Μάθε μπιρίμπα και άσ’ τηνα και άμα πεινάσεις, πιάσ’ τηνα

Μερικά από τα πιο ξέγνοιαστα καλοκαίρια της ζωής μου, τα έχω περάσει στο εξοχικό μου, αραχτή στην μπαμπού καρέκλα με το αφράτο, φουσκωτό μαξιλάρι που θυμίζει κέικ παραγεμισμένο με μπέικιν πάουντερ. Εκεί λοιπόν, σε μία κατάσταση χρονικής αφασίας, με τον παππού μου να μου φέρνει κάθε ένα τέταρτο κάτι που έφτιαξε στην κουζίνα (από κουλουράκια μέχρι λεμονάδα) με θυμάμαι να αγχώνομαι* για ένα και μόνο πράγμα. Για το μπιριμπάκι.

*Η αλήθεια είναι ότι παρότι θεωρώ εαυτόν, κορυφαίο μπιριμποπαίχτη, με το να κλείσω για να πάρω μπιριμπάκι, έχω σχεδόν πάντα, ένα μικρό θεματάκι. Άντε εντάξει, μεγάλο. Γιατί όλα μου κάνουν και όλα θέλω να τα κρατήσω για το τέλος ‘μην τυχόν και’.

Εκείνα τα καλοκαίρια, μακρινά αστέρια ήταν και η χρυσή περίοδος της εκπαίδευσής μου από τη μαμά (προφανώς), στο ταλέντο που είμαι σήμερα. Κόβω κάτι, και συνεχίζω. Εκείνα τα καλοκαίρια λοιπόν, μπήκα στο πετσί του ρόλου ενός κοριτσιού που μερικά χρόνια αργότερα, θα εκτιμούσε ιδιαιτέρως τα αγόρια εκείνα, που μπορούσαν να σταθούν δίπλα της. Σε ένα τραπέζι μπιρίμπας.

Ενοχλητική Παρέμβαση – Στεγνό Δώσιμο: Ο Αμπατζής, εδώ δίπλα μου, αναστέναξε καμιά σαρανταριά φορές μόλις είδε ότι θα γράψω για την μπιρίμπα. Μου είπε ότι τη θεωρεί βαρετή και εγώ του είπα αυτό το ομολογουμένως αποστομωτικό, ‘δεν ξέρεις εσύ’.

Εσύ όμως, ξέρεις δεν ξέρεις, θα μάθεις. Από μένα, ντε.

Μίλα μου για μπιρίμπα

Η σύνδεση του ‘ξέρω μπιρίμπα’ με το ‘είσαι ο άντρας των ονείρων μου’, πιθανότατα θα σου ακουστεί-διαβαστεί, κουφή-τυφλή. Παρόλα αυτά, αν θυμηθούμε ότι εγώ είμαι εκείνη που πέρσι τέτοιες μέρες εξυμνούσα τους ταβλαδόρους και έγραφα για την διακριτική τους γοητεία, τότε μάλλον δεν θα πέσεις και από τα σύννεφα.

Μικρή παρένθεση αλλά θυμάμαι και γελάω μόνη μου, τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη να διαβάζει τον τίτλο εκείνου του κειμένου στον Sport24Radio και να απορεί ‘πώς μπορεί να είναι οι άντρες που αρέσουν στην Έρρικα Ρούσσου’.

Κλείνω την παρένθεση και σε αφήνω με την απορία του Δημήτρη (καλά, σκασίλα σου) για να πω ότι αν το τάβλι συμβολίζει το πάθος, τον ‘ντουβρουτζά’ σε πιο σωστά ελληνικά, το σεξ τέλος πάντων, τότε η μπιρίμπα είναι η σχέση. Είναι η συντροφικότητα. Είναι το ‘μαζί’ και το ‘είμαστε ένα’.

Πιστεύεις ότι σε δουλεύω; Ωραία λοιπόν.

‘ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ’

Σε προκαλώ να παίξεις  μπιρίμπα σε τετράδα και να μπεις με έτερόν σου ήμισυ στην ίδια ομάδα. Αν αυτό που συνδυάζεστε και συνεννοείστε με τα μάτια για τα φύλλα που πέφτουν κάτω ή για εκείνα που χρειάζεστε, είναι ή δεν είναι φανταστικό;

Ναι, γκρινιάρη σε ακούω και εσένα που ο συνδυασμός σας δεν θα σας χαρίσει τη νίκη. Και κατά πάσα πιθανότητα, θα σκοτωθείτε. Αλλά ακόμα και αυτήν την κακή εξέλιξη, έχω να στην αντικρούσω. Αφενός γιατί σιγά τα αυγά τα κόκκινα, αυτοί δεν είναι τσακωμοί και αφετέρου γιατί συγνώμη κιόλας αλλά το σεξ τσακωμού είναι από τα δυνατότερα στην κατηγορία του.

Άφωνο σε έχω αφήσει, το ξέρω. #νοτ

ΓΙΝΕ ΤΟ ΜΠΙΡΙΜΠΑΚΙ ΤΗΣ (ΜΠΛΙΑΞ)

Εντάξει, το παράκανα και σόρι. Αλλά, ΑΛΛΑ, η μπιρίμπα φτιάχτηκε για δύο. Όχι για εμένα και τη μαμά μου (σόρι μαμά, σ αγαπώ) αλλά για εσένα και το κορίτσι σου ή το εν δυνάμει κορίτσι σου αν δεν έχεις τώρα. Και κυρίως, για τις κοινές σας διακοπές. Τις πρώτες, τις δεύτερες, όλες.

Σε αυτό το βάσανο που στο μέλλον θέλει να γίνει βάλσαμο και λέγεται διακοπές, μία μπιρίμπα, μπορεί να κάνει θαύματα. Τι γιατί μωρέ; Γιατί μπορεί να σας σκοτώνει δημιουργικά, γύρω στις 3 με 4 ώρες. Λίγο το έχεις;

Όσο και να τη θέλεις, όσες ρακέτες και αν παίζει, όσο τάβλι και αν παίζεις, σε κάποια φάση θα θέλετε να κάνετε και κάτι άλλο. Μπιρίμπα. ΜΠΙΡΙΜΠΑ.

ΤΟ ΚΑΡΕ ΤΗΣ ΜΠΙΡΙΜΠΑΣ

Για να μην με πεις άδικη, πρέπει να παραδεχθώ ότι η μπιρίμπα είναι το κατεξοχήν γυναικείο χόμπι από τα 60 και μετά. Γυναικοπαρέες, οι γνωστές και ως φιλινάδες, μαζεύονται και ψάχνουν τέταρτη για μπιρίμπα, σχεδόν κάθε εβδομάδα.

Γιατί ΝΑΙ, η μπιρίμπα είναι το ιδανικό σκότωμα χρόνου. Το ιδανικό. Και όχι με την κακή έννοια του σκοτώματος (αίματα, κτλ) αλλά με την καλή. Με την πέρα για πέρα καλή.

Όσο και αν τώρα με περνάς για υπερβολική που παίρνω το χόμπι των γιαγιάδων να το εντάξω στα απαραίτητα στοιχεία των ερωτικών σχέσεων, θέλω να σου θυμίσω το Youth, του Sorentino. Και να σου προτείνω αν δεν ξέρεις μπιρίμπα, να μάθεις. Θα με θυμηθείς, αργά ή γρήγορα.

Και θα με ευχαριστείς. Ελπίζω. Τόσο γαϊδούρι πια;