Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.
Για να παίρνεις ιδέες.
Με την Αθήνα, ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης
* Ακολουθεί νοσταλγική απάντηση *
Όσο καιρό μένεις στην πρωτεύουσα δεν σου αρέσει και όταν αναγκάζεσαι να φύγεις για κάποιο διάστημα από αυτή, την θέλεις πάλι πίσω στη ζωή σου. Μετά τον πρώτο φανταρικό μήνα, επέστρεψα στην Αθήνα και ήταν λες και την βλέπω για πρώτη φορά. Ήθελα να κάνω τα ίδια πράγματα που έκανα και πριν από ένα μήνα, να πιω καφέ στο κέντρο, να περπατήσω τους δρόμους της, να δω φίλους, μόνο που αυτή τη φορά το έκανα γεμάτος λαχτάρα. Εντάξει, ίσως υπερβάλλω λίγο, αλλά τι να κάνω ρε παιδιά; Αθήνα είναι αυτή. Την αγαπάμε και μας αγαπάει.
Με το μουστάκι του Γιάννη Μπαϊρακτάρη, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Το αγαπώ. Θέλω να το έχω σπίτι μου, να το κοιτάζω και να με παρηγορεί. Θέλω να τοποθετηθεί σε αφίσες σε όλη τη χώρα. Να το υιοθετήσουμε υποχρεωτικά όλοι οι άνδρες, γιατί όχι και οι γυναίκες. Να μπει με φωτομοντάζ σε σπουδαίες μορφές του παρελθόντος, να ξεχάσουμε ότι υπήρξε κάποτε κόσμος δίχως μουστάκι. Δίχως ΑΥΤΟ το μουστάκι. Ανώμαλο και ατροφικό μουστάκι του Γιάννη Μπαϊρακτάρη, καλή θητεία εύχομαι, μας λείπεις ήδη. Μουστάκι του Γ.Μ., σου έγραψα κι ένα μικρό ποίημα:
Το μουστάκι (2018)
Προσγειώθηκες σαν συννεφάκι, Ήσουν κάτι ανώτερο από μουστάκι, η ύπαρξή σου είχε χάρη, στόλιζες τον Μπαϊρακτάρη
Όμορφη μάζα από τρίχεςΧαρά που ποτέ δεν είχες,Κανείς δεν θα σου την παρ’, γιατί θυμίζεις πορνοστάρ
Με το χοκέι επί πάγου, ο Δημήτρης Μπούτσικος
Την Τετάρτη το βράδυ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δυστυχώς, η γελοία μου επιθυμία πέρασε στα αζήτητα. Εμφανώς μπερδεμένος, απογοητευμένος και συγχυσμένος, επέστρεψα μόνος μου (αυτό είναι το δράμα μου) σε ένα πεντακάθαρο διαμέρισμα ( αυτό είναι το δεύτερο δράμα μου). Ο ύπνος δεν με έπαιρνε, το αίμα μου είχε ανέβει στο κεφάλι ( “I keep bleeding, I keep, keep bleeding love”) και χωρίς καμία εσάνς λογικής, άνοιξα τη συνδρομητική μου τηλεόραση (γιούχου!). Το μεταμεσονύχτιο πρόγραμμα δεν φημίζεται για τον πλουραλισμό του. Κατά βάση, στηρίζεται στις επαναλήψεις, στις επαναλήψεις, αααααααα (κραυγή απόγνωσης) και στις επαναλήψεις.
Η ζωντανή ροή του Fox Sports έμοιαζε να είναι η μοναδική λύση. Με την απουσία εναλλακτικών να μου δένει τα χέρια, τι να κάνω και εγώ (;), το ρίσκαρα. Έχοντας εξοικειωθεί τον τελευταίο καιρό με το baseball και το rugby, το χόκει επί πάγου ήταν απλώς η επόμενη δοκιμασία μου στο παιχνίδι ‘Πόσο πιο αργά μπορείς να καταλάβεις τη φιλοσοφία και τους κανόνες των αμερικανικών sports.’ Με εκείνα και με τ’ άλλα, είδα ένα ολόκληρο παιχνίδι απόλυτα προσηλωμένος. Ο καταιγιστικός ρυθμός του παιχνιδιού, οι ιδαίτερα εκδηλωτικές αντιδράσεις των θεατών και φυσικά οι αόρατες διαδρομές του κυλινδρικού δίσκου δεν με άφησαν να πάρω ανάσα. Τουλάχιστον, βρήκα μία ακόμη ζεστή παρηγοριά για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Με το επεισόδιο ‘Free Churro’ του ‘Bojack Horseman’, ο Ευθύμιος Σαββάκης
“Έχεις δει το 6ο; Καλά δες το και τα λέμε”. Αυτή ήταν η μέση αντίδραση των φίλων μου στις κοινές μας συζητήσεις για τον 5ο κύκλο αυτού του υπέροχα μεταιχμιακού πλάσματος. Το βράδυ της (δύσκολης) Δευτέρας, λοιπόν, κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ μου και θυμήθηκα γιατί αυτό το άλογο μπορεί να μου κάνει θρύψαλα το στομάχι από τη στεναχώρια και καπάκι να γελάω με την αφέλειά του. Δεν είναι το καλύτερο επεισόδιο που έχει βγει ever στη σειρά (προσωπικά πιστεύω ότι το επεισόδιο κάτω από το νερό είναι BY FAR ό,τι ομορφότερο έχουμε δει μέχρι στιγμής), αλλά ήταν ένα ηχηρό χαστούκι. Από αυτά που μόνο ο Bojack μπορεί να μας χαρίσει. Απλόχερα.
Με το Elite, η Ιωσηφίνα Γριβέα
Θα έβαζα την Πράγα, αλλά επειδή προβλέπω να μπαίνει το μουστάκι του Μπαϊρακτάρη κεντρική φωτογραφία, δίνω το next best thing. Αν μπορείς να ανεχθείς τους εφήβους στη μεγάλη, τη μικρή οθόνη, και την οθόνη της ζωής, το ‘Elite’ είναι η πιο χορταστική, γκλαμ, θεότρελη επιλογή της εβδομάδας σου. Οι χαρακτήρες αποκτούν layers από τα πρώτα επεισόδια, οι ανατροπές σε ξεγελούν ως προβλέψιμες μέχρι να δεις τις επόμενες, και ο πειρασμός να φωνάξεις ΙΝΤΡΙΓΚΑ σε κάθε επεισόδιο είναι τεράστιος. Μην αντιστέκεσαι.
