«Με τον Νικ αποφεύγαμε να μιλήσουμε»: Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη
Η αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη Τρωτός Άτρωτος, μία βουτιά στην αθλητική ιστορία της χώρας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ σε συνεργασία με το SPORT24.
- 2 ΝΟΕ 2024
Η ζωή του Παναγιώτη Γιαννάκη δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί μυθιστορηματική, από τα παιδικά χρόνια του στην οδό Πάτμου 24 στη Νίκαια, έως την καταξίωση και τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας.
Αυτή τη σπουδαία διαδρομή, ο «Δράκος» του παγκόσμιου μπάσκετ τη διηγήθηκε στα στούντιο της 24MEDIA και τον Παντελή Βλαχόπουλο και το αποτέλεσμα αυτής της διήγησης, είναι η αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη με τίτλο Τρωτός Άτρωτος. Συγγραφέας είναι ο Παντελής Βλαχόπουλος, διευθυντής του SPORT24, ενώ το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.
Βιβλίο, Τρωτός άτρωτος, Παντελής Βλαχόπουλος | dioptra.gr
Η αυτοβιογραφία του Παναγιώτη Γιαννάκη αποτελεί μία βουτιά στην αθλητική ιστορία της χώρας και είναι ένα μάθημα ζωής από έναν άνθρωπο που όσες φορές έπεσε άλλες τόσες σηκώθηκε. Φυσικά, από το βιβλίο δεν θα μπορούσε να λείπει η σχέση του με τον συμπαίκτη του στον Άρη και την Εθνική ομάδα, Νίκο Γκάλη.
Ακολουθεί απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του «Δράκου», και την αναφορά του στη σχέση του με τον Νίκο Γκάλη:
Με τον Νικ για μεγάλο διάστημα αποφεύγαμε να μιλήσουμε. Κάναμε μόνο προπόνηση και παίζαμε στους αγώνες. Μοιάζει οξύμωρο, δεδομένου ότι είχαμε καταφέρει να παίζουμε σε υψηλό επίπεδο, χωρίς να αλλάζουμε λέξη. Όμως, ο αθλητισμός είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Η δική μας επικοινωνία ήταν η συνεργασία στο παρκέ, η αλλαγή της πάσας και η αλληλοβοήθεια. Τα λόγια ήταν περιττά. Η μπάλα περνούσε από τα χέρια μου, κι εμένα με ενδιέφερε να κερδίζουμε σε όλα τα παιχνίδια. Συνεπώς, αν ήταν ο Nικ σε θέση να βάλει καλάθι, θα την έδινα σ’ αυτόν. Αν χρειαζόταν βοήθεια στην άμυνα, πήγαινα. Η κοινή προσπάθεια είναι πάνω από την προσωπική σχέση και δεν έμπλεξα αυτή τη ρωγμή που προκλήθηκε ανάμεσά μας στην προπόνησή μας και στα παιχνίδια μας στον Άρη και στην Εθνική ομάδα.
Στην προπονητική καριέρα μου δεν θυμάμαι να με έχει προβληματίσει μια αντίστοιχη σύγκρουση παικτών. Ένας προπονητής μπορεί μέσα από τέτοια συμβάντα να αναδείξει τις δυνατότητες και τον ρόλο του καθενός στη συλλογική προσπάθεια. Να βοηθήσει τον παίκτη του να συνειδητοποιήσει ότι μια τέτοια δυσαρέσκεια προκύπτει είτε από εγωισμό είτε από μια λανθασμένη εντύπωση γύρω από την έννοια της συνεργασίας και της επιτυχίας στην ομαδική δουλειά.
Συχνά οι αθλητές δεν συνειδητοποιούν ότι η αγωνιστική αλληλοϋποστήριξη και η ενέργεια που καταναλώνεις για να παίξει καλά ο συμπαίκτης σου έχουν ανταποδοτικό όφελος και σ’ εσένα, δεδομένου ότι αυξάνονται οι πιθανότητες προς την ομαδική επιτυχία. Η νίκη όπως και η ήττα έχουν αντανάκλαση σε όλους. Το Ευρωμπάσκετ του ’87 είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το φως αυτής της επιτυχίας έλουσε όλα τα παιδιά. Αυτόν που έπαιξε λίγο και αυτόν που έμεινε στο παρκέ περισσότερο απ’ όλους. Αν ήμουν προπονητής του Άρη ή της Εθνικής, πιθανότατα να χειριζόμουν διαφορετικά το θέμα που είχε προκύψει ανάμεσα σ’ εμένα και στον Γκάλη. Είμαι ενωτικός και, επειδή είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, πολλά πράγματα που δεν μου άρεσαν τα έπνιγα μέσα μου. Αυτή ήταν μια επιλογή που ταλαιπώρησε την υγεία μου.
Όταν συγκρούεσαι με τα πιστεύω σου και τον αξιακό σου κώδικα σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, βασανίζεσαι. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ευθύνεται και ο δικός μου εγωισμός που δεν έπιασα τον Νικ να του πω: «Τι είναι αυτά που καθόμαστε και κάνουμε; Είναι δυνατόν να μαλώνουμε για μία πάσα;» Πάντα ελλοχεύει ο εγωισμός και δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την προσπάθειά μας να τον τιθασεύσουμε. Δεν είναι εύκολο να τον εξαλείψουμε και είναι ακόμα δυσκολότερο να τον χαλιναγωγήσουμε όσο είμαστε νέοι. Αλλά δεν ήταν θέμα εγωισμού.
Η παρουσίαση του βιβλίου Τρωτός Άτρωτος θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
