Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Η ‘Δίψα’, o Ευθύμιος Σαββάκης

Για έναν μυστήριο και συνάμα συμπαντικό λόγο, όταν πιάνω να ασχοληθώ με το ερευνητικό του διδακτορικού μου, προκύπτει πάντα μία ώραια αφορμή να το αφήσω στη μέση. Αυτή την εβδομάδα ήταν η “Δίψα”, το καινούριο βιβλίο του Jo Nesbo από τις “Εκδόσεις Μεταίχμιο”. Η νέα περιπέτεια του (μικρού θεούλη) Χάρι Χόλε έπεσε στα χέρια μου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο και παρά τον τεράστιο όγκο της, συντρόφευσε όλα τα βράδια της εβδομάδας (με ανοιχτό φως και νερό σε απόσταση μικρότερη των 40 εκατοστών – ώστε ταυτόχρονα και να μη φοβάμαι και να μη χρειάζεται να κουνηθώ) και έγινε ο λόγος για να καταλάβω πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το tinder. Ειδικά όταν το κουμπί του Match ακούγεται από το σαλόνι σου. Μπρρρρρρ.

Με το μπανόφι του Coffix, ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δηλαδή αν δεν είναι ποπ κουλτούρα τα μπανόφι και τα γλυκά γενικότερα τι είναι ποπ κουλτούρα; Οι σειρές. Έλα σε παρακαλώ. Εσείς τι τρώτε όταν βλέπετε τηλεόραση, μπρικ και πετροσωλήνες; Η ιστορία έχει ως εξής. Κοντά στην εταιρία έχει ανοίξει εδώ και λίγο καιρό το Coffix, το οποίο φτιάχνει καφέ για όποιον ενδιαφέρεται (εδώ και 12 χρόνια δεν με απασχολεί ο καφές, οπότε δεν έχω άποψη) και φοβερά σνακ, φαγητά και μπιχλιμπίδια. Τη Δευτέρα λοιπόν παρήγγειλα ένα μπανόφι μετά από μια πιο προσεκτική μελέτη του καταλόγου και για πέντε μέρες σερί έγινα ο εκνευριστικός και προβλέψιμος τυπάκος που στις 16.04 τηλεφωνεί για να του φέρουν το μπανόφι του. Μιλάμε για ένα έπος, μιλάμε σχεδόν για το νόημα της ζωής. Μιλάμε για το μπανόφι των μπανόφι, μια ελεγεία γεύσης και θεάματος. Και του χρόνου χωρίς δόντια!

Με το κόψιμο του ‘Man Seeking Woman’, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Κλείνουν το ‘Man Seeking Woman’, κλείνουν και τον τάφο τους. Ντροπή, μια από τις πιο προχωρημένες, αληθινές και αστείες σειρές των τελευταίων ετών να βρίσκει τόσο άδοξο φινάλε. Ναι, η φετινή σεζόν με την εξέλιξή της δημιούργησε κάποιες απορίες σχετικά με την τροπή που θα έπαιρνε από εδώ και πέρα, όμως είμαι σίγουρος ότι είχε πολλά να δώσει ακόμα. Θα μου λείψουν όλοι, μα πιο πολύ η γλυκιά παράνοια της σειράς. Κρίμα(ς).

Με την ‘omg, φτωχοί!’ διαφήμιση της Pepsi,  ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Λέει αλήθεια ο Ηλίας, δεν υπερβάλει. Αν δεν κατάφερνε να το φάει σήμερα το μπανόφι μα τη μπαναγία θα αγόραζα υλικά το Σάββατο από τη λαϊκή και θα του έφτιαχνα ένα εγώ σπίτι να του το φέρω τη Δευτέρα στο γραφείο. Κατά τα άλλα εγώ από το Coffix παίρνω άπερολ, το οποίο το αγάπησα στο Φεστιβάλ Βενετίας που πήγα φέτος (μου μάθατε και τα άπερολ) και ναι, early drinks στο γραφείο; Γιατί όχι. Είναι φανταστικό το άπερολ, ειδικά όταν το πίνεις μετά από μια μέρα με 5 ταινίες, όταν έχεις ήδη ξεχάσεις τι είδες το ίδιο μεσημέρι. Ακόμα πιο φανταστικοί οι πετροσωλήνες, που έμαθα και έφαγα για πρώτη φορά αυτή τη βδομάδα. (Μου μάθατε και τους πετροσωλήνες.)

Τελοσπάντων, εγώ βασικά για τη φρικώδη διαφήμιση της Pepsi ήθελα να γράψω, επειδή είναι από αυτά τα κομμάτια τέχνης που τα κοιτάς και νιώθεις να μουδιάζει η ψυχή σου, να τρεμοπαίζουν τα βλέφαρά σου και να μην είσαι και πολύ σίγουρος αν όντως το ζεις αυτό που συμβαίνει ή ανν το πολύ άπερολ σε βάρεσε στο κεφάλι και βρίσκεσαι στο ίδιο αστρικό πεδίο όπου συχνάζουν όλα αυτά τα celebrities που δεν έχουν δει αληθινό άνθρωπο στη ζωή τους. Η διαφήμιση της Pepsi είναι καταπληκτική: μια πορεία με κωμικά generic πλακάτ περνάει δίπλα από ένα photoshoot της Kendall Jenner, η οποία αποκτά το πιο “εντάξει εγώ ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη φτώχεια” βλέμμα που έχω δει στη ζωή μου, και τα παρατάει όλα για να πάει να δώσει μια σόδα σε έναν αστυνομικό λύνοντας το πρόβλημα της αστυνομικής βίας. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνατε τόσο θέμα όλο αυτό τον καιρό.

Είναι υπέροχο. Θα περάσουν χρόνια και θα θυμόαμαστε πού ήμασταν και τι κάναμε τη στιγμή που είδαμε για πρώτη φορά αυτή τη διαφήμιση.

Η Pepsi την απέσυρε ήδη αλλά ο θρύλος θα ζει για πάντα. Περιμένω ήδη με αγωνία το oral history που θα γραφτεί στην επέτειο των 15 χρόνων.

Με τον ‘Τσάρο της Αγάπης και της Τέκνο’, ο Αντώνης Τζαβάρας

Το παράξενο σπονδυλωτό μυθιστόρημα του Antony Marra σε πηγαίνει σε μέρη που ήξερες ότι υπάρχουν ή υπήρξαν κάποτε, αλλά δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να επισκεφθείς. Στη φωτογραφία ενός συνδέσμου εργατών στο Σοβιετικό Λένιγκραντ. Ο διπλανός σου έχει σβηστεί. Ενσωματώθηκε στον τοίχο του σωματείου από τον αερογράφο ενός λογοκριτή. Στο Κίροφσκ της Σιβηρίας. Είσαι τριανταδύο ετών κι έχεις ήδη ξεπεράσει το προσδόκιμο ζωής των συμπολιτών σου που πεθαίνουν λαμπυρίζοντας από το νικέλιο που δίνει ζωή στην πόλη. Σε ένα πηγάδι καταμεσίς ενός ασήμαντου λιβαδιού στην Τσετσενία. Ο άλλος Ρώσος αιχμάλωτος που βρίσκεται εκεί μαζί σου θα πεθάνει αύριο. Μπορεί κι εσύ. Το φοβερό είναι ότι σε πηγαίνει εκεί με ένα γράψιμο εξίσου νανουριστικό και αφυπνιστικό και με μια διάθεση να χώσει τη μύτη του στο εκδοροσφαγείο της Ιστορίας όχι για να μυρίσει την μπόχα, αλλά για να ανακαλύψει τις μικρές χαραμάδες χιούμορ και ειρωνείας που σκεπάστηκαν πριν από χρόνια από τα υπολείμματα των σφαγίων. Δεν θα θες να το αφήσεις όταν ξεκινήσεις το διάβασμα, δεν θα σε αφήσει μέχρι να το τελειώσεις.

(Ο Τσάρος της Αγάπης και της Τέκνο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘Ίκαρος’ σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη)

Με τον Γιάννη Σπαλιάρα, ο Πάνος Κοκκίνης

Γιατί μου θυμίζει το φίλο μου το Τζούνα. Γιατί είναι αγαθός γίγαντας. Γιατί έχει πάρει υπό την προστασία του / έχει ως pet τον Τσάνγκ. Γιατί είναι τόσο χορτασμένος που, αν βγεις έξω μαζί του, όλο και κάποιο ‘ξεροκόμματο’ θα ρίξει στο μέρος σου. Γιατί τον στεναχωρεί πραγματικά που υπάρχουν συμπαίκτες / άνθρωποι που δεν τον συμπαθούν. Γιατί έχει πλάκα, ειδικά όταν δεν το ξέρει. Γιατί, όλα δείχνουν, ότι θα είναι ο μόνος και ο πραγματικός κερδισμένος του Survivor. Γιατί θεωρεί τον εαυτό του επώνυμο, αλλά ‘εξιλεώνεται’ -στο μυαλό του- αφού κάνει παρέα με ‘απλούς ανθρώπους’. Γιατί, πάνω και πέρα από όλα, είναι ένα μεγάλο αθώο παιδί.

Με τις σούπες του Baba Ganush, ο Γιώργος Μυλωνάς

Τώρα που ο χειμώνας έφτασε κι από άποψη θερμοκρασίας επίσημα στο τέλος του, ήρθε η ώρα να αποτίσω φόρο τιμής στο έδεσμα που με κράτησε ζεστό τις κρύες νύχτες του. Και ευτυχώς που έπιασαν οι ζέστες, γιατί αν συνέχιζα να τρώω σούπες θα γινόμουν ποιητής. Τι λέγαμε λοιπόν; Το Baba Ganush φημίζεται για τα φαλέφελ του, αλλά εγώ έχω κολλήσει με τις σούπες του. Σούπα από κίτρινες φακές, σούπα από κολοκύθα, σούπα από καρότο και πορτοκάλι. Όποτε επισκεπτόμουν το συγκεκριμένο μαγαζί στην Πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι ξεκινούσα πάντα από μία σούπα και συνέχιζα με τα υπόλοιπα. Και το καλύτερο με τις σούπες, πέρα από τη γεύση τους είναι ότι κάθε φορά που πας στο μαγαζί δεν ξέρεις ποια σούπα προσφέρεται εκείνη τη μέρα. Αυτό θα είναι ένα εύκολο καλοκαίρι, αφού με το πέρας του ξέρω ότι θα με περιμένει ένα ζεστό πιάτο σούπας.

Με το ‘Pocket Mortys’, η Ναστάζια Καπέλλα

Την Πρωταπριλιά βγήκε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ νέο επεισόδιο ‘Rick and Morty’ (ααααα!). Αφού το είδα τρεις φορές, παρατήρησα σε κάποια φάση ότι διαφήμιζε στα γρήγορα μετά το τέλος του επεισοδίου το app ‘Pocket Mortys’, παιχνίδι τύπου Pokemon στο Game Boy, που πιάνεις Wild Mortys, κάνεις μάχες, ανεβαίνεις level, παίρνεις έπαθλα και τέτοια. Παίζω λοιπόν σε όποια ευκαιρία βρω μέχρι να το τερματίσω ή να το σιχαθώ (το δεύτερο είναι πιο πιθανό).

Με την Ariana Grande, η Νάνσυ Κωστακοπούλου

Ναι γεια σας, έχετε λίγη ώρα να σας μιλήσω για την σωτήρα μας Ariana Grande; Δεν με νοιάζει αν δεν έχετε ΕΓΩ ΘΑ ΤΑ ΠΩ γιατί μετά το σπαρακτικό επεισόδιο των GIRLS, που κομποζάρει εξαιρετικά τραγούδια και σκηνές, έπαθα ένα ετεροχρονισμένο σκάλωμα με το ‘Dangerous Woman’ της Ariana. Θα μου πεις τώρα το θυμήθηκες; Όχι. Το άλμπουμ της ήταν στο top 20 της Blogovision 2016, ωστόσο δεν είχε καταφέρει να ξεπεράσει σε ακροάσεις το ANTI της Rihanna (obvs).

Τις τελευταίες μέρες όμως έχει καρφωθεί στην κορυφή των playlist μου στο spotify και ω-θεέ-μου-ΤΙ-ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΑ-ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ. Από το ‘Bad Decisions’, που σε κάνει να θέλεις να φας ένα sundae και να πας βόλτα με το αγόρι σου μέχρι το ‘Thinking About You’ που σε κάνει να τραγουδάς δυνατά στο μπάνιο και το ‘Side to Side’, που έδωσε άλλο νόημα στον διάδρομο η Ariana παραδίδει μαθήματα αγνής pop και συγκλονίζει με την φωνάρα της. Θα τολμήσω να πω ότι το ‘Dangerous Woman’ είναι καλύτερο του ‘1989’ της Taylor Swift- αν και μεγάλο φαβορί για αυτό το δίλημμα είναι και το ‘Emotion’ της Carly Rae Jepsen. (Για αυτό ωστόσο θα επανέλθω).

(ΘΕΝΚΙΟΥ).

Με το ‘S-Town’, ο Γιάννης Σαχανίδης

Με τα podcasts δεν έχω καμιά ιδιαίτερη σχέση. Αγαπώ την παράνοια του ‘Welcome to Night Vale’ και άκουγα το ‘Serial’ στην πρώτη του σεζόν, θεωρώντας το game-changing για το είδος των true crime αφηγήσεων. Ποτέ δεν ξεπέρασα όμως το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης του σεζόν, που βγήκε πέρυσι, ούτε και άκουσα κάποιο άλλο podcast από τότε. Τώρα όμως η ομάδα του Serial έχει ένα νέο podcast, το ‘S-Town’, που επικεντρώνεται στον John, έναν τύπο που απεχθάνεται τη μικρή πόλη της Alabama στην οποία ζει και ζητά από τον Brian Reed του This American Life να ερευνήσει το γιο μιας πλούσιας οικογένειας της περιοχής που φημολογείται πως υπερηφανεύεται πως σκότωσε κάποιον και δεν τον έπιασε κανείς. Η ιστορία έχει πολλές ανατροπές, ο κεντρικός του χαρακτήρας είναι εκκεντρικός και έχει πολύ ενδιαφέρον το κοντράστ της προσωπικότητας του με την πόλη στην οποία ζει και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους. Τα 7 επεισόδια του S-Town είναι ό,τι καλύτερο για binge listening.

Με την Kristen Wiig, ο Γιάννης Σαμούρκας

Για να είμαι πιο ακριβής, με την καινούργια της γκριμάτσα. Νόμιζα ότι είχα δει όλη την εκφραστική της γκάμα από το ‘Saturday Night Live’ και τις ταινίες της, που προσπαθώ να μη χάνω, αλλά εδώ έπιασε νέο ταβάνι. Γενικότερα την θεωρώ την πιο αστεία της γενιάς της και παρόλο που είναι όμορφη, δεν έχει πρόβλημα να τσαλακωθεί ανεπανόρθωτα.

Στο πρώτο καινούργιο επεισόδιο του ‘The Last Man On Earth’, δεν κάνει απλώς guest εμφάνιση, αλλά το βγάζει όλο, σχεδόν μόνη της. Αυτή η γκριμάτσα όμως με έχει στοιχειώσει όλη τη βδομάδα.