικό. Γιατί δε θέλω να έχω όρια. Με ζωντάνεψε. Ήταν και πολύ επώδυνο όμως. Πολύ. Υπάρχει μία φράση που λέει η Linda στο τέλος, λέει πως κάποιες φορές είναι σα να μην έχουμε καν γεννηθεί γυναίκες. Μας κόβουν τα φτερά και μετά απορούν γιατί δεν ξέρουμε να πετάξουμε».

Το The Pursuit of Love προβάλλεται αποκλειστικά στην COSMOTE TV.