Με ποιους φανταστικούς ήρωες θα πίναμε μπύρα (και με ποιους όχι)
- 16 ΑΥΓ 2018
Πόσες φορές έχεις σκεφτεί διαβάζοντας το αγαπημένο σου βιβλίο ή βλέποντας την αγαπημένη σου σειρά, ότι θα ήθελες να ‘πινες κάνα-δυο μπύρες με τον χαρακτήρα που ξεχώρισες;
Με αφορμή τη σκέψη αυτή, το πλήρωμα του PopCode κατέγραψε εκείνες τις φανταστικές προσωπικότητες που μπορεί να οραματιστεί παρέα του στο μπαλκόνι, κάτω από έναν καλοκαιρινό ουρανό, με συντροφιά μια μπύρα στο χέρι. Για να μην αφήσουμε κανέναν παραπονεμένο, συμπεριλάβαμε και εκείνους με τους οποίους δεν θα πίναμε ούτε νερό ακόμα κι αν ήμασταν ένα βήμα πριν την αφυδάτωση.
Και μην ξεχνάς:
«Η μπύρα είναι η απόδειξη ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι».
Δεν το είπαμε εμείς. Ο Benjamin Franklin το είπε.
Με τον Christopher McCandless, ο Γιώργος Μυλωνάς
Τελείωσε το Πανεπιστήμιο. Πούλησε όλα τα υπάρχοντα του και με ό,τι λεφτά μάζεψε συν όσα είχε από χαρτζιλίκι, ξεκίνησε με οτοστόπ από την Ατλάντα για την Αλάσκα. Γιατί; Επειδή ο Christopher McCandless, πραγματικό πρόσωπο και κεντρικός ήρωας του ‘Into the Wild’ του Sean Penn, αποφάσισε πως η ατομική ιδιοκτησία δεν έχει καμία πραγματική αξία και το νόημα της ζωής βρίσκεται στην επαφή με τη φύση. Όταν έφτασε στην Αλάσκα εγκαταστάθηκε σ’ ένα εγκαταλελειμμένο βανάκι φιλοσόφησε τη ζωή ακόμα περισσότερο, μέχρι που συνειδητοποίησε (στην ταινία έστω) πως δεν είχε πλέον νόημα να ζει μόνος, αφού “happiness is only real when shared”.
Θα ήθελα να πιω μια μπύρα μαζί του σε κάθε φάση της ζωής του. Μία λίγο πριν φύγει από την Ατλάντα για να μου εξηγήσει πού βρήκε τα κότσια να εγκαταλείψει τα πάντα. Μία τις πρώτες του στην Αλάσκα, για να μου περιγράψει τα συναισθήματά του όταν είχε πραγματοποιήσει έστω θεωρητικά τον αρχικό του στόχο και μία μόλις συνειδητοποίησε το ‘Happiness is only real when shared’ για να μου πει αν είχε μετανιώσει για ό,τι είχε κάνει μέχρι τότε. Μεταξύ μας, ούτε ένα καφάσι μπίρες δεν θα μας έφτανε.
(…) αλλά δεν θα έπινε ούτε νερό με τον Micheletto
Δεν είμαι σίγουρος για το ποιανού τσιράκι ήταν ο Micheletto στο ‘The Borgias’. Νομίζω του Cesare Borgia. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρόκειται να ξεχάσω με τίποτα ότι αποτελούσε την προπωποποίηση του κακού. Έναν τύπο που έκανε τις βρωμοδουλειές για όσους τον είχαν στη δούλεψή τους, αλλά ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούσαν να του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, αφού και μόνο η φάτσα του πρόδιδε ότι κάποια στιγμή μπορεί να καθάριζε και τους ίδιους. Δεν θα έπινα ούτε νερό με τον Micheletto. Όχι επειδή δεν θα καταδεχόμουν, αλλά επειδή θα φοβόμουν μην με δηλητηριάσει.
Με τη Nairobi ο Ευθύμιος Σαββάκης
Μπιλμπάο θα βρισκόμασταν. Μεσημέρι θα ήταν. Η συνηθισμένη ζέστη της χώρας των Βάσκων. Θα έφτανε με καινούρια μηχανή. Τα λεφτά άλλωστε από την ‘Τέλεια Ληστεία’ φτάνουν και περισσεύουν. Θα παραγγέλναμε δύο μπύρες (για αρχή). Και μετά θα μου ανέλυε.
Πώς διαχειρίστηκε για τόσες μέρες το φορτίο της συμμετοχής σε μία τέτοια ληστεία. Πώς είναι να μπαίνεις στο εθνικό νομισματοκοπείο σαν ληστής και να φεύγεις σαν ήρωας. Πώς κατόρθωνε να τη σέβονται οι όμηροι και να εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές της. Πώς ένιωσε όταν ανέλαβε για λίγο τα ηνία. Μα και πώς νιώθει που κατάφερε να δώσει στην πόλη του Nairobi νέους φανατικούς φίλους. Που σιχαίνονταν την Ασία. Βράδυ θα τελειώναμε την κουβέντα. Μετά από πολλά spoilers για την τρίτη σεζόν.
(…) αλλά δεν θα έπινε ούτε νερό με τον Arturo
Δηλαδή ρε φίλε συμμετέχεις στην ‘Τέλεια Ληστεία’. Έχεις τύχει στους πιο γαμάτους απαγωγείς της ιστορίας. Έχεις καταλάβει ότι δεν θα σε πειράξουν. Μπορείς να περιγράφεις την εμπειρία σου στα εγγόνια σου σε μία Κυριακάτικη εκδρομή στη Μούρθια. Κι όμως εσύ εκεί. Προβλήματα, κόντρες, προσπάθειες να αποδράσεις. Ε, και βγήκες. Τι κατάλαβες; Οι υπόλοιποι όμηροι σε μίσησαν, οι εργαζόμενοί σου το ίδιο. Κρίμα, Arturo. Θα μπορούσαμε να απολαύσουμε μία μπύρα Μάμος τα δυο μας αν δεν ήσουν τόσο ξενέρωτος. Αλλά η ζωή ανταμείβει με αυθεντικές εμπειρίες μόνο αυτούς που μπορούν να τις δεχτούν.
Με τον Rob Gordon, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Θα αράζαμε όλη μέρα στο δισκάδικο του Rob στο Σικάγο, θα ακούγαμε βινύλια, θα μιλάγαμε για μουσική, γυναίκες και τη ζωή την ίδια, θα φτιάχναμε -προφανώς- λίστες και θα μαλώναμε τον Τζακ Μπλακ που θα μας έπινε τις μπίρες ενώ θα μας ανέλυε την κοσμοθεωρία του. Και κάπως έτσι γλυκά θα πέρναγε η ζωή και θα ξεχνούσαμε ότι στο δισκάδικο δεν πατάει κανένας και τίποτα δεν πάει όπως το έχουμε σχεδιάσει γιατί θα είχαμε αυτά που πραγματικά θέλαμε: καλούς φίλους, βινύλια και μπίρες.
(…) αλλά δεν θα έδινε ούτε γουλιά στον Σέρλοκ Χολμς
Δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο, διάνοια είναι και πολεμάει το κακό. Αλλά δεν θα άντεχα να είμαι στο ίδιο δωμάτιο μαζί του για περισσότερα από μερικά λεπτά. Πόσο να αντέξει κανείς τις -έστω και ακούσιες- προσβολές, τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς, την πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης και την ανάλυση πραγμάτων για τον εαυτό σου που θα ήθελες να κρατήσεις μόνο για σένα; Σέρλοκ, καλύτερα από μακριά κι αγαπημένοι.
Με τον Big Lebowski, ο Πάνος Κοκκίνης
Εντάξει, στην αρχή θα μου έφερνε αντίρρηση. Θα επέμενε δηλαδή ότι εκείνος με White Russian μεγάλωσε και με αυτό θα πεθάνει. Αλλά μετά, επειδή θα ήμασταν αραχτοί σε ένα μπιτσόμπαρο στην Ικαρία, πιστεύω ότι θα αμπελοφιλοσοφούσαμε επί μέρες. Για τη ζωή, τις γυναίκες, τα παιδιά , τα πάντα όλα. Όχι για να μάθω κάτι. Κυρίως μπας και ανακαλύψω ένα τρόπο να κάνω σε εμένα μετάγγιση αυτό το παχύρρευστο κουλ που κυλάει στο αίμα του. Γιατί αλλιώς, από το άγχος που με διακρίνει, το έμφραγμα δεν το γλιτώνω.
(…) αλλά δεν θα έπινε ούτε νερό με την Anastasia Steele
Δεν είναι ότι την μισώ με πάθος. Απλώς δεν έχω τίποτα, μα τίποτα, να πω μαζί της. Όπως δεν έχω τίποτα, μα τίποτα να πω με ότι -ανεξαρτήτως φύλου- ανοργασμικό και ξενέρωτο κυκλοφορεί εκεί έξω. Γιατί μπορεί σε εκείνη να είναι που αρέσουν τα 40 shades of grey σκαμπίλια (δια χειρός δισεκατομυριούχων πάντα), αλλά, στο πεντάλεπτο, πιστεύω ότι εγώ θα κατέληγα να ρίχνω χαστούκια στον εαυτό μου προκειμένου να μείνω ξύπνιος όσο εκείνη, με βλέμμα χαμηλωμένο και αναψοκοκινισμένα μάγουλα, θα ξεκινούσε να μου διηγείται την μεγάλη περιπέτειά της φουλ βαρετής ζωής της.
Θα έπινε δυο μπύρες με τον Τhomas Shelby, ο Ηλίας Αναστασιάδης
Για να τον δω να αράζει πίσω στην καρέκλα χωρίς να καμπουριάζει ούτε χιλιοστό. Για να τον δω να πίνει την μπύρα χωρίς να ανοιγοκλείνει τα μάτια. Για να περάσει λίγο η ώρα, να γνωριστούμε καλύτερα και να μου πει πώς στήνονται οι ιπποδρομίες του Κεντ. Για να μου προτείνει τον καλύτερο μπαρμπέρη για να τελειοποιήσω το ‘θα ‘θελα’ πικιμπλαϊντερικό μου κούρεμα. Για να μην καταλαβαίνω τα μισά από αυτά που λέει. Για να πούμε για τον πόλεμο, που θα κουβαλάς για πάντα μέσα σου και θα σε κάνει να ξυπνάς μούσκεμα μέσα στη νύχτα. Κι ας είσαι, τη μέρα, ο πιο σκληρός κι επικίνδυνος τύπος που ξέρεις. Και επειδή πιθανότατα θα είχε πιει το πρώτο ποτήρι πριν πούμε ‘καλησπέρα’, θα έπινα κι ένα δεύτερο ποτήρι μαζί του.
(…) αλλά δεν θα έπινε ούτε για πλάκα με τον Bojack Horseman
Τον λατρεύω, είναι μνημειώδης η προσφορά του στη βιβιλιοθήκη με την ποπ κουλτούρα μου, αλλά το να πιούμε μια μπύρα μαζί δεν θα είχε κανένα, μα κανένα απολύτως νόημα. Δεν θα με έβλεπε, πιστεύω θα κοίταγε πάνω από το κεφάλι μου ή κάτι τέτοιο. Δεν θα σταυρώναμε κουβέντα, άσε που όταν θα σηκωνόταν να φύγει θα με φώναζε με λάθος όνομα.
Θα έπινε μια μπύρα με τον Piotr Rasputin, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος
Λέω να πάω με ένα υπερηρωικό theme, κι αυτοί άνθρωποι είναι αλλά κανείς δεν τους παίζει ποτέ σε τέτοιες συζητήσεις επειδή μοιάζουν θεοί. Λοιπόν, μια μπύρα θα την έπινα με τον Κολοσσό των X-Men για μια σειρά από λόγους. Είναι από τη Ρωσία καταρχάς οπότε ξέρει από αλκοόλ, λογικά θα είναι πολύ δυνατή παρέα σε ένα πλαίσιο χαλαρού ποτού με κουβεντούλα. Επίσης είναι άμεσα συνδεδεμένος με τους δύο αγαπημένους μου υπερηρωικούς χαρακτήρες έβερ, την Kitty Pryde (αιώνια on and off σχέση) και την Illyana (η αδερφή του), οπότε δε μπορεί, κι ο ίδιος κουλ θα είναι στην πραγματικότητα. Μπόνους, το δέρμα του γίνεται μέταλλο όποτε το έχει ανάγκη προστατεύοντάς τον από τον υπόλοιπο κόσμο, κάτι που έχουμε κοινό. Πολύ φίλος μου.
(…) αλλά δεν θα έπινα ούτε μπύρα, ούτε τίποτα με τον Batman
Ευχαρίστως θα πήγαινα σε παρτάκι στην έπαυλη του Bruce Wayne (εκτός αν έχει κοπεί πάλι το ρεύμα ή τίποτα τέτοιο) αλλά ως Batman μου φαίνεται τόσο έντονος και σκοτεινός και αγχωμένος, καλύτερα όχι, ο κόσμος είναι χάλια, να ξεσκάσουμε λίγο θέλουμε, κάπου έλεος. Τώρα που το σκέφτομαι με τον Bruce μπορεί να κάναμε καλή παρέα. Θα έκανα πως δεν ξέρω ότι είναι ο Batman.
Άλλη μια μπύρα με τον Michael Scofield, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης
Πρέπει να είναι πολύ κουλ τυπάκι ο Michael. Αν δεν ήταν κλεισμένος σε κάποια φυλακή αυτού του κόσμου θα μου άρεσε να καθίσουμε σε ένα τραπεζάκι σε μια γραφική πλατεία, να παραγγείλουμε δύο παγωμένες μπύρες και να αρχίσει να μου λέει για τη ζωή του πριν και μετά τις φυλακές. Θα μου εξηγούσε γιατί αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να γίνει εγκληματίας, πώς κατάφερε να ξεγελάσει δεκάδες φρουρούς, τι είχε ζήσει στη Fox River, πώς επιβίωσε στη Sona και μέχρι πού θα έφτανε για να σώσει κάποιον που αγαπάει. Θα τον άκουγα με ευλάβεια και θα τσουγκρίζαμε τα μπουκάλια μας καθώς ερχόταν και η υπόλοιπη συμμορία του για μπύρες.
(…) αλλά δεν θα έπινε τίποτε, ποτέ με τον Ramsay Bolton
Όχι μπύρες, αλλά ούτε νερό δεν θα μπορούσα να πιω με τον Ramsay Bolton δίπλα μου. Αυτός μπορεί να μου είχε ρίξει μέχρι και δηλητήριο μέσα στη μπίρα. Βασικά, όχι. Θα προτιμούσε να ρίξει υπνωτικό και να ξυπνήσω δεμένος σε ένα σταυρό με αυτόν από πάνω μου να χαμογελάει σαδιστικά. Ποτέ. Επίσης, με αυτόν τον τύπο δεν μπορείς ούτε λουκάνικα να φας παρέα με τις μπίρες. Ξέρεις γιατί.
Θα έπινε 100 μπύρες με τον Corto Maltese, ο Αντώνης Τζαβάρας
Νομίζω ότι τόσες περίπου θα χρειαζόταν μέχρι να σπάσει την ποιητική σιωπή του για να αφηγηθεί κάποια από τις ιστορίες του. Θα ήθελα να είμαστε αραχτοί σε μια αμμουδιά, με τον Ινδικό να βρέχει τα πόδια μας και τα μαραμπού να κρώζουν φάλτσα για να διώχνουν τα κακά πνεύματα. Αν όλα πήγαιναν καλά και ο Κόρτο μιλούσε, ίσως ρίχναμε κι ένα μπουκάλι στη θάλασσα, για να φτάσει η ιστορία του και σε άλλους.
(…) αλλά ούτε καπάκι τσαλακωμένο στον λοχαγό Jonathan Randal
Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα το ‘Outlander’ τώρα. Ίσως γιατί πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να πω ‘όχι’ σε μια μπύρα, απ’ όποιον κι αν προέρχεται. Εκτός, βέβαια κι αν είναι κάποιος πραγματικά σιχαμένος και κανείς δεν είναι πιο σιχαμένος από τον ‘Black Jack’ Randal. Βίαιος, σαδιστής, μισογύνης, καταπιεστικός, γενικά τύπος με τον οποίο δεν μοιράζεσαι ούτε δερματική ασθένεια.
ΠΑΙΞΕ: