March Madness: Αυτή είναι η πιο καλτ στιγμή στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης

Ο μεγάλος τελικός έφερε αντιπάλες δύο κλασικές, καλτ στιγμές, κάθε μία με τον δικό της διαφορετικό τρόπο, αντιπροσωπευτικές κι οι δύο για τους τρόπους με τους οποίους βλέπουμε τηλεόραση αλλά -ακόμα περισσότερο- συντηρούμε τηλεοπτικούς μύθους σαν λαϊκές διηγήσεις.

Από τη μία πλευρά είχαμε το ξέσπασμα του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, το αμίμητο και αξεπέραστο «βλάχα, βλαχάρα, τελευταία», ένα απολαυστικό κιτς παραλήρημα που ο John Waters θα περιέγραφε ως “καλό κακό γούστο”. «Το κακό γούστο έχει καλό κακό γούστο και κακό κακό γούστο. Το κακό κακό γούστο είναι ο Τραμπ», μου είχε πει το καλοκαίρι. «Το καλό κακό γούστο είναι ο Τζεφ Κουνς!» Γιατί τσακωμούς σε ριάλιτι έχουμε δει πολλούς αλλά το «που δεν έχεις πιάσει New York Times στα χέρια σου» δεν το έχουμε ξανακούσει ως προσβολή.

Είναι επίσης μια στιγμή που συνέβη στα πλαίσια ενός ζωντανού show, ένα εντελώς οργανικό αποκορύφωμα που έγινε άμεσα κλασικό και εμβληματικό, διαδόθηκε στόμα με στόμα, μπήκε στην καθημερινή γλώσσα, καθόρισε την ιδέα του “ριάλιτι τσακωμού” με έναν τρόπο που κανένα ριάλιτι ποτέ δε μπόρεσε να αναπαράγει εξίσου σαρδόνια και καυστικά.

Από την άλλη πλευρά έχουμε τη σαλάτα λέξεων του Θωμά Μάτσιου, μια καλτ φιγούρα και μόνο από τη στιγμή της ύπαρξής της, ένα σκιώδης τύπος που δεν ξέρεις γιατί είναι εκεί, τι θέλει, τι ξέρει, τι σκέφτεται, σαν χαρακτήρας του Danny McBride στην κατά Οικονομίδη επαρχία. Όπως και η παραπάνω περίπτωση, έτσι κι αυτή μπήκε με το δικό της τρόπο στην καθημερινή επικοινωνιακή αργκό, με τον “Εδεσσαϊκό” να παύει να είναι πια ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά περισσότερο μια έννοια αφηρημένα συνώνυμη με το οτιδήποτε χαοτικά ακατανόητο.

Και είναι, αντιθέτως, μια στιγμή που αναδείχθηκε σε viral από μια άλλη τηλεοπτική εκπομπή, με τη λογική του αθλητικού Παρατράγουδου, αλλά που όμως έφτασε να ξεπεράσει τόσο πολύ τα όρια του αθλητικού out-take. Φτάνοντας να κυκλοφορήσει από chat σε chat ως μια απόλυτα, τελικά, ελληνική μορφή σουρεαλισμού.

Είναι αμφότερες τόσο αντιπροσωπευτικές αυτού που στοχεύαμε εξαρχής να είναι αυτός ο διαγωνισμός, και τόσο αντίθετα ταιριαστές με την έννοια της “καλτ τηλεοπτικής στιγμής” που, τελικά, ήταν δίκαιο το ότι αυτός ο τελικός, εχμ, έμοιαζε να μην μπορεί να βγάλει νικητή.

Ο Μάτσιος ξεκίνησε πιο δυναμικά αλλά μετά την εξισορρόπηση του πρώτου διώρου ο Χατζηστεφάνου έφτασε τη μάχη στο 50-50 και η μάχη, βασικά, έμεινε εκεί. Για όλη τη διάρκεια της χθεσινής μέρας, από το μεσημέρι ως τη νύχτα, το σκορ έδειχνε 50-50 με το «βλάχα, βλαχάρα» να διατηρεί μονίμως ένα πολύ μικρό προβάδισμα της τάξεως των 5-8 ψήφων. Πολύ ενδεικτικά από το χθεσινό γεμάτο ένταση κανάλι μας στο slack:

14.21: «συγγνώμη ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΕΙ Η ΒΛΑΧΑ»
14.28: «ο πρόεδρος με έχει επηρεάσει διαχρονικά»
14.32: «οι ενοχές μου είμαι εγώ»
14.35: «αυτό το several people are typing»
14.40: SCORING UPDATE, Μάτσιος +3
14.55: «αυτός ο λαός δε θα μάθει ποτέ από την ιστορία του»
16.08: «πωπω είναι 50-50 τώρα, μεγάλος τελικός όχι αστεία»
16.17: SCORING UPDATE, Ισοπαλία
16.20: «ξεφτιλισμάρες»
16.23: «κανονίστε να έχουμε κανά φιάσκο αλά gntm»
16.36: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +1
16.42: «ξέρω ανθρώπους που ξέρουν ανθρώπους, μη με αναγκάσετε»
17.01: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +4
17.06: «θλιβερά πράγματα, νομίζεις ότι ξέρεις κάποιον……»
17.13: «έχει μπολιάσει μέσα μου η ιδεολογία της ήττας»
17.26: κάποιος ποστάρει ένα YouTube λινκ, κανείς δεν το σχολιάζει, προεδρικοί και χατζηστεφανικοί συνεχίζουν να βρίζονται
17.33: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +8
17.41: «ΠΟΣΟ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ»
18.12: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +6

Κάπου εκεί έκανε ο καθένας το βράδυ του, κοιμηθήκαμε, ξυπνήσαμε. Το επόμενο πρωί το μακελειό συνεχίζεται. Με το καλημέρα ο Μάτσιος αντεπιτίθεται και παίρνει εκείνος ένα μικρό αλλά σταθερό προβάδισμα, με το ποσοστό πάντα στο 50-50.

10.03: «καλημέρα σας, καλό μήνα, το ντέρμπι συνεχίζεται ε, χαμός»
10.03: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +1
10.09: «ωπ, ισοπαλία, ξύπνησε ο κόσμος»
10.33: «δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο»
10.51: «παιδιά πέρασε μπροστά ο Μάτσιος για μια ψήφο μετά από όλη τη νύχτα που ήταν μπροστά η βλάχα, έλεος»
10.52: «αυτό θέλουμε να είναι το ρεπό μου; φεύγω»
12.14: SCORING UPDATE, Μάτσιος +6
12.15: «με μία θέλω να κερδίσει ρε, όχι με 6»
12.33: SCORING UPDATE, Μάτσιος +4
12.55: «χτες είδα το florida project και ακόμα είμαι κατεστραμμένος» – προεδρικοί και χατζηστεφανικοί συμφωνούν σε μια φευγαλέα στιγμή εκεχειρίας («τρομερό ναι» η μία πλευρά, «γαμάτο» η άλλη) και μετά συνεχίζουν να βρίζονται

Το ματς φτάνει στα τελευταία δευτερόλεπτα και όλα παραμένουν θέμα ελάχιστων ψήφων διαφοράς. Κρίνεται στο τελευταίο λεπτό, ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΜΥΝΑ, ένα φινάλε γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό (όπως θα έλεγε κι ένας από τους πεσμένους ήρωες της διοργάνωσης):

13.34, λίγο πριν τη λήξη: SCORING UPDATE, Μάτσιος +1
13.38: «ΙΣΟΠΑΛΙΑ»
13.38: «ΕΛΕΟΣ»
13.38: «ΤΙ ΖΟΥΜΕ, ΕΝΑ ΠΕΤΑΧΤΑΡΙ ΚΑΤΙ»
13.41: «ΡΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ»
13.53: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +5
13.54: «Αχ Παναγία μου»
14.16 ΤΕΛΙΚΟ: SCORING UPDATE, Χατζηστεφάνου +2

Δε θα μπορούσε να έχει κλείσει όλο αυτό με πιο ταιριαστά αγωνιώδη τρόπο. Να το τελικό αποτέλεσμα:

Η πιο καλτ στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης, είναι το «βλάχα, βλαχάρα» του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, συγχαρητήρια στον μεγάλο νικητή. Ας θυμηθούμε άλλη μια φορά το κλασικό στιγμιότυπο.

Κι ας δούμε τελικό και ολοκληρωμένο το bracket της φετινής μας διοργάνωσης.

Ευχαριστούμε όλους εσάς που ψηφίσατε και διαβάζατε για το March Madness μας στη διάρκεια αυτού του παρανοϊκού μήνα που ζήσαμε. Μακάρι στην επόμενη να διασκεδάσουμε ακόμα περισσότερο.