ΛΙΣΤΕΣ

5 παραδόξως ενδιαφέροντα σίκουελ του 2018 (ως τώρα)

Το πρώτο μισό της χρονιάς έχει κάνει δουλίτσα με τα σίκουελ.

Περίεργη κινηματογραφική χρονιά. Κάθε καλοκαίρι πλέον βλέπουμε ένα τόνο σίκουελ, αλλά με έναν παράξενο τρόπο φέτος έχουμε δει πολλά που είναι είτε legit καλές ταινίες είτε, στη χειρότερη, ενδιαφέροντα αφηγηματικά πειράματα ή ενδιαφέρουσες αντιστροφές των φιλμ που προηγήθηκαν.

Θα πρότεινα πως όλες οι παρακάτω ταινίες αξίζει να τις δει κανείς, για τον ένα λόγο ή τον άλλον.

5. Avengers: Infinity War

Εμπορικό μη-σινεμά. Σαν ένα τεράστιο κολάζ ή σαν μεσαίο τεύχος κομιξικού crossover, και ταυτόχρονα γιγάντιο ‘What If’ τεύχος που αποκαλύπτεται ως τέτοιο μόνο κατόπιν εορτής. Δεν είμαι φαν της ταινίας αλλά εκ των υστέρων είναι συγκλονιστικό -και αναμφίβολα μελλοντικό σημείο αναφοράς- το ευρύτερο πλαίσιο επιτυχίας και αναγνωρισιμότητας που έχει πετύχει η Marvel ως brand και ως σύμπαν, ώστε να καταφέρει να βγάλει uber-επιτυχία μέσα από μια ταινία που κυριολεκτικά δεν έχει αρχή ή τέλος και που απαιτεί βασική γνώση περίπου 12 άλλων ταινιών για να βγάλει νόημα.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Ποιοι πέθαναν εκτός οθόνης στο ‘Avengers: Infinity War’

4. Sicario: Day of the Soldado

Τα έχουμε ήδη αναλύσει σε πάρα, μα πάρα πολλές λέξεις, αλλά μια σύνοψη της κριτικής:

Μέσα σε λιγοστές σκηνές, η κόλαση των συνόρων στην οποία το πρωτότυπο φιλμ μας είχε βυθίσει, αποκτά ξαφνικό makeover. Τα καρτέλ μαθαίνουμε δεν εμπορεύονται πλέον ναρκωτικά, αλλά ανθρώπους. Συνοριοφύλακες βρίσκουν εγκαταλειμμένα χαλάκια προσευχής, ενώ πρόσφυγες (τους οποίους φέρνουν στη χώρα τα καρτέλ με το αζημίωτο) ανατινάζουν ένα μίνι μάρκετ- σε μια από τις πρώτες, απολύτως οπτικά έντονα σκηνοθετημένες σεκάνς από τον νέο σκηνοθέτη του franchise, Stefano Sollima […]

Ο Sollima, με προϋπηρεσία στην ιταλική τηλεόραση και το ‘Gomorrah’, δεν ξέραμε απαραίτητα κατά πόσο θα ταίριαζε στην καρέκλα του σκηνοθέτη μιας τέτοιου τύπου κινηματογραφικής παραγωγής, όμως κάνει εξαιρετική δουλειά. […]

Ο Sheridan έχει εμφανή εμμονή με την κινηματογραφική γουέστερν μυθολογία των ‘50s, με αυτές τις εμβληματικές, αφηγηματικά οικονομικές ταινίες αρχετυπικών ηρώων στη συνοριακή Δύση. Με το ‘Soldado’ (και ειδικά με τον τρόπο που μοιάζει να απομακρύνεται τελικά από την αρχική του θέση) γίνεται πιο εμφανές από ποτέ πως θέλει να δημιουργήσει ένα δικό του σύγχρονο αντίστοιχο σύμπαν, μοναχικών ηρώων, μετέωρων σε μια έρημο ηθικής. […]

3. Jurassic Park: Fallen Kingdom

Το δεύτερο μισό της ταινίας είναι κλειστοφοβικό γοτθικό θρίλερ με κάστρο, με πριγκίπισσα παγιδευμένη στην ψηλότερη κορυφή, και με άξουαλ δράκο. Και με μπίζνεσμεν να γίνονται ορεκτικά.

2. Incredibles 2

Από τις καλύτερα σκηνοθετημένες ταινίες της χρονιάς, με τις καλύτερες υπερηρωικές -και μη- σκηνές δράσης του ‘18, και με ένα συγχυσμένο πολιτικό subtext που τοποθετεί την ηθική του ατομικισμού δίπλα σε μια αγνή απέχθεια για το μεγάλο κεφάλαιο και εξετάζει την δίψα για εκπροσώπηση μέσα από το πρίσμα της corporate εκμετάλλευσης. Δεν ξέρω! Ο Brad Bird έκανε σίγουρα κάτι.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Στη σειρά: Και οι 17 ταινίες της αγαπημένης σου Pixar

1. The Strangers: Prey at Night

Στεγνά μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς ως τώρα. Ακραία στυλιζαρισμένη σλασεριά που παίρνει ως σημείο εκκίνησης το νιχιλισμό των horror ’70s και την αισθητική των ’80s και επιστρέφει στον θεατή την απολίτικη, εκτός ηθικού πλαισίου, νοσταλγία ως τον απόλυτο παράλογο μπαμπούλα. Δίχως γιατί και δίχως επειδή.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.

ΚΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ 2018

Οι καλύτερες ταινίες
Τα καλύτερα βιβλία
Τα 30 αγαπημένα μας τραγούδια
Οι πιο υγρές σκηνές της χρονιάς
Οι 5 καλύτερες στιγμές των φετινών ριάλιτι
Τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς (ως τώρα)