Πώς μπορεί το ‘Marriage Story’ να γράψει ιστορία στα Όσκαρ

Στις πρόσφατες υποψηφιότητες των ανεξάρτητων Indie Spirit Awards το «Marriage Story» δεν απέσπασε ούτε μία ερμηνευτική υποψηφιότητα. Ωστόσο δεν πρόκειται περί φιάσκου, για την ακρίβεια το αντίθετο: Στην ταινία θα απονεμηθεί το τιμητικό Robert Altman Award για το σύνολο του καστ, βράβευση που το κρατά εκτός ανταγωνισμού για τις επιμέρους ερμηνευτικές κατηγορίες.

Το ότι το «Marriage Story» έχει ένα σπουδαίο συνολικό ερμηνευτικό ensemble είναι πασιφανές, όχι απλά σε γυμνό μάτι, αλλά και στο πιο αδιάφορο μάτι. Κι οι αντίθετοι απέναντι στην ταινία θεατές, η πρώτη γραμμή συμφιλίωσης που προσφέρουν είναι «εντάξει, είναι όλοι τους φανταστικοί». Το “όλοι τους” στην πρόταση αυτή δεν μιλά απλώς για τους δύο πρωταγωνιστές, που σηκώνουν την ταινία και την καθορίζουν με το πώς ζωντανεύουν λέξεις και συναισθήματα. Αλλά ακόμα και τους περιφερειακούς παίχτες, από τα μικρά ρολάκια που εμπλουτίζουν τους κόσμους των δύο ηρώων (τα μέλη του θιάσου του Άνταμ Ντράιβερ, η οικογένεια της Σκάρλετ Γιόχανσον) μέχρι φυσικά τους τρεις δικηγόρους, καθείς εκ των οποίων μοιάζει να πρωταγωνιστεί στο δικό του ξεχωριστό καρτουνίστικο δράμα.

Το πιο θαυμαστό είναι πως, στο μέσο ενός τόσο πυκνού από χαρακτήρες, τοποθεσίες και καταστάσεις έργου, το κεντρικό αφήγημα κρέμεται διαρκώς από μια κλωστή, προκειμένου να μη χάσει την απολύτως αναγκαία ισορροπία ανάμεσα στους δύο κεντρικούς  χαρακτήρες. Είναι τα πάντα λεπτοδουλεμένα και λεπτογραμμένα, και η επιτυχία του φιλμ βασίζεται εξ ανάγκης στο ότι οι δύο πρωταγωνιστές θα παραδώσουν δύο αληθινά αψεγάδιαστες ερμηνείες- αλλιώς τα πάντα κινδυνεύουν.

Η φόρα της ταινίας, από τις κριτικές-ύμνους στο Φεστιβάλ Βενετίας και με το σπρώξιμο που δίνει το Netflix, θα την οδηγήσει στα Όσκαρ, αυτό είναι βέβαιο. Το τι μπορεί να κερδίσει είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία, όμως αυτό που θεωρείται σίγουρο είναι πως ειδικά στις ερμηνευτικές κατηγορίες, το «Marriage Story» θα πρωταγωνιστήσει. Πόσο πολύ;

Στους πρώτους ρόλους τα πράγματα είναι απλά: Σκάρλετ Γιόχανσον και Άνταμ Ντράιβερ είναι βέβαιες υποψηφιότητες, και αναλόγως της εξέλιξης της κούρσας, ακόμα και δυνατοί διεκδικητές. Εδώ και καιρό φαβορί στον Γυναικείο θεωρείται η Ρενέ Ζελβέγκερ για το «Judy» αλλά με την ταινία να απουσιάζει πλήρως από την υπόλοιπη συζήτηση, ίσως ξεχαστεί στην πορεία αυτή η σιγουριά, κι η Γιόχανσον το εκμεταλλευτεί.

Ο Άνταμ Ντράιβερ εναντίον του Γιοακίν Φοίνιξ για το «Joker» φαίνεται αυτή τη στιγμή ως η πιο αβέβαιη ερμηνευτική κούρσα των φετινών Όσκαρ, με τον έναν εκ των δύο να κλέβει διαρκώς το προβάδισμα από τον άλλον στις προβλέψεις των ειδικών.

Το μεγαλύτερο σιγουράκι ωστόσο, είναι στον Β’ Γυναικείο, όπου η Λόρα Ντερν, με τον πιο αβανταδόρικο ρόλο όλης της ταινίας (ως μεγαλοδικηγόρος έτοιμη να καταπιεί όχι μόνο τους αντιπάλους της αλλά και το σκηνικό), μοιάζει ακλόνητο φαβορί για τη νίκη. Δε ξέρουμε πόσο θα φουντώσει το κίνημα υπέρ της Τζένιφερ Λόπεζ για το «Hustlers», αλλά αυτή τη στιγμή η Ντερν μοιάζει αρκετά μπροστά από τη δεύτερη.

Και φτάνουμε στον Β’ Ανδρικό Ρόλο, όπου θα κριθεί η ιστορικότητα του όλου πράγματος.

Όπως κοιτάμε την κούρσα αυτή τη στιγμή, σίγουρες υποψηφιότητες μοιάζουν αυτές του (φίλου του σάιτ) Μπραντ Πιτ για το «Κάποτε… στο Χόλιγουντ», που μάλλον και θα νικήσει, και του Αλ Πατσίνο για τον «Ιρλανδό». Ο Τομ Χανκς, που έχει να προταθεί 18 χρόνια, μπορεί να κάνει τη μεγάλη του επιστροφή στην τελετή με το «A Beautiful Day in the Neighborhood» όπου υποδύεται τον Μίστερ Ρότζερς, αγαπημένη φιγούρα του αμερικάνικου κοινού. Καλές κριτικές και καλή εμφάνιση στο box office, είναι αρκετές αφορμές για να βρεθεί ξανά στην απονομή ένας τόσο σημαντικός ηθοποιός για τη βιομηχανία και για τα ίδια τα Όσκαρ.

Αν επιβεβαιωθεί και το hype υπέρ του Γουίλεμ Νταφόε για το «Φάρο» της Α24, κάτι που πραγματικά εύχομαι, ίσως να μιλάμε για μια ανοιχτή θέση την οποία θα διεκδικήσουν 3-4 ηθοποιοί. Ο Άντονι Χόπκινς  για τους «Δύο Πάπες», ο Τζο Πέσι που κάνει εντυπωσιακό comeback για τον «Ιρλανδό», ο Σονγκ Κανγκ-χο για τα «Παράσιτα» (ανάλογα με το πόσο μεγάλη φόρα θα αποκτήσει όντως η ταινία, αντικείμενο μελλοντικού κειμένου αυτό), o Στέρλινγκ Κ. Μπράουν για το «Waves» (αν μπει στην συζήτηση η ταινία), ο Σάια ΛεΜπέφ για το «Honey Boy» (αν και παραείναι εναλλακτική ως επιλογή και δύσκολα θα χωρέσει και αυτός και ο Νταφόε) και…

…ο Άλαν Άλντα για το «Marriage Story». Ο Άλντα παίζει τον Συμπαθή Και Ανθρώπινο Δικηγόρο, είναι κι ο ίδιος ένας ζωντανός θρύλος της αμερικάνικης οθόνης, και μπορεί να εκμεταλλευτεί το κύμα στήριξης για την ταινία ώστε να προταθεί μόλις δεύτερη φορά για Όσκαρ, μετά το 2005 και το «Aviator». (Ο δικός μου αγαπημένος της ταινίας, Ρέι Λιότα, είναι εκείνος που θα μείνει στην απέξω. Δεν πειράζει Ρέι, κάποια μέρα θα μας θυμηθούν.)

Σε αντίθεση με τις άλλες 3 κατηγορίες δεν είναι κλειδωμένο αυτό, αλλά αν συμβεί, τότε το «Marriage Story» θα μπει σε μια ολιγομελή λίστα, ταινιών που έχουν προταθεί και στις 4 ερμηνευτικές κατηγορίες.

Ως τώρα, μόλις 15 ταινίες στην ιστορία το έχουν πετύχει αυτό. Έγινε πρόσφατα δύο φορές, και μάλιστα διαδοχικές χρονιές, και μάλιστα για ταινίες του ίδιου σκηνοθέτη: Τα «Silver Linings Playbook» και «American Hustle» του Ντέιβιντ Ο.Ράσελ το ‘12 και το ‘13 προτάθηκαν και στις 4 κατηγορίες, το πρώτο κερδίζοντας το Όσκαρ για την Τζένιφερ Λόρενς, το δεύτερο μένοντας με άδεια χέρια.

Πριν όμως από αυτές τις δύο περιπτώσεις, η αμέσως προηγούμενη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν πριν 38(!) χρόνια, με τους «Κόκκινους» του Γουόρεν Μπίτι.

Δύο ενδιαφέροντα στατιστικά για αυτό το γκρουπ ταινιών: Μόνο 3 από τις 15 δεν κέρδισαν κάποιο από τα 4 (ή 5- κάποιες έβαλαν και δεύτερο ηθοποιό σε μια από τις κατηγορίες) βραβεία. Αυτό δε θα συμβεί στην υποθετική περίπτωση του «Marriage Story», μιας και το Όσκαρ της Ντερν μοιάζει σίγουρο.

Ο άλλος αριθμός; Μόνο 2 από τις 15 ταινίες κέρδισαν το βραβείο Καλύτερης Ταινίας. Κάτι που αφήνει να φανεί πως ταινίες που μπορεί να θεωρηθεί πως είναι σε τεράστιο βαθμό, ταινίες των ηθοποιών τους, δεν έχουν την αναγκαία φόρα για να θεωρηθούν οι εν γένει καλύτερες. Κάτι που μπορεί να επιβεβαιωθεί και φέτος για το «Marriage Story», το οποίο παρότι θα έχει δεδομένα σημαντικά μεγάλη παρουσία στις μεγάλες κατηγορίες, είναι πολύ πιθανό πως δεν θα είναι εκείνο το φιλμ που, τελικά, θα επικρατήσει στο τέλος της βραδιάς.

Άλλος ένας αριθμός για το τέλος: Από τις 15 αυτές ταινίες, οι 2 έχουν κερδίσει 3 ερμηνευτικά Όσκαρ από τα 4. (Καμία δεν έχει κάνει το 4/4). Σε ένα πολύ ευνοϊκό σενάριο, το «Marriage Story» έχει τη δυνατότητα να ματσάρει αυτή την επίδοση. Κι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, δε θα ήταν καθόλου μα καθόλου άδικο, για την ταινία με το καλύτερο καστ της χρονιάς.

***

Οι νικητές των Όσκαρ, αν με ανάγκαζαν ΣΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΤΕ να διαλέξω ΤΩΡΑ:

• Ταινία: «Ο Ιρλανδός»
• Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν-χο, «Παράσιτα»
• Α’ Ανδρικός: Χοακίν Φοίνιξ, «Τζόκερ»
• Α’ Γυναικείος: Ρενέ Ζελβέγκερ, «Τζούντι»
• Β’ Γυναικείος: Λόρα Ντερν, «Ιστορία Γάμου»
• Β’ Ανδρικός: Μπραντ Πιτ, «Κάποτε… στο Χόλιγουντ»
• Πρωτότυπο Σενάριο: «Ιστορία Γάμου»
• Διασκευασμένο Σενάριο: «Τζότζο» (πιθανολογώ και «Μικρές Κυρίες» αλλά εντελώς στον αέρα, δεν το έχω δει)
• Μοντάζ: «Ο Ιρλανδός»
• Ξενόγλωσσο: «Παράσιτα»
• Animation: «Toy Story 4»

*Το «Marriage Story» προβάλλεται στις αίθουσες από την Odeon και από την επόμενη βδομάδα θα streamάρει στο Netflix.

***

Class of ’99: Το αφιέρωμά μας στο θρυλικό σινεμά του 1999 ολοκληρώνεται στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες, με τις 35 ταινίες που διαμόρφωσαν την καλύτερη χρονιά του κινηματογράφου!