Lost Daughter: Η Olivia Colman έρχεται στις Σπέτσες σε μια από τις ταινίες της χρονιάς

Ακούγεται ήδη καλό. Η επιβεβαίωση ήρθε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας όπου, ανάμεσα σε εντυπωσιακό ανταγωνισμό ενός εκπληκτικού line-up, η ταινία The Lost Daughter στην οποία πρωταγωνιστεί η Olivia Colman κατάφερε να φύγει με ένα από τα μεγάλα βραβεία- αυτό του Σεναρίου.

Τώρα, κυκλοφορεί επιτέλους το τρέιλερ που μας βάζει στον κόσμο της Λήδα, της κεντρικής ηρωίδας του φιλμ που έρχεται αντιμέτωπη με αποφάσεις του παρελθόντος της και με σκληρές, αντισυμβατικές της σκέψεις πάνω στη μητρότητα. Πρόκειται, αναμφίβολα, για ένα θαρραλέο και σκληρό φιλμ που δεν μοιάζει με κάτι άλλο.

Δείτε το τρέιλερ του The Lost Daughter για μια πρώτη γεύση:

Εμείς είδαμε την ταινία όταν προβλήθηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Βενετία και αυτά ήταν όσα είχαμε να πούμε τότε (από την ανταπόκριση για το News247):

Στο Lost Daughter η Olivia Colman παίζει τη Λήδα, μια γυναίκα σε διακοπές που αποκτά ενός είδους εμμονή με μια νεαρή μητέρα και την μικρή της κόρη καθώς τις βλέπει στην παραλία μέρα μετά τη μέρα. Ταυτόχρονα μπλέκει με την απειλητική της ευρύτερη οικογένεια, αλλά και διάφορους άλλους χαρακτήρες του νησιού που τις περιτριγυρίζουν. Αυτές οι προσωπικότητες φέρνουν σταδιακά στην επιφάνεια τις δικές της αναμνήσεις μητρότητας, αναμνήσεις κυριευμένες από τρόμο, άρνηση και σύγχυση που φέρνουν τη Λήδα αντιμέτωπη με τις δύσκολες, σκληρές, αντισυμβατικές επιλογές της.

Η Maggie Gyllenhaal, στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, φέρνει ένα εκλεκτό καστ στις Σπέτσες διασκευάζοντας Elena Ferrante και πλάθοντας με φιλοδοξία και δεξιοτεχνία ένα σκληρό, τολμηρό πορτρέτο μιας γυναίκας και των περίπλοκων συναισθημάτων της απέναντι στη μητρότητα.

Υπάρχουν στιγμές που η Gyllenhaal μοιάζει ίσως παγιδευμένη σε κάποιες στροφές και συμβολισμούς, όμως πίσω από τις σχεδόν μπεργκμανικές της κατά τόπους αποχρώσεις η ταινία είναι άγρια, ταραγμένη και τολμηρή από το πρώτο δευτερόλεπτό της μέχρι το τελευταίο και ποτέ δεν χάνει τον θεατή – ή την κατεύθυνση της ιστορίας της.

Τεράστιο ρόλο παίζει εδώ η Olivia Colman, η οποία καταφέρνει να είναι εντυπωσιακή με έναν τρόπο καθόλου μονότονα δραματικό ή παραφουσκωμένο. Εντοπίζει μικρές στιγμές χαράς και ελαφρότητας για την ηρωίδα της, της επιτρέπει να είναι χαριτωμένη, γοητευτική, φοβισμένη, άβολη, αμήχανη, αλλά και σκληρή, αυστηρή, θυμωμένη.

Κάθε πλάνο της ταινίας είναι στηριγμένο πάνω της (εκτός από τις ματιές στο παρελθόν της φυσικά, όπου την ερμηνεύει η επίσης αγαπημένη Jessie Buckley του I’m Thinking of Ending Things) κι η Colman μοιάζει να έχει μια ξεχωριστή οπτική, μια φρέσκια ιδέα για κάθε ένα από αυτά.

Η Gyllenhaal εξηγεί πως όταν διάβασε πρώτη φορά το βιβλίο, την διαπέρασε κάτι περίεργο και επίπεδο, αλλά επίσης και βαθιά αληθινό. «Κάποιο κρυφό κομμάτι της εμπειρίας μου ως μητέρας, ως εραστή, ως γυναίκας στον κόσμο, έβρισκε λέξεις και ακουγόταν δυνατά για πρώτη φορά.

Και σκέφτηκα, πόσο συναρπαστικό και επικίνδυνο να δημιουργήσω μια εμπειρία σαν αυτή». Κι αυτό, το έχει καταφέρει, με την απόλυτη συνδρομή της Colman. Η ταινία, γεμάτη ελληνικές εικόνες, πρόσωπα αλλά και ήχους, θα αποτελέσει μια οπωσδήποτε αναπάντεχη αλλά απολύτως καλοδεχούμενη αντιπρόταση σε ένα πιο συμβατικό είδος πρεστίζ δραματικού σινεμά.

*To The Lost Daughter θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα στις αίθουσες από την Spentzos Film μες στο ‘22.