Τo επεισόδιο του MasterChef που είχε τη συνταγή του bullying

Ο Κωστής, λοιπόν, επέστρεψε στο παιχνίδι. Η επιστροφή του έφερε πάρα πολλές αντιδράσεις μεταξύ των παικτών. Δεν έχει σημασία τι έχει προηγηθεί. Κατά βάση πάντως οι περισσότεροι από τους διαγωνιζόμενους τον κατηγορούσαν ότι είναι διπρόσωπος. Καθόλου πρωτότυπη κατηγορία σε ένα reality. Πρακτικά, κάθε τσακωμός που κινηματογραφείται, είναι ταυτόχρονα και ένας αγώνας του ποιος θεωρείται περισσότερο διπρόσωπος από τον άλλο. Μέχρι εδώ καλά. Βασικά, μέχρι εδώ συνηθισμένα.

Αυτό που ξεκίνησε όμως ως χιούμορ φάρσας για την επιστροφή του ασώτου που η ομάδα δεν ήθελε άρχισε να χοντραίνει. Και άρχισε να χοντραίνει επικίνδυνα. «Ψάξε δωμάτιο, δήμαρχε», «ψάξε δωμάτιο γιατί δεν σε βλέπω καλά», «ετοιμαστείτε για την ανάσα του δράκου» ακούγεται κάπου από πίσω από δύο άντρες και μία γυναίκα εκ των διαγωνιζόμενων. Και συνεχίζει ένας εξ αυτών, αυτή τη φορά με τους σφυγμούς κατεβασμένους, «άνθρωποι που είναι ρουφιάνοι, νυφίτσες, διπρόσωποι δεν θέλω ούτε καλημέρα να μου λένε». Άδικο δεν έχει σε αυτό αλλά μήπως να ηρεμούσαμε λίγο.

Αν δεν έφταναν όλα αυτά, ζητείται από τον Κωστή να πάει στον κενό πάγκο. Βρισκόταν σε θέση γύρω από τους διαγωνιζόμενους που είχαν τις περισσότερο επιθετικές αντιδράσεις εναντίον του. Το περπάτημά του προς τα εκεί συνοδεύεται από μαζικά ειρωνικά σχόλια. Μερικοί από τους παίκτες κάνουν κινήσεις εκνευρισμού. Μια παίκτρια παραδόξως λέει ότι έμαθε όσα είχαν ειπωθεί από τον ίδιο τον Κωστή για την ίδια. Θέλει, λέει, να το λύσουν. Μετά, κάνοντας προφανώς και αυτή πλάκα, ρίχνει μία γροθιά στον αέρα υπονοώντας μάλλον ότι έτσι θα λυθεί. Στο υπόλοιπό επεισόδιο υπήρξαν και άλλα περιστατικά λεκτικών απειλών που συνδέονταν με την περίφημη πλάκα. Αλλά η πλάκα, όσο καλή και να είναι, σπάνια καταφέρνει να κρύψει το bullying. Ιδίως γι’αυτόν που το υφίσταται.

Το bullying ως μέρος του επεισοδίου MasterChef

Δεν ξέρω αν έχει νόημα να σχολιάσουμε τους ίδιους τους παίκτες. Κατά καιρούς στο MasterChef (και σε άλλα reality) έχουμε παρακολουθήσει ανθρώπους που δείχνουν ο ένας στον άλλον τα παντελόνια τους. Κάθε φορά νομίζεις πια ότι θα είναι η τελευταία αλλά έρχεται και η επόμενη. Αν βγουν και δουν τι έχει συμβεί στο ελληνικό #me_too μπορεί να αναπροσαρμόσουν και τη σκέψη ότι η αντρίκεια συμπεριφορά και τα παντελόνια είναι πάντα κριτήριο ηθικής εξύψωσης. Η ελπίδα κατά το κοινώς λεγόμενο επιλέγει να αφήσει πάντα τελευταία τον μάταιο τούτο κόσμο.

Για να είμαι ειλικρινής πάντως αυτοί δε με αφορούν τόσο εν προκειμένω. Άνθρωποι κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα με φουστανέλες και πολύ μετά το 1821.Το πραγματικό ζήτημα εδώ είναι ότι χθες είδαμε πρακτικά την εμπορική εκμετάλλευση ενός περιστατικού bullying. Όσοι προέβησαν σε αυτούς τους τραμπουκισμούς όχι μόνο δε δέχτηκαν συστάσεις αλλά ήταν σαν να παρακινήθηκαν να το κάνουν (ο τρόπος που έκαναν ερωτήσεις οι κριτές, η θέση που έκατσε ο Κωστής, κτλ). Το δίκαιο είναι να τονιστεί ότι το show κατά καιρούς έχει να επιδείξει μία πρωτοφανή για prime time ευαισθησία. Μερικές φορές μάλιστα πολύ θαρραλέα.

Η μπάλα, όμως, χάθηκε τελείως. Αν θες να διεκδικήσεις τον σεβασμό και έστω τον χαρακτηρισμό του ποιοτικότερου εκ των reality, αυτά πρέπει να τα αφήνεις απ’ έξω. Γιατί δεν μπορείς να διυλίζεις την πίκλα ραπανακιού που ξέφυγε σε οξύτητα και να καταπίνεις την κάμηλο του bullying που γίνεται μπροστά σου. Στην τελική, επιτέλους η ελληνική κοινωνία μοιάζει ώριμη να αποβάλλει τα νταϊλίκια από τους ηθικούς της κώδικες. Κέρδος θα έχεις αν βάλεις τους νταήδες στη θέση τους.