Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με το ‘November 13: Attack on Paris’ του Netflix, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Το να βλέπεις ένα ντοκιμαντέρ με κάτι που σε σόκαρε τόσο πολύ, όταν δεν έχουν καν συμπληρωθεί τρία χρόνια από τότε, είναι συγκλονιστικό. Το Netflix για ακόμα μια φορά βάζει τα γυαλιά στους πάντες, με μια παραγωγή στην οποία βλέπεις τους ανθρώπους που ήταν παρόντες όταν έγιναν οι επιθέσεις να περιγράφουν όσα έζησαν. Κι εσύ μένεις εκεί, κολημμένος στην οθόνη σου, προσπαθώντας να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση τους, κάτι που είναι απλά αδύνατον. Σκληρό, αληθινό, σε αφήνει μουδιασμένο και σε κάνει να αναρωτιέσαι πότε και πού θα συμβεί ξανά τέτοια φρίκη. Το αν, δυστυχώς δεν είναι καν σοβαρό ερώτημα.

​Με το ‘One Day at a Time’, ο Γιάννης Σαχανίδης

Μπορεί να υπάρξει ένα παραδοσιακού στυλ sitcom που επικεντρώνεται γύρω από μια οικογένεια και μιλάει για την Αμερική του σήμερα, χωρίς όμως να χάνεται στη σάτιρα που αφορά τον Trump, ενώ ταυτόχρονα είναι τρομερά inclusive, feelgood και συγκινητικό ταυτόχρονα; Σίγουρα ναι, αφού υπάρχει το ‘One Day at a Time’ του Netflix, που επικεντρώνεται σε μια οικογένεια Λατίνων. H μαμά Penelope, πρώην στρατιωτικός και νυν νοσοκόμα, ζει μαζί με τη μεγάλη κόρη της Elena, τον μικρό γιο της Alex και τη μητέρα της Lydia, που υποδύεται η ΤΡΟΜΕΡΗ Rita Moreno, και γύρω από αυτούς οι δημιουργοί της σειράς στήνουν ιστορίες που μιλούν για την οικογένεια, την ταυτότητα, τη θρησκεία, την κατάθλιψη, το σεξισμό, τη σεξουαλικότητα. Οι χαρακτήρες, μαζί με τον Schneider, γείτονα της οικογένειας και τον Leslie, το αφεντικό της Penelope, είναι εξαιρετικοί και η πορεία του καθενός δίνει κάτι ξεχωριστό στη σειρά. Πραγματικά θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές περισσότερες σεζόν του ‘One Day at a Time’ εκεί έξω, αλλά το Netflix έχει παραγγείλει και 3η σεζόν, οπότε μετά το σπουδαίο φινάλε της 2ης σεζόν [πολύ κλάμα, παιδιά] έχουμε κάτι ακόμα να περιμένουμε.

​

Με τη διαφήμιση της Quilmes για το Μουντιάλ, o Γιώργος Μυλωνάς

Πείτε με γραφικό, αλλά είδα τέσσερις φορές στο ριπίτ τη διαφήμιση της Quilmes, αργεντίνικης μπίρας για το Μουντιάλ, και κάθε φορά ανατρίχιασα πιο πολύ από την προηγούμενη. Η διαφήμιση περιλαμβάνει όλη τη γκρίνια των Αργεντινών φιλάθλων προς τον Μέσι και την παρέα του για τους τρεις συνεχόμενους χαμένους τελικούς (ένα Μουντιάλ και 2 Κόπα Αμέρικα) και ο Όσκαρ Ρουτζέρι παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986 με την ‘μπιανκοσελέστε’ προσπαθεί ν’ αποκαταστήσει την τάξη μεταξύ των παικτών και του κόσμου.

Ανατριχιαστική!

Με το χειρότερο ραπ όλων των εποχών, ο Πάνος Κοκκίνης

Το ότι οι εκπρόσωποι της Βουλής των Αντιπροσώπων της τιμημένης Γιούτα παλεύουν να είναι πιο ‘επίκαιροι’, δείχνοντας στους ψηφοφόρους τους πως φτιάχνεται ένα νομοσχεδίο (στους ρυθμούς του τραγουδιού από το Fresh Prince of Bel Air) είναι τίμιο. Τίμιο ως πρόθεση. Γιατί ως εκτέλεση σε κάνει να θέλεις να βγάλεις τα μάτια σου έξω. Δείτε την αντίδραση του αρχηγού της μπάντας του Stephen Colbert αφού το είδε. Σοκ και δέος. Λες και του ανακοίνωσαν ότι είναι καλεσμένος στην έπαυλη του Get Out. Το πιο εκπληκτικό;Δεν  το συνηθίζεις όσες φορές και αν το δεις καπάκι.

Με την τελευταία σεζόν του ‘Americans’, ο Κώστας Μανιάτης

Πάει και αυτή η σειρά, μας άφησε για ένα καλύτερο μέρος, ελπίζω να περνάτε καλά εκεί πάνω ρε Americans, θα σας θυμόμαστε για πάντα (*σκουπίζει δάκρυ με θεατρινίστικη ψευτιά). Εν τω μεταξύ, πώς να μη στεναχωρηθείς όταν τελειώνει μία σειρά που περιμένεις να τη δεις κάθε χρόνο και κάθε, ΜΑ ΚΑΘΕ φορά που έσκαγαν τα νέα επεισόδια, ήταν καλύτερα απ’ τα προηγούμενα; Όσο έξυπνη και αν ήταν η 6η σεζόν, όσο συγκινητικό κι αν ήταν το ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟ φινάλε, σου αφήνει μία αίσθηση απώλειας, εγκατάλειψης. Μία από τις αγαπημένες σου σειρές δεν υπάρχει πια και δεν γίνεται να αντικατασταθεί. Τέλος. Πάπαλα. Ζήσε με τις αναμνήσεις. Δεν ξαναδένομαι με σειρά, αυτό ήταν. Προχωράμε.

Με το ‘Έτερος Εγώ’, ο Ευθύμιος Σαββάκης

Έχω μία αρνητική προκατάληψη με τις ελληνικές προσπάθειες για αστυνομική σειρά ή ταινία. Ίσως βέβαια φταίει το γεγονός ότι οι περισσότερες από όσες έχω δει ήταν μέτριες προς κακές, προσπαθώντας να αντιγράψουν πρόχειρα (στα όρια του αστείου) ξένες παραγωγές. Στα φετινά μαθήματα δημιουργικής γραφής για αστυνομικό μυθιστόρημα που παρακολούθησα ο Αλέξανδρος (δε προφέρορ) μας μίλησε για το “Έτερος Εγώ” και το πόσο σημαντική δουλειά είχε γίνει για τα ελληνικά δεδομένα. Κράτησα την πληροφορία και το αναζήτησα τη Δευτέρα. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι βρίσκεται ήδη ανεβασμένο στο Youtube (ενδεικτικό του που πηγαίνει η εποχή του περιεχομένου) και το “καταβρόχθισα” χωρίς δεύτερη σκέψη. Γρήγορο, καλοδουλεμένο, με έρευνα από πίσω του και με την αίσθηση της παραγωγής που σέβεται τα λεφτά και το view του θεατή. Εντυπωσιάστηκα. Ακόμα περισσότερο με το γεγονός ότι το έχουν δει περίπου 1 εκ. άνθρωποι. Μία Θεσσαλονίκη παρά κάτι ρε φίλε!

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.